پرونده
تعداد بازدید : 67
آیلایندهای عاشق!
گفتوگو با 2 معلمی که یکی از روی تخت بیمارستان تدریس می‌کرد و دیگری، یخچال خانه‌شان را تخته‌وایت برد کرده است
مدارس سراسر کشور تعطیل شده است و اگر معلم‌ها در این روزها فقط به انجام امور شخصی و علایق‌شان، استراحت، فیلم دیدن، کتاب خواندن و ... بپردازند، نمی‌توان به آن‌ها خرده گرفت. اما معلمی همیشه عشق است و معلم‌ها همیشه عاشق. کافی است سری به شبکه‌های اجتماعی بزنید و عکس معلمی را ببینید که نداشتن تخته وایت‌برد را برای آموزش ندادن به دانش‌آموزانش، بهانه نکرده و از یخچال خانه‌اش برای تدریس، کمک گرفته است. یا معلم دیگری که روی تخت بیمارستان و مشکوک به کروناست اما به جای غصه خوردن برای خود، به فکر دانش‌آموزانش است که از درس عقب نیفتند. نمونه دیگری که باید نامش به عنوان معلمی نمونه برای همیشه در تاریخ ماندگار شود، خانمی است که اطلاعات کمی درباره فضای‌مجازی دارد و بنابر چند فایل صوتی کوتاه منتشر شده از او در شبکه‌های اجتماعی، با چگونگی استفاده از این بستر برای آموزش دادن، آشنا نیست اما وجدان کاری‌اش باعث شده تا تلاشش را به عشق دانش‌آموزانش و برای پیشرفت تحصیلی‌شان به کار بگیرد. منظورمان همان معلمی است که طی روزهای گذشته نحوه حرف زدنش که تلاش می‌کند به شکل آنلاین پروسه آموزش را تداوم بدهد، با واکنش‌های زیادی در شبکه های اجتماعی روبه رو شده است. اما آیلایند یا آنلاین، چه فرقی می‌کند وقتی یک معلم با عشق و علاقه، حضور و غیاب دانش‌آموزانش را این‌بار به جای نیمکت از پشت گوشی‌هایشان انجام می‌دهد و آموزش را به استراحت، ترجیح داده است. در پرونده امروز زندگی‌سلام با دو معلمی که تصاویر تدریس از راه‌دورشان در چند روز اخیر در شبکه‌های اجتماعی مورد تمجید کاربران قرار گرفته است، هم کلام شده‌ایم و از هدف والای آن‌ها سخن گفته‌ایم.
دغدغه‌ام جلوگیری از افت تحصیلی بچه‌هاست
گفتوگو با معلمی که از یخچال خانه‌اش به عنوان وایت‌برد برای آموزش دانش‌آموزانش استفاده کرد
صالح سیستانی| خبرنگار
در شرایط شیوع ویروس کرونا و قرنطینه‌ای که بسیاری را کلافه کرده، هستند افرادی که بر شرایط غلبه می‌کنند و خیری هم به دیگران می‌رسانند. یکی از نمونه‌های عینی چنین افرادی، معلم شریف اهل حمیدیه است که از طریق فضای‌مجازی به دانش‌آموزانش درس می‌دهد. خانم عنصری به دلیل در اختیار نداشتن وایت‌برد از یخچال خانه‌اش به عنوان تخته استفاده می‌کند و تصویر او در حال تدریس به یکی از خبرهای داغ فضای‌مجازی در چند روز اخیر تبدیل شده است. به همین بهانه و در ادامه، گفت‌و‌گویی با او داشته ایم.
13 سال سابقه دارم و هنوز رسمی نشده ام
این معلم خوزستانی در ابتدای گفتوگو از شرایط خود و سوابقش چنین می‌گوید: «مریم عنصری هستم، 13 سال سابقه کار دارم که هشت سال مربی پیش‌دبستانی بودم و پنج سال است حق التدریس هستم. نیروی رسمی آموزش و پرورش نیستم و امسال در پایه دوم فعالیت می‌کنم. شخصا همیشه با عشق کارم را دنبال و با تمام وجود برای پیشرفت دانش‌آموزانم تلاش می‌کنم.»
