و به این ترتیب، بعضی از کاکتوس‎ها این شکلی شدند. 

 

 بدون آن زندگی روزمره غیر قابل تصور است ولی وجودش هم گاهی اعصاب‌مان را حسابی خط‌خطی می‎کند. تلفن به‌ویژه از نوع همراهش آدابی برای استفاده دارد که خیلی‌های‌مان به آن اهمیت نمی‎‎دهیم ولی کافی است کسی را ببینیم که او هم به این موارد بی‎توجه است، احتمالا داد و قال راه می‌اندازیم و با خاک یکسانش می‌کنیم. مطمئن باشید وقتی خواهر و برادر یا رفیق صمیمی‎تان دارد با تلفن حرف می‏زند اگر دلش بخواهد بعد از تمام شدن صحبت اش ماجرا را برای شما می‎گوید اگر هم نخواهد که خب یعنی ماجرا به شما ارتباطی ندارد؛ این قضیه کاملا واضح است پس مدام از بقیه نپرسید «کی بود و چی گفت؟». حتی اگر متوجه موضوع صحبت‎های تلفنی کسی شدید برای راهنمایی و مشاوره لازم نیست نظر بدهید چون خیلی زود مشخص می‎شود گوش تیز کرده‎اید و دارید به جزئیات حرف‎هایش دقت می‎کنید. خودتان را سرگرم کنید یا از اتاق خارج شوید، شک نکنید این کار شما را محبوب‎تر می‎کند. در سینما،   تئاتر، کنسرت و مهمانی‎های مهم زنگ خوردن تلفن نشان می‎دهد صاحبش ساده‎ترین اصول ادب و وقت‎شناسی را بلد نیست. یک عده آدم پول داده‎ و آمده‎اند برای دیدن یک برنامه خاص نه شنیدن زنگ تلفن که تازه در بیشتر مواقع هم ته کیف یا جیب است و تا بخواهند دَرَش بیاورند و ساکتش کنند مغز همه پوکیده‌است. اگر برای اولین‎بار به جایی تلفن می‎زنید قبل از آن که حرف‎های اصلی‎تان را شروع کنید بد نیست سوال کنید که آن‌جا مطب، منزل یا شرکت فلانی است. حواس‎تان باشد وقتی با جایی تماس می گیرید نباید بپرسید آن‎جا کجاست و طرف مقابل چه کسی است. 

 

سریع ترین دونده ماراتن 

 شاید این روزها اسم «الیود کیپچوگه» را شنیده‎باشید. الیود 33ساله اهل کنیا، نخستین فردی است که مسافت 42 کیلومتر و 195متری ماراتن را در یک ساعت و 59دقیقه و 40ثانیه طی کرده‌است. البته رکورد این دونده پرسرعت، ثبت رسمی نشده‎است چون رکوردشکنی‌اش در یک برنامه غیرمسابقه‎ای بوده و نه در یک رویداد جهانی. این قضیه اما ارزش کار الیود را زیر سوال نمی‎برد. او برای رسیدن به این موفقیت هر هفته بیش از ۲۲۰ کیلومتر تمرین کرده‌است. جالب است بدانید که در این جریان، 41 دونده که همگی مدال‌آورهای جهانی المپیک بودند هم حضور داشتند البته نه برای رقابت بلکه به‎عنوان «بادگیر و پیس‌میکر»؛ یعنی برای تنظیم سرعت و کم‌کردن مقاومت و فشار باد، جلوی الیود می‌دویدند و هر چهار کیلومتر جای‌شان را با دونده‌های تازه نفس‌تر عوض می‌کردند.

