آیا می‌دانید اگر صبح و شب را در اینستاگرام اطلاع ندهید هم بقیه خودشان متوجه گذشت شب و روز می‌شوند؟

این روزها هوا سرد شده و نگرانی‌های مادرانه روی بورس است. جوری که من و شما اگر کلی ژاکت و کاپشن بپوشیم و بعد داخل پوست یک خرس قطبی برویم و درنهایت وارد کیسه خواب تمام پشم شویم طوری‌که قیافه‌مان از دور شبیه کرم ابریشم شود؛ بازهم موقع خروج از منزل مادر گرامی می‌گوید: «اون‌جوری لخت نرو بیرون مریض میشی؛ من حوصله مریض‌داری ندارما!» مادر محققان ساکن قطب جنوب با سرمای منفی 70 درجه هم این‌قدر نگران سلامتی بچه‌شان نیستند. بهترین لباس هم از نظر مادرها ژاکت بافتنی است که سال‌ها قبل مادربزرگ یا خاله‌بزرگ بافتند و چند نسل بین خانواده چرخیده‌است اما به‌راستی چه باید کرد؟

   در گام اول هیچی، فقط صبر و حفظ احترام به بزرگ تر.

   در گام دوم صبر و حفظ احترام بزرگ تر.

    استفاده از پتو حین راه رفتن در خیابان.

   یک پیت حلبی را پر از چوب کنید و آتش بزنید و با اتصال به خود، با آن تردد کنید.

   ‌ از پدر خود بخواهید در یک اقدام کاملاً غیرایمن از یک پیک‌نیک یا شومینه یا اجاق گاز به‌عنوان وسیله گرمایشی در کنار بخاری ماشین که جنبه نمادین دارد، استفاده کند تا بخشی از دغدغه مادر رفع شود.

   کلاً یک امروز و فردا و پس‌فردا را بیرون نروید، آسمان به زمین نمی‌آید. اصلاً برای 

محکم کاری تا تابستان صبر کنید.

   سعی کنید تا چند ماه بعد از بازگشت به خانه تحت هیچ شرایطی عطسه نکنید وگرنه توسط مادر گرامی مواخذه می‌شوید که «دیدی گفتم لخت میری مریض میشی؟» 

 

    خیلی‎های‎مان با شنیدن هنرهای رزمی یاد ورزش‌هایی مانند کاراته، ووشو و تکواندو می‎افتیم اما هنر رزمی تنها به این چند رشته محدود نمی‌شود و خانواده‌ای با حدود 140 عضو را شامل می‌شود. «شوت‌فایتینگ» یکی از اعضای این خانواده بزرگ است که شاید کمتر کسی با آن آشنایی داشته ‎باشد. در گفت وگوی امروز سراغ «مهدی براهویی» قهرمان جوان این رشته رفته‌ایم تا با خودش و رشته هیجان‎انگیزش آشنا شویم. با ما همراه باشید.

 

امیدوارم با خواندن این تیتر برای‌تان سوءتفاهم پیش نیامده باشد چون قصد نداریم در ستون مینی‌مهارت این هفته آموزش ساخت قایق بدهیم، آن هم با موز! قایق موزی ما، یک قایق کوچک خوشمزه و خوردنی است. بدنه‌اش از موز ساخته شده‎است و مسافرانش جمعی از خانواده محترم تنقلات هستند. اول از همه چند عدد موز به دلخواه خودتان تهیه کنید. حواس‌تان باشد که نباید پوست موزها را جدا کنید؛ فقط یک برش عمیق و سرتاسری از بالا تا پایین در آن‎ها ایجاد کنید. شکم موزها را شبیه قایق باز نگه دارید و داخل آن را با خوراکی‌های متناسب پر کنید. کمی بیسکویت خردشده مثل بیسکویت مادر یا ساقه‌طلایی داخل موزها بریزید. روی خرده‌بیسکویت‌ها را بنا به ذائقه‎تان با شکلات، کره بادام‌زمینی، مارشمالو و تنقلاتی مثل بادام‌زمینی و فندق بپوشانید. حالا تنها کاری که باقی مانده، قرار دادن موزها در داخل فر است. موزها را به مدت 5 تا 10 دقیقه داخل فر قرار بدهید و به محض آب شدن شکلات‌ها، از فر خارج کنید. اگر به فر دسترسی ندارید، می‌توانید قایق‎های موزی را داخل فویل بپیچید و لابه‎لای زغال داغ‌شده، آماده‎شان کنید. البته در این روش، باید حسابی مراقب خودتان باشید. 

 

