«مونومی اونو»، هنرمند ژاپنی با کارتن‌های بدون استفاده، مجسمه‌های سه‌بعدی باحالی درست می‎کند. 

 

موقعیت خیلی سختی است، وقتی وارد یک مهمانی شده‌‏اید و تقریبا جایی برای نشستن پیدا نمی‎کنید. هر سمتی که بنشینید، پشت‎تان به عده‎ای می‏‌شود که خب ناجور است. این وقت‏‌ها به محض این‌که یک نفر بلند شود، جای خالی به منزله فرصتی است که از تهدید خلق شده و باید قدرش را دانست اما یک لحظه صبر کنید! اگر آن شخص به سرویس بهداشتی رفته‌باشد چه؟ اگر بعد از چند دقیقه برگردد و شما را جای خودش ببیند، چه می‎شود؟ خب شاید بگویید بستگی دارد چه کسی باشد ولی واقعیت اش این است که چه دایی و عمه باشد چه غریبه، نشستن در جای فردی که موقتا آن‌‏جا را ترک کرده اصلا جالب نیست البته ماجرا در چنین شرایطی خیلی پیچیده‌تر از حل یک اتحاد مکعبات در ریاضی است و کلی شرط و شروط دارد. مثلا اگر فرد سن‌وسال بیشتری نسبت به شما داشته ‌باشد، خب خیلی واضح است که نباید جیک ثانیه جایش را بگیرید ولی اگر پسرعمو و دخترخاله هم‌سن خودتان است می شود با او وارد مذاکره شد! در شرایطی که جای خالی برای نشستن گیر نمی‎آورید و ناچارید یک گوشه روی زمین و حتی پشت به بقیه بنشینید، جایی را انتخاب کنید که شاهراه حیاتی خانه مهمان نباشد که پای ملت به بینی و دست و بال‎تان گیر کند. سیاست داشته باشید و خودتان را جمع‌وجور نشان بدهید تا بالاخره یک نفر شما را به جایی بهتر برای نشستن دعوت کند. اگر هم بخت و اقبال این‌طور خواست که در گوشه ای نمور و تنگ بنشینید، می‌‏توانید راه رفتن و کمک به میزبان برای پذیرایی را به عنوان یک راه‌حل مناسب انتخاب کنید شاید این‌طوری یک پذیرایی ویژه انتظارتان را بکشد و بالاخره در جایی که شایسته‌‏اش هستید، بنشینید. 

 

   معلم، ناظم، مدیر و خانواده همیشه از ما توقع دارند بهترین باشیم؛ بار سنگین بهترین بودن را روی دوش‌های‌مان حس می‌کنیم، باری که برای راضی نگه داشتن دیگران حالاحالاها باید روی دوش‌های‌مان بماند. این هفته با «فاطمه حجاج» ۱۵ساله، «حلما مشتاقی» و «ستایش مشهدی‌زاده» 13ساله درباره فشاری که اطرافیان و جامعه برای کامل و بهترین بودن به نوجوان‎ها وارد می‌کنند، صحبت کردیم. اگر شما هم مدام می‎شنوید «باید بهترین باشی»، دورهمی این هفته ما را از دست ندهید.

 

من  الگو نیستم!

فاطمه درباره فشاری که بهترین بودن به او وارد می‌کند، می‌گوید: «وقتی مجبوری همیشه نمونه باشی، استرس و فشار روانی  زیادی را تحمل می‎کنی. برای همین خودم را مجبور نمی‌کنم که عالی باشم. ترجیح می‎دهم استرس کمتری داشته باشم و از امروزم لذت ببرم». حلما در ادامه‌ حرف‌های فاطمه می‌گوید: «اگر خانواده و مدرسه اجازه می‎دادند خودمان انتخاب کنیم که ‌‌دل‌مان می‌خواهد بهترین باشیم یا نه، این همه استرس روی ما نبود». ستایش حرف‌های دوستانش را تایید می‌کند: «من اگر خودم انتخاب کنم که بهترین باشم، از لحظه لحظه تلاشم برای آن لذت می‌برم اما اگر اجبار بقیه باشد، برایم نوعی عذاب است». ستایش، حلما و فاطمه هر سه بچه‌های بزرگ خانواده هستند که این هم از آن موقعیت‎های سختِ پرفشار است. فاطمه می‌گوید: «بچه بزرگ بودن تو را مجبور می‌کند الگویی برای فرزند کوچک‌تر خانواده باشی و فشار دوبرابری حس می‎کنی برای بهترین بودن». ستایش هم تجربه مشابهی دارد: «همه از من توقع دارند تا رفتار و نمره‌های خوبی داشته‌باشم چون برادر کوچک‌ترم همه چیز را از من یاد می‌گیرد. من دربرابر او احساس مسئولیت می‌کنم».