 

 

 اگر از آن‎هایی هستید که زبان یادگرفتن برای‎تان کار سختی است و کلمه‌‎ها و اصطلاحات انگلیسی، مثل باد توی سرتان می‎آیند و می‎روند و هیچ‎جوری حفظ‎شان نمی‎کنید، پیشنهاد امروز ما را از دست ندهید. حتی اگر انگلیسی را خیلی خوب بلدید و خوره فیلم و کتاب زبان اصلی هم هستید، این پیشنهاد به کارتان می‎آید؛ صفحه اینستاگرامی farsienglish، یک پکیج عالی برای کمک به زبان‎آموزی است. در این صفحه اصطلاحاتی را یاد می‎گیرید که تنها راه آموختن‎شان این است که ساعت‌های زیادی را صرف مکالمه انگلیسی کنید ولی کو وقت؟ خب این‌جا کلی اصطلاح رایج و کاربردی را به یک شیوه باحال یاد می‎گیرید؛ برای هر کدام، بریده‎هایی از فیلم‎های مختلف در یک ویدئوی کوتاه به هم چسبانده شده و آن‎قدر تکرار می‎شوند که حسابی توی ذهن‎تان جاگیر می‎شود. این‎طوری، معضل همیشگی تلفظ هم حل می‎شود. یکی از کارهای جالب دیگر این پیج، آزمون های کوچکی است که هرچند پست درمیان ازتان می‎گیرد تا خودتان را محک بزنید. نگران جواب درست هم نباشید، توی تصویر آخر پست‎های ورق‎زدنیِ امتحان‎ها، جواب را پیدا می‎کنید. عکس‎نوشته‎ها و قسمت‎های کوتاهی از فیلم‎ها و پویانمایی‎های زبان اصلی، زنگ تفریح‎هایی هستند که خیلی هم جو، مدرسه‎ای نباشد و از یادگرفتن زبان لذت ببرید. خب اگر می‎خواهید انگلیسی را با سختی کمتر و فان و ساده یادبگیرید، دست بجنبانید. اگر صبور باشید و تمرین کنید از این به بعد، مثل حرفه‎ای‎ها می‎توانید لابه‎لای مکالمه‎های‎ سر کلاس زبان، از اصطلاحات استفاده کنید و موقع شنیدن آن‎ها توی فیلم‎ها، هنگ نکنید و دست به دامن دیکشنری نشوید. 

 

24 تا 30 مهر، هفته بهداشت روان است؛ برای همین در ستون «بپرس تا بگم» این هفته به‎جای این‎که به یکی از سوال‎های شما جواب بدهیم، رفتیم سراغ موضوع خیلی مهمی که لازم است در چنین مناسبت‎هایی با هم درباره‎اش حرف بزنیم. 

 

یکی از عواملی که شاید خیلی‎های‎مان بهش اهمیت ندهیم، خواب شبانه است؛ مغز ما در ساعات خاصی از شب و در خواب به بازسازی نورون‌ها (سلول‎های عصبی) و تارهای عصبی می پردازد. این فرایند در ساعات دیگر روز، به‎طور کامل اتفاق نمی‎افتد و این‎طوری می‎شود که در انجام کارهای‎مان به مشکلاتی مثل نقص توجه و کندی برمی‎خوریم.

    این یکی را هم زیاد شنیده‎ایم ولی به‎همان اندازه بهش عمل کرده‎ایم؟ ورزش، علاوه بر تقویت اعضای بدن، هورمون‎های‎مان را هم تحت تأثیر قرار می‎دهد و باعث می‎شود حال‎ و خلق‎مان بهتر باشد. پس حداقل هفته‎ای یک‎بار ورزش کردن را در برنامه‎‏تان داشته‎باشید. 

    «اوووه کی حوصله داره؟» احتمالا جواب بعضی‎ها به این پیشنهاد باشد ولی معاشرت هم از آن چیزهایی است که برای بهداشت روان توصیه می‎شود؛ پس برای تعامل با افراد مهم زندگی‌تان مثل پدر، مادر و اعضای درجه یک فامیل برنامه‎ریزی کنید؛ ممکن است بگویید خانواده که همیشه هستند ولی نشستن پیش هم و حرف زدن، با این‎که هرروز از کنار هم رد بشوید، فرق دارد. در روز حداقل نیم تا یک ساعت، برای این کار وقت بگذارید.

