افراد موفق شور و شوق انجام کار (اشتیاق) دارند

افراد موفق می‌گویند ما توسط اشتیاق‌مان هدایت می‌شویم. آن‌ها کارشان را با عشق انجام می‌دهند و آن را به همکاران خود نیز منتقل می‌کنند. پول درآوردن در فکر آن‌ها دلیل اصلی کار کردن نیست بلکه یکی از نتایج آن است. آن‌ها مطمئن هستند که اگر کاری را با عشق انجام دهند حتما به ثروت و پول نیز خواهند رسید.

افراد موفق کار خوب ارائه می‌کنند

آن‌ها می‌گویند برای موفق بودن سعی کنید با قلب‌تان کار کنید و در آن کار عالی شوید. هیچ جادویی در کار نیست، همه‌اش تمرین است و تمرین است و تمرین. با تمرین کردن مدام است که می‌توانید یک کار را به خوبی انجام دهید.

افراد موفق سخت کوش هستند

هیچ چیز آسان به دست نمی‌آید و به‌دست آوردن آن حاصل سخت کار کردن است. همیشه کار کردن سخت بوده و هست اما سعی کنید همواره از کاری که می‌کنید لذت ببرید. با این تفکر است که می‌توانید سخت کوشی را در ذهن خود نهادینه کنید.گاهی افراد جامعه فکر می‌کنند که افراد موفق به کار خود معتاد شده‌اند اما تعبیر بهتری برای آن‌ها وجود دارد که آن‌ها دیوانه کار کردن هستند.

افراد موفق خود را تشویق می‌کنند

آن‌ها می‌گویند که همیشه تلاش کنید تا خود را تشویق کنید، هم از نظر جسمی و هم از نظر روحی. خود را از خجالت و تردید به خود رها کنید.

افراد موفق تمرکز می‌کنند

افراد موفق معمولا ایده‌های خلاقانه زیادی را در ذهن خود دارند اما این موضوع همان‌گونه که یک فرصت بسیار خوب است، در صورت نداشتن تمرکز می‌تواند به عنوان تهدید لحاظ شود. داشتن ایده‌های بسیار، همانند سوار شدن بر اسب سرکشی است که هر لحظه شما را به سویی می‌کشاند و در صورتی که نتوانید آن را افسار بزنید و در یک راه مستقیم به حرکت درآورید هیچ‌گاه شما را به مقصد نخواهد رساند. پس سعی کنید همواره روی موضوع کار خود تمرکز کنید و هیچ گاه از آن غافل نشوید.

افراد موفق به دیگران خدمات ارائه می‌کنند

آن‌ها می گویند: سعی کنید به جای خدمت کردن به خود، به دیگران خدمت کنید. تمام مردم دوست دارند که ماشین، خانه و امکانات خوب و با کیفیت داشته باشند و در این راه تلاش می‌کنند. اگر هدف شما این باشد که در واقع دارید به خود خدمت می‌کنید. اما به جای آن سعی کنید نیازی را در جامعه حس و براساس آن نیاز به جامعه خدمتی ارائه کنید. محصول جدیدی اختراع یا محصولات قبلی را بهینه و زندگی را برای مردم آسان تر کنید. به دیگران فکر کنید. به آن‌ها چیز ارزشمندی ارائه کنید و مطمئن باشید از این طریق می‌توانید ثروتمند شوید.

افراد موفق ایده دارند

بیل گیتس می‌گوید: «تنها چیزی که من داشتم یک ایده بود: «راه‌اندازی اولین شرکت ریز کامپیوتر». البته این ایده صرفا یک ایده معمولی نبود بلکه یک ایده فوق‌العاده بود.مطمئن باشید که خلق آینده هرگز جادوی خلاقیت نیست بلکه تنها انجام کارهای ساده است. ایده‌های جدید همیشه یکسان نیستند، ممکن است خیلی از ایده‌هایی که تازه به ذهن شما خطورکرده است سال‌ها قبل در کشورهای دیگر اجرا شده باشند؛ افراد موفق می‌گویند عمدتا محصولات موفق، حاصل کنار هم قرار گرفتن ایده‌های خلاقانه افرادی با دانش و تجربه و دیدگاه‌های مختلف است.

افراد موفق سماجت می‌کنند

آن‌ها می‌گویند که سماجت اولین دلیل موفقیت است. شما باید در برابر شکست سماجت کنید، در برابر حرف‌های بی‌پایه و اساس سماجت کنید، در برابر فقیر شدن سماجت کنید، برای جلوگیری از تمام بدی‌هایی که می‌خواهد برای شما اتفاق بیفتد و برای رخ دادن تمام خوبی‌هایی که می‌تواند برای شما اتفاق بیفتد سماجت کنید.

