عشق فقط شور و شوق نیست

آیا واقعا ازدواج و گذشت چند سال از زندگی‌مشترک، به کاهش عشق بین افراد منجر می‌شود؟ برای پاسخ به این سوال، بهتر است اشاره‌ای داشته باشیم به یک نظریه درباره عشق. عشق مفهومی انتزاعی است و بدون شک تعریف آن با استفاده از واژه‌ها یکی از دشوارترین کارهاست. این در حالی است که حتی درباره ماهیت عشق هیچ نظریه مشترک و عموماً پذیرفته شده‌ای وجود ندارد. در این میان نظریه عشق «رابرت جی استرنبرگ» بیش از دیگر نظریات مورد توجه روان‌شناسان قرار گرفته است. «استرنبرگ» نظریه‌ای ارائه داده است که در آن عشق را به شکل یک مثلث تصور می‌کند. او می‌گوید که عشق مرکب از سه بخش است: صمیمیت، شور و شوق(تمایلات) و تصمیم (تعهد). جالب است بدانید بیشتر مردم تنها مولفه شور و شوق را نشانه عشق می‌دانند و چون به صورت طبیعی در ابتدای زندگی‌مشترک این مولفه پررنگ‌تر و قوی‌تر است، این برداشت را دارند که اوایل زندگی بیشتر عاشق یکدیگر بوده‌اند و به مرور زمان از عشق آن‌ها کاسته شده است. این در حالی است که معمولا به مرور زمان دو جنبه دیگر عشق یعنی صمیمیت و تعهد پخته‌تر و قوی‌تر خواهد شد و آن‌چه تعیین کننده یک رابطه مشترک موفق است، تعادل بین این سه مولفه است.

   اوضاع دوام عشق خراب است؟

شور و شوق جنبه انگیزشی رابطه است و در واقع، آن چیزی است که باعث می‌شود زن و شوهرها برای یکدیگر جذاب و خواستنی باشند بنابراین بسیار طبیعی است که در ابتدای زندگی، بیشترین بخش رابطه زن و شوهرها را به خود اختصاص دهد. به مرور زمان و با شناخت بیشتر، زن و شوهرها در دیگر جنبه‌ها با یکدیگر صمیمیت پیدا می‌کنند. برای مثال صمیمیت عاطفی، روان‌شناختی، عقلانی، معنوی، اجتماعی و تفریحی، زیبایی‌شناختی و... یعنی زن و شوهرها بدون شور و هیجان اولیه می‌توانند در آرامش از صمیمیت چند جانبه در زندگی‌شان لذت ببرند و به این رابطه رضایت‌بخش احساس تعهد و تعلق داشته باشند. احتمالا بعد از گذشت چندین سال و گاهی چند دهه، دیگر تنها شور و هیجان نیست که برای آن‌ها لذت‌بخش است بلکه صحبت کردن با یکدیگر، درد دل کردن، کمک و همکاری کردن، تفریح کردن، در میان گذاشتن عمیق‌ترین احساسات و نیازها با یکدیگر، همدل بودن و... می‌تواند به اندازه شور و شوق اولیه برای زن و شوهرها رضایت‌بخش باشد. بنابراین همان‌طور که گفتم اوضاع دوام عشق آن‌قدرها هم بد نیست! لازم نیست با از بین رفتن شور و شوق اولیه ناامید شویم و احساس کنیم ازدواج‌مان دارد از دست می‌رود. کافی است دیدگاه متعادل‌تر و منطقی‌تری درباره عشق و دوست داشتن داشته باشیم و از باورهای منفی یا باورهای مثبت غیرواقع‌بینانه دست بکشیم.

4 توصیه‌ برای افزایش رضایتمندی در زندگی‌مشترک

تا این‌جای مطلب یاد گرفتیم عشق و دوست داشتن باید چند جانبه باشد و با کم رنگ شدن یک جنبه از آن، نباید از ازدواج‌مان ناامید شویم اما چه کار کنیم که در گذر زمان زندگی مشترک‌مان رضایت‌بخش باقی بماند؟

گفت‌و‌گو کنید |  در زندگی مشترک، تنها گفت و گوی دو نفره است که می‌تواند به حل مشکل و تعارض منجر شود اما گفت و گو کردن آداب و شرایط خاصی دارد. در یک گفت و گو شما باید هم گوینده خوبی باشید و هم شنونده خوبی. به خصوص خوب شنیدن را تمرین کنید. گفت و گو فرصتی است برای حل مسئله به گونه‌ای که تا حد امکان خواسته‌های دو طرف برآورده شود، نه این که میدانی باشد برای جنگ قدرت.

 با یکدیگر وقت بگذرانید |  کار زیاد، مشغله فرزندان و... بهانه‌های خوبی نیستند برای غافل شدن از یکدیگر. فعالیت‌های دو نفره مانند پارک رفتن، فیلم دیدن و هر فعالیتی که برای هر دوی شما جذاب است می‌تواند باعث افزایش رضایتمندی شما از زندگی مشترک شود.

