گفت وگوی اختصاصی جوانه با بهترین بازیکن و خانم گل مسابقات فوتسال کافا 2020
تعداد بازدید : 27
دختران ایران بر بام آسیا
گفت وگو
نویسنده : مصطفی میرجانیان| خبرنگار
سه ماه پیش یعنی قبل از اینکه کرونا مسابقات ورزشی را به تعطیلی بکشاند، پرونده نخستین دوره
تورنمنت فوتسال کافا (آسیای مرکزی) با یک خبر خوب بستهشد؛ دختران زیر 20سال ایرانی در یک هفته شش تیم آسیا را پشت سر گذاشتند و قهرمان کافا 2020 شدند. «مارال ترکمان» و «رقیه صومعه»، بازیکنهای 17ساله در این مسابقات بهعنوان بهترین بازیکن و خانمگل مسابقات فوتسال انتخاب شدند. در گزارش جوانه این هفته سراغ این دو فوتبالیست خفن رفتیم و با هم گپ زدیم.
رقیه صومعه| بهترین گل زن
با خانمگلی در کافا 2020 بیشتر سایتهای ورزشی شما را با فرشته کریمی، مقایسه کردند. نظرتان چیست؟
رقیه: فرشته کریمی بهترین بازیکن فوتسال آسیا و یکی از بهترینهای جهان است. او الگوی من است و افتخار میکنم که من را با فرشته مقایسه میکنند. درباره خانمگلی هم لازم است بگویم که این کار، یعنی به ثمر رساندن گلهای زیاد، فردی نیست و با کمک همتیمیها انجام میشود. در بازیهای اخیر، من توانستم 18 گل بزنم و خانمگل شدم.
درباره موفقیتتان در این مسابقه بگویید.
رقیه: فوتسال ما حالا به خودباوری رسیده و خانمها با قهرمانی در دو دوره از مسابقات آسیایی نشان دادند که در سطحی فراتر از آسیا بازی میکنند. حتی همه تیم قبل از بازیهای آسیایی کافا میدانستیم که احتمال قهرمانیمان زیاد است. چون ما لیگ برتر زیر ۲۰سال داریم و برگزاری لیگ کمک میکند که همیشه آماده حضور در تیم ملی باشیم. جالب است بدانید برای این مسابقات، تمرین زیادی نداشتیم و تنها با دو هفته تمرین به تاجیکستان رفتیم و قهرمان شدیم که به خاطر آمادگی بالای بچهها بود.
فوتبالیستها و فوتبالدوستها به شدت اهل کری خواندن هستند. این جو بین شما هم وجود دارد؟
رقیه: اصلا همین کری خواندنها و خط و نشانکشیدنهاست که بازی را جذاب میکند. ما هم کری میخوانیم و غیر از استقلال و پرسپولیس، سر برد و باخت خیلی با هم جروبحث میکنیم. توی تمرین همه یک تیم هستیم ولی موقع مسابقه، دوستیمان تمام میشود. این شاید تنها نقطه اشتراک فوتبال زنان و مردان باشد، چون ما حتی نصف مردان هم درآمد نداریم.
مارال ترکمان| بهترین بازیکن
جزو بازیکنانی هستید که هم در فوتبال و هم در فوتسال موفق بودهاید. چطور شد که رشتهتان را عوض کردید؟
مارال: به جز من، فاطمه ارژنگی، اسطوره فوتبال و فوتسال بانوان و چند بازیکن دیگر هم چنین شرایطی داشتهاند وموضوع عجیبی نیست. هر دو رشته تقریبا شبیه هم هستند و فقط در قوانین و شکل و زمان بازی کمی فرق دارند. فوتسال بهنظر من بازی مفیدتری است چون مسابقه در زمان کمتری برگزارمی شود. در زمین فوتبال هر بازیکن در یک پست بازی میکند و وظیفه مشخصی دارد اما در فوتسال همه با هم دفاع و همه با هم حمله میکنند. من شش سال در تیمهای ملی فوتبال بودم. سال گذشته وقتی دیدم که در فوتسال امکان پیشرفت بیشتری وجود دارد، رشتهام را عوض کردم. با سایپا قرارداد بستم و در اولین اردوی تیم ملی دعوت شدم. اتفاقا یکروز بعد، اسامی تیم ملی فوتبال هم اعلام شد که اسمم در آن لیست هم بود. یعنی همزمان هم به تیم ملی فوتبال دعوت شدم و هم به تیم ملی فوتسال.
شاید همه خوانندههای ما ندانند که شما و برادرتان، مهدی، تنها خواهر و برادر فوتبالیست و فوتسالیست ایران شناخته میشوید. کمی درباره این رابطه ورزشی خواهری-برادری برایمان بگویید.
مارال: بله، مهدی بازیکن سپاهان است. این روزها که همهجا تعطیل است و باید در خانه بمانیم، با هم تمرین میکنیم و در تمرین هم فرق زیادی با هم نداریم. به یکدیگر کمک میکنیم.
17سالگی، پیراهن شماره 77 و در آرزوی پیراهن 7. نکته جالب شما خواهر و برادر ورزشکار این است که هردوی شما پیراهن شماره 77 را می پوشید. دلیل خاصی دارد؟
مارال: اولین سالی که به تیم ملی فوتبال دعوت شدم، عدد 7 را پوشیدم و خیلی به آن علاقهمند شدم. بعد که به سایپا رفتم بهترین بازیکن آسیا، خانم فرشته کریمی در تیم ما شماره 7 میپوشید و من بهخاطر برادرم شماره 77 را بر تن کردم. این را هم بگویم که بازی کردن یک فوتبالیست 17ساله در تیم ملی اتفاقی معمولی نیست و من آن را مدیون خانم «اردلان»، مربیام و تمرینهای هرروزهام هستم. گرچه آرزوی پوشیدن پیراهن شماره 7 تیم ملی فوتسال را دارم ولی بهنظرم فعلا برای این اتفاق خیلی کوچک هستم، اما تلاش میکنم و حتما یک روز این پیراهن را میپوشم.