ما این‎جا هرازگاهی درباره رازهای خوش‎تیپی حرف می‎زنیم ولی تا حالا نگفته‎بودیم به‎جز کیف و کفش و لباس، چه کارهای دیگری باید برای خوش‎تیپ بودن انجام دهیم. ما حواس‎مان نبود، بعضی‎ها هم چون تنبلی‎شان می‎شود بهمان یادآوری نکردند از ورزش بگوییم ولی الان دیگر وقتش است با واقعیت روبه‎رو شویم. هرچقدر هم به سرووضع‎مان برسیم، سرحال‎ها و بانشاط‎ها در خوش‎تیپی یک قدم جلوترند. منظورم این نیست که همه باید اندام متناسب داشته‎باشند، نه! ورزش بدون این‎که قرار باشد از ما آرنولد بسازد، ظاهر بهتری بهمان می‎دهد اما کی حوصله دارد؟ ورزش با همه سختی‎اش، خیلی زود به عادت تبدیل می‎شود. چطوری بهش عادت کنیم؟ قدم اول این است که اهداف سخت و طولانی‎مدت مثل وزن کم و زیاد کردن و عضله ساختن را بی‎خیال شویم؛ وقتی چنین تکالیفی برای خودمان تعیین می‎کنیم و بهش نمی‎رسیم، همه انگیزه‎مان دود می‎شود و ورزش را کنار می‎گذاریم. راه شخصی خودمان را پیدا کنیم؛ ورزش انفرادی بیشتر حال می‎دهد یا جمعی؟ از رقابت کردن لذت می‎بریم یا فعالیت‎های آرام و بی‎هیاهو؟ قرار نیست چون الان یوگا مد شده، همه برویم سراغش. نکته مهم دیگر، منظم بودن است. یک روز بی‎حوصله‎ایم، یک روز تکلیف زیاد داریم، یک روز قرار داریم، این‎طوری آن شنبه موعود هیچ‎وقت نمی‎رسد و عادتی هم شکل نمی‎گیرد. باید زمانی برای ورزش کردن تعیین کنیم و جز در موارد خیلی‎خیلی ضروری، به آن پایبند باشیم!

 

هات‎داگ‎ها وقتی نمی‎خوریم‎شان، حوصله‎شان سر می‎رود.
اثر Brock   Davis
 

می‎دانستیدمناطقی در دنیا وجود دارد که نباید وجود داشته‎باشد؟ یعنی وجودشان براساس شرایط جغرافیایی و زیستی قابل توجیه نیست ولی خب وجود دارند و مغز پژوهشگران و دانشمندان  را به چالش می‎کشند. در پرونده مجهول این هفته، با دهان باز به چندتا از عجیب‎ترین این مناطق و پدیده‌ها سری می‎زنیم:

 غار مویل
غارها همیشه جذاب و شگفت‎انگیز بوده‎اند ولی غار «مویل» رومانی شبیه هیچ‎کدام دیگر از موارد مشابه  خودش نیست. مویل در سال 1986 خیلی اتفاقی در جریان تأسیس یک مرکز برقی، کشف شد. محققان متوجه شدند ورودی این غارِ کهن‎سال، پنج‎ونیم میلیون سال پیش بسته شده و هیچ نوری به آن وارد نشده‎است. مویل طبیعتا با چنین شرایطی باید خالی و سوت‎وکور باشد ولی درنهایت شگفتی، حیات در آن جریان دارد البته اکوسیستمش کاملا با دنیای بیرون فرق می‎کند. در دل غار،  دریاچه‌ای وجود دارد که بوی تخم‎مرغ گندیده می‌دهد. 48 ‌گونه موجود زنده سمی در مویل کشف شده‎اند که هیچ جای دیگری در زمین دیده نشده‎اند؛ این موجودات به دلیل نبودن نور و اکسیژن کافی به شکل‌های عجیبی رشد کرده‎ و بی‌رنگ‎اند.
 

 دایره‌های نامیبیا
در بیابان «نامیب»، زمین‌های مریخ‌گونه‎ای وجود دارد که در آن‎ها دایره‎هایی به قطر ۳ تا ۲۰ متر با فاصله‌ منظم از هم شکل گرفته‎است. سرتاسر بیابان پوشیده از گیاهانِ معمولِ منطقه است ولی در این دایره‎ها هیچ گیاهی وجود ندارد، مثل این‎که کسی با ماشین‎ چمن‎زنی آن‎ها را اصلاح کرده‎باشد. مردم محلی معتقدند این دایره‎‌ها ردپای ارواح هستند و بعضی‎ها آن‎ها را به عبور بشقاب‎پرنده‎ها نسبت می‎دهند. دانشمندان می‎گویند احتمالا کار، کارِ موریانه‎هاست، ریاضی‎دانان هم تلاش کرده‎اند با معادلات ریاضی الگو  و شاید دلیل تشکیل حلقه‎ها را پیدا کنند ولی هیچ‎کدام از این حدس‎ها و تلاش‎ها تا الان راه به‎جایی نبرده‎ و راز میلیون‎ها حلقه زیبای اسرارآمیز، هنوز سربه‎مهر است.  
 

