برداشت 

نیلوفر آبی

 در ویتنام

 

کافی ا‎ست بفهمند از چیزی می‎ترسی، اولش با تعجب شروع می‎شود: «وا مگه موش (به‎جای موش، هرچیزی می‎توانید بذارید) هم ترس داره؟». بعد با تلاش برای ترس‎زدایی(!) از موضوع ترس، ادامه پیدا می‎کند: «آخه موش به این کوچیکی! نمی‎خوردت که! اون باید از تو بترسه». وقتی جواب نداد -که معمولا هم نمی‎دهد چون ترس آدم‎ها هرقدر هم که غیرمنطقی به‎نظر برسد، برای خودشان جدی است- شروع می‎کنند به شوخی و مسخره کردن. از آن بدتر وقتی است که به‎خیال خودشان برای ریختن ترس فرد مدنظر، او را در موقعیتی غیرواقعی قرار می‎دهند؛ مثلا الکی داد می‎زنند «وااای موش!» و وقتی طرف تا مرز سکته پیش رفت، لبخند قهرمانانه‎ای می‎زنند و می‎گویند چیزی برای ترسیدن وجود ندارد. فقط می‎خواسته‎اند به او کمک کنند با ترسش مواجه شود. ترس‎های آدم‎ها معمولا ریشه‎دارند حتی اگر سابقه و دلیل‎شان برای ما واضح نباشد. ما نمی‎توانیم با شوخی و اصرار و هر روش دیگری به دیگران کمک کنیم نترسند. از آن مهم‎تر، این کار اصلا لازم هم نیست. هرکسی از چیزی یا چیزهایی –واقعا وحشتناک یا صرفا به‎نظر خودش وحشتناک- می‎ترسد. این موضوع نه مایه خجالت است، نه مسخره و خنده‎دار. به ترس‎های همدیگر احترام بگذاریم.

 

تصویرساز: زهره اقطاعی

 شاید از دوست‎های‎تان شنیده‎باشید که عاشق شده‎اند و نمی‎دانند چه کار باید بکنند. ما انسان‌ها نیازهای مختلفی داریم؛ نیاز به بقا، تفریح و لذت داشتن در زندگی، آزادی و استقلال فردی و... . نیاز به رابطه هم یکی از این نیازهای اصلی است که باید در سراسر عمر به آن توجه کنیم. درواقع مثل گلدان گلی است که باید در همه زمان‎ها به آن توجه کنیم و به آن آب بدهیم و غذای لازمش را تامین کنیم. وقتی منطقی، خوب، موثر و به‌موقع از این گل و گلدان نگهداری کنیم، بهتر رشد می‎کند و اگر نور زیاد یا کم، آب زیاد یا کم و کود زیاد یا کم برایش درنظر بگیریم ازبین می‎رود یا رشد خوبی ندارد. یعنی چطور؟ یعنی باید به‎دنبال رابطه‎های معنادار، خوب و موثر باشیم و ظرف روح‎مان را تغذیه کنیم. اگر خوب، موثر، به‎موقع و به‎قدر کافی به این ظرف رابطه توجه کنیم حال روانی‎مان بهتر می‎شود. اهمیت این نکته آن‎جا معلوم می‎شود که روان‎شناسان معمولا می‎گویند هر زمانی حا‌ل‎تان خوب نیست بگردید ببینید در گذشته‎ای نزدیک در چه رابطه‎ای مسئله داشته‎اید.

 

درنهایت با توجه به این توضیحات پیشنهاد می کنیم اگر به کسی احساس علاقه کردید، حتما با یک بزرگ تر قابل اعتماد درمیان بگذارید.

 

 همان‎طور که می‎دانید وزارت آموزش‎وپرورش اعلام کرده‎است امتحانات نوبت دوم دانش‌آموزان در پایه‌های هفتم، هشتم، دهم و یازدهم به‌شیوه غیرحضوری برگزارخواهد شد. بچه‎های نهم اما به‎خاطر انتخاب رشته و هدایت تحصیلی و دوازدهمی‎ها به‎خاطر کنکور، باید سر جلسه حاضر شوند. از آن‎جایی که ویروس کرونا حالاحالاها قرار نیست دست از سرمان بردارد، علت این تصمیم مسئولان تاحدودی برای‎مان قابل درک می‎شود اما دانش‎آموزها هم حرف‎ها و نگرانی‎هایی دارند که بد نیست بشنویم. چهار مخالف امتحان حضوری و یک موافق، این موضوع را بررسی می‎کنند. (بچه‎ها به‎دلایل شخصی، تمایلی به چاپ شدن عکس‎شان نداشتند)

 

  آدامس همیشه جزو خوراکی‎‌های خوشمزه و محبوبی بوده که  نمی‎شود از کنارش به‎راحتی گذشت. وقتی کسی به ما آدامس تعارف می‌کند، ساده نیست که نه بگوییم و دستش را رد کنیم اما همین طعم خوش و رایحه دوست‎داشتنی‎ می‎تواند قاتل خیلی از جانداران باشد، اگر در طبیعت رها شود. حیوانات و پرنده‎ها آدامس را به چشم غذا می‏‌بینند و آن را می‌‏خورند؛ این ماجرا می‎تواند حسابی برای‎شان گران تمام شود و بعد از مدتی آدامس باعث مرگ‎شان بشود اما اگر آن را نخورند و فقط مشغول بازی با آن بشوند هم دردسرساز است چون می‎تواند به دهان حیوان و نوک پرنده‎ بچسبد و برای‎شان مشکلاتی به‎وجود بیاورد. داستان برای ماهی‎ها خطرناک‎تر و جدی‏‌تر هم می‎شود، زمانی که آن‎ها آدامس دورانداخته ما انسان‎ها را می‎بلعند، به‎مرور در بدن‎شان سم تولید می‎شود. پلیمر آدامس بعدا به ذرات ریزی تبدیل و وارد زنجیره غذایی خود ما می‎شود.

 آدامس معمولی قابل بازیافت و بازگشت به طبیعت نیست و به‎دلیل ترکیباتش نوعی پلاستیک مصنوعی به حساب می‎آید. مقدار زباله‎ای که آدامس‎های جویده‎شده در دنیا تولید می‎کنند بیش از 250هزار تن در سال است که با این حساب آدامس بعد از ته سیگار جایگاه دوم زباله در جهان را به خودش اختصاص می‎دهد. 

از آن‎جایی که این خوراکی خوشمزه جزو خطرناک‎ترین زباله‎هاست، در بعضی کشورهای دنیا مثل سنگاپور خرید و مصرفش فقط با مجوز پزشک امکان‌پذیر است.

 

بامزه‎ترین دیالوگی را که به دست‎مان برسد هفته بعد چاپ می‎کنیم