عکس از: steve biro

 

ایتالیایی‌ها به خوش‌صحبتی آن هم با حرکات زیاد دست شهرت دارند. آن‌ها همزمان با حرف زدن از ایما و اشاراتی جالب استفاده می‌کنند که درمیان بقیه کشورها کمتر دیده می‌شود. مثلا یکی از حرکات پرتکرار آن‌ها موقع غذا خوردن، قرار دادن انگشت اشاره روی لپ به‌معنی «خوشمزه بودن غذا» است. با توجه به تنوع غذاهای سنتی آن‌ها مثل انواع دسرها، پیتزاها و پاستاهای خوشمزه که برای ما ایرانی‌ها تقریبا شناخته شده‎است، استفاده زیاد از این حرکت ،چندان دور از ذهن نیست. گفته شده که مردم ایتالیا به دلیل ناآرامی در زمان‌هایی که به اشغال کشورهای دیگر درآمده‌بودند، برای این‌که صدای‌شان شنیده نشود از حرکات دست برای گفت‌وگو استفاده می‌‌کردند و به‌مرور این کار تبدیل به ویژگی منحصربه‌فرد هر ایتالیایی شد. به‌تازگی «نیویورک تایمز» این عادت ایتالیایی‌ها را تجزیه و تحلیل و 250نوع حرکت دست را شناسایی کرده‌است. سروصدای زیاد در خیابان‌های ایتالیا هم از آن مواردی است که توجه هر غریبه‌ای را جلب می‌کند. شهر پر از آدم‌هایی است که همه با هم و بی‌وقفه با صدای بلند صحبت می‌کنند، آواز می‌خوانند و دست‌شان را از روی بوق برنمی‌دارند!

 

    من کی ام؟             

 فرشته کریمی هستم، 30 ساله، عضو تیم ملی فوتسال زنان ایران و یکی از ۱۰ بازیکن برتر فوتسال زنان جهان در سال2013 به انتخاب سایت «فوتسال پلنت».

    چطور وارد این رشته شدم؟ 

در دوران مدرسه با همه توپ‎ها فوتسال بازی می‎کردم. در 15سالگی بنا به علاقه و استعداد ذاتی‎ام در فوتسال، وارد این حرفه شدم اما به‎دلیل کم‌ بودن سنم و این‌که آن زمان نه تیم ملی فوتسال زنان داشتیم و نه باشگاه‌های تمرینی به شکل مرسوم کنونی وجود داشت، خانواده نگران این تصمیم و علاقه بودند. به‎هرحال تمام تلاشم را برای ورود به این رشته کردم و موفق هم شدم.

    یک فوتسالیست خانم باید چه ویژگی‌هایی داشته‌باشد؟

برای فوتسال، وضعیت جسمانی و روحیه خاصی نیاز نیست. هرکسی 30درصد استعداد بازی کردن داشته‎باشد، با تمرین می‌تواند تجربیات موردنیازش را کسب کند و سطحش را بالا ببرد. البته سختی‎ها کم نیست و باید بتوانید ازپسش بربیایید. من در اولین اردوی تیم ملی فقط 15سال داشتم و به‎دلیل دوری از خانواده، ازنظر روحی تحت فشار بودم اما مشکلات به‎مرور حل شد.

    فوتسالیست بودن چه سختی‌هایی دارد؟

یک فوتسالیست باید همیشه آمادگی جسمانی داشته‌باشد و مرتب با ورزش، شنا، بدن‌سازی و فیزیوتراپی بدنش را آماده نگه دارد. تبعیض‌ها و تفاوت قائل شدن‌ها بین بازیکنان زن و مرد کمی آدم را دلسرد می‌کند اما اتحاد بازیکن با هم‌تیمی‌هایش همیشه به او احساس قدرت می‌دهد و این سختی‎ها را کمرنگ می‎کند.

    شما چطور می‌توانید فوتسالیست شوید؟

تا جایی که من می‌دانم خیلی از بازیکنان ملی‌پوش در شهر خودشان یک مدرسه فوتبال یا فوتسال تاسیس کرده‎اند و علاقه‌مندان به این رشته با تهیه یک جفت کفش و یک توپ و مانع می‌توانند با هزینه‌ای جزئی کارشان را شروع کنند. به‌تازگی در مدارس هم تیم‌های فوتسال تشکیل می‎شود که بچه‎ها از این طریق می‌توانند خودشان را به چالش بکشند و استعدادشان را کشف کنند. یادتان باشد جلب اعتماد و حمایت خانواده، راه را برای پیشرفت هموارتر خواهدکرد.