 نورهای هسدالن
بالای دره «هسدالن» در نروژ، نورهای زیبایی دیده می‎شوند که نه منبع‎شان مشخص است و نه دلیل پیدایش‎شان. این نورها در روز و شب و هر نوع شرایط آب‎وهوایی به چشم می‎آیند؛ رنگ‎شان ترکیبی از زرد و سفید و قرمز است و طول زمان دیده شدن‎شان بین چند ثانیه تا چندساعت متغیر است. ماجرایی که معمای این نورها را مرموز‌تر می‌کند، به چند سال پیش برمی‌گردد.  تیمی از دانشگاهی در سوئد با استفاده از چند هواپیمای بدون‌سرنشین و بعد از چندین ماه تحقیق موفق شدند درست در شبی که نورها قابل مشاهده بودند، هواپیماها را به سمت نور هدایت کنند اما متوجه شدند که نورها دربرابر حضور هواپیماها واکنش نشان می‎دهند و مسیر و جهت حرکت‎شان را عوض می‎کنند. در سال‎های اخیر، متخصصان حوزه یوفو و اجسام پرنده ناشناس هم وارد میدان شدند ولی تحقیقات‎‎شان بی‎نتیجه ماند.
 

 توفان رعدوبرق
بر فراز رودخانه «کاتاتومبو» در ونزوئلا، هر شب حدود ساعت ۷ توفانی از رعدوبرق شروع می‎شود و تا ساعت 10 ادامه پیدا می‎کند. رعدوبرق‎ها 260 شب در سال رخ می‎دهند و هیچ‎کس نمی‎تواند درباره‎شان توضیح بدهد. البته در سال 2010 به‎طرز عجیبی به مدت یک روز، متوقف شدند ولی بعد دوباره ادامه پیدا کردند. تئوری موردقبول تا چندوقت پیش، وجود اورانیوم در کف رودخانه بود که به تازگی رد شده است. دانشمندان حالا می‎گویند شکل کوه‎های اطراف باعث برخورد بادهای گرم با هوای سرد می‎شود و چنین توفانی را به‎پا می‎کند. این نظریه هم هنوز تأیید نشده‎است.

منابع: scpience، dailymail، abcnews، lastsecond، amusingplanet

 

   توی کلاس درس نشسته‎اید ولی حرف‌های معلم را نمی‌شنوید انگار توی کله‌تان یک ضبط صوت بزرگ گذاشته‌اند و یک آهنگ به‌خصوص را پخش می‌کنند که مدام تکرار می‌شود. این ماجرا در ساعت‌های زیادی از روز همراه شماست؛ سر سفره ناهار و حتی موقع خواب همچنان همین آهنگ را توی ذهن‌تان می‌شنوید. نگران نشوید، شما تنها نیستید این ماجرا برای خیلی از افراد رخ می‌دهد تا حدی که برایش اسم هم گذاشته‌اند؛ کرم گوش! بعضی وقت‌ها این پدیده شیرین و لذت‌بخش است ولی اگر بیش از حد تکرار شود حتما روی اعصاب‌تان می‌رود و دوست دارید زودتر از شرش خلاص شوید اما اصلا علت این ماجرا چیست؟ پژوهشگران نظرات مختلفی در این‌باره دارند، گرچه هنوز دلیل اصلی‎اش را کشف نکرده‎اند اما معتقدند «کرم گوش» یک اتفاق ناخودآگاه ذهنی است که انسان برای تطابق یا تغییر حالتِ روانی خود انجام می‎دهد. موسیقی‎های مختلف در گذشت زمان توی ذهن آدم تلنبار می‌شود و بعد از مدتی یکی از آن‎ها دوباره توی ذهن‎مان سروکله‌اش پیدا می‌شود. جالب این‌جاست که خیلی وقت‌ها حتی یادمان نمی‌آید این آهنگ را کی و کجا شنیده‌ایم اما ریتم آن مدام توی ذهن‌مان است ولی بالاخره باید چه کار کنیم که از شرش خلاص شویم؟ پژوهشگران می‎گویند آدامس بجوید؛ این کار باعث می‌شود مغز بین جویدن و خواندن گیر کند و درنهایت چون شما آدامس می‌جوید فرایند خواندن کم رنگ‎تر بشود. با هر روش دیگری که بتوانید مغزتان را درگیر کنید احتمالا از آن آهنگ هم نجات پیدا می‎کنید. بعضی‎ها پیشنهاد می‎کنند یک دور آهنگِ رویِ مخ‌رفته را از اول تا آخر گوش بدهید و متن ترانه‌اش را تکرار کنید تا ذهن‌تان خیالش راحت شود و دست از سرتان بردارد.
منابع: سلامت‌نیوز، سیناپرس و ایسنا

 

