درباره همه نوستالژی های آدامسی
تعداد بازدید : 181
آدامس
جویدنیِ شیرین خاطرهانگیز
نویسنده : فرنگیس یاقوتی
شما چقدر اهل آدامس جویدن هستید؟ چه طعمی را بیشتر می پسندید؟ این روزها دنیای آدامس ها آنقدر جذاب و متنوع شده است که گاهی نمی دانیم کدام طعم و مزه را انتخاب کنیم. شاید شما یادتان نیاید اما جمع کردن عکس و تصاویرِ درون بستههای آدامس در یک دوره زمانی، تفریح دوستداشتنی و مهیجی بود. با توجه به سلایق و علاقه مندی ها هر کسی سراغ یک مدل آدامس می رفت و عکس های آن مدل خاص را جمع می کرد و بعد در دورهمی هایی که با هم سن و سال های خودش داشت، کلکسیون عکس های آدامس اش را با افتخار به دیگران نشان می داد. لذت باز کردن آدامس و دیدن عکس داخل بسته، جزو لذت های کم نظیر آن دوران بود. گاهی که عکس داخل آدامس تکراری در می آمد آن قدر غم انگیز بود که کل روزمان را تحت تاثیر قرار می داد اما همیشه راهی برای جبران وجود داشت؛ عکس تکراری را به کلکسیون دوستمان می بخشیدیم و یکی از عکس های تکراری او را برای خودمان برمیداشتیم. نکته جالب آدامس های قدیمی این بود که بیشترشان بعد از یک ربع جویدن تلخ و مانند یک تکه لاستیک سخت می شدند اما این موضوع چیزی از اشتیاق ما بچهها برای خریدن این آدامس ها کم نمی کرد. با گذشت زمان و پیشرفت کارخانه های تولید آدامس، تحول جدیدی در این حوزه ایجاد شد و این روزها انواع و اقسام آدامس در بسته بندی های متنوع و طعم های متفاوت در بازار وجود دارد؛ هرچند بیشتر آدامس های جدید بدون عکس هستند و بچه های امروزی، معمولا لذت باز کردن بسته آدامس و دیدن عکس داخل آن را تجربه نمی کنند! پرونده امروز، یکجور خاطرهبازی با آدامسهای قدیمی و نوستالژیک است. یک گشت و گذار شیرین به دنیای خاطرات به بهانه آدامس.
آدامس آیدین
دو سه دهه پیش حتی فضای بقالیها هم فوتبالی بود. متولدین دهه 50 و 60 حتما آدامسهایی با عکسهای بازیکنان فوتبال جامجهانی را خوب یادشان است که اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ وارد بازار ایران شد. این آدامسها از ترکیه و پاکستان میآمد. آن روزها یکی از آرزوهای بچههای عشق فوتبال این بود که بتوانند صاحب بقالی شوند و همه آدامسها را باز کنند و کلکسیونشان کامل شود. بعد هم که نسخه وطنی آدامس با عکس فوتبالی از راه رسید. آدامسهای «آیدین» خیلی محبوب بود و عکسهای جالبی از بازیکنان فوتبال آن زمان، در جامهای جهانی ۱۹۸۶ و 1990 و 1994 و جام ملتهای اروپای ۱۹۸۸ و 1992 در خود داشت.
آدامس خرسی
آدامس خرسی را حتما خوب یادتان هست، همانی که روی بستهاش یک خرس سیاه در حال بادکردن آدامسبادکنکی بود. همانی که ما با خریدنش ذوق میکردیم و مادر و پدرها کلافه میشدند، از بس برچسب اش را به پشت دست و بازو و صورت و کلا هر نقطهای که خالی گیر میآوردیم، میچسباندیم. سیستمش هم اینطوری بود که باید اول محل موردنظر را خیس میکردیم (معمولا هم با آب دهان) بعد عکس را روی آن میگذاشتیم و فشار میدادیم تا ردش بماند. البته به همین راحتی هم نبود و قلق خاصی داشت؛ اگر از آب دهانمان زیادی یا کم استفاده میکردیم، برچسب نصفه نیمه چاپ میشد و حالمان را میگرفت.