آزمون پیامکی و حل اشکال تلفنی هم دارم
خانم عنصری درباره دلایلش برای شروع کلاس‌های آنلاین با کمترین امکانات، این‌طور توضیح می‌دهد: «من هم مانند همکارانم، افت نکردن بچه‌های کلاسم دغدغه‌ام شده بود. ناگهانی بودن شیوع ویروس و لزوم قرنطینه هم دلیلی شد که نه امکان خروج از خانه را برای تهیه ملزومات تدریس داشته باشم و نه بتوانم از آموزش‌و‌پرورش که همیشه ما را یاری می کند، درخواست کمک کنم. به همین دلیل تصمیم گرفتم از یخچال منزل به عنوان وایت‌برد استفاده و با دانش آموزانم از طریق فضای مجازی ارتباط برقرار کنم. این ارتباط فقط به فیلم‌های آموزشی خلاصه نمی‌شود و آزمون‌های پیامکی، حل اشکال‌های تلفنی و مواردی از این دست را هم شامل می‌شود.»
استقبال از این حرکت بی‌نظیر بود
از این معلم فداکار حمیدیه‌ای درباره استقبال خانواده‌ها و دانش‌آموزان و این‌که آیا آن‌ها به اینترنت، رایانه و تلفن همراه دسترسی داشتند یا خیر، سوال می‌کنم که این‌طور جواب می‌دهد: «در ابتدا برای دانش‌آموزان این شیوه یادگیری سخت بود و کمتر با آن آشنایی داشتند. حتی در ابتدا خجالت می‌کشیدند و مشکل، ارتباط برقرار می‌کردند. در کنار این بعضی خانواده‌ها هم تمایلی نداشتند که فرزندشان به اینترنت دسترسی داشته باشد اما رفته رفته هر دوی مسائل تغییر کرد و هم بچه‌ها بسیار در برگزاری کلاس به این شکل مرا یاری کردند و هم خانواده‌ها وقتی دیدند هیچ سوء استفاده‌ای انجام نشده، تمایل پیدا کردند فرزندشان چنین استفاده‌ای از اینترنت داشته باشد. در کنار این، هستند دانش آموزانی که متاسفانه خانواده آن‌ها گوشی هوشمند یا رایانه‌ای در اختیار نداشتند که برای آن‌ها کلاس تلفنی برگزار می‌کنم و راس ساعتی مقرر در روز با آن‌ها تماس می‌گیرم. خانواده و خود دانش‌آموز به حدی به این نوع کلاس‌ها خو گرفته‌اند که اگر قدری تاخیر در تماس داشته باشم، خودشان تماس می‌گیرند. اصلا دلیل دیده شدن کار بنده در این سطح و در فضای‌مجازی،کار خانواده دانش‌آموزان بود که ابتدا زبانی به دوستان‌شان از این حرکت می‌گفتند و بعد از آن، عکس‌هایم در حین تدریس در فضای مجازی پخش شد و ناگهان دیدم بسیاری در این باره صحبت می‌کنند.»
همسرم هزینه‌های اینترنت و تلفن را تقبل کرد
خانم عنصری به سوالی درباره این‌که تا کی می‌توان به این شکل به کودکان تدریس کرد، این‌طور پاسخ می‌دهد: «با توجه به روند خوب یادگیری بچه‌ها در این دوره از کلاس‌ها، از افت و عقب افتادن آن‌ها تا حدود زیادی جلوگیری شد. البته که این سبک برگزاری کلاس‌ها هزینه تلفن و اینترنت بسیاری دارد که حقوق یک معلم حق‌التدریس به هیچ عنوان کفاف آن‌را نمی‌دهد و من هم باید از همسرم تشکر کنم که وقتی متوجه شد من چقدر بابت افت تحصیلی بچه‌ها و این‌که ممکن است این افت در آینده تحصیلی آن‌ها اثر سوء بگذارد نگرانم، تمام هزینه‌ها را متقبل شد.»
قبل از شیوع کرونا با آموزش از راه دور بیگانه نبودم
این آموزگار مهربان درباره تجربه‌اش در آموزش از راه دور می‌گوید: «حتی قبل از شیوع ویروس کرونا و مسائلی که اکنون کشور درگیر آن شده، دانش‌آموزانی داشتم که نیاز به توجه بیشتری داشتند و من خارج از ساعات مدرسه با آن‌ها تماس می‌گرفتم و مشکلات درسی‌شان را رفع می‌کردم. دقیقا یک روز بعد از تعطیلی مدارس و لزوم قرنطینه خانگی، تصمیم گرفتم به سرعت به این شکل کلاس را ادامه دهم که ناگهان این ماجرا به رسانه‌ها کشیده شد. من واقعا بی‌ریا این کار را شروع کردم و هیچ نیتی برای خودنمایی در آن نبوده ولی این اتفاق و مصاحبه با شما شاید دلیلی شود که صدای ما شنیده و برای این‌که قراردادهایمان زودتر رسمی شود، اقدامی شود.»
