کارتونیست: طراوت نیکی

بسته دوم حمایتی دولت شنبه پرداخت می‌شود
دارکوب: خدا کنه فقط برای گرفتن پولش و سودش بهمون مهلت بدن!

روحانی: ما باید همزمان با بیماری و بیکاری مبارزه کنیم
مردم: چه جالب، درست شبیه ما!

سخنگوی شرکت ملی گاز: هزینه قبوض گاز اسفند، فروردین و اردیبهشت بخشیده نشده بلکه شهروندان باید قبض‌های این 3 ماه را با قبض خردادماه پرداخت کنند
مردم: پس دیگه معلوم شد خرداد آن‌چنان رونق اقتصادی داریم که چهارتا چهارتا قبض می دیم!

روحانی: امسال سال خوبی خواهد بود
شیخ بهایی: سالی که نکوست
 از بهارش پیداست!

وزیر رفاه: از اول خرداد تمدید، صدور و ارسال دفترچه‌های بیمه غیرحضوری انجام می‌شود
مراجعان: غیرحضوری برای
 ارباب رجوع یا کارمندان؟!

رئیس کل بانک مرکزی: من از مردم به دلیل کم بودن وام قرض‌الحسنه عذرخواهی می‌کنم
مردم: نه بابا خواهش می‌کنیم ما عذرخواهی می‌کنیم که نشد سودش رو بدیم بهتون!
 

مشتاق دیدار، حالتان چطوره؟ خوش گذشت ای تعطیلات طول و دراز؟ خانه ماندن خوب بود؟ (مِدنن که، به قرنطینه مِگن خانه‌مانی) یره مو که دگه داشتُم دق مکردُم. نه مِتنستُم برُم سر کار، نه عیددیدنی برِم خانه کسی، نه در و بیرون و گشت و گذار، نه حتی شماها بودن که باهاتان حرف بزنُم. کل دید و بازدیدمان با حفظ فاصله ای‌جوری بود که مرفتِم خانه خُسرم آقای دکتر، یا خانه آقام اینا و دست به چیزی نمزدم و برمگشتِم خانه. عوضش تو خانه دگه کولاک کردُم! یعنی الان جرئت نمکنُم برُم رو وزنه، ردخور نِدره اقلا 10 کیلو چاق‌تر شدُم. عیال بنده‌خدا که شیفتی مِرفت داروخانه و مویم دل تو دلم نبود که خدای نکرده اتفاقی نیفته بری خودش و همکاراش. ولی کل برنامه زندگی مو ای بود که صبح ورمخاستُم با عیال صبحانه مخوردُم، او مِرفت سر کار، مویم تا لنگ ظهر لم مدادُم رو مبل جلوی تلویزیون و لپ‌تاپ رو شیکمُم و گوشی به دستُم، فیلم و سریال مدیدُم و پیج و کانال‌ها ره چک مکردُم. حالا ای وسط اگه حوصله مکردُم یَگ دمنوشی هم بری خودُم مریختُم و ظرف‌های مانده ره مشستُم. بعد که عیال می‌آمد و طفلی داشت ناهار درست مکرد، از روزش مگفت و مویم از چیزهایی که خوانده و خورده بودُم! عصر هم هموجور که لم داده بودُم، به شام فکر مکردُم که عیال داشت زحمتشه مکشید یا فوقش ورمخاستُم و کمکش مکردُم.
ولی کلا ای قرنطینه خیلی بری مو مفید بود. انواع و اقسام فیلم‌ها و سریال‌ها ره دیدُم و بری خودُم یَگ پا منتقد سینمایی رفتُم. 10 مدل نون مختلف خودُم پختُم و از رو دست عیال نگاه کردُم به آشپزیش و یَگ نونوا و سرآشپز حسابی هم شدُم. مسود رفیقُم هم رفته بود تو کار بورس و ازبس مخمه خورد، مدرک کارشناسی تجربی بورس هم گرفتُم! از بس عذاب وجدان خوردن و خوابیدن داشتُم و به صفحه ورزشکارها سر مزدُم، انواع و اقسام نرمش‌ها و ورزش‌های هوازی و زمین زی و رزمی و کششی و فشاری و انفرادی و گروهی و مجازی و ذهنی ره یاد گیریفتُم و الان در حد جوادآقای خیابانی مِتنُم ورزش هم گزارش کنُم!
ای قرنطینه خیلی خوب بود، هرچند هنوز هم باید ادامه دشته بشه ولی به هرحال نِمشه، اما یَگ بدی‌هایی هم داشت. ای که رختخواب و مبل‌هامان کش آمد، قوز خودمان درآمد، تلویزیون ولپ تاپ و گوشی‌هامان داغون رفت و هی پول به اینترنت و خوراکی دادم که دگه الان کم آوردم و باید وخزم برم سر کار!
 

