در آرزوی داشتن یک زندگی‌مشترک بی‌عیب

 وقتی از زن علت این همه غم و غصه را جویا شدم، با صدای آهسته و ریتم کند شروع کرد به پاسخ دادن: «شوهرم مقصره، من هیچ وقت از زندگی‌ام راضی نبودم. همیشه توی ذهنم، شوهرم رو با شوهر دختر عمه‌ام مقایسه می‌کنم و حسرت خوشبختی اون رو می‌خورم. دوست داشتم همون‌طور که دختر عمه‌ام با همسرش در تفاهم کامل هست، من هم شوهری داشته باشم که واقعا باهاش تفاهم داشته باشم.» اولین خطاهای شناختی که این خانم به آن ها مبتلاست با همین چند جمله خودشان را نشان دادند: «مقایسه‌گری» و «اعتقاد به تفاهم کامل». البته که هر انسانی که دایم در حال مقایسه کردن باطن زندگی خود با ظاهر زندگی دیگران باشد، دیر یا زود دچار افسردگی خواهد شد. از آن بدتر اعتقاد به چیزی به نام «تفاهم کامل» بین زن و شوهر است که در واقع توهمی بیش نیست! از این خانم پرسیدم: «همسرت چطور مردی هست؟ دوستت داره؟ محبت می‌کنه؟ وفادار هست؟» زن با بی‌حوصلگی گفت: «آره دوستم داره و وفادار هم هست اما چه فایده؟» گفتم: «اهل کار و کوشش هست؟ یا اهل خوش‌گذرانی یا خدای نکرده مواد مخدر و...؟» زن لبخند کم رنگی زد و جواب داد: «نه بابا، اصلا اهل این چیزها نیست، حتی سیگار هم نمی‌کشه، از صبح تا بعد ازظهر هم سر کاره، بعدازظهر هم پیش من!» پرسیدم: «پس دقیقا از چی ناراحت هستی؟» زن گفت: «از این که احساس می‌کنم به اندازه کافی با هم تفاهم نداریم، توی خیلی چیزها اختلاف نظر داریم، سلیقه‌هامون خیلی به هم نمی‌خوره، شوهرم یه اخلاقیاتی داره که من دوست ندارم.» گفتم: «میشه بیشتر توضیح بدید؟» گفت: «مثلا من طرفدار یه جناح سیاسی هستم ولی همسرم طرفدار جناح سیاسی دیگه‌ای هست یا مثلا من آدمی هستم که خیلی به نظم و ترتیب اهمیت میدم ولی همسرم خیلی آدم منظمی نیست و این چیزها واقعا من رو اذیت می‌کنه!» ناخودآگاه یک نفس راحت کشیدم و فهمیدم مشکل آن چنان هم جدی نیست. در واقع تنها مشکلی که این وسط وجود داشت، کمال‌گرایی و توقع نابه جا برای داشتن یک زندگی‌مشترک 100درصد ایده‌آل و بی‌عیب و نقص با همسر بود. چیزی که تقریبا می‌توان گفت در دنیا امکان‌پذیر نیست!

 

تحلیل روان‌شناس

آنالیز نقاشی دنیز خانم 5 ساله

1- دنیز خانم دختری شاد، پرانرژی و باهوش محیطی و اجتماعی بسیار بالاست و اعتماد به نفس بالایی دارد. همچنین پدر و مادرش را خیلی دوست دارد و علاقه زیادی هم به خاله‌اش دارد، حتی خواهان آن است که روزهای بیشتری، خاله‌اش به خانه آن‌ها بیاید.

2- همانند بیشتر نقاشی‌های کودکان یکی از نمادهای مهم و موجود در این نقاشی، «خانه» است، محیطی امن که کودک در آن احساس آرامش می‌کند. در ضمن، حضور پررنگ پدر در خانه مشهود است.

3- رنگ و جزئیات طراحی شده در خانه ترسیم شده در این نقاشی، انتظارات دنیزجان از این محیط امن را به ما نشان می‌دهد. رنگ زرد مبین حضور پررنگ پدر در خانه و زندگی دخترش است. البته دنیزخانم خواهان حضور پررنگ‌تر پدر در خانه است تا وقت بیشتری را   با او بگذراند. رنگ نارنجی، بیانگر این است که رابطه خوبی با خاله‌اش دارد و دوست دارد که زمان‌های بیشتری را در کنارش باشد. رنگ قرمز هم نشان‌دهنده انرژی زیاد دنیز جان است که دوست دارد این انرژی هیجانی‌اش به روش‌هایی تخلیه شود.

