سقوط آزاد!

 

 اگر یادتان باشد، هفته قبل درباره اهمیت و روش گرم‎کردن پیش از ورزش صحبت کردیم و قرار شد امروز برویم سراغ سردکردن بدن که انصافا یکی از مراحل سخت ورزش است. نه به این‎ دلیل که سرد کردن کار پیچیده‌ای است یا احتیاج به تخصص خاصی دارد؛ بلکه از این نظر که بعد از ورزش، حسابی خسته‌ شده‌ایم و معمولا حوصله نداریم اما اگر بدانیم با سردکردن چه لطفی به بدن‌مان می‌کنیم، هیچ‌وقت آن را پشت‎گوش نمی‎اندازیم. با سردکردن، ضربان قلب که درجریان ورزش بالا رفته‎بود، به‌تدریج به حالت استراحت برمی‌گردد و فشار خون، تنظیم می‌شود بنابراین دچار بی‌حالی، گیجی و (گاهی) غش کردن بعد از ورزش نخواهیدشد. همچنین این نوع تمرینات، در کاهش درد بدن، انعطاف‌پذیری و برگشت به حالت اولیه عضلات موثر است. زمان لازم برای سردکردن بین 10 تا 15دقیقه است و تمام مراحل آن دقیقا عکس گرم‌کردن انجام می‌شود. به‌ این‌صورت‌که در مرحله اول، باید حرکات پرشی انجام بدهید. در قدم دوم کمی سرعت خود را پایین بیاورید و بهتر است حرکات هوازی انجام دهید. در مرحله آخر هم با حرکات کششی یا انعطاف‌پذیری تمرینات خود را پایان دهید. این نکته را از یاد نبرید که سردکردن، کار اضافی در تمرین نیست بلکه از مهم‌ترین قسمت‌های فعالیت ورزشی شما محسوب می‌شود.

 

 13سال پیش یکی از خفن‎ترین پویانمایی‎های قرن ساخته‎شد. آن‎وقت‎ها شما خیلی کوچک بودید و بعضی‎های‎تان حتی به‎دنیا هم نیامده‎بودید اما شک ندارم که بعدها از بس تعریف «موش سرآشپز/ Ratatouille» را شنیدید، رفته‎اید سراغش و حسابی با آن کیف کرده‎اید. در اطلاعات عمومی این‎هفته، نمونه‎هایی از توجه شگفت‎انگیز سازندگان این مجموعه به جزئیات را برای‎تان رو می‎کنیم که بعید است بعد از خواندنش بتوانید جلوی خودتان را بگیرید که موش‎ سرآشپز را دوباره یا چندباره  نبینید.

 

2- اگر به شما بگویند سروکله یک موش در آشپزخانه پیدا شده‎است، بعد از جیغ‎زدن‎های فراوان احتمالا به اولین چیزی که فکر می‎کنید، کثیف شدن وسایل و غذاهاست. سازندگان پویانمایی این مشکل را چطور حل کردند؟ حتما یادتان می‎آید رمی (موش سرآشپز) بعد از ورود به آشپزخانه، اولین کاری که کرد، پریدن توی سینک پر از آب و صابون بود. برای همین خیال ما درطول فیلم راحت بود که غذاها آلوده نشده‎اند.

 

 

 

 

 

 

4- سازندگان فیلم، حسابی حواس‎شان به تمیزی و نظافت بوده‎است. اگر با صحنه آب‎وصابون قانع نشده‎اید، با این یکی حتما راضی می‎شوید. رِمی درطول فیلم، برخلاف همه موش‎های دیگر روی دوپا راه می‎رود. چرا؟ چون او یک آشپز است و دست‎هایش باید همیشه تمیز باشند.

 

 

 

 

 

 

 

6-وقتی لینگویینی، برای سوپ تره‎فرنگی خرد می‎کند، یک رد سبزرنگ روی تخته‎کار آشپزخانه دیده می‎شود. اگر تا حالا آشپزی کرده‎باشید یا موقع آشپزی کردنِ دیگران آن‎ها را تماشا کرده‎باشید، می‎دانید که امکان ندارد تخته آشپزی از سبزی، رنگ نگیرد. این یعنی آخر دقت!

 

 

شنبه‎هااین جا با هم زبان تمرین می کنیم . به ما بگوییدیاد گرفتن چه چیزهایی در زبان انگلیسی برای تان سخت است تا راه آسان تر کردنش را با هم پیدا کنیم .

 

ایده و اجرا:

محمدپور - مرادی

شاید فکر کنید پیام های  ارسالی شما به مجلات و روزنامه های مورد علاقه تان، خوانده نمی شود در صورتی که این طور نیست ؛ خوانده می شود،   آن هم به طور کامل اما در کمال ناباوری با بی توجهی که کشنده ترین سلاح است، تکه و پاره 

می شود .ما چون خیلی طرفدار صلح هستیم،  این ستون را راه انداختیم که با شما دوست باشیم و اختلاط کنیم .  

 

 نویسنده: تینا جمالی

 ناشر: هوپا  

قیمت: 18هزارتومان

     تا حالا شده روز تولدت کسی برایت هدیه نگیرد؟ حتی کسی تبریک هم نگوید و خودت برای خودت هدیه بگیری؟ مثلاً کتابی که تو را به آرزوهایت برساند و با خواندن آن کتاب کوچک بشوی قد یک موش؟ و برای این‌که برگردی به قد خودت، مجبور باشی از «پیربابا» یا «آدم بی‏ریختان غول‎صفتان» کمک بگیری؟ خب قطعاً نه! ولی همه این‎ها برای «هلیا» اتفاق افتاده‎است. هلیا به همراه دوستش، «نگین» به کتاب‎فروشی می‎رود تا برای خودش هدیه بگیرد اما چه هدیه‎ای! وقتی به خانه می‎آید و شروع به خواندن کتاب می‎کند، احساس سرگیجه بهش دست می‎دهد و اتفاق‎های عجیبی برایش رخ می‎دهد که قبلا یک‎کم‌اش را برای‎تان تعریف کردم. بخشی از کتاب «معجون سحرآمیز در کارخانه متروک» را برای‎تان انتخاب کرده‎ام:

«تاریکی، تاریکی، تاریکی. وقتی تاریکی با بوی گند قاطی شد، هلیا یواش‎یواش احساس کرد کف پاهایش نم دار شده. با خودش گفت الان حتماً کف پاهایم لجنی است. حالت تهوع داشت و از این فکر که توی لجن قدم می‎زند، مورمورش می‌شد. دلش می‌خواست از کسی کمک بگیرد. مثلا دستش را روی شانه کسی بگذارد تا راه را به او نشان دهد. ولی «پوریل» جلویش بود. اگر می‎خواست از او کمک بگیرد، حتماً باید دستش را روی شانه مودار او می‎گذاشت. با خودش فکر کرد آن‌موقع حتماً دلش به‌هم می‎خورد. شاید هم غش کند. بعد هم فکر کرد «نکنه من رو به جای بدی ببرند؟ نکنه می‏خوان کلکم رو بکنند؟» ناگهان ایستاد».