گاردین|   کفش های محمد صلاح، بازیکن فوتبال که به موزه لندن هدیه کرده است

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

در شب قدر ار صبوحی کرده‌ام عیبم مکن       سرخوش آمد یار و جامی بر کنار طاق بود

شعر حافظ در زمان آدم اندر باغ خلد               دفتر نسرین و گل را زینت اوراق بود

 

این روزها ورزش کشورمان دوران عجیبی را پشت سر می‌گذارد. در حالی که تیم ملی فوتبال‌مان از اولین تیم‌هایی بود که به جام جهانی صعود کرد، هنوز بحث بر سر لباس و سرود و بازی‌های تدارکاتی و حتی ترکیب اش داغ است. عده‌ای می‌گویند اگر با زیرپیراهنی و شلوارک مامان‌دوز بروند توی زمین، آبرومندانه‌تر از این لباس‌هایی است که آدم را یاد جام جهانی 1986 و گل با دست مارادونا می‌اندازد! برای آهنگ هم که هر خواننده ، نوازنده و حتی راننده‌ای که ته صدایی دارد یا ندارد، چه روی زمین و چه زیر زمین، خیلی خودجوش برای تیم ملی «سرود رسمی» می‌خواند و روانه بازار می‌کند. برای بازی‌های تدارکاتی هم که با کشورها و تیم هایی بازی می‌کنیم که تا قبل از بازی حتی از وجودشان خبر نداشتیم و باعث شادی دل مردمان‌شان می‌شویم! تنها دلمان به نماد (مسکات؟) «یوپا» خوش بود که اسمش را از «یوز تیزپا» گرفته بودند. ولی نمی‌دانیم چرا شبیه شیرنی (شیر ژاپنی!) شده بود، با آن یال و چشم‌های درشت آبی که حتی صدای طراح کاراکترش را هم درآورده که می‌گوید این جانوری که رونمایی شد، آن طرحی نیست که من زده بودم!

بس است دیگر، آدم جرئت نمی‌کند انتقاد بکند چون جوابی این چنین می شنود؛ در خبرها داشتیم علیرضا بیرانوند در پاسخ انتقادها گفته «از کسی که در تمام دوران فوتبالش نتوانسته به جایگاه من برسد و حالا از من انتقاد می‌کند ناراحت می‌شوم. یعنی یک فرد نتوانسته موفقیت‌های من را به دست آورد اما حالا به راحتی عملکرد من را نقد می‌کند.» دیدید؟ از این به بعد برای انتقاد از هرکس و هرچیزی باید دقیقا در آن موقعیت قرار بگیریم. مثلا ما برای انتقاد از دروازه‌بان باید چند سالی در تیم‌های مختلف بازی کنیم و بعد به تیم ملی دعوت بشویم و دل هواداران را بلرزانیم، تا حق داشته باشیم بنویسیم بالای چشمانش ابروست! آدم نمی‌داند برای رفتن بوفون گریه کند یا برای وضعیت دروازه تیم خودمان!

این وضعیت انتقاد کردن در ورزش‌مان بود. در عوض اوضاع تقدیر کردن خیلی خوب است. مثلا قهرمانان تیم فوتسال بانوان را به یک برنامه پرمخاطب می‌بریم و به عنوان تقدیر، ازشان ‌می‌پرسیم از سوسک می‌ترسید یا نه! یا شهردار و فرماندار و شورای شهر و... برای تقدیر، به پینگ‌پنگ بازی که بعد از سال‌ها به دسته اول جهان صعود کرده، یک کارت 100 هزار تومانی می‌دهند! همان کاری که مسئولان شهر بابل با نیما عالمیان کردند. کلا این روزها ورزش کشورمان دوران عجیبی را پشت سر می‌گذارد. خدا خودش رحم کند!

 

پدر که می خواست حواس پسرش را از بازی های رایانه ای پرت کند، از او پرسید: «پسرم، می دونی کشور آلمان کجاست؟»

پسر که غرق در بازی بود، پاسخ داد: «نه من نمی دونم! بهتره از مامان بپرسی. اون آخرین بار خونه رو تمیز کرد. یکی از بازی های من رو هم گم کرده... حواسم رو پرت کردی بابا!»

 

* شما این متن ها رو «کپی- پیست» می کنید یا تایپ می کنید؟ چون خیلی غلط املایی داره. زارع،از دیار خراسان

* شعر دو بیتی بالا را حذف و تم را عوض کنید.

