دعوت شدنت به تلویزیون خیلی سروصدا کرد. علاقه‌ات به محیط‌زیست از کجا می‌آید و صحبت‌هایت در برنامه شگفت‎انگیزان چه واکنشی داشت؟

دو، سه ساله بودم که در کارتون شرک برای اولین‌بار یک اژدها دیدم و عاشقش شدم. آن‌قدر اژدها را دوست داشتم که چندتا اسباب‌بازی اژدها خریدم. مدت‌ها بعد فهمیدم که موجوداتی واقعی به‌نام دایناسورها وجود داشته که شبیه اژدها بوده اند. اطلاعات زیادی درباره‌شان نداشتم ولی وقتی فهمیدم که دایناسورها منقرض شده‌اند و هیچ‌وقت نمی‌توانم آن‌ها را ببینم، ناراحت شدم. تصمیم گرفتم در دنیای واقعی حیوانات مطالعه کنم؛ کتاب بخوانم و در اینترنت تحقیق کنم. حدود یک‎سال پیش، وقتی به اطلاعاتم در این‎زمینه اضافه شد، صفحه‌ای در اینستاگرام باز کردم تا مردم را با حیوانات آشنا کنم. چندروز پیش به برنامه «شگفت‌انگیزان» دعوت شدم و درباره حیوانات صحبت کردم که پربازدید شد و

 آدم های معروف‌ زیادی به آن واکنش نشان دادند. خیلی از هنرپیشه‎ها تشویقم کردند و درباره من نوشتند. حتی فهمیدم «هدیه تهرانی»، بازیگر و فعال محیط‎زیست از مدت‌ها پیش صفحه من را دنبال کرده‌بود. بعد از «شگفت‌انگیزان» هم مردم لطف زیادی داشتند.

    فعال محیط‌زیست به چه کسی می‌گویند؟

محیط‎زیست بعضی‌وقت‌ها فقط زمینه‌ای برای تظاهرکردن آدم‌هاست. بعضی‌ها مدام از محیط‌زیست صحبت می‌کنند ولی علاقه‎شان، نمایشی ا‎ست چون هیچ‌کدام از قواعد را رعایت نمی‌کنند. من، خودم را بیشتر یک جانورشناس می‌دانم و معتقدم فعال محیط‎زیست واقعی کسی‎ است که «پسماند صفر» باشد؛ یعنی هیچ زباله‌ای تولید نکند. خودم هم تا جایی‌که بتوانم از وسایل چندبار مصرف استفاده می‌کنم تا پسماند کمتری تولید کنم. پسماندها پوشش گیاهی را نابود می‌کنند و زندگی حیوانات را به‌خطر می‌اندازند. اگر حیات‌وحش نباشد ما هم نیستیم. مثلا چندسال پیش منطقه‌ای به‌نام «یلواستون» در آمریکا گرفتار بیابان‌زایی، فرسایش خاک و یک زیست‌بوم نامتوازن بود. چون گرگ‌های خاکستری در آن منطقه منقرض شده‌بودند. بعد از چندسال وقتی گرگ‌های خاکستری وارد «یلواستون» شدند، جدا از این‌که اکوسیستم عوض شد حتی مسیر رودخانه هم به‌خاطر گرگ‌ها  تغییر کرد. برگشتن گرگ‌ها باعث فرار گوزن‌ها از مناطقی شده‎بود که امکان به دام افتادن‌شان در آن مناطق بالا بود و دوری گوزن‌ها از این منطقه، باعث رشد و احیای دوباره پوشش گیاهی و درختان شد. وقتی رودخانه‌ها پیچ‌وتاب کمتری خوردند، مجراهای گذر آب باریک‌تر شدند و این باعث کاهش فرسایش خاک شد. ماجرای منطقه «یلواستون» ثابت می‌کند که انقراض گونه‌ای از حیوانات به‌شدت روی محیط‌زیست ما تاثیر می‌گذارد. ماجرای مفصل و جالبی دارد که پیشنهاد می‎کنم بچه‎ها درباره‌اش بخوانند.

    حیوانی هست که از آن بدت بیاید؟ 

از حیوانات بدم نمی‌آید اما از بعضی‌های‎‌شان می‎ترسم؛ مثلا از ملخ‌های بزرگ ترسناک و سوسک حمام. آن‌ها را دوست دارم ولی نزدیک‌شان نمی‌شوم. ببینید هر جانوری، خاصیتی دارد. حتی همین سوسک حمام که خیلی‌‏‏ها ازآن چندش‌شان می‌شود و دوست دارند به‎کلی از بین برود. من چندجا خوانده‌ام که اگر این جانور منقرض شود، محیط‎زیست نابود می‌شود. سوسک‌های حمام از موادی تغذیه می‌کنند که سرشار از نیتروژن است. آن‌ها این ماده باارزش را در مدفوع خود به‌شکلی به خاک برمی‌گردانند که آن را حاصلخیز و غنی می‌کند و برای گیاهان قابل استفاده است. از بین رفتن این جاندار آثار خیلی‌بدی روی سلامت جنگل‌ها و به‎شکل غیرمستقیم روی دیگر جانداران آن زیست‌بوم دارد. من البته بیشتر از همه دلم به حال کفتارها می‌سوزد چون بسیار مورد ظلم قرار می‌گیرند. این حیوان تلفات زیادی دارد و از گونه‌هایی است که درخطر انقراض قرار دارد. همه مردم باید از همین الان از نفرت داشتن از این حیوان دست بردارند. شما اگر یک الماس داشته‌باشید و همه بگویند این الماس زشت و بد است، ته دل‌تان هنوز آن را دوست دارید ولی وقتی همه بگویند که الماس‌تان به‌درد نمی‌خورد، باور می‌کنید که بی‌ارزش است. تصور خیلی‎های‎مان از کفتار یک حیوان دزد و لاشه‌خوار و کثیف است. چرا همه از یال اسب و کوپال شیر می‌گویند ولی یال کفتار را نمی‌بینند؟ چرا همه پلنگ و شیر را نماد قدرت می‌دانند و از کفتار نمی‌گویند؟ چرا در داستان‌ها کفتارها حیواناتی بدجنس هستند؟ کفتار اصلا حیوان بدی نیست. جغد، شوم و روباه، بدجنس و کلاغ، خبرچین نیست. این‌ها باورهایی ا‎ست که اشتباه به ما تحمیل شده‌است. آرزو دارم تا قبل از 20سالگی مستندی بسازم و برای اولین‌بار تصویر شکارکردن کفتار راه‌راه ایرانی را به ثبت برسانم. تصویری که در هیچ‌جای دنیا ثبت نشده‌است. می‌خواهم آدم‌ها را با طبیعت آشتی بدهم. به دوستانم پیشنهاد می‌کنم کتاب‌های «پستانداران ایران» نوشته «علی گلشن»، «حیات‎وحش ایران: مهره‎داران» از «اسکندر فیروز»، «راهنمای صحرایی پستانداران ایران»، فرهنگ‎نامه حیات‎وحش ایران»، مجلات «سرزمین من» و به خصوص کتاب «رد پا» را بخوانند. این‌ها منابع خوبی هستند و اطلاعات جالبی درباره حیات‎وحش دراختیار ما نوجوان‌ها می‌گذارند.