توماس ادیسون  |  شخصیت‌شناسی دانشمندها با کمک نمکدان! 

این مخترع نامدار آمریکایی روش غیرمعمولی را برای همکاری با دانشمندان و محقق‌های جدید در پروژه‌هایش به کار می گرفته است. او  این دانشمندان را برای شام دعوت و ظرفی سوپ به آن‌ها تعارف می کرده است. سپس هرکدام از مهمان ها که قبل از چشیدن سوپ به آن نمک اضافه می کردند، از فهرست استخدام خارج می شدند! ادیسون استدلال می کرده فردی که بدون چشیدن غذا به آن نمک اضافه می کند، قبل از آزمایش کردن به نتیجه گیری می پردازد و او نمی خواهد با چنین افرادی کار کند.

    لودویگ ون بتهوون| تصنیف آهنگ بعد از ریختن تشت آب روی خود!

بتهوون یکی از بزرگ ترین آهنگ سازان جهان است. با این حال روند کار این آهنگ ساز معروف در تصنیف موسیقی کمی نامتعارف بود. این آهنگ ساز آلمانی اغلب آهنگ های خود را در حین شست وشوی خود در حمام تصنیف می کرد! گفته می شود بتهوون دور اتاقش راه می رفت و سعی می کرد به یک قطعه هنری فکر کند. در نهایت تشتی آب روی خودش ریخته و به کارش ادامه می داده است. این آهنگ ساز چند عادت عجیب دیگر هم داشت. مثلا او به ندرت موها و ریش‌هایش را کوتاه می‌کرده زیرا باور داشته که این کار به خلاقیت آسیب می رساند. بتهوون همچنین زیاد به ظاهر خود توجهی نمی کرده و لباس هایش معمولاً کثیف و ژولیده بوده اند.

    لئوناردو داوینچی| عادت به برعکس نوشتن!

داوینچی علاقه زیادی به خوابیدن نداشته و کمتر از 5 ساعت در روز می خوابیده است. یکی از عادت‌های عجیب داوینچی، برعکس نوشتن او بوده است. مغز داوینچی به گونه‌ای تفکیک شده عمل می‌کرد به طوری که او با یکی از دستان خود طراحی می‌کرد و با دست دیگر به صورت برعکس متن‌هایی را می‌نوشت که اگر کسی می خواست آن‌ها را بخواند باید از آینه استفاده می کرد! گفته می شود برعکس‌نویسی داوینچی معمولا به این منظور انجام می شده که کسی نتواند نوشته هایش را بخواند و از رمز و راز کارهایش باخبر شود.

    آلبرت اینشتین| مخالف سرسخت پوشیدن جوراب!

آلبرت اینشتین عادت های عجیب و غریب زیادی داشته است. درباره او گفته شده است از کسانی که با او صحبت می کردند، می خواسته جملات‌شان را بارها و بارها تکرار کنند. او همچنین از کودکی از پوشیدن جوراب بیزار بوده زیرا تصور می‌‌کرده که انگشت شست پایش در نهایت جوراب را سوراخ خواهد کرد! او حتی در یکی از نامه‌هایش به همسرش درباره این مسئله صحبت کرده بود: «حتی در موقعیت‌های خاص هم جوراب نمی‌پوشم و با پوشیدن پوتین‌های بلند این مسئله را پنهان می‌‌کنم.» نکته جالب دیگر درباره او این‌که، معمولا در حالت ایستاده به نوشتن مشغول می‌شده است.

    ویکتور هوگو| دستور به قایم کردن لباس‌هایش!

این نویسنده معروف از روش های عجیبی برای وادار کردن خودش به کار استفاده می کرده است. به عنوان مثال، به همه خدمتکارانش می سپرده که همه لباس هایش را از او دور کنند تا نتواند از خانه بیرون برود! گفته می شود «هوگو» هنگامی که روی رمان «گوژپشت نتردام» کار می کرده، نیمی از ریش و موهای سرش را قیچی کرده و سپس قیچی را دور انداخته تا با آن شکل و شمایل نتواند خانه را ترک کند و کتابش را زودتر تمام کند.

    چارلز دیکنز| باور به خلاق شدن با کمک قطب نما!

