داگلاس ماسون| طی کردن 500 کیلومتر در بیابانی یخ‌زده

این دانشمند استرالیایی به همراه دو نفر از همکاران خود برای یک پروژه علمی-اکتشافی عازم قطب شمال شدند. در راه بازگشت یکی از همکاران داگلاس همراه با سورتمه و بخش زیادی از تجهیزات و ذخیره غذایی‌شان در یک شکاف یخی می‌افتد و جانش را از دست می‌دهد. برای بازگشت به پایگاه، داگلاس و همکار دیگرش مجبور بودند بیابانی یخ زده به طول ۵۰۰ کیلومتر را بپیمایند. آن‌ها تنها برای یک سوم از مسیر خود آذوقه داشتند. در ادامه مسیر و به دلیل نبود امکانات کافی همکار دیگر داگلاس هم جان می‌دهد. داگلاس با وجود آن‌که تنها مانده بود و از شدت سرما انگشتانش زخمی شده و عفونت کرده بود از زندگی ناامید نمی‌شود و به راه خود ادامه می‌دهد تا به پایگاهی که کشتی بازگشت به استرالیا در آن جا مستقر بود، می‌رسد اما زمانی به این پایگاه می‌رسد که خبر ناامیدکننده دیگری می‌شنود. کشتی آن جا را ترک کرده و این دانشمند چاره‌ای جز انتظار یک ماهه برای بازگشت کشتی و ماندن در یک خانه با امکانات حداقلی نداشته است اما موفق به انجام این کار می‌شود و زنده به شهرش برمی‌گردد.

 

 

 

 

 وسنا وولوویچ| سقوط از ارتفاع

 10 هزار متری

در ۲۶ ژانویه ۱۹۷۲، یک مهماندار هواپیما به نام وسنا وولوویچ اشتباهی سوار پرواز کپنهاگن به بلگراد شد. وقتی که هواپیما در ارتفاع 23 هزار پایی(تقریبا 10 هزار متری) قرار داشت بمبی که در قسمت بار هواپیما تعبیه شده بود، منفجر شد. هواپیما در یک منطقه کوهستانی سقوط کرد و ۲۷ نفری که سوار هواپیما بودند جان خود را از دست دادند. وسنا وولوویچ تنها بازمانده این حادثه بود . بعد از این سقوط وحشتناک، پاها و سه مهره پشت او شکست و مجبور شد که مدت زیادی را در بیمارستان بماند. تمام پرستارها و پزشکانی که او را دیده‌اند، از امید بالای او به درمان و انگیزه‌اش برای خوب شدن شگفت  زده شده بودند. جراحی‌های بسیاری روی او انجام شد و وی در نهایت توانست بار دیگر روی پای خود بایستد و راه برود. اسم او در کتاب رکوردهای گینس به عنوان زنی که از بلندترین ارتفاع بدون استفاده از چتر نجات پرش داشته و زنده مانده ثبت شده است.

در تهیه این مطلب از منابعی مثل «روزیاتو» کمک گرفتیم

 

اظهار داشته‌اید که فرزند شما پرخاشگر است و دیگران و حتی والدینش را می‌زند. طبیعتا این موضوع، اسباب نگرانی شما را فراهم کرده است. در ادامه در همین باره، چند توصیه به شما خواهیم کرد.

   نصیحت کافی نیست

در پیامک‌تان گفته‌اید که هرچه به او می‌گوییم که زدن خوب نیست، فایده ندارد. توجه داشته باشید  برای حل این مشکل، نصیحت کافی نیست و بهتر است به موضوع پرخاشگری کودک نگاه سیستمی داشته باشید. فراموش نکنیم کودکان بیشتر تحت تاثیر مشاهده ها و واکنش‌های اطرافیان به خصوص والدین، رفتار و واکنش نشان می‌دهند. پس برای خاموش کردن رفتار پرخاشگرانه کودک دنبال علت‌هایی باشید که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌شود.

   شما یا پدرش پرخاشگر نیستید؟

کودکان پرخاشگر احتمالا اطرافیان پرخاشگری دارند و کودک در برابر پرخاشگری بزرگ ترها، احساس ناکامی یا به تقلید از آنان برای رسیدن به خواسته های خود پرخاشگری می‌کند. بنابراین و در این شرایط، برخورد آرام و پرهیز از پرخاشگری با کودک رویه او را تغییر می‌دهد.

   شاید دنبال جلب توجه است

علت دیگر پرخاشگری کودک و زدن دیگران شاید به دلیل فقدان توجه به او باشد و در این شرایط با زدن دیگران می‌خواهد در کانون توجه شما و اطرافیانش قرار گیرد بنابراین به این رفتار اشتباه خود ادامه می‌دهد. در همین  خصوص توصیه می‌شود که   به اندازه و به هنگام، نیاز عاطفی کودک را تامین کنیم تا با پرخاشگری دنبال جلب توجه نباشد.