    مراقب عادت‎های غذایی‎تان باشید؛ مثلا حتما با فاصله یک‎ساعته از شام به خواب بروید، شام را به‎موقع بخورید و صبحانه را حتما میل کنید. این جملات را آن‎قدر از بزرگ ترها شنیده‎اید که شبیه نصیحت به‎نظر می‎آیند ولی حالا می‎دانید جسم و روان، تأثیر مستقیم روی هم می‎گذارند و نمی‎شود با رها کردن یکی، توقع داشت دیگری کارش را خوب انجام بدهد.

    بعضی‎ها استاد این قضیه‎ هستند؛ شکرگزاری. بعضی‎های‎مان هم فراموشش می‎کنیم و نیاز به یادآوری داریم. شکرگزاری یعنی برای همه چیزهایی که از محیط به شما می‎رسد، بازخورد بدهید؛ اگر دوستی هدیه‎ای بهتان می‎دهد، اگر هوا خوب است، اگر غذا خوش‎طعم است و اگر پدر امروز خوش‎اخلاق‎تر شده‎است.

    هیجان‎های منفی‎تان را به روش موثر برون‎ریزی کنید. شاید همیشه خلافش را شنیده‎باشید و همه بهتان گفته‎باشند؛ «هیسس! یه‎کم خویشتن‎دار باش» اما هیجان‎های منفی اگر راهی به بیرون باز نکنند، اوضاعِ آن تو حسابی به‎هم‎ریخته می‎شود؛ مثلا خشم‎تان را بعد از گذشت زمانی چندساعته بدون تهدید و خشونت بروز بدهید و احساسی را که تجربه کرده‎اید، آرام و واضح با ضمیر «من» بیان کنید.

 

  ماجرای نسبتا هولناکی است اما باید بپذیریم که بدن من و شما خانه امن و راحتی برای باکتری‌هاست. قسمت چندش‎آور‎تر قضیه این است که آن‎ها از پوست و عرق ما تغذیه می‎کنند. اگر همه این حقایق تلخ را بپذیریم باز هم پذیرش این که عرق بدن به خصوص زیر بغل انسان این‌قدر بدبوست،   واقعا سخت است. این بوی گند از کجا می‎آید؟ دقیقا نمی‎شود گفت منشأش چیست چون چندین و چند عامل در آن دخالت دارند. استرس غول بی‌شاخ و دمی که همیشه از آن می‎نالیم این‎جا هم نقش منفی داستان را بازی می‎کند، هر چقدر بیشتر مضطرب باشیم هورمون کورتیزول بیشتر ترشح می‎شود و این هورمون بر عملکرد غدد تعریق تاثیر می‎گذارد و درنهایت باعث ترکیب باکتری‌ها با ذرات عرق و ایجاد بوی بد زیر بغل و حتی بوی پا می‌شود. بعضی از داروها هم برای ما دردسر درست می‎کنند؛ قرص‎های مسکن، ضدحساسیت‎ها و قرص‎های لاغری نمونه‎های معروف داروهای بدبوکننده عرق بدن هستند. باکتری‌‌‌ها هم مثل شما عاشق شیرینی‌جات هستند. خوردن زیاد شیرینی‌‌جات باعث افزایش رشد باکتری‌ و قارچ‌های میکروسکوپی روی پوست می‌شود. این باکتری‌ها مانند نوعی مخمر، قند را به الکل تبدیل می‌کنند که این موضوع باعث بوی بسیار بدی می‌شود که اصلا شیرین نیست! از طرفی یبوست و نگه داشتن دست‎شویی هم باعث می‎شود بعضی از سموم از طریق دستگاه گوارش جذب بشوند و به پوست راه پیدا کنندکه  این خودش یکی از علت‎های بوی وحشتناک بدن است. نوع غذاهایی که می‎خورید و کمبود ویتامین‎ها و نخوردن سبزیجات هم در بودار شدن شما اثر می‎گذارد.

 

با استفاده از شماره های بالای صفحه سوالات تان را برای ما بفرستید

متن و اجرا:

محمدپور - مرادی