از:  shutterbug_raaj @

 

«پسر عجب فیلمی بود»، «یه رمان خوندم، شاهکار»، «آهنگه رو می‎فرستم برات، خیلی آرامش‎بخشه». ما دوست داریم چیزهایی را که ازشان لذت می‎بریم، با دیگران شریک شویم. معمولا دوتا دلیل اصلی برای این کار وجود دارد؛ اول این‎که دل‎مان نمی‎آید دوست عزیزمان از کیف و لذتی که ما تجربه کرده‎ایم، محروم باشد. دوم این‎که علاقه‌داشتن به چیزهای مشترک، آدم‎ها را به‎هم نزدیک‎تر می‎کند و سوژه گفت‎وگو بهمان می‎دهد؛ بنابراین ما فیلم و رمان و شعر و موزیک و بازی به دوستان‎مان پیشنهاد می‌کنیم. بعضی‎وقت‎ها اما به دوست‌مان توصیه می‎کنیم فلان فیلم را ببیند چون «سلیقه‎ دوستم خیلی چیپه! بهتره عوضش کنه» یا حتی خودمان هم دلیل مشخصی برای دوست‎داشتنِ موردپیشنهادمان نداریم ولی فلان کارگردان یا فلان نویسنده آن را تأیید کرده پس لابد خوب است؛ به‎ این‎ترتیب مخ دوست عزیزمان را آسفالت می‎کنیم تا از چیزی که ما دوست داریم یا فکر می‎کنیم باید دوست داشته‎باشیم، خوشش بیاید؛ «فیلمه رو دیدی؟»، «فیلمه رو دیدی؟»، «فیلمه رو ببین!» خب اسم این کار، «دستوردادن» است حتی اگر همچنان «پیشنهاد» صدایش کنیم. دوست‌های نزدیک و صمیمی، معمولا علایق مشترک دارند اما نه لازم است و نه ممکن که در صددرصد چیزها سلیقه‎شان مثل هم باشد. نکته مهم این است که رفقای خوب می‎توانند درباره دوست‎داشتنی‎ها و دوست‎نداشتنی‎های‎شان با هم حرف بزنند و از این حرف زدن و کنار هم بودن، کیف کنند.

 

 مثل همیشه جامانده‌ام. عاشق‌ها مجنون‎وار به سوی تو می‌آیند و من جامانده‌ام. چه کنم؟ درحسرت دیدارت مثل شمع مزارت می‌سوزم ولی باز هم زنده‌ام؛ چشمانم تا روی دلارای تو را نبینند، خیال بسته‌شدن ندارند. این روزها دلم بدجور هوایت را دارد. از این‌طرف و آن‌طرف عطر تو می‌پیچد و بغض‌ جاری می‌شود از چشم‌های بی‌بارانم. اشکالی ندارد، من هم یکی از آن‌همه دلدار و دل‌سوخته که آخر صف ایستاده‌است و در خیالش هم تو را پیدا نمی‌کند. می‌دانم آن‌گونه که باید عشق تو را نمی‌شناسم اما چه کنم با تپش‌های قلبم وقتی دلدادگانت را می‌بینم که چه عاشقانه برای رسیدن به تو قدم برمی‌دارند و برای رسیدن به کویت چه سختی‌هایی که تحمل نمی‎کنند؟ وقتی عشق‌بازی‎های‎شان در راه تو را می‌بینم و «لبیک یا حسین‎»شان را می‌شنوم، دیگر طاقت نمی‎آورم. یعنی دلم طاقت نمی‌آورد و شروع می‌کند به پرزدن؛ به هر سمت و سویی می‌رود تا به تو برسد، تا روی گنبدت بنشیند و آرام بگیرد. حال‌و‌هوای حرمت را، روز و شب سرزمینت را نمی‌شناسم اما تو را که می‌شناسم. خوب می‌دانم نامت هر آشفته‌حالی را آرام می‎کند. تو را خوب می‌شناسم چون تو دلم را از زنجیرهایی که برایش ساخته‌بودم، از قفسی که با همین دست‌هایم برایش ساخته‌بودم، آزاد و رها کردی. حالا دل پروبال‌شکسته‌ام با عاشقانت راهی شده‎است. خودت خوب می‌دانی مرهمش چیست و چه طبیبی از تو بهتر؟ می‌دانم دلم را خدایی برمی‌گردانی، دلم را لبریز می‌کنی از عشق جاودانه‎ات و مرا همین بس! دل کوچکم تقدیم دستان شفابخش تو یا حسین! 

