ماشین لباس‌شویی یک شیء بی‌جان است که نه تنها آزارش به کسی نمی‌رسد بلکه کلی خاصیت‌ دارد. همین جسم بی‌جانِ بی‌آزار اما خیلی‌ها را می‌ترساند. این را من نمی‌گویم، لباس‌های چرکی می‌گویند که توی هزار سوراخ قایم‌شان کرده‌اید تا مبادا مجبور به شستن‌شان شوید. لبا‌س‌شویی یک دهان دارد و چند دکمه و درجه. کار آن دهان بلعیدن شما نیست و چیزی جز رخت چرک به کارش نمی‌آید. با آن درجه و دکمه‌ها هم به ماشین بی‌نوا می‌گویید  که دقیقا با لباس‌های‌تان چه کار کند. موجودی از این حرف گوش‌کن‌تر سراغ دارید؟ اما راه حرف زدن با آن را باید بلد باشید. مسلما لباس‌شویی با داد و فریاد کار نمی‌کند. کاری هم جز تمیز کردن لباس کثیف یا خشک کردن رخت خیس از آن برنمی‌آید. شاید چیزی که گیج‌تان می‌کند، نوشته‌های غیرفارسی روی دکمه‌هاست. خیلی سخت نیست. لباس‌های‌تان را داخل آن بریزید. محفظه کوچکی را که قسمت بالایی ماشین است با پودر یا مایع لباس‌شویی پر کنید. حالا دکمه «Power» را بزنید، بعد برنامه یا زمان شست‌وشو را معلوم کنید و درنهایت «Start» را فشار دهید. برای انتخاب برنامه شست‌وشو، کافی است یک‌بار از بزرگ ترها بخواهید که مناسب‌ترین گزینه را با توجه به جنس لباس‌، نشان‌تان بدهند. 

هر لباس‌شویی برنامه خاص خودش را دارد که با دفترچه راهنما هم می‌توانید از آن سر در بیاورید. فقط حواستان باشد که لباس‌های تیره و روشن را باهم در ماشین نریزید؛ رنگ‌تورنگ شدن لباس‌ها، تقصیر زبان‌نفهمی لباس‌شویی نیست. باید لباس‌های سفید، سیاه و رنگی را از هم تفکیک کنید و هرکدام را جداگانه در ماشین بریزید. حجم لباس هم اهمیت دارد. دهان لباس‌شویی را به اندازه گنجایش آن پر کنید.

کره خاکی ما پر از مکان‌های مرموز مشهوری است که از داستان پشت آن‌ها بی‎خبریم. بعضی از این اماکن به مرور زمان مقصد پرطرفدار گردشگران نترسی شده است که مسافت‌های زیادی را برای رسیدن به آن‎ها طی می‎کنند تا ماجراجویی و شجاعت‌شان را به رخ بکشند. خانه‌های متروکه هم ازجمله این مکان‌های مرموز است که گاهی تنها بی‌اعتنایی به آن‎ها و مخروبه شدن‎شان، داستان‌پردازی‌های زیادی را باعث شده و زودباوران را فریب داده است. اگر این دست سوژه‎ها برای‎تان جالب است، ما مسیر سفر به یکی از این مکان‌های اسرارآمیز را برای شما کوتاه کردیم؛ در پرونده مجهول این هفته به خانه‌ای پرحاشیه سر می‎زنیم.

 

امشب موقع نگاه کردن به آسمان تاریک، به ستاره‌ها دقت کنید. به‌نظر شما ستاره‎ها به چه رنگ‎هایی دیده می‎شوند؟ چی؟ سفید و درخشان هستند؟ خب کمی دیگر دقت کنید! چندتا هم زرد دیدید؟ بعضی‌‏ها هم انگار نارنجی یا قرمزند؟ ستاره آبی کم‎رنگ هم پیدا کرده‎اید؟ خب خب خیلی هم عالی! اصلا نگران نباشید شما خیالاتی نشده‎اید اتفاقا چشم‎های شما دارد خیلی درست و دقیق می‎بیند. رنگ ستاره‎ها با هم فرق دارند و این یک پدیده واقعی است که ممکن است قبلا هم به آن توجه کرده باشید ولی این تفاوت رنگ ستاره‎ها به چه چیزی مربوط می‏شود؟ چه چیزی باعث می‎شود یک ستاره رنگی نزدیک به آبی داشته باشد و دیگری زرد یا نارنجی باشد؟ رنگ ستاره‎ها به دمای آن‎ها ربط پیدا می‎کند. احتمالا توی فیلم‎ها یا آزمایش‎های مدرسه دیده‎اید که وقتی یک تکه آهن را روی آتش می‎گیرند، آهن از رنگ تیره کم‎کم به نارنجی و زرد درمی‎آید و اگر این داغ کردن برای طولانی مدت ادامه پیدا کند، رنگش سفید می‌‎شود. مشابه این اتفاق درون ستاره‎ها رخ می دهد. ستاره‎های مختلف عناصر متفاوتی در خود دارند اما بیشترشان از هیدروژن، هلیوم، کربن و فلزات سنگین تشکیل شده‎اند. می‏‌دانیم که  ستاره‎ها این عناصر را در واکنش‎های هسته‎ای می‎سوزانند و با انرژی تولید شده‎اش نور و گرما آزاد می‎کنند. بسته به این که چه عناصری در ستاره می‎سوزد، میزان انرژی آزادشده و حرارتی که تولید می‎شود، فرق دارد بنابراین میزان دمای ستاره بر رنگ آن هم تاثیر می‎گذارد؛ درست شبیه همان تکه آهن داغ‎شده. نکته جالب این جاست که برخلاف تصورتان زرد و نارنجی،  رنگ‎های مربوط به دماهای خیلی زیاد نیستند بلکه سفید و آبی نشان‎دهنده دمای خیلی‎خیلی زیاد در ستاره هاهستند  و ستاره‎های زرد، نارنجی و قرمز، ستاره‎های به نسبت سردتر ‎ند.

