من روباه هستم. رنگ بدن من، بیشتر یا نارنجی است یا قهوه‎ای ولی دوستانم که در قطب زندگی می‎کنند، رنگ بدنشان سفید، خاکستری یا گاهی آبی است.

من در جنگل‎ها و کشتزارها زندگی می‎کنم، چون باید لانه‏ سازی کنم. 

من دونده سریعی هستم و چشم‎های تیزی دارم. پاهای بلند و باریک و یک دم پر‎پشت دارم. صبح‎ها می‎خوابم و شب‎ها به دنبال شکار می‎روم.

من بیشتر دوست دارم، پرنده‎ها و حشره‎ها را بخورم. 

بعضی وقت‎ها اما ممکن است سراغ میوه‌ها هم بروم. 

جدای از آن، به خوردن ریشه گیاهان هم علاقه دارم. وقتی سیر می‎شوم، بقیه غذاها را زیرزمین پنهان می‎کنم.

من به زیرکی و باهوشی معروفم. با این‎که در داستان پینوکیو مکار هستم اما مهربانم و حاضرم جان خودم را فدای خانواده‎ام کنم.

مرجان ساعدی

 

یه فیل دارم قشنگه

باهاش میرم مدرسه

توی دلش میذارم

نون و پنیر و پسته

چشمای اون آبیه

خرطوم اون درازه

فیلی جونم کیفمه

کیفی که خیلی نازه

 

شاعر: مریم زارعی

چند روزی بود که مامان با کاموا و میل‎های بافتنی‎اش کلاه و شال‎گردن می‎بافت. دیشب یک کلاه و شال‎گردن به من داد، یکی به داداش پویا و یکی هم به بابا. ما آن‎ها را پوشیدیم خیلی خوب و گرم بود. مامان آن‌‎ها را بافته بود تا در روزهایی که هوا سرد می‎شود، ما سرما نخوریم.امروز که بابا از سرکار آمد، چند کلاف کاموا به مامان داد و گفت: «این‎ها رو گرفتم که برای خودت هم ببافی» مامان لبخند زد و شروع به بافتن کرد.

 

مامان به زهرا خرما داد. زهرا یواشکی، یک حبه قند برداشت و به همراه خرما در دهانش گذاشت. خرما و قند در دهان زهرا به هم رسیدند. خرما به قند گفت: «چه لباس قشنگی پوشیدی!»

قند، کنار دندان‏ ها رفت. پرید و به دندان‎ها لگد زد. روی دامن سفید دندان‎ها خط کشید. داشت دامن سفید آن‎ها را پاره می‎کرد. خرما جلو رفت و پرسید: «چرا داری لباس دندونا رو پاره می‎کنی؟» قند گفت: «فقط من باید لباس عروس داشته باشم.»

خرما اما با مهربانی به دندان‎ها سلام کرد. بعد همراه قند به راه افتادند. قند، در راه با میکروب‎های بدجنس دوست شد و نی‎نی کوچولوهای سفید و قرمز خون را اذیت کرد. خرما اما به نی‎نی کوچولوهای خون کمک کرد و آن‎ها را از دست قند نجات داد.

خرما و قند به راهشان ادامه دادند تا این که به یکی از نگهبان‌های بدن رسیدند. نگهبان داشت با تلفن صحبت می‎کرد. نگهبان پرسید: «چی گفتی؟ لباس دندونا خراب شده؟ الان رسیدگی می‌کنم» و گوشی را گذاشت و روی کاغذ چیزهایی نوشت. نگهبان نگاهی به قند و خرما کرد و گفت: «خرما تو می‎تونی بمونی، اما قند از این‎جا اخراج میشه.» قند گریه کرد. نگهبان گفت: «گریه نکن، تو هم باید یاد بگیری دیگران رو دوست داشته باشی. ببین از بس با میکروب‎ها بودی کثیف شدی! فقط خراب کاری کردی» قند اخراج شد و خرما به گردش خودش ادامه داد و بعد شربتی مقوی‎ درست کرد و به دوستان تازه‎اش داد.

 فاطمه رضایی بروفوئیه

 

برای شاد کردن دیگران حتما لازم نیست کار خیلی خاصی انجام بدهید، گاهی حتی می‌شود با یک هدیه‎ کوچک، یک نقاشی، یک تشکر یا یک جمله محبت‎آمیز باعث شادی دیگران شد. وقتی کسی را خوشحال می‎کنید، احساس خیلی خوبی پیدا می‎کنید و از این‎که باعث شادی دیگران شده‌‏اید، لذت می‎برید.

در فیلم «کلاوس» پستچی تازه‌‏وارد به شهری یخ‎زده وارد می‎شود؛ شهری پر از کینه و دشمنی که در آن بچه‌‏ها لذت بازی و درس‎خواندن را نچشیده‎اند. پستچی و پیرمرد نجار شهر تصمیم می‌گیرند برای شادی بچه‎ها تلاش کنند. این کار باعث می‌شود . . .

پیشنهاد می‎کنم این فیلم جالب و دیدنی را همراه بزرگ‌ترهایتان تماشا کنید.

 

دوستان گلم  با دقت به تصویر نگاه کنید و به مورچه کوچولو کمک کنید و بگویید از کدام راه می‎تواند دانه‎اش را به داخل لانه ببرد.

 

 

دوستان گلم شاید شما هم این روزها اسم آنفلوآنزا را شنیده باشید.

 آنفلوآنزا یکی از بیماری‌هایی است که در فصل سرما افراد به آن مبتلا می‌شوند. برای این که به این بیماری مبتلا نشوید یا اگر شدید، زودتر خوب شوید و باعث ابتلای دوستانتان به آن نشوید، چند توصیه برای شما داریم.