آدم بعضی‌وقت‏‌ها دوست دارد چیزی که نیست به‌نظر برسد یا خودش را صاحب چیزهایی که در دنیای واقعی ندارد، تصور کند. گاهی حتی دلش می‌خواهد به‌جای کس دیگری باشد که مردم بیشتر می‌شناسندش. از آن‎جایی‌که فضای مجازی به آدم فرصت می‎دهد که آن‎طور که دوست دارد خودش را معرفی کند، ممکن است ببینید که دختری در شبکه‎های اجتماعی خودش را پسر جا می‎زند یا پسری برای عضویت در یک گروه خودش را دختر معرفی می‎کند. ممکن است بگویید: «حالا دو دقیقه می‌خوایم خوش باشیم و شوخی بکنیم، چه ایرادی داره؟». پاسخ‎های متفاوتی برای این سوال وجود دارد ولی همه پاسخ‎ها همیشه به یک نتیجه مشترک ختم می‎شود که احتمالا یا نمی‎بینیمش یا دل‎مان نمی‎خواهد به آن توجه کنیم؛ ما با گفتن دروغ‎های ظاهرا بی‌ضرری درباره جنسیت، سن و شخصیت‎مان یک چرخه دروغ‎گویی در فضای مجازی راه می‎اندازیم که هم باعث بی‎اعتمادی آدم‎ها به‌هم می‎شود؛ هم تصویری که از خودمان به دیگران نشان می‎دهیم، کسی است که نمی‎شود برای یک ارتباط سالم رویش حساب کرد و همیشه در حال کلک زدن است. هویت در فضای مجازی خیلی مهم است. چه عکسی از خودتان به دیگران نشان می‎دهید یعنی خودتان را چطور به کسانی که نمی‌شناسندتان، معرفی می‎کنید؛ من یک گربه هستم (وقتی عکس یک گربه را روی پروفایل می‎گذارید).  من کسی هستم که بیشتر از نام کاملم، آذرماهی بودنم مهم است. من همانی‎ام که از سنش خجالت می‎کشد و خودش را بزرگ‌تر یا کوچک‌تر جا می‎زند. هویت همان‌قدر که در واقعیت مهم است، در فضای مجازی هم اهمیت پیدا می‎کند. شما دوست دارید بدانید با چه کسی چت می‎کنید؟ او کیست؟ نام و نشانش چیست و عکس کس دیگری را به‌جای خودش نشان می‎دهد یا خود واقعی‏‌اش است؟ همه این‌ها از اتیکت‎های حضور در فضای مجازی است.

 

دزدان دریایی، گنج‎های گم‎شده و تلاش برای کشف آن‎ها از موضوعات مورد علاقه مردم در همه زمان‎هاست؛ مثل قصه «چاه پول» که از 200سال پیش تا به حال همچنان جذاب است و خیلی‎ها را می‎فریبد. آن‎زمان شایعه می‎شود که دزدان دریایی سال‎ها پیش در جزیره‎ «بلوط» کانادا، گنجینه‎ای دفن کرده‎اند. چاه محل دفن این گنجینه به «چاه پول» مشهور می‎شود، چندین‎نفر حین یافتنش جان‌شان را از دست می‎دهند و عده‎ای با هزینه‌ای که برای گنج‌یابی می‎کنند، همه دار و ندارشان را می‎بازند. با ما باشید تا درباره‌ این ماجرا بیشتر بدانیم.

 

منابع: readersdiges، livescience   

 

این هفته می‌خواهم شما را با یکی از شگفت‌انگیزترین تفریحات دنیا آشنا کنم؛ رنگ‌آمیزی شیشه‌های خالی برای ساختن گلدان! پیشنهاد من به شما این است که از تصویری که برای‌تان آماده کرده‌ام، الهام بگیرید؛ چندتایی از شیشه‌های خالی را با این ایده رنگ بزنید و برگ‌های گیاه «پتوس» یا «دیفن» را (به شکل اصولی) جدا کنید و بگذارید داخل این شیشه‌های پر از آب برای قلمه زدن. آن‌وقت است که از دیدن منظره تماشایی کارتان سیر نخواهید شد.

 همه آن‌چه نیاز دارید: شیشه آب‌میوه یا نوشابه، رنگ اکریلیک، قلم‌موی نرم و نخ کنفی

کافی است شیشه خالی را بردارید و بشویید. کمی از رنگ موردعلاقه‌تان را با آب رقیق کنید تا موقع رنگ‌آمیزی رد قلم‌مو روی شیشه باقی نماند. اگر دیدید با یک‌بار رنگ زدن، قسمت‎های خالی روی شیشه باقی مانده‎است، بگذارید خشک شود و دوباره یک‎دست دیگر رنگ بزنید. برای این کار می‌توانید از اسپری رنگ هم استفاده کنید که بهتر و یکدست‌تر روی کار پخش می‌شود اما باید دقت کنید که فضایی را برایش درنظر بگیرید تا اطراف اتاق را کثیف نکند. کار که تمام شد مقداری از نخ کنفی را دور گلوی شیشه بتابانید و گره بزنید تا زیباتر شود. این هم از گلدان خاص و ملوس شما! چطور بود؟

 

