سروکله زدن با تیپ‌های شخصیتی «دشوار و مشکل‌ساز» به قدری کلافه‌کننده است که حتی احترام قائل شدن برای این افراد را هم سخت می‌کند! تیپ شخصیتی «دشوار و مشکل‌ساز»، اصطلاح علمی همان آدم‌های بی‌منطق است. احتمالا همگی ما خواسته یا ناخواسته تجربه همنشینی و همکاری با این آدم‌ها که خودشان را دانای کل می‌دانند و همیشه حرف حرف خودشان است، داشته‌ایم. این آدم‌ها معمولا ادعاهای عجیبی دارند که بر پایه منطق درستی نیست. حالا این وسط مدیریت واکنش ما، در برابر چنین افرادی بسیار مهم است تا بی‌دلیل دچار احساس بد ناشی از هم‌صحبتی با این افراد نشویم. در ادامه چند راهکار کلیدی برای چگونگی برخورد با افراد بی‌منطق را مطرح می‌کنیم. البته توصیه می‌کنیم روشی را انتخاب کنید که با شرایط شما هم‌خوانی دارد.  
 

  خونسرد باشید
آرامش شما می‌تواند از بروز هر مشکلی جلوگیری کند. هرچه واکنش تند کمتری داشته باشید، مدیریت بهتری هم برای رسیدگی به اوضاع خواهید داشت. قبل از این‌که چیزی بگویید که نتیجه‌اش پشیمانی باشد، نفس عمیق بکشید و کمی صبر کنید تا روش بهتری برای برخورد با دوست بی‌منطق خود کشف کنید. اگر این روش کارساز نبود از بحث خارج شوید و بعد از آرام شدن دوباره موضوع را مرور کنید.
 کمتر دم دست این آدم‌ها باشید
بی‌منطق‌ها عادت کرده‌اند هرگز احساس ضعف یا شکست نکنند. پیروز شدن در گفت‌وگو با چنین افرادی بسیار سخت است. بنابراین، تنها راه حل عاقلانه این است که اصلاً وارد هیچ بحثی با آن‌ها نشوید. قرار نیست همه رابطه‌ها پابرجا و ادامه‌دار باشند پس اگر دیدید افرادی موجب ناراحتی و به هم خوردن آرامش‌تان می‌شوند و به راه آوردن آن‌ها، آب در هاون کوبیدن است، رهایشان کنید و برای افراد بهتر و رابطه‌های تازه‌تر برنامه‌ریزی کنید. بیش از این، دور ‌و ‌بر چنین افرادی نچرخید و فاصله‌ لازم را با آن‌ها حفظ کنید، مگر این که مسئله مهم و در معرض خطری در میان باشد.
 خوب گوش کنید
در ابتدای گفت و گوی‌تان، سعی نکنید متقاعدشان کنید حرف‌شان اشتباه است چون با این کار، فرد در برابر شما گارد می‌گیرد و هرگز به حرف‌هایتان گوش نمی‌دهد. گوش دادن گام اول در برخورد با افراد غیرمنطقی است. همه مایل اند خوب شنیده شوند. تا زمانی که این حس در فرد ایجاد نشود، هیچ پیشرفتی حاصل نمی‌شود. مطمئن شوید که حرف‌های او را خوب گوش داده‌اید البته لازم نیست با آن چه او می‌گوید قطعا موافق باشید. اگر نمی‌توانید در همان لحظه نشان دهید که نظرتان چیست، بحث نکنید، اثبات حرف‌تان را به وقتی دیگر موکول کنید.
 خودتان را به جای آن‌ها بگذارید
با این کار شاید بهتر شرایط‌شان را درک کنید. البته قرار نیست رفتارهای غیرقابل قبول‌شان را به اجبار بپذیرید. فراموش نکنید در بیشتر موارد قصد این افراد  آزار و رنجیدن نیست. هر چه سعی کنید   به آن ها اطمینان خاطر بدهید که درک‌شان می‌کنید، بهتر می‌فهمید که رفتار افراد بی‌منطق از کجا ناشی می‌شود. در این صورت اختلاف نظرتان را آسان‌تر حل خواهید کرد.
 زیرکانه حواس او یا خود را پرت کنید
اگر نمی‌توانید از شر ادعاهای عجیب و به دور از منطق این افراد راحت شوید و حرف حساب به کت‌شان نمی‌رود، بی‌خیال صحبت‌هایشان شوید و حواس تان را به چیز دیگری پرت کنید. یکی از روش های اشتباه در برابر این افراد، این است که بخواهید با دلایل منطقی آن‌ها را قانع کنید. سعی کنید در ذهن‌تان به مواردی فکرکنید که در آن موقعیت بیشتر از گوش دادن به صحبت‌های این فرد، سرگرم‌تان می کند مثلاً فهرستی از کادوهایی که باید برای تولد دوستان‌تان در ماه بعد تهیه کنید.
 پیش‌داوری نکنید
برای قضاوت کردن درباره شخصیت این افراد، عجله نکنید شاید رفتارشان ناشی از نوعی ترسی، نداشتن اعتماد به نفس یا ریشه در گذشته آن ها داشته باشد. گفت‌وگو را از جنبه منطقی به جنبه احساسی سوق دهید، مثلا وقتی کارمندتان حاضر به قبول اشتباهش نیست، بگویید اگر کاری را که شما می‌خواهید، انجام ندهد، رقبای کاری اش به سرعت از او پیشی خواهند گرفت و در نهایت کار و خانواده‌اش متضرر خواهند شد. در این‌جا به جای این‌که به صورت مستقیم اشتباه او را گوشزد کنید، با ملایمت عواقب کارش را به او نشان داده‌اید.
 به نظرات آن‌ها احترام بگذارید
گفت‌وگو فرصت مناسبی برای آشنایی با نظرات دیگران است. در مقابل رد نظرات دیگران به طور صریح موضع نگیرید زیرا با این کار آن‌ها حالت دفاعی پیدا می کنند  و غیرمنطقی می‌شوند. در عوض بر موضوع مورد بحث تمرکز کنید تا برای حل آن، راهی پیدا کنید. اگر هنگام بحث و گفت و گو به آن‌ها احترام نگذارید، آن‌ها نیز همین رفتار را با شما خواهند داشت.
 به وقتش بحث را تمام کنید
افراد غیرمنطقی در برابر تغییر موضع‌شان انعطاف‌پذیر نیستند، پس انرژی خود را هدر ندهید. آن‌ها در تنهایی به موضوع فکر می‌کنند و به‌تدریج نظرشان تغییر می‌کند. دقت کنید هنگامی که فرد مقابل، عصبانی و ناراحت است بحث را فوری تمام نکنید چون در این صورت شما هم فردی غیرمنطقی به‌نظر می‌رسید. قبول کنیم که همه نظرات مختلفی دارند و قرار نیست آن‌ها را مجبور کنیم مثل ما فکر کنند بنابراین بحث درباره اختلاف نظراتمان را به آرامی پایان دهیم.