به نظر می رسد نوشتن رمان های عالی تنها هدفی نبوده که دیکنز در زندگی اش به دنبال آن رفته است. گزارش ها حاکی از آن است که این رمان‌نویس معروف از این‌که حتی یک تار مویش به هم‌ریخته و نامرتب باشد، متنفر بوده و در طول روز به طرز وسواس گونه ای موهایش را شانه می زده است. او همچنین نوشته هایش را به دستیارش دیکته و هر جمله را بارها تکرار می کرده است. کارشناسان می گویند احتمالا  دیکنز دچار نوعی اختلال شخصیت وسواسی جبری بوده است. دیکنز همچنین عادت داشته همیشه با خود یک قطب نمای ناوبری همراه داشته باشد. او هر زمان که می‌خواسته بخوابد، عقربه قطب نما را به سمت شمال تنظیم می‌کرده و اعتقاد داشته این کار بر نوشتن و خلاقیتش تاثیر مثبت دارد.

منابع: mentalfloss.com، independent.co.uk، brightside.me

 

مخاطب گرامی، احساسی که این روزها در حال تجربه‌اش هستید، تا حدودی طبیعی است. شرایط اقتصادی به گونه‌ای است که ممکن است این حسادت در بعضی از جوان‌ها و نوجوان‌ها برانگیخته شود. با این حال، روان شناسان و کارشناسان علوم رفتاری معتقدند داشتن عزت‌نفس و اعتماد‌به‌نفس بالا، باعث می‌شود تا فرد در هر شرایطی خودش را ارزشمند بداند و به دیگران حسادت نکند. انسان‌ها دوست دارند بهتر از دیگران باشند و اگر فرد احساس کند دیگران بهتر از او هستند و خودش در مرتبه پایین‌تری قرار دارد، دچار حسادت می‌شود.

   حسادت، یک خشم درونی است

حسادت یکی از احساسات انسانی است؛ یک خشم درونی. حسادت از بدو تاریخ همراه انسان‌ها بوده و کمتر کسی است که در زندگی  حتی برای لحظه‌ای کوتاه، دچار این حس نشده و آن را تجربه نکرده باشد. انسان‌ها دوست دارند بهتر از دیگران باشند و به همین دلیل، درگیر حسادت می شوند، مشکلی که به تدریج از کنترل خارج و به احساسی ویرانگر یا حتی افسردگی تبدیل می‌شود.

   برای رفع حسادت چه کنم؟

خودتان هم از نامناسب بودن این ویژگی اخلاقی گفته‌اید و تصمیم به ترک آن گرفته‌اید. همچنین در پیامک‌تان گفته‌اید به خیلی از هم سن و سال‌هایم حسودی‌ام می‌شود چون بعضی ازدواج کرده‌اند و بعضی خودرو یا حتی خانه دارند. جالب است بدانید برای ترک حسادت در قدم اول، باید سعی کنید خودتان را با فردی مقایسه نکنید و به خودتان یادآوری کنید هر شخصی در مسیر متفاوتی از زندگی قرار دارد. همه ما یکسری نقاط قوت و ضعف داریم بنابراین ارزش خودتان را بدون نیاز به احساس برتری بر دیگران ببینید. تاکید می‌کنم تحت هیچ شرایطی خودتان را با دیگران مقایسه نکنید چون این کار به حسادت شما دامن می‌زند و از این‌که شبیه دیگری نیستید، غصه نخورید.

   توانمندی‌هایتان را ببینید

شما باید اعتماد به نفس‌تان را تقویت کنید و بهترین راه برای دور کردن حسادت از خودتان، این است که اعتماد به نفس‌تان را بالا ببرید. حسادت در نتیجه اطمینان نداشتن افراد به خودشان ایجاد می‌شود نه رفتار و اعمال دیگر. توصیه مهم در همین باره، این است که توانایی‌هایتان را بشناسید. شما یک آرایشگر هستید و مهارتی را یاد دارید که به دردتان خواهد خورد. با کمی فکر کردن، حتما می‌توانید خودتان را بهتر بشناسید و از دیدن فهرست توانایی‌هایتان به وجد بیایید.