اولی: خیلی خوش اومدین دوستان، صفا آوردین، چه عجب یادی از این ستون کردین!
دومی: همچین میگه انگار خودش صبح تا شب داشته تو این ستون می‌نوشته و تحلیل خبر می‌کرده و فقط ما رفته بودیم مرخصی!
سومی: مشتاق دیدار. قیافه‌هاتون داشت یادم می‌رفت! چه خبرها دارین که بعد از این مدت بتونیم حسابی باهاش شوخی کنیم؟
دومی: خبر از این بهتر که قرار شد دولت به همه‌مون وام بده؟
سومی: همون وام یک تومن یارانه‌ای رو میگی که اول قرار شد سودش رو هم بگیرن و بعد پشیمون شدن؟
دومی: پشیمون که نشدن، من فکر می‌کنم تو رودربایستی مردم موندن و با خودشون گفتن حالا که این مردم تو این شرایط دارن میرن سر کار و دیگه نمی‌تونن از جیب بخورن، اقلا سود این یک تومن رو ازشون نگیریم!
اولی: البته مسئولان هم حق دارن و...
دومی و سومی همصدا: خبه خبه، لازم نیست تو از این کار حمایت کنی!
اولی: باشه بابا! ولی بازم همین یک تومن هم غنیمته...
دومی: راست میگی، باهاش میشه یخچال و فریزر و کابینت‌های خونه رو پر کرد، برای بچه‌ها لباس و اسباب‌بازی و لوازم‌تحریر خرید، حق بیمه‌های عقب‌افتاده روکه گفتن مهلت میدن ولی ندادن پرداخت کرد، جریمه قسط‌هایی که قرار بود بخشیده بشن و نشدن رو داد، اجاره‌هایی که شایعه شده بود صاحبخانه و صاحب‌مغازه‌ها می‌بخشن ولی نبخشیدن رو تسویه کرد و با اضافه‌اش هم میشه خانوادگی رفت تفریح!
سومی: الان اینا رو جدی گفتی؟ فکر کنم این مدت که تو خونه مونده بودی خیلی بهت فشار اومده و یه مقداری از نظر روحی و روانی روت تاثیر گذاشته، شاید هم قیمت‌ها و ارزش پول از دستت دررفته؟!
دومی: اتفاقا به نظرم این مدت تو خیلی داغون شدی که فکر می‌کنی من اینا رو جدی گفتم!
اولی: حالا تو اولین ستون سال جدید دعوا نکنین، شگون نداره. بیاین از چیزهای خوب بگیم مثل...
دومی و سومی و دارکوب و مسئول صفحه و همه اطرافیان: چیزهای خوب مثل همین که قسط این وام از یارانه کم میشه و فشاری بهمون نمیاد!

ای صاحب فال، مشتاق دیدار! بگذار همین اول خیالت را راحت کنم و فالت را بگیرم که دلت گرم شود و بقیه مطالب دارکوب را با حال خوش بخوانی. اول این که هفته آینده، هفته خیلی خوبی برایت خواهد بود، به شرطی که موارد بهداشتی و ایمنی را رعایت  و با اطرافیانت مدارا کنی، چون حوصله همه کم‌کم دارد از خودشان هم سرمی‌رود، چه برسد به ما! از این گذشته، سعی کن با فرستادن انرژی مثبت، هم حالت خودت را خوب کنی و هم احوال دیگران را. به هرحال فشارهای روانی و مالی و کاری و باری و سواری و... اعصاب برای کسی نگذاشته، ما دیگر شورش را درنیاوریم!

دوبیتی‌های پایتختی!
بهاران است، برگشته پرستو
شده آزاد از حبسش، «ارسطو»
خداوندا بکن کاری که ما هم
برون آییم زود از توی پستو!
***
بکن شادی، بزن چهچه، بهاره!
دلم چون دست بعضی، بی‌قراره!
همین روزا، «هما» میگه تو اخبار:
شده اوضاع، «معمولی» دوباره!
***
شبی «بهبود» گفتا توی شالی
«نقی» را جمله‌ای بس نغز و عالی
«به جان تو قسم، بر محتکرها
شرف دارند دزدان سومالی!»
مجید رحمانی صانع

در حاشیه افزایش
 حقوق کارمندان و کارگران
خبر آمد حقوق کارمندان
رود بالا به قدر دمب موشی
به هرصورت مگر که فیش‌گیران
کنند از این درآمد عیش و نوشی
مگر بعد از چنین افزایش توپ
نیاید دیگر از آنان خروشی
بیفتد با خبرهای خوش آخر
به دست و پای‌شان جُنبی و جوشی
کنند از جیب، لردی خرج و گیرند
به خانه خاویار، استیک و سوشی
به قدر پانزده درصد بگیرند
ز امکانات عالم برگ و توشی
خداوندا خداوندا دمت گرم
چه مسئولین توپ و سخت کوشی
به من گویند هی: شکر خدا کن
از این وضعیت توپی که توشی!
تورم باد کرده جنس‌ها را
زد اما روی برگ فیش جوشی!
عبدا... مقدمی

گفتم حساسیت دارم به این مواد ضدعفونی‌کننده گوش نکرد، حالا چه جوری سخنگویی کنم؟!