اون جوری گند زدم، حداقل یه نفر هوامو داشته‌باشه. 

 

ایده و اجرا : محمدعلی محمد پور،   سعید مرادی 

  ما هر روز درحال آپدیت شدن هستیم، جدیدترین خبرها را می‎خوانیم و می‏‌شنویم و از تازه‎ترین برنامه‎های نرم‌افزاری برای خبر استفاده می‌کنیم اما حرف‏‌ها و تعارف‎های‌مان انگار در 100 سال قبل گیر افتاده‌اند. گاهی چیزهایی می‌‏گوییم که اصلا به آن فکر نمی‎کنیم، فقط چون سال‎هاست آن‌ها را شنیده‎ایم وِرد زبان‏‌مان شده و تکرارشان می‏‌کنیم. تا حالا فکر کرده‏‌اید وقتی به کسی که عزیزی را از دست داده می‌‏گویید «غم آخرت باشد» یعنی چه؟ اصلا این جمله از کجا می‎آید؟ یا این‎که در جواب ابراز شرمندگی عذرخواهی‎ها می‏‌گوییم «دشمن ات شرمنده». اصلا این دشمن کیست و الان چرا باید شرمنده باشد؟ هر کسی که مخالفت و تضادی با ما دارد، دشمن ماست؟ کلمه‌‏ها توی تعارف‏‌ها و مکالمه‏‌های روزمره ما معنای واقعی خودشان را از دست می‌‏دهند و تبدیل به عبارت‏‌های تکراری می‏‌شوند. احتمالا از خودتان می پرسید، خب اگر این حرف‎ها را نزنیم به جایش چه بگوییم؟ راستش را! مشکل تکرار کردن جمله‎های همیشگی این‎جاست که ما می‏‌خواهیم شبیه چیزی که نیستیم و اصلا نمی‏‌دانیم درست است یا نه رفتار کنیم؛ مثلا وقتی پای تلفن می‏‌گویید «مشتاق شنیدن صدای‌تان بودم» فکر کرده‎اید که این از کجا آمد توی دهان‌تان؟ اصلا شما مشتاق شنیدن صدای آن شخص بوده‌اید؟ احترام، اصل اساسی آداب معاشرت است ولی قبل از هر عبارتِ  محترمانه‏‌ای بهتر است به آن فکر کنیم و ببینیم این واقعا احساس ماست یا ادایش را درمی‎آوریم؟ اگر واقعا از تلفنی صحبت کردن با شخصی خوشحال هستید می‎توانید بگویید «از این‌که بعد از مدتی با شما صحبت کردم خوشحال شدم». دوستی را که از کاری پشیمان و شرمنده است، می‌توانید با این جمله آرام کنید که درکت می‎کنم و متوجه شرایط ات هستم. هزارها عبارت محترمانه دیگر برای حرف‎های روزمره وجود دارد اما ما چسبیده ایم به همان کلمات تکراری که دیگران گفته‌اند و حتی به معنایش هم فکر نمی‎کنیم. شاید شما هم کلی نمونه مشابه این عبارت‎ها توی ذهن‌تان داشته‌باشید که بی‎اختیار سر زبان‌تان افتاده‌است. 

 

  «خیلی چاق شدی. صورتت چقدر جوش زده. بینی‎ات واقعا بزرگه». احتمالا شما هم یکی از این جمله‎ها را از دوستان نزدیک و خانواده‌تان شنیده‌باشید، شاید هم خودتان از این حرف‎ها به اطرافیان‎تان بزنید. چه کسی زیباست؟ معیارهای زیبایی چه چیزهایی هستند؟ با عوامل ژنتیکی که بخش مهمی از ظاهر و زیبایی ما را تعیین می‎کنند، چه می‎شود کرد؟ در دورهمی این هفته با «کیانا ادیبی» و «حنانه سازگار»۱۶ ساله و «پرنیان دوراندیش»14ساله درباره زیبایی و بازخوردهایی که در این زمینه از اطرافیان گرفته‌اند، گفت‌وگو کردیم. اگر شما هم به ظاهر خودتان و زیبا بودن فکر می‌کنید، با ما همراه باشید.

اگر دوست دارید در جلسات جوانه حضور داشته باشید، با شماره های بالای صفحه تماس بگیرید .

 

    من دارم تغییر می‌کنم

پرنیان در ۱۲سالگی داشت تغییر می‌کرد. هر قدر ورزش می‌کرد، باز وزنش ثابت بود و به قول خودش حتی اگر هوا هم می‌خورد، چاق می‌شد. اما این همه ماجرا نبود، شنیدن توصیه‎هایی مثل «مواظب وزنت باش» بیشتر اذیت اش می‎‏کرد. این درگیری ذهنی با تغییرات ظاهری که برای همه‎مان در نوجوانی پیش می‎آید، برای پرنیان سخت‎تر شد چون دیگران مدام درباره ظاهرش نظر می‎دادند. او حالا دیگر دغدغه اضافه وزن ندارد، مثل کیانا که در ۱۲سالگی ترجیح می‌داد چشم‌های بزرگ و کشیده و قد بلندی داشته‎باشد و امروز چیزهای دیگری برایش مهم هستند.