نوشابه  مشکی

 بدون رنگ خوراکی، سبز است.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

حتما برای شما هم دیدن شارژرها و سیم‌های در هم تنیده و پیچیدن اعصاب خردکن‌شان به‌دور سه‎راهی‌های برق صحنه آزار دهنده‌ای است. امروز قرار است با هم یک‌بار برای همیشه به دنبال راه چاره باشیم. در ادامه دو ایده را با هم یاد می‌گیریم که هر دو را می‌توان با روشی ساده و با استفاده از مواد دورریختنی انجام داد:

 همه آن‌چه نیاز دارید:  جعبه کفش، کاغذکادو یا برچسب طرح‌دار، مداد نوک‌تیز برای ایجاد کردن سوراخ، قیچی و چسب، پارچه ضخیم، دکمه جفتی یا چسب نر و ماده خیاطی

  در ایده اول همان‌طور که می‌بینید کافی است یک جعبه کفش بردارید که ابعادش مناسب سه‎راهی یا چندراهی‌تان باشد. رویه‌اش را با کاغذ کادو جلد یا با استفاده از مقداری برچسب طرح‌دار آن‌ را نونوار کنید. به تعداد سیم‌هایی که قرار است از چندراهی برق عبور کند، به‎اضافه فضایی برای سیم اصلی چندراهی، چندسوراخ در دیواره جعبه ایجاد کنید. ساده‌ترین راه برای این‌کار استفاده از یک مداد نوک‌تیز است. سپس دورتادور سوراخ را با قیچی تمیز کنید. حالا از این جعبه جادویی و منظره زیبایی که گوشه اتاق یا روی میزتان ساختید، لذت ببرید!

  در ایده دوم همان‌طور که در عکس‌ها مشخص است، برای سامان دادن به هندزفری‎ها و دیگر سیم‌های انتقال داده شده، کافی است یک تکه پارچه‌ نسبتا ضخیم و زیبا پیدا کنید و مانند عکس برش بزنید. بعد تعدادی برش موازی برای قرار گرفتن دسته‌سیم‌های جمع‎شده روی آن ایجاد کنید. برای این ایده می‌توانید به سراغ ساک‌ها یا کیف‌‍‌های پارچه‌ای دورریختنی بروید و از آن‌ها دوباره استفاده کنید. در انتها به قسمتی از پارچه که روی هم برمی‌گردد، دکمه جفتی بدوزید یا از چسبک‌های مخصوص خیاطی استفاده کنید تا این ساندویچی که ساخته اید باز نشود. چطور بود؟

 

همه نوجوانان دغدغه‌ها و ترس‎هایی دارند مانند: رسیدن به سن بلوغ، تغییراتی که در جسم‌شان به‌وجود می‌آید، تمام شدن مقطع ابتدایی و ورود به دوره متوسطه، نمایان شدن جوش یا لکه‌هایی در صورت، ترس از آینده، ترس از دوستی‌های افراطی، ترس از ازدواج و ترس از وضعیت اقتصادی. یکی از مهم‎ترین دغدغه‌های این سن، انتظارهایی است که والدین از ما دارند. آن‎ها فکر می‌کنند که ما خیلی بزرگ شده‎ایم و باید همیشه مودبانه رفتار کنیم و حتی بازی‎هایی را که دوست داریم، انجام ندهیم درصورتی‎که ما هنوز در مرز بین کودکی و نوجوانی هستیم و به بازی کردن و تخلیه انرژی و هیجانات خود احتیاج داریم. من نمی‎گویم والدین از ما هیچ انتظاری نداشته باشند اما باید توقعاتشان به‎جا باشد و به احساسات و علایق ما احترام بگذارند. شما چه دغدغه‎هایی دارید؟ آیا راه‌حلی هم برای آن‎ها دارید؟ من چند راه‎حل به‌نظرم می‌رسد که با شما درمیان می‌گذارم، شاید برای‌تان جالب باشد:

1. به خودمان ایمان داشته‎باشیم.

۲. همه ما نوجوان‌ها رویاهایی یا بهتر است بگویم نقشه‎هایی برای آینده در ذهن خود تصور کرده‌ایم. پس برای رسیدن به آن‎ها باید سعی و تلاش  داشته باشیم  و با هدف زندگی‌ کنیم.

۳. به نظرات والدین احترام بگذاریم و این درک را داشته باشیم که آن‌ها بهترین و دلسوزترین راهنمایان ما هستند.

4. همیشه فعال باشیم و اوقات فراغت‌مان را با یاد گرفتن مهارت‎های هنری و ورزشی و خواندن کتاب‌های مناسب پر کنیم تا دغدغه‌های ذهنی‎مان کمتر شود.

5. برای دوستی‎های‌مان همیشه حد و مرز قائل شویم. داشتن دوست خوب یک نعمت است و سرنوشت انسان را تغییر می‎دهد اما نباید این دوستی به گونه‎ای باشد که آرامش روحی و روانی ما را به هم بزند.