شارژرهای معیوب، کلکسیون تازه‌ای هستند که نگهداری نامناسب از کابل، کمتر کسی را ازشان بی‌نصیب گذاشته است. آسیب پذیرترین قسمت کابل شارژر، محل اتصال سیم به منبع تغذیه یا آداپتور است. این قسمت هنگام جمع کردن، پیچ می‌خورد و به مرور روکش کابل دچار ساییدگی
 می شود. اگر به موقع جلوی پارگی روکش را نگیرید، کار به قطعی سیم‌ها می‌رسد و تعمیر آن از هرکسی برنمی‌آید. برای حل این مشکل باید فکری به حال قسمتی از کابل کنید که خم می‌شود. هرچیزی که سیم را ثابت و محکم نگه دارد تا بیش‌ازحد تا نخورد، چاره کار است. لاستیک‌های حرارتی و خمیرهای قالب‌گیری سیلیکونی، روش‌هایی محبوب بین کسانی است که مدام شارژر خراب می‌کنند. کاربلدها اما همیشه به دنبال روش‌های
 در دسترس‌تر هستند. فنرهای ریز و درشت معمولا در هر خانه‌ای پیدا می‌شود. هر فنری که قطرش اندازه کابل باشد، به کمک‌تان می‌آید. فنر را باز کنید و دور کابل بپیچید. همین راه‌حل ساده، روکش کابل را از ساییدگی در امان نگه می‌دارد. گاهی اما قبل از این باید قسمت پاره‌شده روکش را تعمیر کنید. در این موارد چسب برق گزینه مناسبی به‌نظر می‌رسد. چسب را از محل اتصال سیم به منبع تغذیه تا حدود 10سانتی‌متر بالاتر، دور سیم بپیچید. با این کار استحکام کابل بیشتر می‌شود و ساییدگی به سیم‌ها نمی‌رسد. اگر زیبایی ظاهری شارژر برای‌تان اهمیت دارد، کامواهای نازک و رنگی می‌توانند زمختی چسب را بپوشانند. بافت سیم شارژر با کاموا یا نخ، کار سختی نیست. آموزش تصویری انواع گره‌بافی را به‌راحتی می‌توانید در اینترنت و صفحه‌های مجازی پیدا کنید.