دانش‌آموزان هم این روزها همت کنند
خانم عنصری در پایان از ما می‌خواهد که چند خطی هم درباره مشکلات دانش‌آموزانش بگوید و توصیه‌ای هم به تمام دانش آموزان برای این روزها داشته باشد: «حتی با رسیدگی بسیار خوب آموزش و پرورش شهرستان حمیدیه و استان خوزستان باز هم کمبود امکانات آموزشی و کمک آموزشی داریم که مجدد در فردای بازگشایی مدارس باید با آن دست و پنجه نرم کنیم. جدای از این، فقر مالی بعضی کودکان و خانواده‌هایشان در این منطقه است. موردی بوده که کودک در زمستان لباس مناسب نداشته و مدرسه برای او لباس تهیه کرده و نه تنها آن کودک که خواهر و برادرانش هم از آن لباس استفاده کردند. این مسائل مانع پیشرفت بچه‌هایی می‌شود که در هوش و استعداد، خارق‌العاده و کم نظیر هستند. در آخر هم به تمام دانش آموزان ایرانی که این روزها به ناچار در خانه هستند، توصیه می‌کنم حتما پا به پای معلمان خود تلاش کنند. من از نزدیک شاهد هستم همکارانم به شدت تلاش دارند با روش‌های نوین به دانش‌آموزان تدریس کنند تا از درس عقب نیفتند، این همت خود بچه‌ها را هم می‌طلبد که مطالعه درسی‌شان را ترک نکنند تا هنگام حضور سر کلاس، هیچ عقب ماندگی درسی نداشته باشند.»
آینده دانش آموزان نباید تحت تاثیر بیماری من باشد
گفتوگو با معلمی که تدریس به دانش‌آموزانش را حتی از روی تخت بیمارستان هم رها نکرد
مجید حسین‌زاده| روزنامه‌نگار
«پروین شکراللهی»، معلم پایه ششم مدرسه جلال‌آل‌احمد آبادان در مدت یک هفته‌ای که به دلیل مشکلات تنفسیِ مشکوک به کرونا در بیمارستان بستری بود، برای دانش‌آموزانش سوالات ریاضی طرح می کرد و از طریق واتساپ برای‌شان می‌فرستاد. او این روزها در قرنطینه خانگی است و صحبت کردن برایش کار سختی شده چون تنگی نفس، امانش را بریده است اما این مسئله در برابر هدفش که پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزانش است، به چشم او نمی‌آید. هرچند صحبت کردن برایش راحت نیست اما راضی می‌شود دقایقی کوتاه با ما درباره عکسی که از او در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شده و در حال تدریس از روی تخت بیمارستان است، گفتوگو کند.
منتظر نتیجه تست کرونا هستم
«این روزها در خانه هستم اما مشکل تنفسی‌ام هنوز حل نشده و نمی‌توانم زیاد صحبت کنم»، خانم شکراللهی با این مقدمه درباره آخرین وضعیت سلامتی‌اش می‌گوید: «من به تازگی تست کرونا دادم البته آزمایش‌هایم منفی بوده اما هنوز نتیجه تست من نیامده است. با این حال، پزشک‌ها می‌گفتند با توجه به روند درمانم، به نظر نمی‌رسد که کرونا داشته باشم و اکنون هم مرخص شدم و در قرنطینه خانگی هستم.»