آداب و رسوم بر دو قسم است. بعضی از آن‌ها از نظر شرعی «سنن» نامیده می‌شود، یعنی شارع روی آن‌ها نظر دارد. شارع، آن آداب را به صورت یک مستحب توضیح داده است و نظر به این‌که اسلام هیچ دستوری را گزاف نمی‌دهد، اموری را که اسلام سنت کرده است ما باید به صورت یک اصل حفظ کنیم. مثلاً اسلام برای غذا خوردن آدابی ذکر کرده است. اسلام دین تشریفاتی نیست، بلکه اگر آدابی را ذکر کرده حساب نموده است. مثلاً اگر می‌گوید مستحب است اِطالَةُ الْجُلوسِ عِنْدَ الْمائِدَة یعنی طول دادن نشستن بر سر سفره، مستحب است انسان غذا را زیاد بجود، مستحب است بسم ا... بگوید، مستحب است الحمدلله بگوید، مستحب است دست را قبل و بعد از غذا بشوید؛ این‌ها تشریفاتی نیست، حقایق است. اسلام به سلامت انسان اهمیت می‌ دهد؛ می‌خواهد دندان، معده و اعصاب انسان سالم باشد. تنها به جنبه های روانی نمی‌پردازد.[...] این حساب نظافت است. مستحب است خلال کردن، مستحب است مسواک کردن. این‌ها دیگر زمان و مکان ندارد. اما آن‌هایی که من عرض کردم، زمان و مکان دارد. این نکته را توجه داشته باشید که بعضی‌ها جمود به خرج می‌دهند، خیال می‌کنند که چون دین اسلام دین جامعی است، پس باید در جزئیات هم تکلیف معینی روشن کرده باشد. نه، این طور نیست. یک حساب دیگری در اسلام است.

اتفاقاً جامعیت اسلام ایجاب می‌کند که اساساً در بسیاری از امور دستور نداشته باشد؛ نه این‌که هیچ دستور نداشته باشد، بلکه دستورش این است که مردم آزاد باشند و به اصطلاح تکلیفی در آن امور نداشته باشند. از جمله حدیثی است به این مضمون: اِنَّ اللّهَ یُحِبُّ اَنْ یُؤْخَذَ بِرُخَصِهِ کَما یُحِبُّ اَنْ یُؤْخَذَ بِعَزائِمِهِ (خیلی مضمون عجیبی است! ) خدا دوست دارد در مسائلی که مردم را آزاد گذاشته است، مردم هم آزاد باشند؛ یعنی مسائل آزاد را آزاد تلقی کنند، از خود چیزی در نیاورند، آن را که رخصت است آزاد بدانند. امیرالمؤمنین(ع) می فرماید: اِنَّ اللهَ حَدَّدَ حُدوداً فَلاتَعْتَدوها وَ فَرَضَ فَرائِضَ فَلاتَتْرُکوها، یعنی خدا یک چیزهایی را واجب کرده است، آن ها را ترک نکنید، یک چیزهایی را هم ممنوع اعلام کرده است، به آن ها تجاوز نکنید. وَ سَکَتَ لَکُمْ عَنْ اَشْیاءَ وَ لَمْ یَدَعْها نِسْیاناً فَلاتَتَکَلَّفوها. خدا درباره بعضی از مسائل سکوت کرده است. البته فراموش نکرده، بلکه خواسته است که سکوت کند و بندگانش در آن مسائل آزاد و مختار باشند. در آن چه که خدا مردم را آزاد گذاشته است، شما دیگر تکلیف معین نکنید. پس آن موضوعی که عرض کردم یک سلسله آداب و رسوم در میان مردم هست که اگر انسان آن‌ها را از طریق مثبت انجام بدهد نه جایی خراب می‌شود و نه جایی آباد و اگر ترک هم بکند همین طور، مسائلی است که خدا در آن مسائل سکوت کرده است. بشر یک حالتی دارد که هیچ وقت از او جدا نمی شود و آن این است که علاقه ای به بعضی از تشریفات دارد. یک رازی در این مسائل است. دیگر نباید گفت حتماً باید این کار را بکند.