 

عکس و تصویر سازی : محمد پور،  مرادی

  اسم اصلی‌اش کیک فنجانی است اما عامدانه جای واژه فنجان را با قابلمه عوض کردم تا بگویم برای آماده کردن این کیک شگفت‌انگیز به فر احتیاجی ندارید. اگر شما هم مثل من در حرفه شیرینی‌پزی متبحر نیستید و کار کردن با فر برای‌تان دردسر دارد، احتیاط کنید! به احتمال هزاردرصد این فرمول ساده جایگزین، زندگی‌تان را از این به‎بعد کیکی‌ خواهدکرد. کیک فنجانی با یک روش بامزه، خلاقانه و با کم‌ترین امکانات موجود تهیه می‌شود. قبل از این‌که دست به کار شوید، یک فنجان مطمئن انتخاب کنید و درون قابلمه قرار دهید. حالا قابلمه را تا کمر فنجان آب کنید. فنجان را از آب بیرون بیاورید و قابلمه را تا به جوش رسیدن آب، روی حرارت قرار دهید. در این فاصله مواد کیک را آماده کنید. یک‌چهارم قاشق غذاخوری وانیل، یک‌چهارم قاشق غذاخوری پودر کاکائو، سه قاشق غذاخوری شیر، سه قاشق غذاخوری شکر، چهار قاشق غذاخوری روغن و یک قاشق مرباخوری بکینگ‌پودر را با چهار قاشق غذاخوری آرد مخلوط کنید. یک تخم‌مرغ به این مواد اضافه کنید و با چنگال، خوب هم بزنید. در مرحله بعد فنجانی را که انتخاب کرده‌اید، با روغن چرب و یک‌دومِ آن را با مایع کیک پر کنید. حالا تنها کافی است فنجان‌هایی را که آماده کرده‌اید، درون آب درحالِ جوش بچینید و درِ قابلمه را با یک دم‌کنی مناسب بپوشانید. تنها در عرض 10 دقیقه کیک‌های فنجانی شما آماده خواهندشد.

 

  یادگیری مباحث آموزشی دغدغه‌ همیشگی دانش‎آموزان است که در ایام امتحانات، جدی‎تر می‎شود. بنا به این نیاز، بازار بزرگی به وجود آمده‎است که خدمات زیادی را با عنوان کمک‌آموزشی ارائه می‌کند؛ از کتاب‌های کمک‎درسی و فیلم‌های آموزشی تا معلم خصوصی و پشتیبان‌های تلفنی. این خدمات البته هزینه‌های زیادی هم دارند. در یکی از تازه‌ترین مطالعات، محققان از روشی رایگان، دردسترس و بدون زحمت برای بهبود وضعیت درسی دانش‎آموزان به ویژه در درس ریاضی خبر می‌دهند. در این مطالعه که در دانشگاه «آمستردام» انجام و نتایج آن در آخرین شماره نشریه رشد «Child Development» منتشر شده‌است، محققان به بررسی تاثیر انواع گفت‌وگوهای درونی دانش‌آموزان بر نتایج امتحان ریاضی پرداخته‌اند. آن‌ها مشاهده کردند زمانی که دانش‌آموزان -به ویژه آن‌هایی که اعتماد به نفس پایینی در ریاضی دارند- پیش از امتحان با خود صحبت می‌کنند، می‌توانند نتیجه بهتری در امتحان به دست بیاورند. البته برای موثر بودن این گفت‌وگوی درونی، رعایت دو نکته ضروری است. اول این‌که این گفت‌وگو مرتبط با عملکرد باشد و نه نتیجه امتحان و دوم این‎که به صورت مثبت انجام شود. به عنوان مثال این پژوهشگران متوجه شدند، گفتنِ «من بهترین تلاشم رو برای این امتحان خواهم‌کرد» موثر و مفید است اما در مقابل «من می‌دونم نتیجه امتحان خوب می‌شه» یا «من تو ریاضی عالی هستم» به دلیل این‌که روی تلاش دانش‌آموز متمرکز نیست، تاثیر مثبت نخواهد داشت. پیش از این، مطالعات دیگر نشان داده‌بود که گفت‌وگوی درونی مثبت می‌تواند باعث بهبود عملکرد در فعالیت‌های ورزشی مثل فوتبال، هندبال و شنا شود. این مطالعه درواقع گسترش‌دهنده مطالعات قبلی به حوزه دروس نظری است و نشان می‌دهد که گفت‌وگوی درونی هوشمندانه می‌تواند حتی به بهبود عملکرد در ریاضی هم منجر شود. 