   اطرافیان به این رفتارش می‌خندند؟

برخی کودکان همه رفتارهایشان حتی زدن دیگران موضوع خنده و سرگرمی بزرگ‌ترها تلقی می‌شود و این خنده در قبال رفتار کودک باعث تشویق وی و تقویت رفتار پرخاشگرانه‌اش می‌شود. همان گونه که توجه به رفتارهای مثبت کودک و تشویق او باعث تقویت و افزایش تکرار آن رفتار می‌شود، بی‌توجهی به رفتارهای نامطلوب مثل زدن و... می‌تواند به صورت تدریجی رفتار نامناسب کودک را از بین ببرد.

   نوزادی به جمع‌تان اضافه نشده؟

گاهی علت پرخاشگری کودک ناشی از تولد فرزند دوم است که برای کودک 4 ساله یک حادثه است چون  به طور ناگهانی همه توجه‌ها به سوی نوزاد جلب می‌شود و کودک احساس ناامنی  می کند و برای جلب توجه، پرخاشگر خواهد شد. در این صورت، ضرورت دارد والدین بیش از گذشته، کودک اول را مورد توجه قرار دهند.

   در جمع هم به او توجه کنید

اگر کودک شما در جمع خانوادگی که کودکان دیگری هم حضور دارند، مورد بی‌توجهی قرار می‌گیرد یا به کودکان دیگر بیشتر توجه می‌شود، این خطا نیز می‌تواند به احساس ناکامی و پرخاشگری کودک بینجامد. در نهایت فراموش نکنیم برای هر تغییر در کودکان باید والدین رفتار خود را بررسی کنند  وآن را تغییر دهند چون کودکان از عمل ما الگو می‌گیرند، پیروی می‌کنند و صرفا نصیحت زیاد کارساز نیست.

 

مخاطب گرامی، وسواس و دقت نظر همسر شما برای رعایت بهداشت پس از فوت دایی‌شان تا حدودی طبیعی است و نیاز به گذر زمان دارد تا این وسواس تعدیل شود. با این حال، چند توصیه به شما برای مدیریت شرایط پیش آمده داریم.

  این خودمراقبتی نوعی سوگواری است

قبل از هر چیز توجه داشته باشید که این خود مراقبتی شدید به نوعی سوگواری ایشان برای دایی فوت شده‌شان است. ترس از مردن از طریق این بیماری(کرونا)، اضطراب، افسردگی، وسواس مزمن و نگرانی درباره سلامت، واکنش‌های روانی شایع ناشی از اضطراب ابتلا به بیماری کروناست. استرس ناشی از این بیماری، سیستم ایمنی بدن را ضعیف می‌کند و از آن جایی که بیماری کرونا به دلیل ناشناخته بودن استرس و اضطراب زیادی ایجاد می‌کند، بنابراین نیاز است عوامل مرتبط با آن را شناسایی و از آن‌ها برای کاهش اضطراب کووید 19 استفاده کرد. پژوهش‌های متعدد نشان دادند که با کاهش استرس، اضطراب و افسردگی میزان سلامت روان و سلامت عمومی افزایش می‌یابد.

  به همسر‌تان ثابت کنید که پایبند به پروتکل‌ها هستید

زمانی مهارت‌های مقابله‌ای می‌تواند کارآمد باشد که موقعیت استرس‌زا از دو ویژگی مهم برخوردار باشد. این دو ویژگی عبارت اند از: پیش‌بینی‌پذیری و کنترل‌پذیری. بنابراین به شما مخاطب گرامی توصیه می‌کنم شرایط را قابل پیش‌بینی و کنترل شده برای همسرتان تداعی کنید و به این ترتیب رفتارهای اضطراب‌زای ایشان را کاهش دهید. به او ثابت کنید که مراقب خود و خانواده‌تان هستید. رعایت پروتکل‌های بهداشتی، شست‌وشوی دست‌ها و زدن ماسک و رعایت فاصله در بیرون و شست‌وشو و ضدعفونی خریدهایی که از بیرون به منزل می آورید، ضروری است.

  خودتان را حساس به ماجرا نشان دهید

در کلام هم با همسرتان در خصوص جلوگیری از ابتلا به کرونا خود را هم رای و حساس نشان دهید. احتمالا همسرتان از شما در این باره مطمئن نیست و رفتاری دیده یا کلامی شنیده که باور ندارد شما هم به اندازه ایشان مراقب خودتان باشید. باید کمی بگذرد و شما با رفتار و کلام‌تان به او ثابت کنید که شما هم مراقب خود و خانواده‌ هستید، رعایت می‌کنید و اوضاع را تحت کنترل دارید تا شدت رفتار ایشان در خصوص دوش گرفتن هر روزه از شما سلب شود.