با نگرانی‎هایی که در روزهای امتحان، بیشتر از همیشه به سراغ آدم می‎آید، چه می‎شود کرد؟ شاید تا حالا شنیده‎باشید که نوشتن موضوعات نگران‎کننده می‎تواند مفید باشد. محققان دانشگاه میشیگان در پژوهشی پس از بررسی داوطلبان آزمایش متوجه شدند یادداشت کردن اضطراب‌ها و نگرانی‌های روزمره، می‌تواند مغز را از احساسات منفی خالی کند و اجازه بدهد فرد بهتر به کارهای دیگرش برسد. محققان از مدت‌ها قبل می‌دانستند که نگرانی، تمام انرژی مغز را مصرف و فرد را دچار خستگی روحی و روانی می‌کند. وقتی فرد در این حالت مجبور به انجام دادن کارهای روزمره باشد، مغز او به‌‌طور خودکار وادار به پذیرفتن چند وظیفه همزمان می‌شود. این وضعیت اصلا خوب نیست و فرد بیش از پیش مضطرب می‌شود. این محققان می‎گویند وقتی داوطلبان آزمایش نگرانی‌ها و احساسات‌شان را روی کاغذ می‌نوشتند، از بار آن‌ها کاسته می‌شد و مغزشان می‌توانست درست مانند یک خودروی جدید هیبریدی به خوبی کار کند و کارهای دیگر را به‌خوبی انجام دهد. محققان همین بررسی را روی داوطلبان دیگر انجام دادند اما این‌بار از آن‌ها خواستند به‌جای نوشتن احساسات و نگرانی‌های‌شان، درباره آن‌ها حرف بزنند. در پایان بررسی نه‌تنها از نگرانی‌ها و احساسات بد این داوطلبان کم نشده‌بود بلکه انرژی مغزشان چنان تحلیل رفته‌بود که کارهای دیگرشان را به‌سختی و مثل یک خودروی قدیمی از نفس‌افتاده انجام دادند. این محققان می‌گویند رهایی از بار اضافی نگرانی‌ها با خالی کردن مغز، شما را برای رویدادهای احتمالا استرس‌آور دیگر آماده و مقاوم می‌کند. بنابراین هر زمان که نگران شدید، دفترچه یادداشت‌تان را بردارید و احساسات‌تان را بنویسید.

 

 

یک نوجوان ، سیاره‎ای 7 برابر زمین کشف کرد  

احتمالا نوجوانان بسیاری دوست دارند پشت تلسکوپ‌های مجهز ناسا بایستند و آسمان را تماشا کنند. خبر رسیده یک دانش‌آموز 17 ساله که چنین فرصتی برایش فراهم شده، به معنای واقعی از آن استفاده و یک سیاره جدید کشف کرده‌است. «ولف کوکیر» نوجوان نیویورکی، برای یک دوره کارآموزی در یکی از مراکز ناسا به فعالیت مشغول می‌شود و در همان روزهای اول رصد خودش سیاره‌ای جدید را در فاصله 1300 سال نوری زمین کشف می‌کند که اندازه‌اش هفت برابر کره زمین است. این نوجوان دبیرستانی که از طرفداران جنگ ستارگان است، گفته سیاره‌ای که کشف کرده تا حدودی شبیه سیاره‌ای است که قبلا در داستان‌های علمی-تخیلی دیده‌است.

 

 

لیوان یک بار مصرفِ 3500 ساله!

 به‌تازگی لیوانی در موزه‌ای در لندن به معرض نمایش گذاشته شده که گفته می‌شود ظرف یک‌بار مصرفی مربوط به 3500 سال پیش است. ظرافت کمتر، بافت زمخت و پیدا شدن اثرانگشت‌های کسی که آن را روی چرخ کوزه‌گری قرار داده، نشان می‌دهد که این فنجان با عجله ساخته شده‌است. همچنین طراحی نامرتب و وجود اشیای مشابه بسیار در زباله‌دان‌های اطراف، محققان را به این نتیجه رسانده که این ظروف فقط برای یک شب استفاده می‌شده‌اند. این موضوع همچنین نشان می‌دهد که علاقه نداشتن به ظرف شستن، قدمت خیلی طولانی بین آدم‌ها دارد!

 

 

    تا ‎حالا موجودی دیده‎اید که سه پا داشته‌باشد؟ چی؟ با سه پا نمی‎شود تعادل را حفظ کرد؟ حتما باید زوج باشد؟ شاید حق با شماست. بیشتر حیوانات روی زمین دو پا، چهار پا یا شش پا دارند ولی واقعیت این است که خیلی از حیوانات از دم‎شان برای ایستادن استفاده می‎کنند، انگار که دم پای سوم‌شان باشد.

 نمونه‎اش کانگوروها؛ آن‏‌ها برای حفظ تعادل موقع غذا خوردن و کارهای مختلف دم‌‏شان را به شکل پا روی زمین می‎گذارند و از دور به نظر می‌رسد موجوداتی سه‌پا هستند. البته جانورشناس‌ها می‌گویند پاهای موجودات می‌تواند به شکل مجموعه‏‌های سه‏‌تایی استفاده بشود؛ مثل حشرات که درکل شش پا دارند و زمانی که راه می‌روند سه پا روی زمین می‌ماند، دو پا در یک طرف بدن و یک پا در طرف دیگر بدن و بعد سه پای دیگر به جلو حرکت می‌کنند. این روش راه رفتن به‌عنوان روش سه‌تایی شناخته می‌شود. قرار گرفتن در وضعیت سه‌تایی راهی کارآمد برای حفظ تعادل بدون صرف انرژی اضافی است.

 سوال این جاست که اگر داشتن سه پا این‌قدر به نفع حیوانات است چرا به مرور و در جریان تکامل و سازگار شدن با محیط این دم به پا تبدیل نشده‌است؟ ما در هر طرف بدن خود یک پا و یک دست داریم. ماهی‌ها هم در هر طرف بدن خود به تعداد برابر باله دارند. عنکبوت‌ها هم در هر طرف بدن خود چهار پا دارند. از طرفی دانشمندها می‌گویند هیچ فسیلی پیدا نکرده‌اند که نشان بدهد سال‏‌ها قبل در زمین جاندار سه پایی زندگی می‎کرده‎است. «تریسی تامسون» از دانشگاه دیویس کالیفرنیا هم معتقد است که پاسخ این سوال به DNA ما زمینی‌ها مربوط است. DNA در بدن بیشتر جانداران روی زمین به این شیوه عمل می‎کند که دست و پا را در بدن به شکل متقارن و دو جانبه تقسیم کند.