 گوشی‎های تلفن همراه‎مان هر چقدر به‎درد بخور
 و کارآمد باشند چون همه‎چیز را با هم دارند نمی‎توانند هیچ‎وقت یک صدای باکیفیت برای شنیدن موسیقی مورد علاقه‎مان به ما ‎بدهند. اسپیکرهای بلوتوثی این روزها خیلی رایج شده‎اند که تمام آن‎چه را خوبان دارند، یک‌جا دارند. یک وسیله قابل حمل بدون سیم اضافه می‌تواند همراه همیشگی برای دیدن فیلم و گوش دادن به موسیقی‌ باشد. برای خرید یک پخش‌کننده صدا باید مراقب باشید با توجه به محیط‎هایی که بیشتر در آن حضور دارید، نوع مناسبی برای خودتان تهیه کنید. مثلا اگر بیشتر توی فضای بسته هستید خب می‎توانید به گزینه‎های فانتزی‌تر و خوش‌آب‌ورنگ‎تر فکر کنید اما اگر می‎خواهید بیشتر در سفر و ورزش بیرون از خانه همراه‎تان باشد، باید به فکر اسپیکرهایی که گیره اتصال به کیف و کوله دارند باشید، ضمن این‌که بیشتر از ظاهر باید به مقاومت اسپیکر توجه کنید. مقاومت اسپیکرها، با استاندارد IP سنجیده می‌شود که رقم اول، بیانگر میزان مقاومت دربرابر نفوذ ذرات خارجی و رقم دوم میزان مقاومت دربرابر رطوبت و نفوذ مایعات را نشان می‌دهد. اگر هرکدام از این المان‌ها مشخص نشده‌باشد، با حرف X نشان داده می‌شود. اگر می‎خواهید با گوشی همراه‌تان به اسپیکر وصل شوید پس احتمالا برای‌تان مهم است که میکروفون هم داشته‌باشد تا وقتی تلفن‌تان زنگ می‌خورد درگیر قطع کردن تلفن از اسپیکر نشوید.
اگر دنبال این هستید که اسپیکر، زمان زیادی بدون شارژ باتری برای‎تان کار کند احتمالا باید هزینه بیشتری برای خرید کنار بگذارید ولی اسپیکرهای معمولی که دو ، سه ساعت باتری نگه می‌دارند می‌توانند برای استفاده‎های عادی و خانگی شما کافی باشند.
 

در کودکی عادت داشت پیش از خواب داستان دختری خارق‌العاده را برای خود تصور کند؛ دختر قهرمانی که یک روز فرماندار و روز دیگر جهانگرد می‌شد. آرزوی نویسنده شدن هم در سر داشت. به سرگذشت زنان مشهور علاقه‎مند بود. خواندن قصه زندگی این افراد، کمک کرد تا مریم از بلندپروازی نترسد. سال‌ها گذشت و با بزرگ شدن مریم رویاهایش هم بزرگ می‎شد. مسیری را انتخاب کرد که ظاهرا شبیه هیچ‎کدام از آرزوهایش نبود؛ ریاضی! ولی خودش معتقد بود ریاضی شبیه به نوشتن رمان است، فقط داستان‌ها به فرمول‌ها تبدیل می‌شوند. موفقیت‎های کشوری و جهانی یکی بعد از دیگری، سراغش می‎آمدند. افتخارات زیادی به دست آورد مثل جایزه مهم فیلدز معروف به نوبل ریاضی که برای اولین‎بار در جهان نصیب یک زن شد. «مریم میرزاخانی» خیلی زود، بین دانشمندان به شکستن شاخ دشوارترین پرسش‌ها و معادلات ریاضی مشهور شد اما دنبال این چیزها نبود. حتی وقتی خبر دریافت معتبرترین جایزه ریاضی جهان را شنید، فکر کرد شاید ایمیلش هک شده‌‌است. احساس افتخار می‌کرد اما هیچ علاقه‌ای به شهرت نداشت چون می‌خواست فقط روی تحقیقاتش تمرکز کند. وقتی روی یک مسئله ریاضی تمرکز می‌کرد، شکل‌ و خط‌هایی که برای دیگران نامفهوم بود روی کاغذی بزرگ در کف اتاق می‌کشید که درنهایت به کشفی بزرگ منجر می‎شد. مریم میرزاخانی، در 40 سالگی از دنیا رفت و در این مدت کوتاهِ زندگی، کارهای بزرگ و مهمی کرد. به تازگی بنیاد «جایزه پیشرفت شگرف» در آمریکا اعلام کرد جایزه‌ای برای زنان ریاضی دان جوان در نظر گرفته و آن را به‌نام مریم میرزاخانی نام گذاری کرده ‌است تا الهام‌بخش زنان در علم ریاضی باشد. مریم، جمله معروف و جالبی دارد که شاید راز موفقیت اش در آن پنهان شده‎ باشد: «پرارزش‌ترین بخش هر مطالعه‌ای، لحظه‌ای است که می‌گویی «آها!» ذوق کشف و لذت فهمیدن چیزی جدید، احساس ایستادن بالای یک بلندی و رسیدن به دیدی شفاف و واضح است».
 

متن و اجرا:
صابری - مرادی