آدامسهای گرد و رنگی
این آدامسها که معمولا طعم شربتِ دیفنهیدرامین داشت، بهصورت سهتایی توی بستههای پلاستیکی شفاف فروخته میشد و از لحاظ میزان شیرینی درصدر مضرترین مواد برای دندان بهشمار میرفت. شفاف بودن بسته این آدامسها بیدلیل نبود و آپشن محسوب میشد، چون میتوانستیم رنگ آدامس مان را خودمان انتخاب کنیم. البته سایز این آدامسها هم گزینه دیگری بود که ما را شیفته خودش میکرد. قدیمها اندازه آدامس با میزان محبوبیت اش ارتباطی مستقیم داشت؛ محبوبترین آدامسهم آنهایی بودند که برای جویدنشان مجبور بودیم دهانمان را اندازه کروکودیل باز کنیم و حسابی بادکنکی بودند.
آدامسهای سوسکی و شوکر
بعضیها آدامس را برای خوشبو شدن دهان میجوند، بعضیها برای کم شدن استرسشان سر جلسه امتحان و موقع سخنرانی، بعضیها هم معتقدند آدامس به هضم غذا کمک میکند. نقش آدامس در گذشته اما چیزی بیش از اینها بود. نسلهای قدیم با آدامس تفریح میکردند و این تفریح می رفت که برای خودش به یک خردهفرهنگ تبدیل شود! در آدامسهای سوسکی، یک عدد سوسک پلاستیکی چندش تعبیه شدهبود و آدامسهای شوکر مقدار مناسبی شوک برقی به فرد مقابل وارد میکرد و بهاین ترتیب بساط شوخی و خنده همیشه فراهم بود.
آدامس موزی و توتفرنگی
همه آدمها با هر سن و سالی، طرفدار این مدل آدامس ها بودند و هیچ کس دست رد به سینه آدامس موزی و توتفرنگی، با آن قد و بالای کشیدهشان نمی زد. از قدیم این مدل آدامس وجود داشت و این روزها هم هنوز وجود دارد و به دلیل رایحه قوی موز و توت فرنگی، معمولا بعد از خوردن غذا استفاده می شود.
آدامس شیک
آدامس شیک، یکی از بیادعاترینها در زمان خودش بود. نه بستهبندی پررنگ و لعابی، نه تنوع طعمی و نه برچسبی و نه اصلا هیچی! کلا سه تا طعم دارچینی و نعنایی و موزی داشت، دوتا طعم اولی از فرط تند و تیزی مخصوص بزرگ ترها بود و موزیاش، محبوبِ دلِ کوچک ترها. البته بچههای دهه شصت خیلی یادشان نمیآید آدامس شیک را خودشان خریدهباشند؛ همیشه یا از بقال محل بهعنوان بقیه پول دریافت میکردند یا از مادربزرگشان بهعنوان جایزه ظهر خوابیدن و سروصدا نکردن. مشابه خارجی و لاکچری آدامس شیک، آدامس PK بود با یک بسته بندیِ نارنجیِ دلربا.
ZAGOR
علاوه بر آدامس آیدین و عکس فوتبالیستها، یک آدامسی هم بود به اسم ZAGOR که یک دورهای، عکس قهرمانان فیلمهای بزنبزن و اکشن مثل آرنولد و رمبو و راکی را درون بستهبندی آدامس میگذاشت؛ یک دورهای عکس انواعِ ماشینهای مسابقهای و یک دورهای هم عکس هنرپیشههای هندی و ترک! ناگفته پیداست هر کدام از این عکسها، حکم چه گنجی را برای بچههای آن سالها داشت و اگر تکراری از آب درمیآمد، یک حالگیریِ اساسی بود.
آدامس ماشینی و دایناسوری
طرفدار این مدل آدامس، بیشتر پسر ها بودند. نکته جالب این جا بود که قدرت ماشین در عکس ذکر شده بود و همین موضوع، باعث کل کل بین پسرها بود و معمولا صحبت با این جمله شروع می شد که: «من میخوام بزرگ شدم از این ماشین ها بخرم!» بعد صحبت به چند اسب بخار بودنِ قدرت ماشین و سرعت اش می رسید و در نهایت دعوا می شد! از دیگر آدامسهای موردعلاقه پسرها، «دایناسوری» بود که توی بستهاش، تصاویری از دایناسورهای گیاهخوار و گوشتخوار و اطلاعات عجیبی درباره شان وجود داشت که خیلی هم پایه ی علمی نداشت!