امروز تلاش کنین تا همه دستورات تابلوهای راهنمایی‌ و رانندگی رو انجام بدین، هم از لحاظ سرعت، هم مناطق پارک ممنوع، هم بوق‌زدن ممنوع و ... . کلا تلاش کنین به همه قوانین راهنمایی‌ و رانندگی احترام بذارین تا خودتون و دیگران از رانندگی لذت بیشتری ببرین.
 

* صحبت‌های یحیی گل‌محمدی بعد از شکست در دربی، اصلا قابل قبول نبود. من پرسپولیسی هستم و از باخت در ضربات پنالتی هم ناراحت نشدم اما از حرف های گل محمدی، ناراحت شدم.
* مطلب «ظروف یک‌بار مصرف گیاهی؛ مُسکنی برای وجدان ‌دردهای‎مان» که در صفحه نوجوان درباره‌اش نوشته‌اید، شوکه کننده بود. چقدر راحت گول تبلیغات را می‌خوریم.
* در پرونده زندگی‌سلام به جای «پرویز مظلومی» به عنوان یک مربی مسئولیت‌پذیر، بهتر بود از مجید جلالی می‌نوشتید که بیشتر صحبت‌هایش در کنفرانس‌های خبری، فنی است نه احساسی و فرافکنی.
* خخخ! زیدان و پپ بزرگ رو با یحیی گل‌محمدی مقایسه کردین در زندگی‌سلام؟ به جز گفتن خخخخ، هیچ چیزی نمی‌تونم بگم. خخخ.
* در صفحه نوجوان از تیم روباتیک که مقام اول مسابقات جهانی را به دست آورده، باید می‌پرسیدید چرا ما در حوزه روباتیک مثل ژاپن و کره، غول نیستیم؟ مشکل کجاست؟
* نویسنده مطلب «یحیی در مسیر فرافکنی» که جرئت نکردی حتی اسمت رو توی مطلب بزنی، اون زمان که استراماچونی صندلی رو تو کنفرانس خبری پرت کرد، کجا بودی؟ اون فرافکنی نبود؟ متاسفم براتون. این پیامک رو هم چاپ نکنین، یک وقت براتون بد نشه.
* شوهر معتاد به گوشی را سرزنش کنیم، یک جور، سرزنش نکنیم، یک جور! در هر دو صورت، گوشی‌ها و شبکه‌های اجتماعی، همه را کم صحبت و بی‌حوصله کرده است.
 