   در زندگی دیگران سرک نکشید

مدام به خودتان بگویید: «من هم می‌توانم با سعی و کوشش به هر چه می‌خواهم برسم و دلیلی ندارد که حسادت کنم.» در راه رسیدن به خواسته‌های معقول تان، تمام تلاش‌تان را به کار ببرید و حسابی عزم‌تان را جزم کنید. حسادت در افرادی بیشتر ایجاد می‌شود که به جای پرورش توانایی‌های خود، مدام زندگی دیگران را جست‌وجو می‌کنند تا ببینند زندگی آن‌ها چه نتایجی داشته است.

   یک هفته از ورودی‌های منفی دوری کنید!

از امروز تصمیم بگیرید که بیشتر بر چیزها و اتفاقات مثبت تمرکز و سعی کنید یک روز کامل را بدون شکایت کردن سپری کنید. همچنین به مدت یک هفته از ورودی‌های منفی دوری کنید! «ورودی منفی» یعنی هر چیزی که در شما حس حسادت ایجاد می‌کند و موجب می‌شود تا آرزوی داشتن چیزی را بکنید که ندارید یا نمی‌توانید داشته باشید. فکر کردن بیشتر درباره این مسائل برای روح و روان شما مضر است.

 

   مشخص شدن فعالیت‌های ضروری

تقریبا همه ما قبل از قطع شدن اینترنت، روزانه ساعت‌های زیادی از شبکه‌های اجتماعی، سایت‌های مختلف، بازی‌های آنلاین و ... استفاده می‌کردیم. فعالیت‌هایی که کاملا به صورت روزمره به بخش طبیعی زندگی‌مان تبدیل شده بود اما قطع اینترنت باعث یک وقفه در این سبک‌زندگی شد. در این چند روز اخیر، اولویت‌های واقعی‌مان از آن‌چه که فکر می‌کردیم مهم است، تمیز یافت. حتی درباره چت کردن با بعضی افراد، حضور داشتن فعالانه در بعضی گروه‌ها، دنبال کردن یک سری صفحه ها و ... نظرمان تغییر کرد و متوجه شدیم هیچ ضرورتی نداشته وقت‌مان را در آن جاها بگذرانیم. شاید حالا بد نباشد از خودتان بپرسید اگر در این چند روز، چند ساعت محدود اینترنت داشتید، واقعا با آن‌چه می‌کردید و صرف چه کاری می‌شد؟

   فرصتی برای معتادان شبکه‌های اجتماعی

از سوی دیگر، قطع اینترنت برای بعضی از مردم باعث توفیق اجباری شد. قطعی سراسری اینترنت برای کسانی که می‌خواستند از همین شنبه، اعتیادشان به فضای‌مجازی را کنار بگذارند، تهدید که نبود هیچ؛ بلکه یک فرصت خوب بود تا بیشتر کتاب بخوانند، فیلم ببینند و به کارهای عقب افتاده‌شان برسند. کسانی که قدرت مدیریت زمان را نداشتند و فعالیت در فضای مجازی، آن‌ها را از کسب تجربه‌های شیرین محروم کرده بود.

   عواقب ولع استفاده مجدد از اینترنت

نکته مهم این که با وصل مجدد اینترنت، می‌توان مدیریت بهتری برای زمان خود داشت. این هفته به افرادی که در استفاده از فضای‌مجازی، بازی‌های آنلاین و ... اعتیاد داشتند، بسیار سخت گذشت. حال دو رویکرد بعد از وصل مجدد اینترنت قابل پیش‌بینی است: یا مانند گذشته به سراغ اینترنت می‌روند و بیشتر و بیشتر برای آن وقت می‌گذارند تا این چند روز را جبران کنند یا با تجربه‌ای که هرچند اجباری ولی پیش آمد به سمت مدیریت بهتر و وابسته نشدن مجدد به شبکه‌های اجتماعی می‌روند. یک توصیه به همه، به خصوص جوان ها و پدر و مادرهای نوجوان ها دارم که این چند روز ابتدایی وصل شدن مجدد اینترنت، بیشتر مراقب باشند چون اگر به بهانه در دسترس نبودن یک هفته‌ای اینترنت، خواهان سر زدن بیشتر به شبکه‌های اجتماعی یا انجام بیشتر بازی‌های آنلاین هستند، مطمئن باشید این اتفاق موقتی نخواهد بود و با افزایش ولع، بیش از گذشته فرد و به خصوص نوجوانان درگیر خواهند شد.