 

 

 

     زیبا و زیبا‌تر و باز هم زیباتر!

حنانه مثل هرکس دیگری، طرفدار زیبایی است اما به‎نظرش اهمیت دادن به زیبایی، حد و حدود دارد. او درباره کسانی حرف می‎زند که بزرگ‌ترین مشکل‎شان در زندگی زیبا نبودن است: «دوستی دارم که چشم‎هایی گرد و درشت دارد اما هر روز افسوس می‌خورد و فکر می‌کند که زیبا نیست چون چشم‎هایش به‎نظر خودش ریز هستند. من اما ترجیح می‌دهم به مسائل دیگری فکر کنم و انرژی‎ام را روی موفقیت ام بگذارم. این روزها بیشتر به آینده فکر می‎کنم و دوست دارم مایه افتخار خودم و اطرافیانم باشم». کیانا راجع به وابستگی یکی از دوستانش به زیبایی می‎گوید: «دوستم به‎شدت به ظاهرش اهمیت می‌دهد. او باید در هر موقعیتی زیباترین فرد باشد و موفقیت و شکست اش را فقط در این مسئله می‎بیند. به همین دلیل همیشه تحت فشار و استرس است و از زندگی و زیبایی ذاتی‌اش لذت نمی‎برد. زیبایی اما برای من اولویت نیست چون از داشتن یک زندگی معمولی متنفرم و دوست دارم تمرکزم را بگذارم روی موفق بودن». پرنیان هم در ادامه حرف 

دوست اش می‎گوید: «ترجیح می‌دهم روی چیزی تمرکز کنم که بتوانم تغییرش بدهم و با آن تغییر، آینده‌ام را بسازم». 

 

عکس و تصویر سازی  : محمد پور،  مرادی

همین چند روز پیش بود که از دست‌شان آسایش و آرامش نداشتیم، گاه و بی‎گاه دوروبرمان وزوز می‎کردند و فقط چند ثانیه غفلت کافی بود که با نیش‎های‌شان روزگارمان را سیاه کنند اما حالا که هوا کمی خنک شده هیچ خبری از‎شان نیست. طوری نیست و نابود شده‌اند که آدم فکر می‎کند شاید به خواب زمستانی رفته‎اند. اما واقعا پشه‎ها، این موجودات شرور چندش‎آور نامحبوب، الان کجا هستند؟ کله چه کسی را موقع خواب می‎خورند و خون کدام بیچاره‎ای را می‏‌مکند؟ واقعیت این است که سرمای زمستان برای آن‎ها مرگ‎بار است. پشه‎ها از روش‎ها مختلفی استفاده می‎کنند تا در زمستان زنده بمانند و دوباره توی فصل‎های گرم، ما و حیوانات را نیش بزنند. حیوانات خونگرم می‌توانند در هوای سرد و یخ‌بندان زنده بمانند چون آن‌ها انرژی حاصل از غذا را به گرما تبدیل می‎کنند اما بدن حشرات چنین قابلیتی ندارد و ممکن است در سرما بلور‌های یخ در بافت‌های بدن‎شان تشکیل ‌شود و از درون نابودشان کند. با وجود این، گونه‎های مختلف حشرات ترفندهای متفاوتی برای جان سالم به دربردن از سرما دارند. مثلا بعضی‎های‌شان درون بدن خود سیستمی دارند که باعث می‌شود، ۵۰ درصد یا حتی بیش از ۵۰ درصد آب بدن‎شان یخ بزند منتها حجم یخ در بدن از حدی مشخص فراتر نمی‌رود تا بدن حشره آسیب نبیند. برخی از حشرات در طول فصل زمستان غیرفعال می‌شوند و با آغاز فصل گرما دوباره سر کار و زندگی خودشان باز می‎گردند. حشرات خوشبختی هم هستند که در گرمای لذت‌بخش خانه ما انسان‎ها شریک می‌شوند تا سرما تمام شود و خودشان را نشان دهند. در هرحال پشه‌ها و در کل حشرات برای زمستان خود برنامه ویژه‎ای دارند، شاید برای همین باشد که قدیمی‎ترین موجودات روی سیاره زمین همین حشرات هستند. 

