شال، کلاه و دستکش قرار نیست همیشه فقط برای گرم کردن استفاده بشوند. خیلی وقت‏‌ها همین چند تا نیم‎چه گرمکن‎های زمستانی به کل لباس و شلواری که پوشیده‎ای رنگ و لعاب می‏دهند و بر هماهنگ شدن لباس‎ها و بهتر دیده شدن اثر می‎گذارند. حالا که زمستان در راه است، خیلی روزها ناچارید که از دستکش استفاده کنید و شال‌گردن درست و حسابی همراه‎تان داشته باشید. اکسسوری‎های زمستانی می توانند خیلی  متنوع باشند حتی هدبندی که برای گرم کردن پیشانی و گوش‎های‎تان استفاده می‎کنید در ظاهرتان کلی تفاوت ایجاد می‎کند. در این بین هر کدام از اکسسوری‎ها برای خود دنیایی دارند؛ مثلا از بین انواع دستکش‎های بافتنی نیمه یا آن‌هایی که فقط انگشت شست را از بقیه جدا می‎کنند و دستکش‎های چرم، بهتر است همانی را انتخاب کنید که با سبک لباس پوشیدن شما بیشتر هماهنگ است. اگر اهل لباس‎ها و اورکت‏‌های رسمی هستید، قطعا دستکش چرم بهترین گزینه است. اگر خیلی فانتزی لباس می‎پوشید انواع بافت‎های بدون انگشت و ساق‎دست‎های بافتنی گزینه‎های روی میزتان است. یک کلاه منگوله‎دار با طرح و نقش شلوغ، انتخاب خوبی برای یک پالتوی رنگی‌رنگی یا یک کت رسمی نیست! دنیای کلاه‎ها فراتر از چیزی است که بشود این‎جا درباره هماهنگ کردنش با انواع لباس‎ها حرف زد ولی خیلی راحت می‌‏شود تشخیص داد که چه کلاهی خیلی رسمی است و چه کلاهی راحت‎تر و دم‎دستی‎تر است. کلاه‎های بافت معمولا با همه چیز هماهنگ می‎شوند ولی مهم است که پرنقش نباشند و تک‌رنگ باشند. کلاه و شال‌گردن مثل خیار و نمک است، اصلا نمی‎شود این دوتا را از هم جدا کرد. اگر به فکر کلاه بافت هستید حتما برایش یک شال‌گردن مناسب هم دست‌وپا کنید. لازم نیست کاملا همرنگ و یک‌شکل باشند ولی نمی‎شود یکی شرق باشد و یکی غرب؛ بالاخره باید در رنگ، طرح یا نوع بافت با هم شباهت داشته‌باشند. 

 

   18سالگی، سنی است که می‌تواند نقطه شروع رسیدن به خواسته‌های 

بزرگ سالی باشد. حتی استرس کنکور و فشارهای درسی هم چیزی از جذابیت‌های این سن کم نمی‌کند. از همان روزهای اولی که پا به دوران نوجوانی می‎گذاریم، 18ساله شدن برای خیلی‎های‎مان رویای شیرینی است. اگر 18سالگی برای شما هم دروازه ورود به دنیای بزرگ سالی است و درباره‎اش خیال‎پردازی می‎کنید، با «نیکتا آزاد» و «فاطمه موسویان»  15ساله و «تینا ثنایی»16ساله همراه شوید.

 

 الهام حبشی  

از آن‌جایی که با شب یلدا فاصله چندانی نداریم، فکر کردیم مینی‎مهارتِ این هفته را یلدایی برگزار کنیم. برای به سرانجام رساندن این ایده که دورهمی خانوادگی‎تان را شیرین‎تر می‎کند، میوه و شکلات لازم دارید. بنا به سلیقه و تعداد نفراتی که قرار است شب شیرین یلدا را با هم بگذرانید، قدری شکلات تخته‌ای، شیری یا کاکائویی تهیه کنید. شکلات‌ها را در یک ظرف فلزی قرار بدهید و روی بخار آب درحال جوش، ذوب کنید. حالا میوه‌هایی را که برای شکلاتی شدن درنظر گرفته‌اید یکی‌یکی وارد شکلات کنید، خوب بچرخانید و بیرون بیاورید. برای خوش‌ظاهر شدن میوه‌ها، روی کاور شکلاتی‌شان را با یک خوراکی خوش‌طعم دیگر مثل مغز آجیل، کنجد، اسمارتیز یا دانه‌های انار پر کنید. یادتان نرود که حتما میوه‌ها را در اندازه‎های کوچک برش بدهید. پیشنهاد می‌کنم برای سرو میوه ها از سیخ چوبی جوجه استفاده کنید. هر سیخ را با قیچی به دو یا سه قطعه مساوی تقسیم کنید و سه تا پنج میوه متفاوت را به آن متصل کنید. خوب است در میان چند میوه‌ای که انتخاب کرده‌اید، به سیب یا موز که طعم شیرین‌تری دارند با عسل و دارچین طعمی متفاوت ببخشید. اگر از قطعات کوچک کیک هم استفاده کنید ایده خوبی است به شرط این که موقع قرار دادن میوه‌ها در یخچال از سلفون استفاده کنید. حالا میوه‌های کبابی شما آماده هستند و تنها کافی است در یک دیس زیبا و ظریف کنار یکدیگر بچینیدشان.  

