منبع: yanart_30k @

 

توی همه جمع‎های دوستانه و خانوادگی یک نفر هست که مجمع لوس‎ترین و خنک‎ترین شوخی‎های جهان است. فکر کرده‎اید این جوک‏‌هایی که کهیر به جان آدم می‎اندازند؛ «یه روز یه مرده می‎خوره به نرده، برمی‏‌گرده»، از کجا آمده‎اند؟ خب همین بی‏‌مزه‎ها تعریف کرده‎اند و دیگران توی رودربایستی بهشان خندیده‎اند و حالا این وضع ماست. اما ما تا ابد محکوم به خندیدن به بی‎مزه‎ها نیستیم چون خودمان می‎توانیم شوخ‎طبعِ لوس باشیم. از آن‎جایی که همیشه بهترین دفاع حمله است، به این‎ترتیب به‌جای حرص خوردن حرص درمی‎آوریم. حالا چطوری؟

بهترین الگو برای شوخی‎های رواعصاب در همه اعصار، استاد «ا.م» است که با یک تیم زبده و کاربلد (معروف به «چطو به تو گیر ندادن») فیلم می‎سازد و هرازگاهی رو به دوربین جوک تعریف می‎کند. چندتا از ویدئوهای استاد را ببینید، معادل یک ترم یادگرفتن شوخ‎طبعی خنک در دانشگاه است.

همان‎طور که می‎دانید بی‎مزه‎ها فقط بی‎مزه نیستند بلکه رواعصاب هم هستند. شما برای پاس کردن این مرحله، لازم است بعد از هر جوک خنک محکم بکوبید روی پای شنونده جوک یا بزنید پشتش. با این شوک فیزیکی، شنونده متوجه می‎شود شوخی شما چقدر بامزه بوده و باید برای نجات جان خودش هم که شده، بلندبلند بخندد.

 بعضی شنونده‎ها خیلی چغرند. هرچقدر هم توی شوخی و خنده کتک بخورند، نیش‎شان باز نمی‎شود که نمی‎شود اما شما قرار نیست کم بیاورید. در این مواقع، همان‎طور که صدای‎تان از فرط خنده بریده‎بریده شده، به شنونده نخند (!) می‎گویید: «عه! نفهمیدی چی شد؟» و جوک را دوباره برایش توضیح می‎دهید.

 تبریک می‎گویم، حالا شما یک شوخ‎طبع بی‎مزه اعصاب‎خردکن هستید. 

 

     هرازگاهی در این ستون سروکله‎مان پیدا می‎شود تا درباره چیزهایی که نمی‎دانیم و چیزهای اشتباهی که درست می‎دانیم، با هم گپ بزنیم. این‎هفته دامنه موضوعات‌مان خیلی گسترده است؛ از کف دریا تا اوج آسمان. به ۲۰۰۰۹۹۹ پیامک بزنید و بهمان بگویید در هفته‎های آینده دوست دارید راجع به چه موضوعاتی اطلاعات عمومی‎تان را بالا ببرید.

 

 توالت‎ها هم موزه دارند؟

در «دهلی نو» هندوستان، موزه‎ای وجود دارد که اصلا شبیه تصویر ما از موزه نیست؛ آن‌جا مجموعه نادری از انواع توالت دور هم جمع شده‎اند که تاریخچه توالت را از 2500سال قبل میلاد تا الان برای بیننده‎ها تعریف می‎کنند. سیستم‎های توالت در شهرهای قدیمی، اولین توالت‎های اروپایی در قرن هجده و نوزده و توالت مخوفی شبیه سرِ شیر (شیر جنگل!) چیزهایی است که در این موزه به معرض تماشا گذاشته شده‎اند. شما دوست دارید از این موزه دیدن کنید؟

 

 

 

 

 

   این‌ روزها که مجبورید بخشی از آموزش خودتان را از راه دور و به ‌صورت مجازی دریافت کنید، احتمالا مسئله مدیریت زمان و برنامه‌ریزی خیلی بیشتر از قبل دغدغه شماست. نگران نباشید. ما در این مطلب چند ترفند کلیدی معرفی می‌کنیم تا از این به‌بعد عملکرد بهتر و استرس کمتری داشته ‌باشید: 