 ابراز احساسات کنید |  این حرف‌ها که از ما گذشته، من با رفتارم دوست داشتنم را نشان می‌دهم و نیازی به گفتن نیست و... را فراموش کنید. با گفتن یک جمله محبت‌آمیز یا قدرشناسانه، خرید یک شاخه گل و... به همسرتان نشان دهید که چقدر به او علاقه دارید و معجزه آن را ببینید.

 مهارت‌آموزی کنید |  زندگی‌مشترک یک مهارت است و مانند هر مهارت دیگری نیازمند یادگیری است. در این باره می‌توانید به کلاس‌ها، سایت‌ها و کتاب‌های معتبر رجوع کنید. یکی از جامع‌ترین کتاب‌ها در این زمینه کتابی است با عنوان «مهارت‌های زندگی زناشویی»، نوشته «متیو مک کی» و ترجمه «دکتر شهرام محمدخانی». در هر مرحله و در هر مشکلی به یاد داشته باشید زندگی‌مشترک، بازی نیست که یک برنده و یک بازنده داشته باشد. در زندگی مشترک یا هر دو نفر می‌برند یا هر دو نفر می‌بازند. اگر همین یک نکته را در همه مراودات‌تان با همسر مدنظر قرار دهید، مشکلات‌تان  تا حد زیادی، حل خواهد شد.

   درباره دکوراسیون به سبک فرانسوی 

در سبک چیدمان فرانسوی یکی از اصلی‌ترین عناصر، زیبایی‌شناسی و همین‌طور رعایت سلیقه و هنر است. در دکوراسیون به سبک فرانسوی عناصر مشخصی وجود دارد که به شکل ویژه‌ای مورد توجه قرار می‌گیرد، چیز‌هایی همچون نورپردازی، اکسسوری، آثار هنری و ... . معمولاً آثار هنری مورد استفاده در این سبک از ریزه‌کاری‌هایی با ارزش ساخته شده‌اند که از سبک و الگوی خاصی نیز پیروی می‌کنند، بنابراین به طور کلی می‌توان گفت که عنصر مشترک در تمامی چیدمان‌ها به سبک فرانسوی انتخاب آگاهانه وسایل همراه با لذت بصری آن‌هاست، به همین دلیل هم هست که برای طراحی این سبک از دکوراسیون باید حوصله و سلیقه بسیاری را به کار بگیرید.

 مبلمان در دکوراسیون به سبک‌فرانسوی

مبلمان ایده‌آل در سبک فرانسوی باید به شکل منحصربه‌فردی انتخاب شود، البته این ویژگی صرفاً به گرانی یا لوکس بودن آن ارتباطی پیدا نمی‌کند. شما می‌توانید صندلی‌هایی چوبی  یا فولادی را برای مبلمان خود انتخاب کنید و پشتی‌های آن را به شکلی منحنی و راحت در نظر بگیرید. یکی از نکات مهمی که باید در این سبک از چیدمان در نظر داشته باشید آن است که لازم نیست از یک رنگ ثابت برای وسایل استفاده کنید، اما این بسیار مهم است که وسایل شما از   یکپارچگی و هماهنگی رنگی متناسبی برخوردار باشد.

 رنگ در دکوراسیون به سبک‌فرانسوی

رنگ‌هایی که در چیدمان به سبک فرانسوی مورد استفاده قرار می‌گیرند بیشتر به سمت خنثی گرایش پیدا می‌کنند و اغلب در همین طیف هم باقی می‌مانند، اما شما می‌توانید کمی فراتر از این پیش بروید و رنگ‌هایی خارج از این طیف را نیز مورد استفاده قرار دهید. با این حال توصیه ما این است که تا جای ممکن با بیش از حد فراتر رفتن از مجموعه رنگ‌های خنثی از فضای فرانسوی دکوراسیون خود فاصله نگیرید.

 وسایل تزیینی در دکوراسیون فرانسوی

طبیعتاً انتظار می‌رود که استفاده از عناصر دکوراتیو یا همان وسایل تزیینی در سبک دکوراسیون فرانسوی از جایگاه خوبی برخوردار باشد. شما می‌توانید در این نوع از چیدمان خود از انواع مجسمه‌های چینی و شیشه‌ای در ابعاد متفاوتی بهره بگیرید.