خانمی 29 ساله‌ام و فرزند ندارم. خواهر شوهرم سه فرزند دارد و وضع مالی‌شان هم از ما بهتر است. هر وقت او را می‌بینم، تا چند روز اعصابم خرد است. دست خودم نیست ولی به او حسادت می‌کنم. واقعا اذیت هستم و این مسئله روی رفتارم با شوهرم تاثیرگذار است. چه کنم؟
مخاطب گرامی، قدم اول براى مدیریت و کنترل یک احساس، این است که آن را بشناسید و بپذیرید. نکته مثبت این است که شما به این احساس خود و نحوه تاثیر آن روى روابط‌تان آگاه هستید. در مسئله‌اى که مطرح کردید، چیزى که باعث نارضایتى شما شده است، حاصل مقایسه کردن شرایط خود با فرد دیگر است.  قبل از هر چیز  باید به چند سوال درباره خودتان فکر کنید.
درگیر کمال‌گرایی مخرب شده‌اید
آیا به غیر از این موقعیت در مواقع دیگر هم اگر فردى نسبت به شما امکانات یا شرایط بهترى داشته باشد، شما این احساس را دارید؟ آیا همیشه تلاش مى‌کنید بهترین‌ها را داشته باشید؟ آیا مواجه شدن با اشتباهات، محدودیت‌ها و ایرادهای خودتان برایتان دشوار است؟ اگر در موقعیت‌هاى دیگر هم تحمل این مسائل براى شما سخت است، احتمالا یک نوع کمال‌گرایى مخرب در شما باعث مى‌شود در مواقعى که احساس مى‌کنید در جایگاه پایین‌تری  قرار گرفتید، احساس غمگینى، خشم و خودسرزنشى یا انتقادگرى از دیگران را نشان دهید. از این رو باید به دنبال تعدیل کمال‌گرایى در خود باشید. مطالعه کتاب‌هایى در این زمینه و کمک گرفتن از متخصصان روان شناسى به شما کمک خواهد کرد بفهمید چه نیازى دارید به این‌که همیشه در جایگاه بالاتر و بهتری باشید، ریشه‌هاى این نیاز در کجاست و چطور در رفتار خود آن را تعدیل کنید.
خواهرشوهر رقیب شما نیست
فرض دیگر این است که شما در موقعیت‌هاى دیگر مى توانید با محدودیت‌ها و نداشته‌هاى خود به راحتى کنار بیایید اما فقط درخصوص این فرد خاص این احساس را دارید. اگر مسئله به این صورت باشد، احتمالا مشکل به نوع ارتباط شما با این فرد خاص یا افراد مشابه مربوط مى‌شود. در این صورت باید به این مسائل دقت کنید که نوع تعاملات شما با هم چگونه است؟ آیا فضاى رابطه حالت رقابتى دارد؟ آیا رفتارهاى خاصى از طرف مقابل، حساسیت‌هایى را در شما ایجاد مى‌کند یا از طرف دیگران مقایسه‌اى بین شما ایجاد مى‌شود؟ در صورت وجود این مسائل باید اقدامى برای بهبود رابطه خودتان با ایشان انجام دهید.
تعارضات را برطرف کنید
مسئله مهم  دیگرى که در سوال مطرح کردید، این است که این مشکل روى ارتباط شما با همسرتان تاثیر مى‌گذارد. به نظر مى‌رسد در زمینه داشتن فرزند و شرایط مالى، شما همسر خود را مسئول مى‌دانید و این باعث مى‌شود در این مواقع درخصوص ایشان احساس عصبانیت یا دلخورى داشته باشید؛ باید به این مسئله فکر کنید که آیا ممکن است نارضایتى‌هایى در رابطه از قبل وجود داشته باشد و حالا این مسئله باعث آشکار شدن آن مى‌شود یا نه؟ اگر تعارضاتى در زمینه تصمیمات اقتصادى یا داشتن فرزند دارید، باید براى حل این تعارضات و رسیدن به تصمیم مشترک اقدام کنید تا زمینه‌اى براى نارضایتى و خشم‌هاى پنهان در رابطه زن و شوهری‌تان فراهم نشود.
این اشتباه رایج را مرتکب نشوید
در کنار احتمالات و توصیه‌هایى که در بالا مطرح شد، ذکر این نکته هم مهم است که امکانات از جمله ثروت، داشتن فرزند، جایگاه اجتماعى و ... یک امر نسبى است و هیچ‌گاه به نقطه ایده‌آل و نهایى نمى‌رسد چون در هر شرایطى همیشه افرادى هستند که نسبت به ما در جایگاه بهترى باشند. به همین دلیل اگر رضایت‌مندى خودمان را موکول کنیم به وقتى که به آن نقطه ایده‌آل برسیم، هیچ‌وقت احساس رضایت نخواهیم کرد.