استرس افراد بابت احتمال ابتلا به کرونا، حال‌شان را بدتر می‌کرد
این معلم پرتلاش درباره شرایط بیمارستان و بیماران مشکوک به کرونا هم می گوید: «فضای بیمارستان نه خیلی خوب بود و نه خیلی بد. متوسط بود. فقط یک مشکلی بود که در شب‌ها، رسیدگی‌ها ضعیف‌تر می شد که البته پرستارها هم حق داشتند چون واقعا خسته می‌شدند. با این حال باید از همه آن‌ها بابت زحمات بی‌دریغ‌شان در این شرایط سخت و پراضطراب، تشکر کرد. در بخشی که من بستری بودم، بیماران دیگری که مشکوک به کرونا بودند، حضور داشتند. بعضی‌هایشان خیلی استرس داشتند اما بعد از این که دکترها بر اساس نتایج آزمایش به آن‌ها می‌گفتند که مسئله خاصی نیست و احتمال ابتلای شان به کرونا بسیار کم است، به طور ناگهانی حال شان بهتر می شد و مدام به دکتر می‌گفتند پس ما را زودتر مرخص کنید تا به سر کار و زندگی‌مان برگردیم! من از نزدیک دیدم که استرس افراد بابت احتمال ابتلا به کرونا، حال‌شان را بدتر می‌کرد و این موضوع نیاز به مدیریت دارد.»
آینده دانش‌آموزانم نباید به دلیل مشکل من تحت تاثیر قرار بگیرد
خانم شکراللهی درباره این‌که در کنار استرس بابت احتمال ابتلا به کرونا، چرا تصمیم به تدریس گرفته هم می‌گوید: «من از سال 70 در آموزش و پرورش مشغول کار و در آستانه بازنشستگی هستم. از چند روز پیش با این‌که مشکوک به کرونا بودم و حالم خیلی خوب نبود اما نگران وضعیت تحصیلی دانش‌آموزانم بودم. من باور دارم که آینده دانش‌آموزانم نباید به دلیل مشکل من تحت تاثیر قرار بگیرد. در روزهای اول بیماری، تدریس مختصری از روی تخت بیمارستان داشتم و یک سری ویدئو را برای اولیای دانش‌آموزانم فرستادم تا ببینم عکس العمل آن‌ها چطور است. ویدئوهای آموزشی و حتی نمونه سوال با صحبت‌هایی درباره پاسخ هایش. به طور مثال روی کاغذ به سوالات پاسخ می‌دادم تا والدین از درست یا غلط بودن جواب‌های فرزندشان، مطمئن شوند. وقتی این کار با استقبال آن‌ها روبه‌رو شد و چند نفری با من تماس گرفتند که اگر این روال ادامه داشته باشد، لطف بزرگی در حق فرزندان‌شان کرده ام، قدم‌هایم را در این مسیر محکم‌تر برداشتم و لحظاتی هم به طور کلی، کرونا را فراموش می‌کردم.»
بچه‌ها هم پیگیر تدریس هستند
او درباره این‌که آیا دانش‌آموزانش هم به این کار علاقه‌مند هستند و این نوع تدریس را با اشتیاق پیگیری می‌کنند یا خیر، می‌گوید: «ما با کمک دانش‌آموزان کرونا را شکست می‌دهیم. هر قدر آن‌ها آگاهانه‌تر رفتار کنند و علم بیشتری داشته باشند، سلامت جامعه بیشتر تامین خواهد شد. درباره کلاس‌های آموزش از راه دور هم، خیلی ازبچه‌ها پاسخ‌های سوالات را برای من، چند ساعت بعد از پایان تدریس می‌فرستادند که نشان از پشتکار آن‌ها داشت. یک مشکل ما این بود که بعضی از اولیا، نت نداشتند اما همسایه‌ها به یکدیگر کمک می‌کردند و تا حدودی این مشکل رفع شد.»
این شیوه تدریس را هنوز هم ادامه می‌دهم
از این معلم درباره ادامه دادن این نوع تدریس به خصوص با صدایی که مدام به خاطر سرفه می‌لرزد، می‌پرسم که می‌خندد و می‌گوید: «دانش‌آموزان سرمایه های هر کشوری هستند و ما نباید به راحتی، دست از آموزش آن‌ها برداریم. من از روز اولی که مدارس تعطیل شد، نگران دانش‌آموزهایم بودم و با خودم گفتم اگر تعطیلات 3 یا 4 روز ادامه داشته باشد، هیچ توجیهی ندارد که دست روی دست بگذارم. تقریبا پنج ماه از سال را پشت سر گذاشته ایم و این تعطیلات باعث می‌شود تا به خصوص در سال‌های آینده، پایه درسی این دانش‌آموزان ضعیف شود و با مشکل مواجه شوند. این روزها هم چون گوشی‌ام اینترنت دارد، به تدریس ادامه خواهم داد و امیدوارم که خداوند هم برای بهتر انجام شدن این کار به من کمک کند.»
دانلود تمام صفحات این نسخه
ارسال دیدگاه
ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