* آق‌کمال؛ ‌نگین ‌انگشتر دست تان‌‌‌ چیه؟ یاقوته‌، زمّرده، فیروزه ‌یا...؟!

آق کمال: سوال خیلی خوب و حیاتی پرسیدن، راستش همه اینا هست!

* جسارت اجرایی کردن ایده هایت را داشته باش و گرنه همیشه جهان پر بوده از ترسوهای خوش فکر.

 مسعود مجنونپور

* نمی دونم چرا این جوری شدم، قبل از این که بقیه قسمت های همشهری سلام رو بخونم، میرم قسمت «ما و شما» و پیامک های مسعود مجنونپور رو می خونم.

 سید مجید صمیمی، رشتخوار

* یک دانه ز تسبیح نماز سحرت را، یک بار به نام من محتاج بینداز، شاید همان دانه‌ تسبیح دعایت، یک باره بیفتد به دریای اجابت... همسر عزیزم صادق جان، روزه نمازهات قبول، همیشه عاشقت بودم و هستم و خواهم موند. عشقت هدیه

* مطلب شب بارانی آقای کاردار بسیار به جا بود. کاش همیشه با همدیگر مهربان باشیم نه فقط در مشکلات که آن را هم زود فراموش می کنیم.

 فاطمه ق

* پرونده اسپانیا در زندگی سلام خوب و متنوع بود. باز هم از دیگر کشورهای جهان بنویسید. ممنون

* برای کسی دل به دریا بزنید که؛ همسفر بخواهد نه قایق... 

محمد جواد سلیمی

* چرا بعضی روزها کیفیت چاپ روزنامه خراب است؟ اصلا عکس های زندگی سلام دیده نمی شوند و اعصاب آدم خرد می شود! یک خواننده شاکی!

* مصطفی جان، همسر مهربانم، تولدت مبارک.

 همسرت فریبا و فرزندت آریا

چون دشت آب نور

چون عطر پونه بودم

در ژرفنای شب

آمد نسیم و رایحه ام را برد

تا ساحل سپیده

صبح ستاره سوز

تا آسمان روز

 

* فحش دلیل آن کسانی است که حق ندارند. ژان ژاک روسو

* بی احتیاطی خاص جوانان است. الکساندر دوما

* برای سخن سنج بودن باید سکوت کرد. کریستن

* بزرگ ترین داروی خشم، صبر و درنگ است.سنکا

* ادب و نزاکت یک طرفه زیاد پایدار نمی ماند. جرج هربرت

* آن که نمی تواند خود را اداره کند ناچار از اطاعت دیگران است.

 ویکتور هوگو

* با مصلحت دیگران ازدواج کردن، در جهنم زیستن است. شوپنهاور

برگرفته از «درس و پند روزگار» 

رضا آرمین راد

 

پدربزرگ من... چیز زیادی ازش یادم نمیاد جز این که شطرنج بازی کردن رو بهم یاد داد. هر بار که بازی مون تموم میشد و مهره ها رو توی جعبه اش میذاشتیم، یه چیز بهم می گفت، هنوز صدای آرومش تو گوشمه: «می بینی کرول! زندگی مثل شطرنجه، وقتی بازی تموم میشه همه مهره ها، پیاده ها، شاه ها و وزیرها‌ همه به یک جعبه برمی‌گردن.»

برگرفته از «دروغگویی روی مبل»

اثر اروین دی یالوم 

 

مجتبی مطهری، فرزند استاد می گوید: خاطرم می آید که زمانی پدرم گفتند:‌ گهگاه که به اسرار وجودی خود و کارهایم می اندیشم، احساس می کنم یکی از مسائلی که باعث خیر و برکت در زندگی ام شده و همواره عنایت و لطف الهی را شامل حال من کرده، احترام و نیکی فراوانی بوده است که به والدین خود کرده ام، به ویژه در دوران پیری و هنگام بیماری تا آن جا که توانایی ام اجازه می داد،‌ از نظر هزینه و مخارج زندگی به آنان کمک و مساعدت کرده ام. ایشان تأکید خاصی داشتند که هر گاه به فریمان سفر می کردیم، اول به منزل پدر و مادرشان بروند و سپس اقوام برای دیدن ایشان خدمتشان می آمدند. در موقع رو به رو شدن با پدر و مادر، دست آنان را می بوسیدند و به ما توصیه می کردند که دست ایشان را ببوسیم. به خاطر دارم گاهی که از بعضی صحبت های پدر و مادرم دلتنگ می شدم، پدرم می گفتند: «‌مجتبی، انسان هیچ گاه از سخن پدر و مادر ناراحت و دلگیر نمی شود، والدین همیشه خیر و سعادت فرزند را می خواهند.»