  انرژی مثبت را به فضای خانه‌تان بیاورید

از آن جایی که عوامل روان شناختی مثبت با استرس رابطه منفی دارد، سعی کنید هیجانات مثبت و حس امید و شادکامی را در خانه بالا ببرید. از کارهایی همچون تبریک تولدها(همسر و فرزندان)، سالگرد ازدواج‌تان، خرید شیرینی و گل برای همسرتان و دادن پیام‌های عاشقانه کمک بگیرید تا حس توجه و علاقه مندی‌تان را به خانم‌تان ابراز کنید. با این اتفاق، عزت‌نفس همسرتان بالاتر می‌رود و جریان این حس در فضای خانه حال بچه‌ها و البته شما را هم بهتر می کند.

 

 به او یادآوری کنید که در حال یادگیری است

بخش قابل توجهی از اشتباهات دوره نوجوانی به  دلیل رشد مغز و هورمون‌های بدن اوست. به عنوان مثال مطالعات نشان می‌دهد به واسطه نوع تحول مغز در این دوره، تصمیم‌های هیجانی و بدون فکر، اتفاقی معمول در این دوره است. صحبت مادر با پسر درباره ویژگی‌های دوره رشد و تغییرات مغز و ... می‌تواند نشانگر همدلی مادر با پسر باشد و باعث شود تا پسر اعتماد بیشتر به مادر خود پیدا کند.

 روش شرمنده‌سازی را فراموش کنید

از استفاده از جملات سرزنش‌آمیز که باعث شرمندگی او می‌شود، خودداری کنید چرا که به کار بردن این جملات نه تنها در طولانی مدت باعث بهبود رفتار نمی‌شود که اوضاع را بدتر می‌کند. یادتان باشد وقتی نوجوان احساس بدی نسبت به خود پیدا کند، احتمال این‌که انتخاب‌های اشتباه‌تری انجام دهد، افزایش می‌یابد.

 تذکرات متعدد را رها کنید

شکایت کردن مکرر از رفتار ناپسند یک پسر نوجوان، نمونه بارز آب در هاون کوبیدن است. اگر می‌خواهید حرف‌ها و تذکرات شما موثر باشد، دفعات آن را کاهش دهید. در زمان بیان، به تن صدای خود دقت کنید و مراقب باشید صحبت شما حالت ناله پیدا نکند. زمان‌بندی مناسب برای بیان موضوع داشته باشید و در نهایت به این نکته  توجه کنید که هنگام تذکر دادن به یک نوجوان تماس چشمی توصیه نمی‌شود.

 دوستان پسرتان را بهتر بشناسید

به طور مثال سعی کنید فضای خانه را طوری فراهم کنید که پسر نوجوان‌تان بتواند از دوستانش در خانه پذیرایی کند البته با رعایت کامل پروتکل‌های بهداشتی و مثلا در حیاط خانه و با حفظ دقیق حریم خانواده و  ... . برای این موضوع مهم است که نوجوان شما در عین حال که قوانین خانه را می‌داند، از آزادی عمل نسبی برای دعوت از دوستانش برخوردار باشد. یادتان باشد که یکی از بهترین راه‌های پیشگیری از رفتارهای خطرناک نوجوانان نزدیک بودن به آن‌هاست. علاوه بر این هر چه بتوانید دوستان پسرتان را بهتر بشناسید، شناخت بهتری از پسر خود به دست خواهید آورد.

 از قدرت داستان‌ها غافل نشوید

بسیاری از والدین تصور می‌کنند با ورود فرزندشان به دوره نوجوانی، دوره داستان‌گویی آن‌ها هم به انتها می‌رسد. در حالی‌که داستان‌ها و خاطرات والدین به شرط رعایت برخی نکات برای نوجوانان بسیار جذاب است و می‌تواند هنوز هم ابزار تربیتی خوبی باشد. برای پسر نوجوان خود داستان‌هایی از مردانی که تصور می‌کنید می‌توانند الگوی خوبی برای او باشند، تعریف کنید اما دقت کنید که در این داستان‌ها کلنجارهای این مردان برای انتخاب مسیر درست در زندگی را به شکلی واقعی به نمایش بگذارید. نوجوانان وقتی بشنوند که دیگران هم دچار وسوسه شده‌اند و برای انتخاب مسیر درست دشواری کشیده‌اند، احتمال بیشتری دارد که برای انتخاب مسیر درست، دشواری‌ها را تحمل کنند.