دوستان خوبم حروفی را که در ابتدای بعضی مصراع‌ها آمده و با آن‌ها کلمه‌سازی شده است ،کنار هم قرار دهید و عبارت به دست ‌آمده را بنویسید.

 

مورچه‌ها حشرات اجتماعی هستند و به طور گروهی زندگی می‌کنند. مورچه‌ها انواع و اندازه‌های مختلفی دارند. رنگ بیشتر آن‌ها سیاه یا قرمز است، اما بعضی از انواع آن‌ها هم به رنگ سبز یا فلزی هستند. طول عمر آن‌ها از چند روز تا چند سال متفاوت است. ملکه مورچه‌ها هم می‌تواند بیشتر از 30‌سال عمر ‌کند.

مورچه‌ها برخی از اندام‌هایی را که ما انسان‌ها داریم ،ندارند مثلا چی؟

مورچه‌ها ریه ندارند. آن ها با استفاده از سوراخ‌های ریزی که روی بدن‌شان هست، نفس می‌کشند.مورچه‌ها بینی ندارند. آن ها با استفاده از شاخک‌های روی سرشان که مدام حرکت می‌کند، بو می‌کشند.

مورچه‌ها گوش ندارند. آن ها با کمک حسگرهای مخصوص در شاخک‌ها و پاهایشان، ارتعاشات و صداهای اطراف خود را حس می‌کنند.مورچه‌ها با این که کوچک و ضعیف به نظر می‌رسند اما توانایی‌های جالبی دارند. آن ها می‌توانند چند برابر وزن خودشان، باری را جا به جا کنند‌. آن‌ها حتی می‌توانند برای مدتی زیر آب زنده بمانند و خودشان را به سطح آب و خشکی برسانند.

بابا با یک تخته وایت برد به خانه آمد. آن را به دیوار اتاقم نصب کردیم. من امسال کلاس اولی هستم.

بابا گفت: «روی این تخته، می‌تونی وقتی تو خونه هستی درس‌هات رو تمرین کنی» بعد چشمکی زد و گفت: «بعضی موقع‌ها هم اگه دوست داشتی، می‌تونی روش نقاشی بکشی» لبخند زدم و از بابا تشکر کردم.

 

یسنا داشت نقاشی می‌کشید. او، یک مامان کانگورو کشید که توی کیسه‌اش یک کانگوروی کوچولو بود. مامان کانگورو داشت برای کانگورو کوچولو کتاب می‌خواند. یسنا نقاشی‌اش را رنگ کرد، دفترش را برداشت و پیش مادرش رفت. مامان داشت کتاب می‌خواند، وقتی نقاشی یسنا را دید، گفت: «آفرین خیلی نقاشی قشنگی کشیدی، تو یک هنرمندی!»  یسنا دفتر نقاشی را روی مبل گذاشت. بعد نگاهش به ماهان کوچولو افتاد که تازه خوابیده بود. یسنا هم که کمی خسته بود، کنار ماهان دراز کشید و کم کم خوابش برد.

 یسنا که از خواب بیدار شد ماهان را کنارش ندید. یاد نقاشی‌اش افتاد، اما نقاشی روی مبل نبود!  این‌طرف و آن‌طرف را نگاه کرد.  صدای خنده ماهان را شنید. ماهان را دید که گوشه‌ای نشسته و تکه‌های پاره نقاشی یسنا روی پایش ریخته است. یسنا اخم کرد، چشمانش پر از اشک شد. سریع به سمت ماهان دوید.  تکه‌های نقاشی را از ماهان گرفت، بلند گفت: «چرا نقاشی من را پاره کردی؟» اما ماهان که حرف زدن بلد نبود! اخم یسنا را که دید، بغض کرد. می‌خواست گریه کند، اما یسنا ماهان را خیلی دوست داشت برای همین داداشش  را بوسید و گفت: «نازی! نازی!»

یسنا با نقاشی پاره پیش مامان رفت و جریان را گفت. مامان گفت: «می‌دانم که از این کار ماهان خیلی ناراحتی! اما یک فکری دارم» بعد همراه یسنا به اتاق رفتند، مامان گفت: «ببین دخترم تو الان یک جورچین داری، یک جورچین کانگورویی! جورچینت را بچین!»  یسنا خندید و جورچین کانگورویی‌اش را چید. حالا او یک اسباب بازی جدید داشت که خودش و ماهان درست کرده بودند.

یسنا این اسباب‌بازی را خیلی دوست داشت و تصمیم گرفت بعد از بازی حتماً جورچین جدیدش را در جای مناسبی بگذارد چون دوست نداشت اسباب‌بازی جدیدش خراب شود.          

         نویسنده: مهدیه حاجی زاده

چی لازم داریم؟

قوطی رب کوچک، چوب بستنی، چسب چوب یا چسب مایع، آبرنگ، سیم روکش‌دار، روبان

 

دوستان خوبم اول به نمونه نگاه کنید. با رسم سه خط که از ماشین شروع شده، تمام علامت‌های احتیاط به هم وصل شده‌اند. حالا نوبت شماست.

از فلامینگو شروع کنید و با رسم شش خط به او کمک کنید تا به تمام برکه‌ها سر بزند. توجه داشته باشید که هر خط باید به خط بعدی متصل باشد و مانند نمونه داده شده خط‌ها از روی دایره‌ها رد شوند.