مجموعه آثار شهید مطهری

ج21، ص: 195

من که ملول گشتمی از نَفَس فرشتگان، حالا هر روز صبح با صدای شلیک از خواب بیدار 

می شوم؛ با ترکش کلمات و انفجار اخبار. از خواب که بیدار می شوم کابوس می بینم آدم هایی سرا پا مسلح که با سر انگشت هایشان بر صفحه کلیدها می کوبند و با هر کوبیدنی، دشنامی شلیک 

می شود؛ تنفری، خشمی، تعصبی. روزگاری الفبای فارسی سی و دو حرف داشت، حالا سی و دو گلوله دارد که می توان با آن بی شمار انسان را کشت و بی شمار زشتی و ویرانی و تباهی و دروغ ساخت. فارسی پیش از این شکر بود حالا آن قدر کینه و نفرت و بی رحمی و خصومت در آن ریخته اند که زهرآگین شده است. فارسی پاکیزه بود، آلوده اش کرده اند؛ فارسی نجیب بود، وقیحش کرده اند. فارسی معشوق ما بود حالا دیوانه ای ژولیده و پریشان موست که از صفحه ای به صفحه ای می خزد و روی هر ماجرایی حال خرابش را بالا می آورد. من این روزها از این سی و دو حرف الفبا وحشت دارم. از آشوب هایی که به پا می کند، می ترسم. من از نوشته ها من از خبر ها من از عکس ها می ترسم. پای هر نوشته ای، زیر هر خبری، پایین هر عکسی چند نفر دارند همدیگر  را می کشند، دارند همدیگر را تکه تکه می کنند. خونشان می پاشد روی گوشی من، می پاشد توی صورتم.من از گوشی خون آلود  می ترسم. آن ها دارند با فارسی همدیگر را می کشند، آن ها به فارسی مرتکب قتل می شوند. آن ها به فارسی جنایت می کنند. کاش می توانستم فارسی را بغل کنم و از این غوغای بی ادبی ها و بی شرمی ها و بی اخلاقی ها نجاتش بدهم. کاش می توانستم فارسی را ببرم در گهواره اش بخوابانم و لالایی برایش بگویم تا الفاظ ناهنجار را نشنود تا گوشش از کراهت فحاشی ها کر نشود. کاش برای ناسزا برای بی حرمتی برای زشت نگاری، برای دروغ و تهمت و توهین زبان دیگری وجود داشت؛ زبانی که من خواندنش را بلد نبودم. فارسی را به حنجره های مقدس پس بدهید. فارسی را به قلم های پاک برگردانید.ما می خواهیم با فارسی عشق ورزی کنیم. شما اگر نمی خواهید بروید با زبان دیگری نفرت بورزید.

"قصه‌ها از کجا می‌آیند"  اولین جلد از مجموعه‌ "تجربه‌ نوشتن" است. اصغر عبداللهی در این کتاب از تجربیات خودش به عنوان یک فیلم نامه‌نویس 

می گوید که برشی از آن را می خوانید: 

«ما معمولاً خانه را طوری در شرح صحنه می‌نویسیم انگار قرار است در استودیو دکور بزنیم اما در عمل دنبال شرح صحنه در شهر راه می‌افتیم تا خانه‌ای شبیه پیدا کنیم و هیچ خانه‌ای هیچ وقت شبیه شرح صحنه‌ ما نیست. هیچ خانه‌ای هیچ وقت شبیه تخیل نویسنده نیست. باید فیلم نامه‌نویس باشی و دنبال خانه مد نظر بگردی تا دستت بیاید چه فاصله‌ای است بین تخیل و واقعیت. همان وقت که من با سگرمه‌های درهم تخیل را به نفع واقعیت تقلیل می‌دادم، مدیر تولید با صاحبخانه به تحلیل امور واقع اجتماعی می‌پرداخت و راننده قیمت و متراژ خانه‌های شهر را رصد می‌کرد. خانه‌ توی تخیل معمولاً وسیع‌تر بود. خوش‌نقشه با معماری مناسب و با سلیقه. در تخیلِ قصه‌نویس بساز و بفروش‌ها را به شهر راه نداده و خانه‌ها را معمار و آرشیتکت طراحی کرده‌اند.» 

طرفداران عکاسانِ حیات‌وحش می‌توانند عکس‌ های  مورد علاقه خود را از بین 25 تصویری که موزه تاریخ طبیعی لندن قبلاً داوری و گزینش کرده است، انتخاب کنند. این مؤسسه فهرستِ تصاویر برتر را از بین ۴۸ هزار تصویری که از ۱۰۰ کشور جهان به آن ارسال شده، انتخاب کرده است. رأی‌گیری تا ۴ فوریه یعنی 15 بهمن  ادامه دارد. ما هم سه عکس را به سلیقه خودمان از 25 تصویر اصلی انتخاب کردیم که 

می بینید. 

 

درگیری در ایستگاه

راولی، بهترین راه را برای عکاسی از موش‌های ساکنِ متروی لندن پیدا کرده و آن خوابیدن در ایستگاه و انتظار است. او این دو موش را در حال دعوا بر سر غذایی که عابران در ایستگاه ریخته بودند، پیدا کرد. دعوای موش‌ها پدیده نادری در ایستگاه متروی لندن است، زیرا غذا به وفور پیدا می‌شود. این دو موش چند ثانیه با هم گلاویز بودند تا این که یکی غذا را قاپید و دیگری به راه دیگری رفت.