 آوای طنین‌انداز جوی‌های گل‌آلود‌، نفیر ماسک‎ها و دستکش‌های پلاستیکی بر تن خاک‌آلود زمین؛ باران‌های خشک، آفتاب‌های سوزان؛ آسمان زیبای جسته‌گریخته، ستاره‌های خاموش و ماه دلتنگ از پس برج‌های گردنکش. درختانی که اعدام می‌شوند. زباله‌هایی که تکثیر می‌شوند و جنگل‎هایی که تبدیل به دشت می‎شوند، همه نشانی است از ظلم بیش‌ازپیش آدمی بر طبیعت. باغچه‎های بی‌روح حافظه خاطرات شهر خواهند بود. ‌شکستگی‌های پیاده‎روها، نقش دوران قدیم را به یاد می‎آورند که روی زمین هنوز جایی برای قدم زدن وجود داشت. این‎همه پلاستیک که دور ریخته می‌شوند، آیینه‌های تاریک زمین هستند که چهره‎ غم‎زده فردای‎مان را می‎توانیم در آن‎ها ببینیم. این‎ روزها کرونا قاتل پنهان آرزوهای‌‌مان شده‌است اما خود ما با رویاهای رنگی آینده‎مان چه کرده‌ایم؟ آتش سرخ، کابوس سبز درختان جنگل شده و دودهای زایا رنگین‌کمان رنگارنگ آسمان را خدشه‌دار کرده‎است. خودخواهی و تنبلی ما رنگ لذت را از آبی دریا برده‎است. زنگ زباله، صدای زلال آب جوی‌ها را کشته ‌است. حالا تنها ناله‎ای از عمق ویرانی به گوش می‎رسد و این چنین است که زمین از ما دلخور است.

 

سسسسسسلللااااممم جووووونهههه. خیلی دوووسسسستتتت دااااارررررممم.

جوانه: خبر نداری ما چقدر شما رو دوست داریم!

  در پاسخ به نوجوانی که در صفحه جوانه صحبت کرده‌بود: آزاده جان حتی 18ساله‌ها هم در نظر بعضی پدرومادرها بچه‌ان! کاش والدین یادبگیرند رشد عقلی در بعضی نوجوان‌ها آن‌قدر کامل شده که توی تصمیم‎های روزمره‎شون مدام دخالت نکنند.

جوانه: ضمن احترام به‎نظر شما دوست عزیزم، ما معتقدیم نوجوون‎ها و پدرومادرها هر دو در ساختن این اعتماد متقابل سهم دارن.

  عکس منتشرشده از «مانتیس» که اهل آفریقاست و در ستون گالری صفحه نوجوان چاپ شده، واقعا خفن بود.

جوانه: دیدی چه خوش‎تیپه؟

 

  این شب‎ها اگر به آسمان نگاه کنید، یک ستاره پرنور در آسمان خواهید دید که توجه‌تان را به خودش جلب می‎کند و احتمالا اگر کسی از شما بپرسد پرنورترین ستاره آسمان کدام است، همان را با دست‎تان نشان می‎دهید. حتما جا می‎خورید اگر بدانید این جسم آسمانیِ به‌ظاهر ستاره، سیاره غول‎پیکر منظومه شمسی است؛ بله دقیقا همان مشتری خودمان. سیارات بزرگی مثل مشتری و زحل و سیارات نزدیک به زمین مثل زهره و مریخ به‌دلیل بازتاب نور خورشید در آسمان شب شبیه ستاره دیده می‎شوند اما می‎دانیم که سیاره هستند. حالا برویم سراغ ستاره‎ها، شما فکر می‎کنید درخشان‎ترین ستاره آسمان کدام است؟ «شباهنگ»، پرنورترین ستاره‎ای است که توی آسمان دیده می‎شود. این ستاره حدود 9سال نوری از زمین فاصله دارد یعنی نوری که الان از آن به ما می‎رسد، 9 سال توی راه بوده‎ است. درخشندگی این ستاره حتی از خورشید ما هم بیشتر است ولی اگر گفتید چرا خیلی کم‌نورتر از خورشید دیده می‎شود؟ آفرین! چون فاصله‎اش از زمین در مقایسه با فاصله خورشید از ما خیلی‌خیلی بیشتر است. پس چیزی که باعث می‎شود ستاره‎ها در آسمان شب نورانی‎تر به‌نظر برسند تنها به میزان نورشان بستگی ندارد بلکه به ‌میزان فاصله‎شان از زمین هم ربط پیدا می‎کند. شباهنگ، در صورت فلکیِ «سگ بزرگ» قرار دارد و نام‎های دیگرش «شعرای یمانی» و «سیریوس» است که هر دو معنای داغ و درخشان می‎دهند. اگر شب به این ستاره نگاه کنید آن را به رنگ سفید می‎بینید و با مقایسه‎اش با دیگر ستاره‎ها (البته به‌جز سیاره‌هایی که با  چشم ما شبیه ستاره دیده می‎شوند) 

خواهید فهمید که پرنورتر از بقیه ستاره‎های آسمان است.          

                عکس از: forbes.com

 

معرفی می‎کنم؛ «شان چارماتز» انیماتور معروف و کارگردان باحال. شان، یک جفت چشم دقیق و تیزبین دارد و می‎تواند هرچیزی را به یک صحنه بامزه تبدیل کند. خودتان ببینید.