4- پنجره‌های کوچکی که برای خانه کشیده شده، ارتباط محدود کودک با دنیای بیرون را نشان داده که لازم است مورد توجه والدین قرار گیرد.

5- آب سرچشمه حیات و زندگی است و وجود استخر در این نقاشی به عنوان یکی از نیازهای مدرن زندگی بشر، به خوبی به روز بودن اندیشه‌های کودک را مطرح می‌‌کند.

6- وجود درخت در این نقاشی، پویایی و سرزندگی را نشان می‌دهد. همچنین نیاز به تفریح سالم و بازی، اهمیت بالایی در نظر دنیز خانم دارد.

7- در بالای نقاشی، سمت چپ، به احتمال زیاد یا یکی از والدین، یک نفر از دوستان یا خود نقاش، کشیده شده است که چون مشخص نیست، نمی توان درباره اش اظهار نظر کرد اما هرکه هست برای دنیزجان، فرد محترم و محبوبی است.

8- نیاز به خوراکی‌های خوشمزه به عنوان سر منشأ و پایه ادامه زندگی معمول و مرسوم، در این نقاشی به شکل مطلوبی مورد تاکید قرار گرفته است.

توصیه‌هایی به والدین دنیز خانم

پیوند با انسان‌ها و ارتباط برقرار کردن و نیاز به توجه و تایید دنیز خانم از طرف پدر و مادر با توجه به این نقاشی، بسیار پررنگ است. اگر دقت کنیم اندازه ماسک بهداشتی در وسط نقاشی در مقایسه با دیگر عوامل و اجزای موجود در نقاشی، بسیار بزرگ تر از حد معمول نشان داده شده است که این مقوله اندازه بالا و اهمیت رعایت بهداشت را در شرایط فعلی از دیدگاه دنیز خانم نشان می‌دهد و حاکی از این است که نیازها را به خوبی تشخیص می‌دهد و خود را با آن تطبیق داده است.

 

 

آنالیز نقاشی آقا امیرعباس 3 ساله

 

1- او پسری پرانرژی، مهربان، احساساتی، باهوش محیطی و عاطفی بالا، برون‌گرا، با آرزوهای بزرگ در ذهنش است. پدر و مادر را خیلی دوست دارد و می خواهد آزادی عمل بیشتری داشته باشد.

2- دنیای نقاشی مرزهای عاطفی، احساسی و منطق را بیان می‌کند. آن چه افراد نمی‌توانند یا نمی‌خواهند با کلام به دیگران منتقل کنند، از طریق نقاشی و ابزار آن بیان می‌کنند. از آن جا ‌که تعداد رنگ‌های به کار رفته در نقاشی آقا امیر عباس زیاد است، نشانگر، سازگاری‌اش با محیط اطراف خویش است.

3- رنگ آبی به کار رفته در نقاشی نماد مادر و نشان دهنده عشق و علاقه به مادر است. رنگ زرد، نماد پدر و مبین قدرت و اقتدار و علاقه به پدر است اما کمبود رنگ زرد در صفحه باید با اندیشه‌های مردانه از سمت پدر در خانه تقویت شود که نیازمند تایید، توجه و بازی بیشتر او با پدرش است.

4- رنگ قرمز و بنفش، نشانگر انرژی زیاد و علاقه به محبت بیشتر و کانون توجه بودن را به والدین گوشزد می‌کند. با این حال، بیشترین مقدار رنگ استفاده شده در نقاشی به قهوه‌ای اختصاص داده شده و قهوه‌ای روشن، نماد داشتن احساس امنیت و اعتماد و قهوه‌ای تیره نماد خستگی و اضطراب است.

5- به دلیل این‌که بخش زیادی از صفحه در تصرف رنگ‌هاست ، می‌توان گفت خلأ عاطفی  کمی در کودک وجود دارد. در توضیحات نقاشی‌اش که والدینش برای ما فرستاده‌اند، از پرنده‌ها صحبت کرده که بیان کننده آرزوهای بزرگ در ذهنش است.

توصیه‌هایی به والدین آقا امیرعباس

پدر و مادر گرامی باید در محیط خانواده زمان بیشتری را برای آموزش، نقاشی کشیدن و بالا بردن دامنه لغات و قصه‌گویی امیرعباس بگذارند و این‌که حضور پدر در خانه باید پررنگ تر باشد به همراه مسئولیت دادن و بلافاصله تایید و تشویق کارهای خوب کودک.