پایگاه استاد شهید مطهری

 

پیامبر اکرم(ص): اگر بنده خدا می‏ دانست که در ماه رمضان چیست [چه برکتی وجود دارد] دوست می ‏داشت که تمام سال، رمضان باشد.بحارالانوار

 

ذکر روز دوشنبه

صد مرتبه «یا قاضی الحاجات»

 

‏* شما مدل موی جدید آقای بکام رو ببینید چقد بهش میاد و جذاب تر شده... من موهامو این مدلی بزنم شبیه اکبر عبدی تو فیلم مادر میشم، نمی دونم دلیل این همه تفاوت چیه؟!

* ماه رمضون تو نروژ ۲۲ ساعته، یعنی از سر سفره افطار پاشدی باید بشینی سر سفره سحری!

* معلم های احسان علیخانی تو مدرسه ازش می‌پرسیدن برای چی بغض می کنی؟ اگه چیز بغض داری هست بگو ما هم بغض کنیم!

* خوبی موهای فر اینه که همیشه خرابش درسته!

* شب از جایی شروع میشه که هیولای زیر تخت میاد بیرون و همش سیم شارژرت رو شل میکنه و گوشیت هی شارژ نمیشه!

* سرانه عکس کتاب هایی که توی اینستا میذارید، از سرانه مطالعه کشور بیشتره!

* ‏الان ویکتوریا بکهام یه گروه زده به اسم aks ha، پرنس هری و مهمون ها رو اد کرده و پست پین گروه زده: عکس های عروسی رو بفرستین این جا!

* ‏کاش دوستان بدونن که صندلی‌های ردیف آخر کلاس جای هر کسی نیست، حرمت داره، نشینن!

* شوهر عمه ام در آخرین نظر کارشناسیش گفت: ‏ما اگه مراکش و پرتغال رو ببریم، بازی مون جلوی اسپانیا تشریفاتی میشه و می تونیم به جوون ترهامون هم بازی بدیم!

 

حالت ایده‌آل در زندگی مشترک این است که شما و شریکتان به یک تقویم مناسبتی بومی فوق حرفه ای مخصوص مناسبت‌های خصوصی خودتان در زندگی مجهز باشید. این تقویم بومی می‌تواند شما را مجهز به آپشن فهمیدگی کند. واقعیت این است که همسرهای فهمیده را باید بتوان جایی خارج از عکس‌های فضای مجازی هم پیدا کرد. شما با داشتن این تقویم می توانید تبدیل به اولین گونه این نوع همسران شوید. هرچند که مرحله اول؛ مثل ثبت‌نام رایگان در یک سامانه است. برنده واقعی کسی است که به این مناسبت‌ های معنوی در زندگی مشترک کمی هم رنگ و روی مادی بدهد و بتواند با جاگیری مناسب، در لحظات بحرانی از تولد تا سالگرد ازدواج و تولد خویشاوندان درجه یک، خودش را از تله آفساید همسر غرغرو برهاند. گول حرف‌های دیگران را نخورید، این که عشق کافی است و طرف شخصیت درونگرا دارد. هیچ شخصیت درونگرای تاریخی نتوانسته جان سالم از این مقطع به در ببرد. پس برای شروع یک زندگی آرمانی باید مانند یک ابررایانه عمل کنید. هرچند بهتر است به موازات آن مانند یک ابر یارانه هم پول خرج کنید.

در تقویم بومی ازدواج می‌توانید سررسید اقساط و دخل و خرجتان را هم محاسبه کنید و با نصب آن از جوایز ارزنده‌ای مانند پیروز شدن در جنگ نابرابر «پس پولاتو کجا خرج می‌کنی» و فرار از موقعیت‌های منجر به ضرب و جرح، جان سالم به‌در ببرید و خودتان را برای یک زندگی شاد بیمه کنید. اما راه اصلی استفاده از این تقویم بومی، وصل کردن آن به یک حساب بانکی فعال است. اگر این حساب را ندارید امکان رفتن به مرحله بعد این تقویم برای نصب روی فایروال زندگی خصوصی‌تان فعال نمی‌شود. با عرض معذرت شما دیر رسیدید و یک جنگ تمام عیار تا چند ثانیه دیگر شروع خواهد شد. سنگر بگیرید یا وام بگیرید یا همه توان تان را برای چینش صحیح کلمات به کار بگیرید، شاید این بار جان سالم به در ببرید!