 

فقط یک برادر دارم. پدر و مادرم از دستش به ستوه آمده اند. اهل کار و زندگی نیست. سیکل دارد و سربازی هم نرفته است. 24 ساله است. پدرم به سختی برایش کار پیدا می‌کند اما او هر روز مرخصی می‌گیرد یا وسط روز به خانه برمی‌گردد و می‌گوید حوصله کار ندارم، بعدش هم اخراج می‌شود. وضع مالی‌مان هم خوب نیست. چطور به برادرم کمک کنم؟
مخاطب گرامی، به این نکته توجه کنید: «برادر شما سرکار نمی‌رود، اگر هم برود کارش را وسط روز رها می‌کند.» در این حالت چه انتظاری می‌توان داشت؟! راه گریز برادر شما، داشتن نقطه امنی به نام «خانه پدر» است که می‌داند اگر سر کار هم نرود، جایی برای خوردن و خوابیدن دارد و تا وقتی که این خانه امن برای او فراهم است، اجباری برای رفتن به سرکار نخواهد داشت. فرار کردنش از خدمت هم به همین دلیل است چون نیازی به کار و داشتن کارت پایان خدمت احساس نمی‌کند. اگر این احساس به قدر کافی قوی باشد، باعث می‌شود از روی نیاز به دنبال کار برود و چون به طور معمول بیشتر کارها به کارت پایان خدمت نیاز دارد، مجبور می شود برای گرفتن کارت اقدام کند و خدمتش را به پایان برساند. با این حال، نکاتی که در ادامه مطرح می‌شود، می‌تواند در حل این مسئله به شما کمک کند.
 بگویید که قصد کمک به او را دارید
با برادرتان درباره عواقب کارهایش صحبت و پیامدهای نرفتن سر کار، غیبت از خدمت و سایر کارهایش را به او گوشزد کنید. به او بگویید صلاح او را می‌خواهید و قصد دارید به عنوان خواهر کمکش کنید. اگر توجه نکرد سعی کنید از تکنیک‌های دیگری مثل قانون‌گذاری استفاده کنید.
 از تکنیک قانون‌گذاری استفاده کنید
قانون گذاری کنید؛ برای مثال اگر قرار است برادرتان در آن خانه باشد، باید بداند که به قول معروف آن جا خانه خاله نیست که هرکاری دلش خواست انجام دهد؛ مثلا نتواند تا ظهر بخوابد یا بیکار نباشد یا در صورت غیبت از خدمت به راحتی اجازه ورود به خانه را نداشته باشد. وضع این قوانین به او نشان خواهد داد رفتارهایش برای اطرافیان مهم است و اعضای خانواده به او بی تفاوت نیستند البته مهم است بدانید قانون‌گذاری در خانواده فقط با حرف زدن امکان پذیر نیست و به ضمانت اجرایی نیاز دارد.
 همراه اعضای خانواده تان اقتدار داشته باشید
وجود منبع اقتدار در خانواده لازم است. باید یک یا چند نفر در خانواده وجود داشته باشند تا بتوانند قوانین را اجرا کنند. این منبع اقتدار باید بتواند ضمانت اجرایی قوانین وضع شده را ایجاد کند. بهتر است این منبع اقتدار، پدر خانواده باشد ولی اگر ایشان به دلیل بیماری یا ضعف جسمی از چنین اقتداری برخوردار نیست، سایر افراد مانند مادر و حتی برادرهای بزرگ‌تر هم می‌توانند چنین کنترلی داشته باشند. هرچند به یاد داشته باشید که اقتدار به معنای داشتن زور بازو نیست یعنی اگر فردی قدرت جسمی بیشتری داشته باشد، او رئیس باشد. اقتدار با نوعی احساس اعتماد به نفس و خودآگاهی همراه است که فرد از قوانین موجود در جامعه و حقوق خودش به درستی آگاه است و می تواند نحوه به کارگیری منابع حمایتی مانند پلیس را برای دفاع از آن به کار گیرد.