تلگرام:

09354394576

حسادت در کار و پیشرفت شغلی معمولا دارای دو قابلیت متفاوت و به نوعی متناقض با هم است: 1- می‌تواند باعث پشتکار و جدیت شما در مهارت‌آموزی و پیشرفت شغلی شود. 2- شاید باعث ایجاد حس نفرت و هجوم افکار منفی و به نوعی خودخوری، احساس حقارت و در نهایت ترک کار شود. بنابراین، این نگرش شماست که چگونه از این جریان انرژی، حسن استفاده یا سوء استفاده را داشته باشید. با این حال و برای این‌که نکته اول را عملی کنید، چند نکته را باید مد نظر قرار دهید.

   ما آدم‌ها با یکدیگر متفاوتیم   نه متمایز

پذیرش توانایی‌های متفاوت و نه متمایز بین خود و دیگران، اولین توصیه به شماست. ما آدم‌ها با یکدیگر متفاوتیم نه متمایز؛ حسادت، بر فرض نادرست تمایز بین آدم‌ها استوار است که کاملا اشتباه است. تفاوت در مال و جایگاه تحصیلی و شغلی و اجتماعی نشانه تمایز نیست بلکه بخش عمده آن برگرفته از تلاش و جدیت فرد است و نه به اصطلاح استعدادهای متمایز فطری و مادرزادی آن. پس به جای حسادت و تحقیر خود، جدیت و تحسین خود را جایگزین کنید تا فردا بر طبل حسرت نکوبید. با پذیرش اصل یاد شده می‌توانید درک بهتری از مهارت‌های متفاوت و به تبع آن موفقیت شغلی دوست‌تان داشته باشید و نه فرض اشتباه ناتوان بودن خودتان و حسرت خوردن.

مهارت‌هایتان را ارتقا دهید

یکی از دلایل این حسادت این است که شما تلاش کافی در شغل خود ندارید یا مهارت حرفه‌ای و اطلاعات لازم برای پیشرفت را یاد نگرفته‌اید که در هر دو صورت نیاز است در ارتقای آن همت کنید. دلیل دیگر ممکن است  مربوط به تفاوت‌های شخصیتی و میزان رغبت‌ شغلی شما با همکارتان باشد که فرق می‌کند. برای مثال ممکن است دوست شما فرد برون گراتری از شما باشد که لازمه شغل بازاریابی است و شما به دلیل درون گرایی چندان تمایلی به ارتباط اجتماعی ندارید و همین موضوع موجب پیشرفت متفاوت ایشان با شما شده که به اشتباه آن را تمایز، تعبیر و موجبات تاثر و تاسف خود را فراهم کردید.

 رمزهای موفقیت دوست‌تان را بیابید

نکته دیگری که به آن اشاره کردید، رابطه دوستانه شماست که می‌تواند محلی برای ارتقای مهارت متقابل باشد. حسرت خوردن را کنار بگذارید و تلاش کنید رازهای موفقیت دوست‌تان را در فضایی صمیمانه از وی جویا شوید. می‌دانم که این موضوع ممکن است قدری سخت باشد اما بهتر از شرایطی است که هم اکنون دارید. کار توام با حسادت بهتر است یا کار در فضایی عاری از حسادت و تبادل مهارت‌های شغلی؟ فقط پیش نیاز آن قدری فروتنی و میل به یادگیری است، حتی از دوستی که فکر می‌کند از شما بهتر است که بی‌شک این تصور برگرفته از حسادت شماست و ایشان به احتمال قوی چنین نظری ندارند.

 تلاش ما راه به جایی نمی‌برد!

ممکن است برخی معتقد باشند پدیده‌هایی مثل تبعیض، رانت و سود جویی و ... موجبات پیشرفت عده‌ای را فراهم می کند و در نتیجه تلاش ما راه به جایی نمی‌برد و این موضوع تخم حسرت و حسادت را در جامعه کاشته است. بله، این گفته شاید در بعضی موارد درست باشد اما این مقوله امری است که از ابتدای خلقت بشر بوده و خواهد بود و این شما هستید که انتخاب می‌کنید دنیا را محلی اخلاق‌مند و قانونمند کنید یا برعکس. بنابراین با برنامه‌ریزی و داشتن پشتکار، فقط به روزی فکر کنید که به همه اهداف‌تان دست یافته‌اید.