 

چند روز قبل نخل طلای کن 2018، معتبرترین جایزه سینمایی جهان، به فیلم «دزدان فروشگاه» از ژاپن رسید. چندماه قبل هم نوبل ادبیات 2017 به «کازوئو ایشی‌گورو» نویسنده ژاپنی رسید تا چشم بادامی‌ها که برای خیلی از ما نماد زندگی پر از کار و تلاش و حتی ماشینی هستند در مدت زمان کوتاهی دو جایزه معتبر فرهنگی-هنری و دور از دنیای فناوری را بگیرند. تصور برخی از ما این است که ژاپنی ها از ادبیات، سینما و در کل مقوله‌های هنری دور هستند. حالا چرا چنین تصوری داریم و ریشه ماجرا در چیست؟ معلوم نیست! ولی این باورهای عمومی وقتی در کشور ما سایه بیندازند، حتی بعد از گرفتن جوایز متعدد ادبی ژاپنی‌ها توسط امثال موراکامی و بعدتر ایشی گورو هم تغییر نمی‌کند؛ این نکته که هنرهای نمایشی جزو سنت‌های ژاپنی است یا این که یکی از گونه‌های شعر ژاپن یعنی هایکو بازتاب جهانی دارد و خیلی چیزهای دیگر هم تغییری در ماجرا ایجاد نمی‌کند و ما کماکان ژاپنی‌ها را یک‌سری روبات ساخته شده از گوشت و پوست می‌دانیم. بگذریم که از همین تصورات درباره قومیت‌های خودمان هم داریم. اما نکته‌ای که درباره ژاپنی‌ها از آن غافل ایم این است که رشد فناوری، تلاش و پشتکار، برابر با زندگی ماشینی و از خودبیگانگی رفتاری و فرهنگی نیست. در جوامعی مثل ژاپن با فرهنگ شرقی، هرچه فناوری پیشرفت کند و هرچه تلاش و کار زیاد رونق بیشتری داشته باشد، فرهنگ و هنر رونق دارد، بالنده می شود و مسیرش را در جامعه باز می کند تا جهانی شود؛ چون سنت‌ها هنوز زیرساخت جامعه را تشکیل می‌دهند، خانواده کماکان محوریت دارد و پناه بردن به فرهنگ و هنر به منزله تخلیه انرژی منفی کار و ابزار دوری از زندگی ماشینی و از خودبیگانگی است. مثال خودمانی‌اش این که اگر جسم و روحمان خسته باشد، تنوع و تفریح لذت بخش است و اگر مدام در تن پروری سر کنیم نیازی به تجدید قوا و تخلیه انرژی منفی نداریم.

 

علاقه کوسه ها به موسیقی جاز

 

دیلی میل- مطالعات جدیدی که توسط دانشمندان انجام شده است، نشان می دهد کوسه ماهی ها قادرند به کمک موسیقی به غذا برسند. آن ها متوجه شدند کوسه ماهی ها با صدای موسیقی جاز خیلی بهتر از انواع موسیقی دیگر به ایستگاه غذارسانی نزدیک می شوند، در حالی که با شنیدن موسیقی کلاسیک واکنش آن ها به حالت تعلیق در می آید و فقط می دانند باید کاری انجام دهند ولی نمی توانند به سمت غذا حرکت کنند! چون صدا به راحتی در زیر آب نفوذ می کند، ماهی ها می توانند از آن برای پیدا کردن غذا، مخفیگاه و برقراری ارتباط استفاده کنند.

 

 

 

سطل های زباله مجهز به وای فای!

 

یاهو- در چین سطل آشغال هایی طراحی و نصب شده است که در صورت ریختن زباله در آن، به شما پنج مگابایت اینترنت رایگان می دهد. این سطل های هوشمند در ازای زباله ای که درون آن ها انداخته می شود یک رمز استفاده از وای فای به کاربر می دهند و می توانند همزمان برای ۵۰ کاربر دسترسی آنلاین فراهم کنند.