     ویژگی های جالب این حرفه چیست؟  

به‎نظر من این‎که می‌توانید در چندثانیه با یک پاس، گل زیبایی بزنید خیلی جذاب است. برخلاف باور عموم این رشته اصلا پسرانه نیست. با حمایت خانواده، دختران فوتسالیست می‌توانند از خودشان شخصیتی بسازند که هم درون زمین برای موفقیت تیم بجنگد و هم بیرون زمین، لطافت‌های زنانه‌اش را حفظ کند. ما به‌عنوان الگو در این ورزش طوری زندگی می‌کنیم که این موضوع مشهود باشد و از دل‌نگرانی خانواده‌هایی که فرزندان‌شان به این رشته علاقه دارند، کاسته شود. زنان فوتسالیست درون زمین بازیکن هستند و بیرون از آن باید بلد باشند نقش‎شان را به‎عنوان مادر یا دختر درست انجام بدهند.

    چه آینده‌ای پیش روی یک خانم فوتسالیست است؟ 

فوتسال، اعتمادبه‎نفس را بالا می‎برد. از آن‎جایی که این ورزش بر پایه کارِ گروهی است و عوامل فردی در آن چندان اهمیت ندارد، بازیکن با هدف کمک کردن به رشد دیگران تلاش می‌کند و موفقیت جمعی را موفقیت خودش می‎داند؛ این جنبه از فوتسال، به رشد شخصیتی افراد کمک می‌کند. ازلحاظ حرفه‎ای هم وقتی یک بازیکن تازه‌کار در زمین خودش را خوب نشان بدهد، سال بعد می‌تواند قراردادهایی با بار مالی نسبتا خوب ببندد. البته این را هم بگویم که فوتسال یک حرفه تمام‎وقت است و نمی‎شود در کنار آن شغل دیگری داشت. ملی‎پوش‎های این حرفه ،وضعیت مالی چندان خوبی ندارند اما مطمئن هستم این قبیل مشکلات در آینده رفع خواهدشد.

 

در تقویم جهانی، ماه اکتبر (همین ماه جاری) دو مناسبت مهم وجود دارد؛ روز جهانی بینایی که مصادف است با دومین پنج شنبه اکتبر و روز جهانی نابینایان (عصای سفید) که پانزدهم این ماه است. این‎ دو بهانه‎ای شد تا کمی در این‎باره با هم حرف بزنیم. تا حالا شده فرد نابینایی در خیابان ببینی و ندانی چطور می‌شود به او کمک کرد؟ در این‌ ستون چند نکته ساده و مهم، برای همراهی و کمک به یک فرد نابینا در جامعه را با هم مرور می‌کنیم. قبل از هرچیز باید بدانی که هر فرد با فرد دیگر متفاوت است و ممکن است کاری که برای یک نفر کمک‌کننده است، برای دیگری کمک محسوب نشود. میزان دید افراد نابینا و کم‌بینا هم متفاوت است و لزوما نمی‎شود به یک شیوه به همه کمک کرد. پس چه کار کنیم؟

 

  شما هم وقتی به ساحل دریا می‎روید از دیدن آن همه صدف و گوش‎ماهی‎های متنوع و رنگی ذوق‌زده می‎شوید و به این فکر می‎افتید که چندتا‎ی‌شان را جمع کنید و به خانه ببرید؟ اگر جواب مثبت است، سبزانگشتی این‌هفته را حتما بخوانید.

 

   مطلب ستون «بالتازار» در صفحه نوجوان درباره این‌که «هواپیما چطور به پرواز در می‎آید؟» به‎نظرم تکراری بود.

جوانه:  دوست عزیزم این بالتازار در پاسخ به یکی از سوال‌های شما نوشته شد و تکراری نبود.

   لطفا در بخش کلاس زبان، خانم قاسمی در صفحه نوجوان توضیح دهند که چه فرقی است بین say و tell و این‌که هر کدام را در چه موقعیتی باید به کار ببریم. 

جوانه:  پیامت به دست نویسنده این ستون رسیده دوست من. به‎زودی توضیح این نکته رو   در کلاس زبان، می‎خونی.