 

بزهای احساساتی! 

 احساسات از جمله قابلیت هایی است که آدم‌ها را از دیگر موجودات جهان متمایز می‌کند. به‌طور معمول نمی‌توانیم انتظار داشته‌باشیم حیوانات به شکل واضحی احساسات خودشان را نشان بدهند اما گونه‌ای بز وجود دارد که موقع وحشت‌زده شدن و ترسیدن روی زمین ولو می‌شود و پاهایش را به سمت آسمان می‌گیرد. به همین علت‌ به این حیوان، بز نگران یا بز سخت‌پا می‌گویند. این بزها پس از چند ثانیه ماندن در این حالت، دوباره به حالت اول‌شان برمی‌گردند. موضوع این است که این اتفاق به خاطر از دست دادن هوشیاری رخ نمی‌دهد. آن‌ها تنها از شدت ترس خشک‌شان می‌زند و ماهیچه‌های‎شان برای مدتی کوتاه به حالت سکون در می‌آید.

 

 

ساحلی با موج‌های منظم

ساحلی اسرارآمیز به نام «کاسپ» در کشور انگلیس وجود دارد که امواج در آن هنگام رسیدن به ساحل، حالت منظم و سینوسی پیدا می‌کنند. اگر به پدیده‌های مرموز اعتقاد ندارید و دنبال دلیل علمی برای آن هستید، بعضی می‌گویند دو نوع موج به این ساحل می‌رسند. یکی موج های  معمولی و دیگری موج‌هایی با شدت مخصوص که ترکیب شدن این دو موج باعث ایجاد این خط ساحلی منظم و سینوسی می‌شود. بعضی هم می‌گویند این اتفاق نتیجه فعل و انفعالات منظم موج، جریان و ماسه در طول زمان است که باعث ایجاد این موج‌های برخوردکننده می‌شود.

 

 

 

   دیدن ماه توی آسمان شب همیشه جذاب و لذت‎بخش است. تصور کنید زمین بیش از یک قمر ‎داشت و وقتی به آسمان نگاه می‎کردید هر طرف یک ماه متفاوت می‎دیدید. به نظر تصویری هیجان‌انگیز و رویایی می‎آید ولی بعضی از سیارات منظومه شمسی واقعا این‌طورند؛ آن‎ها چند قمر دارند و اگر کسی می‏‌توانست از سطح آن سیارات به آسمان بالای سرش نگاه کند، تعداد زیادی ماه با اندازه‌‏های مختلف و شکل و شمایلی متفاوت می‏‌دید اما چرا زمین ما باید فقط یک قمر داشته‌باشد؟ جواب به همان چیزی مربوط است که باعث افتادن سیب از درخت می‎شود و کمک می‎کند ما روی سطح زمین راه برویم؛ نیروی گرانش. ستاره‎شناس‌‏ها، سیاره‌‏های منظومه شمسی را به دو دسته تقسیم می‎کنند چون معتقدند این دو دسته فرق‎های زیادی با هم دارند. دسته اول سیاره‎هایی مثل عطارد، زهره، زمین و مریخ از جنس خاک و سنگ‌ و دسته دوم سیاره‌های مشتری، زحل، اورانوس و نپتون که از جنس گاز هستند و به غول‎های گازی معروف‎اند. دسته دوم ، از سیارات خاکی خیلی بزرگ‌ترند و این تفاوت در جرم و اندازه باعث می‎شود که نیروی جاذبه بیشتری هم داشته‌باشند. از بین این غول‏‌های گازی، اورانوس که کوچک‎ترین‎شان حساب می‎شود، ۱۵برابر زمین که بزرگ‎ترین سیاره سنگی است، جرم دارد درحالی که مشتری بزرگ‌ترین سیاره منظومه شمسی ما 300 برابر زمین، جرم دارد. همین باعث شده نیروی جاذبه عظیمی داشته‌باشد که هر خرده‌سنگی را که از نزدیکی‎اش می‎گذرد به دام گرانش‌اش بیندازد. به این ترتیب تعداد خرده‎سنگ‎هایی که جذب مشتری می‌‏شوند و شروع می‏‌کنند به گردش دور این سیاره، خیلی زیاد است ولی زمین ما چون جاذبه کمتری دارد فقط یک تکه سنگ را که همین ماه خودمان است، جذب کرده و در مدارش به دام انداخته‌است. جالب است بدانید مشتری تا حالا که این ستون را می‎خوانید، 79 قمر دارد و ممکن است تا چندوقت دیگر این عدد بیشتر هم بشود!