 

    درست است که کرونا اوضاع‌مان را به‌هم ریخته و مسابقات را به تعطیلی کشانده‌است اما ما کلی دوست کاردرست سراغ داریم که حالاحالاها می‌توانیم پای حرف‌های‌شان بنشینیم تا  از موفقیت‌های‌شان برای‌مان بگویند مثل بچه‌های قهرمان فیراکاپ 2019 کره جنوبی که به‌صورت تیمی چهار مدال ارزشمند کسب کردند؛ مقام اول لیگ روبات‌های پرنده، مقام اول لیگ عملیات غیرممکن، مقام اول چالش فنی روبات‌های پرنده و مقام چهارم لیگ جنگجوی سبک، رتبه‌هایی است که بچه‌های مشهدی به‌دست آورده‌اند. تیم‎های پسران و دختران روباتیک آرمان در مجموع هشت شرکت‌کننده دارند و ما در جوانه امروز به‌نمایندگی از تیم دختران با «طهورا صفری» و «مریم حسینی» صحبت کردیم و «امیرمحمد حسینی» هم به‌نیابت از پسرهای قهرمان روباتیک به این گفت‌وگو دعوت شده‌است. با بچه‌ها و کار فوق‌العاده پیچیده‌شان آشنا شوید.

 

  وقتی حس درس خواندن نداریم، با مدرسه حال نمی‌کنیم و خلاصه از درس و مدرسه فراری هستیم، به‌احتمال زیاد بخش انگیزشی ما دچار مشکل شده‌است. تجربه کشورهای مختلف نشان می‌دهد به‌هم خوردن برنامه مدارس به‌دلیل کرونا، باعث شده است تعداد نوجوانانی که این وضعیت را تجربه می‌کنند، افزایش یابد. در ادامه یک تمرین برای تقویت انگیزه درس خواندن برای شما داریم و سپس سه نکته که کمک می‌کند حتی وقتی انگیزه شما ضعیف شده است، بتوانید بازهم به درس خواندن ادامه دهید.

 تمرینی برای تقویت انگیزه

قرار است در این تمرین خود را در دو نوبت در اواخر آبان تصور کنید.

نوبت اول: خود را در وضعیتی تصور کنید که از ابتدای بازشدن مدارس تا اواخر آبان، درس را جدی نگرفته‌اید، در کلاس‌های آنلاین شرکت نکرده و تکالیف را انجام نداده‌اید. سپس روی کاغذ نمراتی را که در امتحانات کسب خواهیدکرد، بنویسید. چه احساسی درباره نمرات خود دارید؟ در آن زمان چه احساسی درباره خود خواهیدداشت؟

نوبت دوم: خود را در وضعیتی تصور کنید که از ابتدای بازشدن مدارس تا اواخر آبان، تا حدزیادی تلاش کرده‌اید، حضور مستمر در کلاس‌ها داشته‌اید و تکالیف را جدی گرفته‌اید. سپس پیش‌بینی خود را از نمرات‌تان یادداشت کنید. چه احساسی درباره نمرات خود دارید؟ در آن زمان چه احساسی درباره خود خواهیدداشت؟

مقایسه این دو پیش‌بینی می‌تواند تاحدی انگیزه درس‌خواندن را در شما تقویت کند. در کنار آن نکات زیر به شما کمک می‌کند بهتر بتوانید به درس خواندن ادامه دهید.

  اهداف کوچک روزانه برای خود تعیین کنید

اهداف درسی خود را از شکل رویا خارج و تبدیل به اهداف کوچک و قدم‌به‌قدم کنید. داشتن اهداف کوچکی که در دسترس هستند، باعث می‌شود شما بتوانید با سرعتی کم اما پیوسته به سمت هدف نهایی خود حرکت کنید.

 درس خواندن را با موضوعاتی مفرح همراه کنید

اگر زمان درس خواندن کنار دست خود شمعی روشن کنید یا فنجانی قهوه داشته‌باشید، احتمال این‌که بتوانید مدت طولانی‌تری پشت میز دوام بیاورید، بیشتر است.

 برنامه روزانه را جدی بگیرید

با برخی راهکارها می‌توانید میزان صرف انرژی برای آغاز درس خواندن روزانه را کم کنید. داشتن برنامه مشخص و ثابت یکی از مهم‌ترین راهکارهاست. در کنار آن باید یادبگیرید وسایلی را که حواس شما را پرت می‌کند، حداقل در ساعاتی از روز، از دسترس دور کنید. به عنوان‌مثال در ساعات مشخصی، تلفن‎همراه را خاموش کنید.