آدامس لاو ایز
این یکی، خوراکی محبوب دخترها بود. توی هر بسته، بهجز یک آدامس بزرگ و خوشمزه و خوشبو، یک کاغذِ تصویرسازیشده هم بود که تکتک لحظات عاشقانه یک زوج کارتونی را به نمایش میگذاشت و بهجز جذابیت، به طرفدارانش مثلاً درس زندگی هم میداد! ترجمه کردن جملات انگلیسی زیر عکسها، آن روزها که اینترنت و دیکشنری در همه خانه ها نبود، مشکلات خاص خودش را داشت و خواندن و ترجمه آن برای دیگران، از توانایی های فوق العاده و اوج با کلاسی بود. توی یک عکس زوجِ کارتونی با هم به گردش رفتهبودند، توی یکی با هم زیر یک چتر ایستادهبودند و خلاصه توی هرکدامشان یک پیام رمانتیک نهفته بود!
آدامس های ممنوعه
یکسری آدامس ها هم بود که خیلی زیرمیزی از بقال محترم دست ما می رسید و داخلش عکس بدنسازها، هنرپیشه های هندی یا ترکی بود. چند دهه قبل حتی نگهداری برچسب و پوست آدامسی که تصویرش بدنساز خارجی باشد به نوعی زشت بود اما ممنوع نبود. اما ماجرا برای عکس های بازیگران فیلم های هندی و ترکی کمی متفاوت بود. خیلی آدامس می خریدیم تا یک بار عکس هنرپیشه محبوبی مثل آمیتا پاچان یا آنیل کاپور و گویندا نصیبمان شود. جالب است بین هنرپیشه های ترک هیچ کدام را نمی شناختیم و دانشمندان هیچ وقت کشف نکردن چرا بچه های قدیمی علاقه زیادی به جمع آوری تصاویر آن آدامس ها داشتند!
جاذبه آدامسی
شاید برایتان جالب باشد بدانید در کالیفرنیا، کوچه ای به نام «کوچه آدامس بادکنکی» وجود دارد که تبدیل به یک جاذبه توریستی شده است و روزانه تعداد زیادی مسافر از این کوچه بازدید می کنند و آدامس های رنگارنگ و جویده شده خود را به دیوار های آن می چسبانند. یک کوچه جالب و متفاوت که از زمان به وجود آمدن آن تا به حال، چندین برنامه تلویزیونی و مستند در موردش ساخته شده است.
بگو چه آدامسی میجوی تا بگم کی هستی؟
به نقل از وبسایت «فانشاد»، طعم آدامسی که میجوید با چگونگی روحیه شما، مرتبط است. این روان شناسیِ صرفا سرگرم کننده را باهم میخوانیم.
آدامس نعنایی: آدامس های نعنایی خنک کننده است و شما با خوردن این آدامس احساس می کنید سرشار از انرژی شده و می توانید کارهای خود را در مدت زمان کمتری انجام دهید. بالاترین هدفتان در زندگی جلو راندن خانواده با انجام به موقع کارها و روحیه بخشیدن به آن ها در مواقع ضروری است. شما احساس برتری و اعتماد به نفس عجیبی دارید!
آدامس موزی: شخصیت افرادی که آدامس های موزی را ترجیح می دهند معمولا با نوآوری و خلاقیت همراه است، بنابراین همواره سرشار از ایده های خلاق و مثبت و سازنده اند. آن ها به دنبال شکار مجوزهای جدید برای ارائه برنامه های جدید در حوزه های مختلف کاری و زندگی خود هستند.
آدامس دارچینی: افرادی که عاشق آدامس های دارچینی یا حتی خمیردندان هایی با طعم دارچین هستند افرادی احساساتی و رمانتیک بوده و شادی و نشاط و دوست داشتن را به دیگران منتقل می کنند.
آدامس های سفید کننده دندان: جویدن آدامس هایی با طعم تند که در واقع خاصیت سفید کنندگی دندان ها را نیز دارد به انسان شادی و نشاط زیادی می بخشد و مطمئنا شما جزو این دسته افراد هستید.
آدامس های توت فرنگی: دوستداران آدامس با طعم توت فرنگی، افرادی سختکوش هستند که همیشه آماده کشف چیزهای جدیدند. تجربه های جدید می تواند روحیه شما را شادتر کند و انرژی بیشتری برای ادامه کارتان به شما بدهد.