 

 هیچ مادری نیست که بگوید رابطه فرزندم با پدرش برایم اهمیتی ندارد. بیشتر ما به ویژه وقتی از فواید تقویت رابطه فرزندان با پدر می‌شنویم، دوست داریم فرزندمان رابطه بهتری با پدرش داشته باشد. هر چند برای تقویت رابطه پدر و فرزندان، نقش پدر مهم‌تر از هر فرد دیگری است اما خب ما هم به عنوان مادر می‌توانیم با توجه کردن به برخی نکات، قدم برداشتن پدر در این مسیر را تسهیل کنیم. در این مطلب به سراغ جملاتی درباره پدر رفته‌ایم که به هیچ عنوان نباید آن‌ها را به فرزندمان بگوییم.
 

 «بذار بابات بیاد!»
معرفی پدر به عنوان کسی که کودک باید از او بترسد، یکی از اشتباهات رایج بعضی از مادرها است. اگر این تصور در کودک شکل بگیرد، امکان این‌که کودک بتواند رابطه‌ای گرم با پدرش داشته باشد، کاهش محسوسی پیدا می‌کند. پس به هیچ عنوان در زمان عصبانیت این جمله را به فرزندتان نگویید.
 «من حرفی ندارم اما بابات ...»
یادتان باشد معرفی یکی از والدین به عنوان منبع محدودیت‌ها، در طولانی‌مدت به ضرر هر دو والد خواهد بود. وقتی مادری به فرزندش می‌گوید او با انتخاب فرزند مخالفتی ندارد و این پدر است که مخالف موضوع است، دو اتفاق می‌افتد؛ رابطه پدر و کودک با چالشی اضافه روبه رو می‌شود و همزمان کودک، مادر را به عنوان فردی ضعیف در نظر می‌گیرد. در عوض این جمله، اگر می‌خواهید محدودیتی را به اطلاع فرزندتان برسانید، آن را تصمیم مشترک پدر و مادر معرفی و با بیان دلیل، تلاش کنید تا لزوم محدودیت را برای کودک تا حد ممکن روشن کنید.
 «همه پول‌ها دست باباته، من هیچی ندارم»
گاهی مادران برای شانه خالی کردن از خرید چیزی که فرزندشان درخواست دارد، چنین جملاتی را به کار می‌برند. در نظر داشته باشید که با این کار، تصویری که از پدر در ذهن کودک ایجاد می‌شود، فردی خسیس است که حتی حاضر نیست هزینه کمی برای فرزندش بکند. در عین حال که با این حرف، جایگاه مادر هم در دید کودک تخریب می‌شود. در عوض این جمله، به فرزندتان نشان دهید که شما و پدرش برای درآمد خود، برنامه دارید و بدون برنامه‌ریزی هزینه نمی‌کنید.
 «تو هم مثل باباتی!»
اگر فرزندتان رفتار نامناسبی دارد ولو این‌که مشابه این رفتار، پیش از این توسط پدر او انجام شده، به هیچ عنوان به او نگویید که رفتار نامناسب او مانند پدرش است. با این کار فرزندتان هم می‌تواند احساس ناخوشایندی به پدرش پیدا کند. در عین حال، احساس کنترل او روی رفتارش کاهش پیدا خواهد کرد؛ چرا که تصور می‌کند احتمالا عاملی خارج از کنترل او باعث شده تا چنین کاری را درست مانند پدرش انجام دهد.