تا به حال شده است به خاطر یک سوال ساده که کسی از شما پرسیده عصبانی بشوید و دل‎تان بخواهد مستقیم توی چشم‌هایش خیره شوید و بگویید «به تو هییییچ ربطی نداره»؟ بعضی از سوال‎ها باعث می‎شود آدم حس کند کسی درِ اتاق شخصی‎اش را شکسته و بی‎هوا خودش را پرتاب کرده تو و حالا دارد به همه چیزهای اتاق سرک می‎کشد. سوال‎های رواعصاب معمولا در سن‎و‎سال های مختلف با هم فرق دارند؛ همان‎قدر که شما از «چرا نرفتی رشته ریاضی؟ لابد نمره‎هات پایین بود» عصبانی می‎شوید، یک زوج جوان از این‌که ازشان بپرسند: «چرا بچه ندارید» به هم می‎ریزند. ممکن است بینی دوست‎تان به نظر خیلی کج و معوج بیاید. با پرسیدن چرا عملش نمی‎کنی، چه اتفاقی می‎افتد جز این‌که ناراحتش کنید؟ خب عمل کردن بینی چیزی نیست که به ذهن خودش یا خانواده‌اش نرسد اما حتما دلیلی برای این کار دارند و شما غیر از این‌که خودتان را وارد تصمیم‎گیری او می‎کنید همزمان یادش می‎اندازید که عجب دماغ زشت و بدترکیبی دارد. اما واقعا چه کسی تعیین می‎کند چه سوالی حریم شخصی است و چه سوالی نیست؟ خب شاید فکر کنید مثلا اگر این سوال را کسی از من بپرسد ناراحت نمی‏شوم پس فلانی هم نباید ناراحت بشود ولی این راهش نیست، می‎دانید چرا؟ تصور کنید شما در جمع فامیلی از خانمی بپرسید باردار است؟ (چون احتمالا خیلی چاق به نظرتان رسیده‌است) ولی او باردار نباشد و در جمع از این‌که اضافه وزنش مورد توجه و سوال قرار گرفته است، حس بدی پیدا کند. به طور کلی روابط آدم‎ها از والدین و فرزندانش بگیرید تا ارتباط زوج‎ها، علت مجرد بودن و بچه نداشتن، وزن و شکل ظاهری و لباس افراد، مقدار حقوق و این‌که چه برنامه‎ای برای پول‎شان دارند، جزو حریم‎ شخصی آدم‎ها به حساب می‎آید.

پسری ۱۶ ساله هستم، در پایه دهم رشته برق درس می‎خوانم. چند روز پیش برای اولین بار متاسفانه پودمان اول فیزیک را تجدید شدم و این موضوع من را خیلی ناراحت کرده. به نظر شما چه کار کنم که این موضوع روی درس‌های دیگرم تاثیر منفی نگذارد؟ دیگر تمرکز ندارم.