اون طرف پنجره

یه باد خیلی سرده

تو کوچه تنها مونده

دنبال دوست می‎گرده

 

میگم تو خیلی سردی

مریض میشم، نمیشه

اصرار نکن، زود برو

تق تق نزن به شیشه

 

 اگر کلاس سومی و بالاتر هستید و دوست دارید یک داستان بلند و جالب بخوانید به شما کتاب «خانم آقای کلاه دودی» نوشته جمال اکرمی را پیشنهاد می‎کنم.

آقای کلاه تفنگی (مدیر کارخانه ساخت اسباب‎بازی‎) مدام برای آقای کلاه دودی (مدیر کارخانه شکلات ماهی) نقشه می‎کشد تا محصولات خودش پرفروش‎تر شود اما خانم آقای کلاه دودی باهوش است...

           برشی از کتاب

مرد کلاه دودی که پاک گیج شده بود،پرسید: «فرقش چیست؟»

همسر مرد کلاه دودی با تعجب جواب داد: «چطور یادت رفته؟ روزنامه‎ صبح، روزنامه‎ طرفدار کارخانه‎ ماست و روزنامه‎ عصر، روزنامه‎ طرفدار کارخانه  اسباب‎بازی‎های جنگی! اصلا بگو ببینم تو این روزنامه را از کجا آوردی؟ تو که هیچ‎ وقت این روزنامه را نمی‎خواندی؟» مرد کلاه دودی سرش را خاراند و گفت: «فکر کنم یک نفر آن را مخصوصا از شکاف پستی در انداخته باشد تو»

 

امروز وقتی داشتیم کمک مادربزرگ می‌کردیم و کتاب‌هایش را مرتب می‌کردیم، چشممان به یک مجله قدیمی افتاد. کارمان که تمام شد، مشغول خواندن مجله شدیم. وسط مجله یک داستان داشت، شروع به خواندن داستان کردیم. داستان جالبی بود. داستان نصفه بود. بقیه‎اش نبود. من و داداش پویا خیلی دلمان می‎خواست بدانیم آخر داستان چه می‎شود؟ مامان که ماجرا را فهمید، پرسید: «خوب چرا خودتان بقیه‎اش را نمی‎نویسید؟ شما دوست دارید داستان چه شکلی تمام شود؟» من و داداش پویا هم شروع به فکر کردن و نوشتن ادامه داستان کردیم.

 

هوای جنگل سرد شده بود. سنجابی که بالای یکی از شاخه‎های درخت نشسته بود یک دفعه گفت: «آپیچی»

موشی گوش ‏هایش را تکان داد و گفت: «این صدای چی بود؟»

خرگوشی گفت: «چه صدایی؟ آپیچی...»

موشی گفت: «یه صدا مثل همین که تو الان گفتی.آپیچی!»

خرگوشی گفت: «این صدای عطسه است. حتما کسی سرما خورده»

موشی دمش را تکان داد و گفت: «اگه برف بیاد منم سرما می‏خورم؟! باید لباس گرم بپوشیم.»

سنجابی که بالای درخت بود، همان طور که می‎لرزید گفت: «من که لباس گرم ندارم. آپیچی»

خرگوشی گفت: «منم ندار . .

هنوز جمله خرگوشی تمام نشده بود که سنجابی چند عطسه خیلی بلند کرد طوری‎که شاخه‌های درخت شروع به لرزیدن کرد و چند تا توپ رنگی پایین افتاد.

موشی سرش را بلند کرد و گفت: «برف‎های رنگی داره می‎باره.»

سنجابی سریع  پایین دوید و یکی از توپ‏ های رنگی را بغل کرد و گفت: «چه توپ گرم و نرمی. کاش برای من بود.»

خرگوشی گفت: «این یک توپ کاموایی است.»

خاله عنکبوت که بالای درخت، مشغول بافتن یک شال گردن دراز برای زرافه خانم بود، خندید و گفت: «چه عطسه بلندی. تمام کامواهام قل خوردن و افتادن پایین.»

خرگوشی گفت: «خاله عنکبوت  من سردمه. 

برای من یک ژاکت گرم می‎بافی؟»

موشی گفت: «برای منم یک شال گردن.»

سنجابی نگاهی کرد و گفت: «منم سردمه. 

لباس کاموایی می‎خوام.»

خاله عنکبوت گفت: «من خیلی سریع براتون لباس می‏بافم. آخه من هشت تا دست دارم. فردا صبح بیاین و لباس‎های خودتون را ببرین.»

خرگوشی و سنجابی و موشی خیلی خوشحال شدند. فردا صبح خیلی زود کنار درخت خاله عنکبوت رفتند و لباس‎های قشنگ‎شان را پوشیدند.

 

چی لازم داریم؟  

کاغذ رنگی آبی، سفید، زرد و نارنجی

 چسب، قیچی و ماژیک

 

 

دوستان خوبم به پنج آدم برفی با دقت نگاه کنید. دو تای آن‏ها کاملا مثل هم هستند آن دو تا را پیدا کنید.