«این ظرف‎ها برای طبیعت هیچ ضرری نداره. اگه رهاش کنی تو طبیعت، خودش تجزیه میشه و اگه حیوونی هم اون رو بخوره مشکلی براش پیش نمیاد. به اینا میگن ظرف‎های یک‎بار مصرف گیاهی!» شاید شما هم چنین حرف‎هایی را از آدم‎های مختلف شنیده‌باشید به‌خصوص این روزها و شب‏‌ها که ماه عزاداری‌‏های محرم هم از راه رسیده و خیلی‎ها نذری می‎دهند تا به‎نوعی به عزاداران امام حسین(ع) خدمت کنند. ظرف‎های یک‌بار مصرف گیاهی درپاسخ به اعتراض‎هایی که به ظروف پلاستیکی وجود داشت، ساخته شدند؛ ظرف‎هایی که سازندگان و فروشندگانش می‎گویند برای طبیعت هیچ ضرری ندارند و خیلی راحت تبدیل به کمپوست می‎شوند اما این ادعا چقدر واقعی است؟ آیا هر چیزی را که از جنس گیاهان باشد، می‎توانیم با خیال راحت استفاده کنیم و نگران تجزیه‌شدنش نباشیم؟ راستش را بخواهید مدت زیادی است که با ورود این ظرف‎های گیاهی، داد دوستداران محیط‌زیست درآمده که «آخه اینا دیگه چی بود ساخته شد!» آن‎ها می‎گویند در این ظروف مقادیر قابل‌توجهی پلاستیک و مواد دیر تجزیه‌پذیر وجود دارد؛ مثلا موادی که برای فرم‌دادن ظروف به‌کار می‎رود و مدت زیادی در طبیعت باقی می‎ماند. بخشی از این مواد زیر نور خورشید به پلاستیک‎های خیلی ریز تبدیل می‎شوند که به میکروپلاستیک معروف هستند. پس کاملا گیاهی‌بودن این ظرف‌ها یک دروغ بزرگ است اما حتی اگر یک ظرف صددرصد گیاهی هم وارد بازار شود باز نمی‎توان گفت: «خیال‌تون راحت! هرچقدر دل‎تون می‎خواد ظرف گیاهی مصرف کنید. اصلا ظرف گیاهی واسه خونه بخرید تا مدام ظرف‎ها کثیف نشن و بتونید اون‎ها را دور بیندازید.» اگر گفتید چرا؟ چون برای تهیه این ظروف لازم است کلی ذرت که گیاه اصلی به‌کاررفته در آن‌هاست، کاشته بشود درحالی‌که کشور ما سال‎هاست کمبود آب دارد و ما با استفاده از این ظرف‎ها به‌خیال مراقبت از محیط‌زیست، دردسری تازه برای کشورمان ایجاد کرده‌ایم. به‌قول مادربزرگ‎ها آمدیم ابرو را مرتب کنیم، زدیم چشمش را هم کور کردیم. مگر آن که مواد

 اولیه اش را وارد کنیم تا هزینه مصرف آب به دوش ما نیفتد. 

 

بچه‌ها این هفته یک مسابقه براتون برگزار می‌کنیم تا خواب از سرتون بپره، اونم مسابقه با جایزه! برای شمایی که نویسندگی رو دوست دارین یا می‌خواین نوشتن رو از یه جایی شروع کنین. مسابقه ساده است، کافیه یه‌کم وقت بذارین و از خلاقیت‌تون بیشترین استفاده رو ببرین. باید براساس سوژه‌ای که آخر این متن هست، یه داستان بنویسین که: جذاب باشه، ترجیحا بانمک باشه، لحن محاوره‌ای نداشته‌باشه (یعنی کتابی باشه و کلمات شکسته نشده‌باشن، برعکس این متن!) و از همه مهم‌تر فقط 55 کلمه باشه. (براساس شمارنده کلمات word بدون احتساب عنوان و اسم خودتون. خودمون هم نمی‌دونیم چرا 55 کلمه، یه عددی پروندیم!). تخیل‎تون رو آزاد بذارین و داستان رو تا جمعه هفته دیگه به شماره‌های بالای صفحه پیامک یا تلگرام کنین.

 اما سوژه: «در آگهی استخدام کارمند برای یک شرکت نوشته شده‌بود: اولویت با افرادی است که گیاهخوار هستند.»

زود باشین، منتظریم.