 

 تاحالا شده پول سی‌دی اورجینال بدهی اما وقتی فیلم را می‎گذاری، بفهمی اصل نیست و کپی بهت داده اند؟ احتمالا آن لحظه خیلی عصبانی شدی و فکر کردی که کپی کردن چه کار ضایعی است. این کار چه فرقی دارد با کار آن‎هایی که شعر مولانا را توی صفحه اینستاگرام‎شان می‎گذارند و می‎گویند خودم امروز سرودمش؟ این دوستان درواقع گنجشک را رنگ و به‎جای قناری قالب می‎کنند. مثل رفیق عزیز من! یک تصویر از توی اینترنت پیدا کرده و زیرش نوشته‎است: «بالاخره نقاشیم تموم شد، قشنگه؟» من هم طبق وظیفه انسانی‎ام گشتم اسم نقاشش را پیدا کردم و برایش نوشتم: «آره. خیلی قشنگ کشیده خانم فلانی». همین دوستم که خیلی توی فاز کپی کردن است، یک روز دیگر توی صفحه‎اش نوشت: «دوستان و همراهان عزیزم تا چند ساعت دیگه یک سورپرایز براتون دارم. می‌خوام متنی رو براتون بذارم که چند سال براش زحمت کشیدم». بعد هم متنی را گذاشت که معلوم نبود از کجا پیدایش کرده ولی

واضح  بود که خودش ننوشته‎‌است؛ با آن همه کلمه‌های بزرگ تر از سنش که می‎دانم معنی‎شان را نمی‎‌داند و حتی بلد نیست از رو بخواندشان. خب همان‎طور که حدس می‎زنید، باز وظیفه‎شناسی من گل کرد و برایش نوشتم: «منظورت چند دقیقه است دیگه، نه؟»

 

  تازه سفره را جمع کرده‎اند، پرخوری کرده‌اید و مدام خودتان را سرزنش می‌کنید که ای کاش زیاده‎روی نکرده‌بودم ولی به محض آن که چشم‎تان به ظرف دسر می‌افتد، احساس می‎کنید یک جای خالی توی معده‎تان باز شده‌است. قضیه چیست؟ ذهن‌مان دارد ما را گول می‎زند یا واقعا هنوز توی معده‎مان جا داریم و خبر نداشتیم؟ متخصص‎های تغذیه مدت‎هاست دارند روی این سوال مهم تحقیق و آزمایش می‎کنند. یکی از آن‎ها به نام «دوین ملور»، متخصص تغذیه انسان و استاد دانشگاه کاونتری می‎گوید، انسان بعد از خوردن یک غذا از طعم آن خسته می‎شود، به این پدیده «سیری از مزه» می‎گویند و به شکل کاملا ناخودآگاه هوس مزه‎های جدید می‎کند. دسر، بافت و طعم و رنگ متفاوتی با غذاهای اصلی دارد و همین باعث می‌‌شود آدم بیشتر به آن میل پیدا کند. این‌طوری می‎شود که شما کاملا سیر شده اید و فکر می کنید حتی برای یک قاشق غذا هم جا ندارید ولی دل‎تان می‎خواهد از دسر بچشید. به گفته «باربارا رولز» یکی دیگر از محقق‌ها، آزمایش جالبی برای کشف راز این ماجرا انجام شده ‌است. در این آزمایش برای یک وعده غذایی به چندین نفر ماکارونی و پنیر دادند و بعد از این‌که گفتند کاملا سیر شده اند باز هم یک بشقاب ماکارونی دیگر داده‌شد که برای خیلی‎ها غیرقابل تحمل بود. روز بعد دوباره به آن‎ها غذا دادند و وقتی گفتند که دیگر حتی یک ذره هم جا ندارند یک ظرف بستنی در اختیارشان گذاشتند. تعداد زیادی از آن‎ها بستنی را نوش‌جان کردند درحالی‌که ظرف دوم غذای‎شان باقی مانده‌بود و می‎گفتند دیگر سیر هستند. انگار واقعا از طعم غذا خسته شده‌بودند و مزه‎ای جدید می‎خواستند. محقق‎ها می‎گویند، این یک غریزه طبیعی است که باعث می‏‌شود بدن ما غذاهای مختلف بخورد. تنوع غذایی چیزی است که برای بدن ما لازم است و همین موضوع باعث می‎شود میل داشته‌باشیم موادغذایی مختلف مورد نیاز بدن را به آن برسانیم. 

 

منابع:   vox.com , youc.ir  

حیوانات زباله‌ای

این روزها بعضی هنرمندان برای این‌که توجه جهان را به افزایش تولید زباله جلب و به‌نوعی به موضوع آلودگی محیط زیست اعتراض کنند، با زباله آثار هنری می‎سازند. در یکی از این ابتکارات، یک هنرمند پرتغالی اقدام به ساختن مجسمه‌های زیبا و جالبی از حیوانات زباله‌ای کرده‌است. او مجسمه‌های غول‌پیکری از خرس، گوزن، گرگ، خروس و... را با مواد دورریختنی ساخته و توجه افراد زیادی را در نقاط مختلف جهان به نمایشگاه زیبایش جلب کرده‌است. 

 

 

 

منابع: تابناک،  برترین‌ها