شاید دور از ذهن به‎نظر برسد که باوجود پیشرفت فناوری و رصدهای ماهواره‌ای، نقطه ناشناخته‌ای در جهان  باقی مانده باشد اما به طرز ناباورانه‌ای هنوز هم مکان‌هایی روی زمین وجود دارند که پر از رمز و راز هستند. برخی از آن‌ها به‌دلیل دور از دسترس بودن کاملا به حال خود رها شده‌اند و همین به شایعات عجیبی درباره‌شان دامن زده است. در پرونده مجهول این هفته، سری به یکی از این جزایر مرموز می‌زنیم.
   بارساکلمس کجاست؟
این جزیره زمانی در دریای آرال واقع بود اما در سال‌های اخیر به‌دلیل تغییرات اقلیمی، تقریبا خشک و به یک فلات در قزاقستان تبدیل شده‌است. بیش از ١۵٠٠ جزیره در دریای آرال قرار دارد که هیچ‌کدام به اندازه بارسا عجیب نیستند. نام این جزیره به زبان بومی قزاق، به‌معنی سرزمین بدون بازگشت است که با داستان‌ها و ماجراهایی که درباره آن  نقل می‌شود، بی‎ارتباط نیست. این مکان ده‌ها سال است که به جزیره‌ای خالی از سکنه و متروکه تبدیل شده‌است. بارساکلمس با مه همیشگی و غلیظش، اتفاقات مرموزش را از نگاه رهگذران کنجکاو پنهان می‌کند. مردمی که نزدیک بارساکلمس زندگی می‌کنند، معتقدند که جزیره نوعی گذرگاه برای سفر در زمان و فضاست و با موجودات عجیبی از زمان و فضای دیگر پر شده است. مردم بومی ادعا می‌کنند که پرنده‌های غول‌پیکری اطراف جزیره می‌پرند، مارهای دریایی بزرگی در سواحل آن می‌خزند و جانوران گردن درازی سر از مه بیرون می‌آورند. حتی گزارش شده است که افرادی به قصد ماجراجویی به جزیره رفته‎ و هرگز برنگشته‎اند. همچنین می‎گویند عقربه‌های ساعت، نزدیک جزیره از کار می‌افتند و عقربه قطب‌نما به‌طرز عجیبی شروع به چرخش می‌کند. براساس روایتی قدیمی نقل می‌شود که در قرن سیزدهم این جزیره برای چند ماهی پناهگاه بومیان وحشت‌زده از حمله مغول‌ها بوده‌است اما وقتی پناهجویان به سرزمین خود برمی‌گردند، گویی ده‌ها سال از محل زندگی‌شان دور بوده‌اند!
  آخرین رویداد عجیب بارسا
از آن جا که این جزیره از مناطق اطرافش گرم‎تر بوده‌است، سال 1959 در یک زمستان سخت برخی از قزاق‌ها تصمیم می‌گیرند تا پایان زمستان در این جزیره پناه بگیرند. بهار می‌رسد اما از بازگشت این افراد خبری نمی‌شود. تعدادی از بستگان گمشدگان برای جست‌وجوی آن‌ها به جزیره می‌روند. از این تعداد نیمی در ساحل می‌مانند و بقیه وارد جزیره می‌شوند. چندروزی می‌گذرد و از جست‌وجوگران داخل جزیره خبری نمی‌شود. بازمانده‌ها به پلیس محلی خبر می‌دهند و مقامات برای بررسی دقیق‌تر بالگردی را بر فراز جزیره اعزام می‌کنند. به محض اوج گرفتن بالگرد بر بالای جزیره، موتورش از کار می‌افتد و خلبان‌ها مجبور به فرود اضطراری می‌شوند. خلبان‎ها گزارش می دهند که اشیای پرنده بیضی شکلی در مه دیده‌اند که بی‌هیچ صدایی دور بالگرد می‌چرخیدند و در همان لحظه ارتباط رادیویی‌شان قطع می‌شود. مسئولان در اقدامی دیگر تانکی متصل به کابل فلزی به داخل جزیره می‌فرستند اما همین که وارد جزیره می‌شود، ارتباط رادیویی‌ با گارد ساحلی قطع می‌شود. با کشیدن کابل فلزی، تانک را به ساحل برمی‌گردانند اما با تانکی خالی از خدمه و پر از ماده‌ای شبیه یخ روبه‌رو می‌شوند. این ماده را برای نمونه‌برداری به آزمایشگاهی در مسکو می‌فرستند اما موفق نمی‎شوند ترکیبات آن را شناسایی کنند.
   گمانه‌زنی‌ها چه می‎گویند؟
این‌گونه رخدادها و شایعاتِ احتمالا ساخته‌ ذهن بومیان، بارساکلمس را به یک مکان جذاب برای طرفداران موجودات فرازمینی تبدیل کرده است. به اعتقاد پژوهشگران حوزه فرازمینی‌ها، این جزیره یک پایگاه موجودات فضایی است و مه غلیظ آن نوعی سازوکار دفاعی پیشرفته بیگانگان دربرابر ورود بی‌اجازه به این جزیره است. برخی از رسانه‌ها مدعی شده‎اند بارسا محل قرارگیری یک پایگاه نظامی مخفی است که در آن سلاح‌های نظامی جدید و آزمایش‌های مخرب، تولید و آزمایش می‌شود. در قرن بیستم، این جزیره به بهانه حفاظت‌شده بودن به یکی از مکان‎های ممنوعه‌ در اتحاد جماهیر شوروی تبدیل شد و رازش همچنان مخفی باقی ماند.

منابع: infu، itinari،  maritimeherald

 ریشه‌هایش در باد شدید تکان می‌خورد؛ ریشه‌هایی انبوه و در هم پیچیده که با هر وزش، ممکن بود کنده و به جایی نامعلوم برده شود. از آرزویی که کرده بود، پشیمان بود ولی دیگر کاری از دستش برنمی‌آمد. آرزو کرده بود که ریشه‌هایش بتوانند آسمان را ببینند ولی نمی‌دانست که اگر ریشه‌هایش از خاک بیرون باشند، خواهد مرد. به این فکر نکرده بود که درخت باید ریشه در خاک داشته‌باشد. این قانون طبیعت است و سر پیچی از آن یعنی مرگ. مرگ را جلوی چشمانش می‌دید و با هر وزش باد به خود لعنت می‌فرستاد. هرچه تلاش می‌کرد که  شاخ و برگ‎هایش را به زمین برگرداند و تنه‌اش را صاف کند، نمی‌توانست. حالا می‌فهمید زمین چه لطفی در حقش می‌کند که سخاوتمندانه ریشه‎هایش را در خود جای می‎دهد و با وجود اوست که می‎تواند باصلابت و سر به آسمان بایستد و سایه‎اش را بر زمین پهن کند. باوجود زمین است که برگ‎هایش می توانند با شادی برقصند و پرندگان درمیان شاخ و برگش لانه کنند و آواز شادی سر بدهند؛ چوپان بر تنه‌اش تکیه بزند و آواز نی‌اش آسمان را پر کند و کودکی روی نوک پا بایستد و میوه‎اش را بچیند. مدتی قبل دشت زیر پایش بود و خورشید بر سرش می‌تابید ولی حالا همه‌چیز برعکس شده بود. پا در هوا و سربرزمین مانده بود و داشت نفس‌های آخرش را می‌کشید. اگر می‌توانست دوباره ریشه‌هایش را به زمین برگرداند، حتما قدر آن را می‌دانست. دیگر رمقی برایش نمانده بود. ریشه‌هایش درحال خشک شدن بودند و برگ‌هایش یکی‌یکی در آسمان پراکنده می‎شدند. ناگهان باد شدیدی تنه‎اش را تکان داد و درخت را سرجایش برگرداند. ریشه‌ها به جایی برگشتند که از آن کنده شده بودند. درخت باور نمی‎کرد که نجات پیدا کرده است. صدای رعدوبرق در آسمان پیچید و کمی بعد باران بارید. درخت تا می‌توانست آب خورد و ریشه‎هایش را سیراب کرد.