 

دوست پروانه های بی پناه 

کمک کردن و پناه دادن به حیوانات آسیب‌دیده اتفاقی است که احتمالا همه ما دیده یا شنیده‌ایم اما احتمالا برای‌مان عجیب خواهد بود که بشنویم کسی در دنیا هست که به فکر بال پروانه‌ها باشد. خانم «کیتی ونبلاریکوم» زنی دلسوز است که یک موسسه ایجاد کرده و تخصصی روی کمک به پروانه‌ها کار می‌کند. او با شکیبایی، تخصص و دقت کامل پروانه‌های بال‌شکسته را شناسایی و هرچه زیباتر و باشکوه‌تر ترمیم‌شان می‌کند. البته این کار خانم «کیتی» تنها از روی سرگرمی و علاقه نیست. او بیش از 14 سال است که با انواع حشرات کار کرده، در زمینه خرید و فروش حشرات زیبا فعالیت داشته و دوره‌های تخصصی حشره‌شناسی را هم گذرانده‌ است. او می‌گوید بعضی وقت‌ها پروانه‌هایی را که بال‌شان را ترمیم و کمک کرده دوباره پرواز کنند، در خواب می‌بیند.

 

 

 

 

2 فیل را به موهایت بیاویز!

موهای ما از مهم‌ترین بخش‌های زیبایی چهره‌مان هستند. همین موها علاوه بر زیبایی، شگفتی‌های مخصوص خود را هم دارند. پژوهش‌هایی که به‌تازگی انجام شده ‌است، نشان از مقاومت بی‌نظیر موهای انسان در تحمل وزن دارد. بر اساس نتایج این مطالعات، هر تار موی انسان حدود 85گرم وزن را می‌تواند تحمل کند. البته شاید این وزن چیز زیادی به نظر نرسد اما وقتی این نسبت را برای تمام موهای‌مان درنظر بگیریم، موضوع جالب می‌شود. 

طبق محاسبات، وزنی که احتمالا تمام موهای ما با هم می‌توانند تحمل کنند حدود 12 تُن است؛ یعنی هم وزن دو فیل . بهتر است دفعه بعد که در آینه نگاه می‌کنید به هیچ وجه موهای تان را دست‌کم نگیرید!

 

 

 گاهی دلت بهانه‌هایی دارد که انگشت به دهان می‌مانی. گاهی دلت چنان سخت می‌شکند که خرده تکه‌هایش همه وجودت را پر می‌کند. گاهی دلت از مترسکِ تک‎افتاده مزرعه هم تنهاتر می‌شود. گاه آن‎قدر شادمانی که سرت به هفت آسمان می‌رسد و گاهی دلت چنان غمگین می‌شود که سوگوارانه‌ترین شعرها را می‌توان از نبضش شنید. گاه بی‌رنگ می‌شود و تاریک. گاه آن‌قدر ترسو می‌شود که هر لحظه منتظری از حصار سینه بیرون بپرد و پا به فرار گذارد. گاهی هم چنان توفانی می‌شود که زورق خیال‎هایت را غرق می‌کند. میان این همه، من دل‎بسته عاشقانه‎هایش هستم. منی که از «دوستت دارم» گفتن هم شوربختانه شرم دارم، منی که هنوز نمی‌دانم مرز بین دوست داشتن و هیجان نوجوانی را، عاشقانه‌های این دل لرزان را که طعنه به فرهاد و مجنون می‎زند، ارج می‌گذارم. دوست ‌دارم غرق شدن دل را در دریای زلال عشقی مقدس، عشقی آسمانی و پاک‌نهاد، عشق به یک معجزه، به پدر، به مادر.

 

  کاج از معدود درختانی است که بیش از سود، به طبیعت ضرر می‌رساند. برگ‌های سوزنی کاج توان تولید اکسیژن قابل توجهی ندارند و ایجاد زباله می‌کنند. چوب درخت کاج مرغوب نیست و در صنعت کارایی چندانی ندارد. با این حال اگر با سلیقه باشید، می‌توانید از میوه‌های نیکو و چوبی کاج، اجسام دست‌ساز و تزیینی ویژه‌ای بسازید. اما این هفته قصد نداریم از تزیینات حرفی بزنیم بلکه قرار است از یک توانایی منحصربه‌فرد میوه کاج پرده برداریم. به شما پیشنهاد می‌کنم از این لحظه به بعد دیگر از کنار میوه‌های کاجی که در پارک‌ها و باغچه‌ها ریخته‌است به سادگی عبور نکنید. میوه‌های کاج را جمع‌آوری و در یک کیسه مخصوص نگهداری کنید و هر زمان که قصد گشت‌وگذار در اطراف شهر را داشتید، مقداری از آن‌ها را همراه خودتان ببرید. شاید با من موافق باشید که طعم کبابی گوشت، سیب‌زمینی، ذرت، قارچ، فلفل و هر خوراکی دیگری که روی آتش چوب می‎پزد، با هیچ مزه‎ دیگری قابل مقایسه نیست. چای حرارت‌دیده روی زغال هم دل‎چسب‌‌تر و خستگی‎درکن‎تر از چای‌های معمولی است. کاج‌ها را برای همین جمع کرده‎اید، دیگر. از این به بعد می‎توانید زغال و چوب‌ ارزشمند درختان را از آشپزی‌های برون‌شهری‌تان حذف و با میوه‌های کاج آتش درست کنید.