دنیای کودکی اگر تا پیش از این در بازی های خیابانی و ارتباط گرفتن گسترده بچه ها با همسالانشان و به طور خلاصه «کودکی کردن» می گذشت، حالا در برنامه ریزی هایی خلاصه شده که کودک را وسیله ای برای چشم و هم چشمی کرده اند. کودکانی که از 3، 4و 5سالگی پا به کلاس های آموزشی می گذارند و اوج دوران کودکی شان در پشت میز نشینی خلاصه می شود. این روزها بیشتر از همه چیز، ثبت نام کودکان در کلاس های اوقات فراغت تابستانه و پیدا کردن مدرسه برای سال تحصیلی آینده در دستور کار والدین قرار دارد. به گزارش خبرآنلاین، «حسام فیروزی»، روان درمانگر کودک، نوجوان و خانواده هم این ادعای اول مطلب را تایید و نکات دقیق تری را درباره آن بیان می کند که در ادامه خواهید خواند.
گمان اشتباه درباره تربیت کودک بهتر
والدینی که سطح توقعات و انتظاراتشان از کودکشان بالاتر از حد نرمال است، گمان می کنند اگر وی قبل از رسیدن به هفت سالگی حروف الفبا را بلد باشد یا فلان ساز و فلان ورزش را در فهرست هنرمندی هایش داشته باشد، کودک به مراتب بهتری تربیت کرده اند اما علم روان شناسی و به صورت گسترده تر مطالعات جامعه شناختی نشان می دهد که این نوع رفتارها و این شیوه تربیتی با کودکان نوع جدیدی از کودک آزاری است که می توان آن را کودک آزاری مدرن دانست. درباره کودک آزاری مدرن می توانیم مصادیق زیادی را بررسی کنیم که یکی از آن ها والدینی هستند که سخت گیری های عجیب و غریبی روی کودکانشان دارند. سخت گیری هایی که می تواند نظم، درس، تمرین پیانو یا هر چیز دیگری باشد. در واقع شاید امروز مهم ترین کودک آزاری مدرن آموزش ندادن والدین باشد. یعنی وقتی که والدین آموزش نبینند، عملا کودک را مورد آزار قرار می دهند.
بی توجهی به تفاوت شیوه آموزش به کودکان با بزرگ سالان
در حیطه آموزش، بعضی والدین به شدت کودکان را تحت فشار قرار می دهند و به این موضوع توجه نمی کنند که کودک در چه سنی، چه نوع آموزش هایی را می تواند فرا بگیرد و عملا به نظر می رسدبه میزان پذیرش و روحیه کودک توجهی نمی کنند. در واقع آن ها فکر می کنند که یک کودک سه ساله با یک کودک هفت ساله و یک کودک 10 ساله با یک آدم بزرگ 30 ساله باید یک جور آموزش ببینند. همین که والدین به تفاوت بین یک کودک و نگاهش به دنیا و نگاه یک آدم بزرگ به دنیا توجه نمی کنند در شیوه فرزندپروری شان تاثیر مستقیم می گذارد و برای کودک شان نامناسب است.
دشمن خلاقیت بچه ها
یکی از مهم ترین مصداق های کودک آزاری، انتخاب مدارسی است که به شدت سخت گیر هستند، از همان سال های اول برای بچه ها تست می گذارند، آموزش های مستقیم را قبل از هفت سالگی شروع می کنند و آموزش های بسیار سختی می دهند که به هیچ وجه با سن این بچه ها متناسب نیست. در واقع کودکان از پیش دبستانی و قبل از آن با آموزش هایی روبه رو می شوند که تمام خلاقیت آن ها را از بین می برد.
نیاز به کودکی کردن تا 7سالگی
به نظر می رسد همه گیر شدن کلاس های آموزشی برای کودکان تبدیل به یک مسابقه شده است؛ هرقدر کلاس بیشتر؛ کودک بهتر. تا جایی که می بینیم بسیاری از کودکان در سن قبل از پیش دبستان از کلاس های ورزشی گرفته تا موسیقی و زبان های انگلیسی ثبت نام شده اند و تمام هفته را درگیر هستند. این در حالی است که فرصت خلاقیت از این کودکان گرفته می شود و پس از مدتی از تمام این کلاس ها زده می شوند و تاثیر مستقیمی در تحصیل شان در سال های بعد می گذارد. مصداق آن هم کودکی است که در سن شش سالگی هم کلاس پیانو می رود، هم کلاس زبان انگلیسی، هم شنا و هم در پیش دبستانی حروف الفبا را یاد می گیرد. این کودک از نگاه پدر و مادرش بهترین و مفیدترین زندگی را سپری می کند و قطعا تربیت فوق العاده ای خواهد داشت اما واقعیت این است که کودکان تا قبل از سن هفت سالگی تنها باید کودکی کنند و با بازی کردن، خلاقیت هایشان را کشف کنند و هیچ آموزشی به صورت مستقیم به آن ها داده نشود.
مهم ترین راه نجات کودکان
نوع دیگری از کودک آزاری که می توانیم به آن اشاره کنیم این است که والدین کودکانشان را به خودشان وابسته می کنند و همه کارهایشان را انجام می دهند و اجازه نمی دهند که کودک مستقل باشد. مصداق دیگر آن، این است که والدین جلوی دوست یابی بچه هایشان را می گیرند و اجازه نمی دهند فرزندان شان با تلفن با دوستانشان حرف بزنند یا آن ها به خانه شان بیایند یا کودکانشان به خانه دوستانشان بروند. در واقع والدینی که جلوی ارتباط بچه ها را می گیرند جلوی رشد اجتماعی کودک را می گیرند و این کودک آزاری مدرن محسوب می شود. این ها مصادیقی هستند که می شود درباره آن ها صحبت کرد و اگر قرار باشد راهکاری وجود داشته باشد، راهکار آموزش است. در واقع من راهکار بهتری از آموزش نمی دانم ، والدین باید در کارگاه های آموزشی آموزش ببینند و بدانند که کودک آزاری چیست، کودکشان در چه سطحی است و چه انتظاراتی می توانند از او داشته باشند؛ زیرا وقتی انتظارشان بالاتر از واقعیت قرار می گیرد، می تواند کودک آزاری را در شکل های مختلف از خشم گرفته تا موارد دیگر ایجاد کند و این عامل برای کودک آسیب زاست.
مصادیق کودک آزاری مدرن
منع کردن کودکان از پرسیدن سوال
وابسته کردن بیش از حد کودکان به والدین
اجازه ندادن به کودک برای برقراری ارتباط با دوستان هم سن
جلوگیری از استقلال کودک
ثبت نام در کلاس های مختلف آموزشی پیش از هفت سالگی