در «خودت بساز» این هفته قرار است یک سبد باحال بسازید که می‌توانید خیلی چیزها را بریزید داخل آن. این ایده می‌تواند جرقه‌ای باشد برای مرتب کردن وسایل بدونِ جا. احتمالا سبدها یا جعبه‌های مشابه زیادی در بازار دیده و دوست داشته‌اید که آن‌ها را داشته باشید. در ادامه می‌بینید که درست کردن چنین سبدی خیلی ساده است و کافی است با کمی ذوق و سلیقه دست به کار شوید.

  همه آن‌چه نیاز دارید: نخ ضخیم پارچه‌ای، مقوای دورریختنی، چسب نواری و قیچی، چسب تفنگی یا حرارتی
همان‌طور که می‌بینید این سبد را نمی‌شود بدون کمک قالب، به‌شکل استوانه یا جعبه درآورد.
 پس برای درست کردن قالب، یک کارتن یا جعبه مقوایی به‌دردنخور بردارید و با چسب‎کاری طرحی به‌شکل استوانه بسازید. یا سطلی شبیه سطل‎های پلاستیکی ماست را خوب بشویید و نخ را دور آن بتابانید. نخ که می‌گویم منظورم نخی ضخیم است که انواع مختلفش معمولا در فروشگاه‌های خرازی زیاد به چشم می‌خورد؛ مانند نخ یا طناب کنفی، مکرومه کتان، مکرومه پلی‌استر، تریکو، کاموای ضخیم و... . مکرومه کتانی دررنگ‌های مختلفی وجود دارد و برای اجرای این طرح جذاب‌تر است. ابتدا از کف قالب‌تان شروع کنید به چسباندن نخ و همین‌طور تا بالای کار ادامه بدهید.
 در پایان هم قالب را بیرون بکشید و از سبدی که ساخته اید لذت ببرید. برای کاربردی‌تر شدنش هم می‌توانید دوتا دسته در دو طرف آن به سلیقه خودتان قرار دهید.

چطور بود؟ دوست دارید امتحانش کنید؟

همه می‌‏دانیم که سیاره ما، زمین، به دور ستاره خودش یعنی خورشید می‏‌چرخد. همین‏‌طور می‏‌دانیم که بیشتر سیاره های منظومه شمسی قمرهایی دارند که به دورشان می‏‌چرخند. کل منظومه شمسی ما به همراه میلیاردها ستاره در مجموعه‏‌ای به‌اسم کهکشان راه شیری قرار
گرفته اند و نکته جالب این است که اتفاقا کهکشان راه شیری هم به‌دور خودش می‌‏چرخد اما چطوری؟ کهکشان ما حول مرکز خودش می‌‏چرخد. به این ترتیب ستارگان و  اجرام درون کهکشان  نزدیک‎تر به مرکز در مدتی کوتاه‌‏تر نسبت به  اجرام  و ستارگان دورتر از مرکز به‌دور آن می‎چرخند. خورشید و ستاره‌‏های نزدیک به آن در مسیری دایره‌‏ای‌شکل به‌دور مرکز کهکشان حرکت می‌‏کنند و 225 میلیون سال طول می‌‏کشد تا یک دور کامل بزنند. در واقع خورشید با سرعت 250 کیلومتر در ثانیه کهکشان را دور می‏‌زند و ستاره‌‏های دیگری را که نزدیکش هستند، تقریبا با سرعتی مشابه همراه خود می‌‏برد.
 با تلسکوپ‏‌های جدید متوجه شده‌‏ایم که کهکشان‏‌های خیلی زیادی در عالم وجود دارند که هر کدام‎شان چند صد میلیارد ستاره دارند و همگی به همین شکل به‌دور خودشان می‌‏چرخند. شاید بپرسید خب اصلا چرا تمام ستار‏ه‎های کهکشان به دور مرکز کهکشان می‏‌چرخند؟ سوال خوبی است! چون در مرکز همه کهکشان‌‏ها سیاهچاله‎ای سنگین قرار دارد و جاذبه بسیار زیادی ایجاد می‌کند که تمام ستاره‎های دیگر و مواد کهکشان را به سمت خودش می‌کشاند و باعث حرکت چرخشی آن‎ها می‎شود.