گفت و گو
تعداد بازدید : 28
مدال تلخ و شیرین
گفت وگو با شطرنج باز 16 ساله ای که با کسب نقره در مسابقات جهانی کوله بار مدال هایش را پربارتر کرد
نویسنده : صادق جهانی|خبرنگار
اوایل دیماه امسال مسابقات بینالمللی شطرنج در رده سنی نوجوانان بهمیزبانی گرجستان برگزار شد و تیم ملی ایران، یک سروگردن بالاتر از رقیب قدرتمند روسی خود در جایگاه سوم ایستاد. آنچه این مسابقات را همانند بیشتر رقابتها از رویدادهای ورزشی قبل از شیوع کرونا متمایز کرد، برگزاری آن بهصورت آنلاین بود که تجربه متفاوتی پیشروی شرکتکنندگان نوجوان قرار داد. یکی از این نوجوانان خوشفکر که در این رقابتها خوش درخشید و حریفان سرسختی را از پیشروی خود برداشت، «امیررضا پورآقابالا» شطرنجباز 16ساله تبریزی است. در ادامه گپ من با امیررضا را میخوانید.
عشق به مهرههای شطرنج از 7سالگی
بعد از چاقسلامتیام با امیررضا میخواهم از روزی که تصمیم گرفت مهرههای شطرنج را جابهجا کند، برایمان بگوید: «شطرنج را از هفتسالگی شروع کردم. اولین حریفم پدرم بود و بازی با او باعث شد که از شطرنج خوشم بیاید. برای همین در دورههای آموزشی ثبتنام کردم. درطول این سالها در مسابقات گروهی و لیگ برتر هم زیاد بازی کردم و اولین قهرمانیام در رده سنی نوجوانان در کشور مربوط به دو سال پیش بود که در استان قم برگزار شد و با کسب هفت امتیاز اول شدم. قهرمانی در قم، مجوز ورودم به مسابقات آسیایی بود. در مسابقات قهرمانی زیر 16سال آسیا که بهمیزبانی سریلانکا و بهروش سوئیسی برگزار شد، با شکستدادن حریف هندی مقام سوم را بهدست آوردم».
باختی که میتوانست بُرد باشد
صحبتم با نوجوان شطرنجباز تبریزی را بهسمت مسابقات جهانی گرجستان و تصمیم اش مبنیبر شرکت در این مسابقات میبرم و در ادامه از سطح و کیفیت بازی رقیبان میپرسم: «متاسفانه در این 9ماهی که کرونا آمدهبود نتوانستم در مسابقهای شرکت کنم و حتی کمکم داشتم قوانین شطرنج را فراموش میکردم. تا اینکه فدراسیون شطرنج با من تماس گرفت و من را درجریان این مسابقه گذاشت. مسابقات در دو مرحله برگزار شد؛ یک مرحله مقدماتی بود که سه نفر برتر هر قاره به فینال راه پیدا میکردند. بعد مرحله نهایی که 16نفر بهصورت حذفی و درطول چهار روز با یکدیگر رقابت کردند. در دور نهایی بهترتیب با چهار شطرنجباز از کشورهای اوکراین، گرجستان، کلمبیا و آلمان رقابت کردم که متاسفانه به رقیب آلمانیام باختم و دوم شدم. بالاخره مسابقات جهانی بود. حریفانم هم قوی بودند و سبک بازیشان به همدیگر نزدیک بود و این کار را سختتر میکرد». امیررضا بهطور مشخص به علت شکست اش مقابل حریف آلمانی اشاره میکند: «انتظارات زیاد اطرافیان برای کسب مدال طلا، فشار روانی زیادی داشت که کار را برایم پیچیده کرد و بههمین دلیل به حریف آلمانی باختم. راستش حریف آلمانی خیلی هم قوی نبود و من خیلی بد بازی کردم».
دردسرهای مسابقات مجازی
برای هر ورزشکاری، لذت و هیجان مسابقات رودررو نسبت به مسابقات آنلاین بیشتر است. امیررضا هم با این نکته موافق است و درباره سختیهای مسابقه مجازی میگوید: «یکی از سختیهای مسابقات آنلاین، جو محیطی است یعنی شرکتکننده نمیتواند تصور کند که واقعا درحال مسابقهدادن است. قبل از کرونا روبهروی حریف مینشستم و خیلی بهتر بازی میکردم ولی در مسابقات آنلاین نمیتوانم خودم را بهخوبی با جمع وفق دهم. نکته دیگری که در مسابقات آنلاین اذیتم میکند، این است که مدام باید دوربین را باز کنم. وقتی وبکم را باز میکنم، نمیتوانم تمرکز کنم و زیاد دوست ندارم طرف مقابل من را ببیند. بهنظر من مسابقات آنلاین اصلا جذابیت ندارد». شاید این سوال برای شما هم پیش آمدهباشد که آیا امکان تقلب در مسابقه تقلب مجازی وجود دارد یا نه. امیررضا توضیح میدهد: «من یکی، دو مورد دیدم که یک نفر با تقلب چند نفر را بردهبود ولی بعدا داورها متوجه شدند و از ادامه رقابتها حذفش کردند. داورها به فردی که از سطح واقعی سنش بهتر بازی کند، شک میکنند و کسی با تقلب برنده نمیشود».
پیش بهسوی استادبزرگ شدن
بین بیشتر ورزشکاران رسم است که درطول عمر حرفهایشان، الگوهایی برای خود انتخاب میکنند و امیررضا هم از این قاعده مستثنا نیست. او از علاقهاش به یک استادبزرگ شطرنج میگوید: «عاشق بازیهای «مگنوس کارلسنِ» نروژی هستم و از سبک بازیاش خیلی خوشم میآید». امیررضا درباره مشوقهایش در شطرنج و اهداف ورزشی در آینده میگوید: «اول از همه پدرومادرم و بعد مربیان، دوستان و مسئولان هیئت شطرنج استان، مشوق من بودند و به من انگیزه میدادند که این مسیر را ادامه بدهم. هدف اول من، رسیدن به مقام استادبزرگی است و درکنار آن قهرمانی جهان در رده بزرگ سالان. مسیر طولانی و سختی پیشرو دارم و باید همیشه تمرین کنم. زیاد بازیکردن در شطرنج یکی از اصول این رشته است. زمانی در روز 10ساعت بازی میکردم و این پشتکار در پیشرفت تاثیرگذار است».