آدامس آیدین و پرستو
دو سه دهه پیش حتی فضای بقالیها هم فوتبالی بود. متولدان دهه 50 و 60 حتما آدامسهایی با عکسهای بازیکنان فوتبال جامجهانی را خوب یادشان است که اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ وارد بازار ایران شد. آن روزها یکی از آرزوهای بچههای عشق فوتبال این بود که بتوانند صاحب بقالی شوند و همه آدامسها را باز کنند و کلکسیونشان کامل شود. آدامسهای آیدین خیلی محبوب بود و عکسهای جالبی از بازیکنان فوتبال آن زمان، در جامهای جهانی ۱۹۸۶ و جام ملتهای اروپای ۱۹۸۸ در خود داشت. آن روزها برای خریدن یک آدامس که عکس فوتبالی داشت باید کلی به پدر و مادرمان التماس میکردیم تا بلکه 5 تومان بدهند و یک آدامس بخریم.
آدامس خرسی
آدامس خرسی را حتما خوب یادتان است، همانی که روی بستهاش یک خرس سیاه در حال بادکردن آدامسبادکنکی بود. همانی که ما با خریدنش ذوق میکردیم و مادر و پدرها کلافه میشدند، از بس برچسبش را به پشت دست و بازو و صورت و کلا هر نقطهای که خالی گیر میآوردیم، میچسباندیم. سیستمش هم اینطوری بود که باید اول محل موردنظر را خیس میکردیم (معمولا هم با آب دهان) بعد عکس را روی آن میگذاشتیم و فشار میدادیم تا ردش بماند. البته به همین راحتی هم نبود و قلق خاصی داشت؛ اگر از آب دهانمان زیادی یا کم استفاده میکردیم، برچسب نصفه نیمه چاپ میشد و حالمان را میگرفت.
آدامسهای گرد و رنگی
این آدامسها که معمولا طعم شربتِ دیفنهیدرامین داشت، بهصورت سهتایی توی بستههای پلاستیکی شفاف فروخته میشد و از لحاظ میزان شیرینی درصدر مضرترین مواد برای دندان بهشمار میرفت. شفاف بودن بسته این آدامسها بیدلیل نبود و آپشن محسوب میشد، چون میتوانستیم رنگ آدامسمان را خودمان انتخاب کنیم. البته سایز این آدامسها هم گزینه دیگری بود که ما را شیفته خودش میکرد. قدیمها اندازه آدامس با میزان محبوبیتش ارتباطی مستقیم داشت؛ محبوبترین آدامسهم آنهایی بودند که برای جویدنشان مجبور بودیم دهانمان را اندازه کروکودیل باز کنیم.
آدامسهای سوسکی و شوکر
بعضیها آدامس را برای خوشبو شدن دهان میجوند، بعضیها برای کم شدن استرسشان سر جلسه امتحان و موقع سخنرانی، بعضیها هم معتقدند آدامس به هضم غذا کمک میکند. نقش آدامس در گذشته، اما چیزی بیش از اینها بود. نسلهای قدیم با آدامس تفریح میکردند و این تفریح می رفت که برای خودش به یک خردهفرهنگ تبدیل شود! در آدامسهای سوسکی، یک عدد سوسک پلاستیکی چندش تعبیه شدهبود و آدامسهای شوکر مقدار مناسبی شوک برقی به فرد مقابل وارد میکرد و بهاین ترتیب بساط شوخی و خنده همیشه فراهم بود.
آدامس لاو ایز
این یکی، خوراکی محبوب دخترها بود و در غیاب تنوع پاستیلهای رنگارنگ امروز برای خودش پادشاهی میکرد. توی هر بسته، بهجز یک آدامس بزرگ و خوشمزه و خوشبو، یک کاغذ تصویرسازیشده هم بود که تکتک لحظات عاشقانه یک زوج کارتونی را به نمایش میگذاشت و بهجز جذابیت، به طرفدارانش درس زندگی هم میداد! توی یک عکس زوجِ کارتونی با هم به گردش رفتهبودند، توی یکی با هم زیر یک چتر ایستادهبودند و خلاصه توی هرکدامشان یک پیام عمیق نهفته بود! پس اگر شما هم آنروزها عکسهای آدامس لاو ایز را جمع کردهاید و دور از چشم اغیار توی آلبومتان نگه داشتهاید، خجالت نکشید و برای بچههای امروزی از گنجینهتان رونمایی کنید.
آدامس شیک
آدامس شیک، یکی از بیادعاترینها در زمان خودش بود. نه بستهبندی پررنگ و لعابی، نه تنوع طعمی و نه برچسبی و نه اصلا هیچی! کلا سه تا طعم دارچینی و نعناعی و موزی داشت، دوتا طعم اولی از فرط تند و تیزی مخصوص بزرگ ترها بود و موزیاش، محبوب دلِ کوچک ترها. البته بچههای دهه 60 خیلی یادشان نمیآید آدامس شیک را خودشان خریدهباشند؛ همیشه یا از بقال محل بهعنوان بقیه پول دریافت میکردند یا از مادربزرگشان بهعنوان جایزه ظهر خوابیدن و سروصدا نکردن. مشابه خارجی و لاکچری آدامس شیک، آدامس PK بود با یک بسته بندیِ نارنجیِ دلربا.
ZAGOR
علاوه بر آدامس آیدین و عکس فوتبالیستها، یک آدامسی هم بود به اسم ZAGOR که یک دورهای، عکس قهرمانان فیلمهای بزنبزن و اکشن مثل آرنولد، رمبو و راکی را درون بستهبندی آدامس میگذاشت؛ یک دورهای عکس انواعِ ماشینهای مسابقهای و یک دورهای هم عکس هنرپیشههای هندی و ترک! ناگفته پیداست هر کدام از این عکسها، حکم چه گنجی را برای بچههای آن سالها داشت و اگر تکراری از آب درمیآمد، یک حالگیریِ اساسی بود.