 

منابع: gradepowerlearning، studentsuper

 

 گفتین بگیم تو مدرسه اوضاع چطوره. خب من به مدرسه فرزانگان میرم. کلاس ما 30نفره است و قرار شده دو گروه 15نفره بشیم و هفته درمیون بریم مدرسه. از 15نفری که قرار بود روزهای فرد بیان مدرسه، فقط 5 نفر اومدن ولی معلم‎هامون برای همون 5 نفر درس رو کامل دادن. یک هفته این‌طوری بود تا این‌که گفتن هفته بعد صبح‌ها مدرسه اومدن اختیاریه و بعدازظهرها همون درس‌ها رو به‎صورت آنلاین تدریس می‎کنن. به‎نظر من این برنامه خیلی خوبه و افرادی که والدین‎شون اجازه نمیدن حضوری بیان می‎تونن از آموزش مجازی استفاده کنن.                                                      بهار اکبری

جوانه : از پیامت ممنونم بهارجان. عالیه که با شرایط تازه خودت رو وفق دادی.

    مطلب «رمزگشایی از پیام‎های بسته‎بندی محصولات» که در صفحه نوجوان کار شده، خوب بود. ممنون. 

جوانه :خوشحالم که خوشت اومده دوست عزیزم.

    شعر چاپ شده در صفحه نوجوان با عنوان «درخت سیب» اصلا خونده نمیشه. چشمام دراومد، آخر هم نتونستم بخونم. ما رو اذیت نکنین دیگه. 

جوانه :خیلی متأسفیم دوست عزیز و ممنون که بهمون تذکر دادی.

 

 این‌روزها همه طرفدار حقوق حیوانات شده‌اند و حتی کشتن مگسی را که روی غذا نشسته و زل زده توی چشم آدم بی‎رحمی و سنگدلی می‎دانند، گاهی تشخیص کسی که فقط ادای دلسوزها را درمی‎آورد از کسی که واقعا دغدغه حمایت از حیوانات را دارد سخت می‎شود. به چه کسی می‎گویند حامی حقوق حیوانات؟ برای این ‌که نشان بدهیم حیوانات را دوست داریم باید هر پرنده و گربه‌‎ای را که دیدیم به خانه بیاوریم و از آن مراقبت کنیم؟

 بگذارید به قضیه این‌طوری نگاه کنیم. وقتی برای دیدن شیرین‌کاری‎های حیوانات سیرک پول می‎دهیم و بی‎خبر از این هستیم که آن‎ها در چه شرایطی نگهداری می‎شوند؛ چقدر گرسنگی می‎کشند و تحت چه فشارها و استرس‎هایی قرار می‎گیرند تا آموزش ببینند، شاید درباره انتخاب نوع تفریح‌مان طور دیگری تصمیم بگیریم. یا مثلا وقتی کسی از دیدن سگ و گربه ترسیده و برای دورکردنش به سمت او سنگ پرتاب می‌کند، می‎توانیم به او توضیح بدهیم که با دورشدن یا بی‌حرکت ماندن می‎تواند باعث آرامش حیوان شود و خودش را از خطر و ترس درامان نگه دارد. الان که داریم به فصل سرما نزدیک می‎شویم مثل هرسال بازار فروش شال‌گردن‎های خز و پالتوهای پوست حیوانات داغ می‎شود.

 کسی که حامی حقوق حیوانات است غیر از پست گذاشتن در شبکه‎های اجتماعی و غذا دادن به پرنده‎ها و گربه‎ها می‎تواند با نخریدن لباس‎هایی که با پوست‎و‎موی حیوانات کمیاب تهیه شده‎است، علاقه و حمایت خودش را نشان بدهد. همیشه غذادادن به حیوانات و نوازش کردن بچه‌های آن‎ها کار جالبی نیست و اتفاقا ممکن است آن حیوان را دچار استرس و اضطراب کند پس لازم نیست هر حیوانی را بغل بگیریم و چیپس و پفک و نان خشک تعارفش کنیم. این‎طوری بیشتر به یک حامی واقعی حیوانات تبدیل می‎شویم.