 نورپردازی در سبک‌فرانسوی

عنصر روشنایی در دکوراسیون منزل به سبک فرانسوی از اهمیت بالایی برخوردار است. این سبک از چیدمان اغلب غرق در نور و روشنایی است و فرقی هم نمی‌کند که برای این کار به سراغ نور طبیعی بروید یا مصنوعی. شما می‌توانید در این نوع از چیدمان خود به سراغ منابع روشنایی بروید که صرفاً محدود به مد نیستند و می‌توانند محیط خانه‌تان را زیباتر و باشکوه‌تر جلوه دهند. در این سبک از چیدمان استفاده از انواع آباژور، لوستر، چراغ رومیزی و همین‌طور چراغ‌های دیواری توصیه می‌شود و فرقی هم نمی‌کند که بیشتر به سمت کدام یک از این مدل‌ها گرایش پیدا می‌کنید.

 

  آسیب‌های روان شناختی   ناشی از اخراج شدن بسیار بیشتر از بیکاری صرف است. اخراج شدن، از دست دادن غیرارادی کار است و همین تغییر وضعیت از شاغل بودن به حالت بیکاری  فشارهای روانی زیادی به فرد وارد می‌کند. با این حال، چند توصیه داریم.

  گوش‌شنوا داشته باشید

فارغ از هرگونه قضاوت، گوش شنوایی برای شنیدن مشکلاتش باشید. بعد از اخراج شدن، فرد ممکن است احساساتی همچون شرم، طرد شدن و بی توجهی از سوی دیگران و ... را تجربه کند. بسیاری از افرادی که شرایط پرفشاری را تجربه می‌کنند به شدت به دنبال حمایت اجتماعی هستند تا اندکی از مشکلات‌شان را تسکین دهند. با توجه به آن‌چه که در سوال شما واضح به نظر می‌رسد، فرزند شما با استعمال سیگار سعی در رفع تنش و کاهش این شرایط پرفشار دارد. به شما پیشنهاد می‌کنیم که عملکردتان را به منظور کاهش یا رفع این موقعیت پرفشار به عنوان عضوی از خانواده مورد ارزیابی و مداقه قرار دهید. آیا در این مدت با فرزندتان صحبت کرده‌اید؟ آیا بدون  سرزنش کردن، با او گفت‌وگو داشته‌اید؟  شما با تایید احساسات فرزندتان(نه الزاما سخنان او) می‌‌توانید نقش  آرامش‌دهنده به مراتب قوی‌تر و سالم‌تر از سیگار را به عهده بگیرید. تایید احساسات به این معناست که به عنوان مثال اگر فرزند شما احساس غم می‌کند، این گونه به او بازخورد بدهید: «می‌توانم تصور بکنم که چقدر از این موضوع(از دست دادن شغل) ناراحت و غمگینی. شاید اگر من هم جای تو بودم چنین احساسی را تجربه می‌کردم اما ...»

 توانایی‌هایش را به او یادآور شوید

به نظر می‌رسد که فرزند شما همراه با از دست دادن شغل، اعتماد به نفس خود را نیز از دست داده است. احساس شکست و ناتوانی در انجام‌ کارها نیز از جمله رایج‌ترین نوع رفتار و تفکر در این‌گونه افراد است. با شناخت دقیق از توانایی‌های فرزندتان در امور مختلف، سطح اعتماد او به توانایی‌های خودش را افزایش دهید. این اطمینان را به فرزندتان بدهید که از دست دادن این شغل به معنای پایان راه نیست و حتی می‌تواند به این موقعیت پرفشار به عنوان نوعی فرصت بنگرد تا با بازیابی توانایی‌های خود و کسب مهارت‌های مختلف، موقعیت‌های شغلی مناسب‌تری را به دست آورد. 

 سیگار کشیدن دخترتان امری ثانویه است

با توجه به سوالی که شما مطرح کردید به نظر می‌رسد که مشکل اصلی و اولیه فرزندتان عدم تنظیم هیجان و ناتوانی در مدیریت  صحیح هیجان‌های خود است. به نظر می‌رسد که فرزندتان با اخراج از کار و روبه‌رو شدن با فشار روانی ناشی از آن به دنبال راهی به منظور کاهش این فشار روانی ‌است و از آن جا که توانایی مدیریت مناسب هیجان‌های خود را ندارد، به سمت رفتارهای مسکن‌گونه موقتی همچون سیگار کشیدن رفته است. چه بسا که اگر در موقعیت‌های پرفشار دیگری نیز قرار بگیرد،  چنین رفتاری از او سربزند. بنابراین به نظر می‌رسد که پدیده سیگار کشیدن در فرزند شما امری ثانویه باشد. به عبارتی موقعیت پرفشار زندگی مانند از دست دادن شغل علت اولیه و متعاقب این اتفاق سیگار کشیدن علت ثانویه باشد. به همین دلیل پیشنهاد می شود که شما در ابتدا درصدد کمک به فرزندتان  برای رفع علت اولیه مشکل باشید تا صرف سیگار کشیدن. به منظور درمان، تنظیم و مدیریت هیجان و اضطراب‌های ناشی از موقعیت‌های پرفشار زندگی می‌توانید از یک روان شناس کمک بگیرید.