برای این استعداد نمی‌توان اسمی گذاشت

«حمیدرضا بیدقی» متولد 1350 در تهران است. او کارشناسی گرافیک و کارشناسی ارشد انیمیشن از دانشگاه هنر تهران دارد و از سال 70 تاکنون طراح گرافیک بوده است. طراحی هفت دوره گرافیک کلی جشنواره فیلم فجر در بخش‌های جهانی و ملی، طراحی پوستر فستیوال‌های هنری-فرهنگی مختلف مثل نمایشگاه کتاب، جشنواره فیلم مستند، جشنواره فیلم کودک و ...، طراحی پوسترهای متعدد فرهنگی خارج از کشور مثل جشنواره فیلم کوتاه آذربایجان، فستیوال‌های هنری در اروپا وآمریکا، تصویرگری کتاب کودک با بیش از 200 کتاب و ... از جمله صفحات کارنامه هنری اوست. اما مهم‌ترین وجه کاری وی که سرشار از ذوق هنر و تجربه است، ابداع سبک خاصی به نام «دستوطرح» است که حدود 30سال است، این استعدادش را کشف کرده است. بیدقی در این باره می گوید: «برای این استعداد نمی‌توان اسمی گذاشت. این هنر تبدیل کلمات به نقاشی است که من اسمش را «دستو طرح» گذاشته‌ام. خودم نمی‌دانم چطور آن را کشف کردم اما حدود 30 سال پیش اولین بار این ایده به سراغم آمد که با حروف می‌شود کارهای هنری انجام داد. اولین کارهایم را اوایل ورود به دانشگاه یعنی سال 70 انجام دادم و تا امروز نیز ادامه داشته است. هم اکنون جمعی حدود 20هزار نفر هستیم که این هنر را دنبال می‌کنیم».

برای حرفه‌ای شدن، گروهی 2 نفره تشکیل دادیم

بیدقی که حدود30 سال است این کار را ادامه داده، درباره مسیری که برای پیشرفت طی کرده است هم می‌گوید: «اوایل برای خودم و بنا به علایق شخصی این کار را انجام می‌دادم. بعد کم کم پای آن به جمع‌های دوستان و مهمانی‌های فامیلی باز شد و اسبابی شد برای تفریح و سرگرمی‌مان. در همان دوران از جانب اطرافیان تشویق و حمایت می‌شدم اما از این هنر یا استعداد به صورت حرفه‌ای استفاده نمی‌کردم چون هنوز جایگاهش را پیدا نکرده بودم. بعد از این‌که استقبال اطرافیانم را به این هنر دیدم، تصمیم گرفتم  کار را به صورت جذاب‌تری ارائه دهم تا علاوه بر تاثیرگذاری بیشتر برای مخاطب ، سرگرم کننده هم باشد. الان در کارهای دستو طرح که برای شبکه‌های مجازی انجام می‌دهیم، ما دو نفر هستیم. من طراحی می‌کنم و همکارم «امیر قدمی»، کار تدوین را انجام می‌دهد. تمام ایده‌ها حاصل همفکری ما دو نفر است. گاهی هم همسران‌مان در انتخاب ایده به ما کمک می‌کنند اما مرحله اجرایی را دو نفری انجام می‌دهیم. اگر شما هم دقت کرده باشید متوجه شده‌اید که دنبال کنندگان ما در فضای‌مجازی در این مدت به صورت پلکانی سیر صعودی داشته‌اند و کارهای ما بیشتر از بعضی هنرهای دیگر دیده شده. این هنر در تلویزیون نیز قابل پخش و دیده شدن است و محدود به فضای مجازی نیست.»

این هنر ریشه تاریخی دارد

بیدقی با تاکید بر این‌که این هنر ریشه تاریخی دارد و چیزی نیست که بتوان لقب هنر تازه متولد شده را به آن داد، می‌گوید: «زبان تصویر از میلیون‌ها سال پیش و از نقاشی بر دیواره غارها آغاز شده بود یعنی بشر الفبای تصویری داشته و کم کم آن را به الفبای خطی تبدیل کرده است. در قرون اخیر نمونه‌های زیادی داشتیم که خطاط‌ها نیز با کلمات، نقاشی‌های زیادی کشیده‌اند. دستو طرح، امروز مورد توجه قرار گرفته است زیرا مردم با تصویرها که جذاب‌تر از کلمات هستند، ارتباط بیشتری برقرار می‌کنند. تاثیر تصویر نه تنها امروز بلکه در طول تاریخ بشری از نقاشی در غارها گرفته تا تصویر و گرافیک، بیشتر از نوشته است. انسان‌های بی‌سواد و کم‌سواد هم می‌توانند با آن ارتباط بگیرند و شاید در افراد باسواد تاثیر بیشتر و پررنگ‌تری داشته باشد اما برای همه افراد با هر رده سنی، نکات قابل تاملی را ارائه می دهد».

ادعا می‌کنم که کیفیت کارم

 در دنیا تک است

«مشابه این کار در خارج از ایران، انجام نمی‌شود و فردی را نمی‌شناسم که کاری مشابه دستو طرح انجام داده باشد»، بیدقی با این مقدمه می‌افزاید: «البته کسانی هستند که با کلمات طراحی می‌کنند اما ما با جملات هم طراحی می‌کنیم و فکر می‌کنم مشابه کار ما را با این کیفیت کسی انجام نمی‌دهد. بیان ما بیانی هشداردهنده، آموزنده و گرافیکی است و با کارهای دیگر تفاوت دارد. به عنوان مثال هنرمندان خارجی می‌نویسند پیتزا و تبدیلش می‌کنند به غذای پیتزا. این کاری ساده و پیش پا افتاده است اما کار ما متفاوت است. مثلا ما وقتی می‌نویسیم برادر خوب، تبدیلش می‌کنیم به تمثالی از امام حسین(ع) و برادرش حضرت ابوالفضل(ع) یعنی محتوای جملات را با گرافیک آن که به هم مرتبط است در هم می‌آمیزیم. یا در نمونه‌ای دیگر، مبحث فاصله‌گذاری اجتماعی برای مقابله با ویروس کرونا را داشتیم که من این جمله را به نقاشی آدم‌هایی که از هم فاصله دارند، تبدیل کرده‌ام. لذا در کار من محتوا و گرافیک در هم تنیده شده و به هم مرتبط است. همچنین ترانه‌هایی داریم که از آن بیان گرافیکی می‌گیرم. نمونه این کار را در جهان نداریم و وارد شدن در این مبحث دشوار است زیرا سابقه هنری زیادی می‌خواهد. این را هم بگویم که اجرای این هنر تنها محدود به زبان فارسی نیست. ما در کنار آن با حروف لاتین نیز کار می‌کنیم و به زودی این هنر در اروپا و آمریکا نیز کار خود را آغاز می‌کند.هم اکنون مشغول انجام کار مشترکی بین ایران و ایتالیا هستیم. البته ایتالیا را به این دلیل انتخاب کردیم که گستردگی و شیوع کرونا در ایران و ایتالیا تقریبا زیاد است. همچنین به دلیل شباهت‌های قومی و ژنتیک این دو کشور، این کار مشترک و به زبان ایتالیایی در حال انجام است که به زودی نیز در سطح جهان منتشر خواهد شد و امیدواری زیادی به دیده شدن آن وجود دارد».