از دنیای روان شناسی
تعداد بازدید : 39
تشخیص میزان استرس کارمندان با نحوه استفاده از ماوس
افزایش سطح استرس بر توانایی مغز ما برای پردازش اطلاعات تأثیر منفی میگذارد. این عامل بر مهارتهای حرکتی ما هم تأثیر میگذارد. نتایج یک تحقیق جدید نشان میدهد که نحوه استفاده از صفحه کلید و ماوس ممکن است شاخصی برای شناسایی افزایش استرس باشد. یکی از مشکلات استرس در محل کار این واقعیت است که این عامل پنهانی در شما نفوذ می کند، بنابراین زمانی که متوجه میشوید استرس دارید، دیگر نمیتوانید به کار ادامه دهید. با این حال، با تجزیه و تحلیل کار با کیبورد و ماوس توسط کارمندان، میتوان درباره استرس مشکلساز به آنها هشدار داد.
حرکات کوتاهتر ماوس کارمندان استرسی
در یک مطالعه در دانشگاه زوریخ که توسط مارا ناگلین انجام شد، تیمی از دانشمندان، ۹۰ شاغل را در حین انجام وظایف معمول کامپیوتری اداری مانند ضبط دادهها یا برنامهریزی قرار ملاقات را در یک محیط آزمایشگاهی
زیر نظر گرفتند. ضربان قلب هر یک از شرکتکنندگان هنگام انجام این فعالیتها و همچنین رفتارها با ماوس و صفحه کلید پایش شد. علاوه بر این، در حالی که یک گروه کنترل بدون مزاحمت کار میکردند، سایر شرکت کنندگان باید همزمان در یک مصاحبه شغلی شرکت می کردند یا مکرر به پیامهای متنی پاسخ میدادند. از همه شرکت کنندگان در طول این آزمایش به طور دورهای پرسیده می شد که چه احساسی دارند. در نهایت مشخص شد افرادی که دچار بیشترین استرس بودند، تمایل داشتند ماوس خود را بیشتر و با دقت کمتری در فواصل طولانیتر روی صفحه حرکت دهند. در مقابل، کسانی که استرس کمتری داشتند، حرکات ماوس را کوتاهتر، مستقیمتر و در عین حال کندتر انجام می دادند.
استرس زیاد و اشتباهات بیشتر در تایپ
بهعلاوه، داوطلبان دارای استرس اشتباهات بیشتری در تایپ و کار با صفحه کلید مرتکب شدند، در حالی که شرکتکنندگان آرام مکثهای کمتر اما طولانیتر و با اشتباهات کمتری داشتند. یاسمین کر، روان شناس و یکی از محققان این مطالعه گفت: «افزایش سطح استرس بر توانایی مغز ما برای پردازش اطلاعات تأثیر منفی می گذارد. این عامل بر مهارتهای حرکتی ما هم تأثیر میگذارد. نکته مهم این است که ضربان قلب افراد تحت استرس تفاوت چندانی با همتایان آرام آنها نداشت. این یافته نشان میدهد که نظارت بر نحوه استفاده از صفحه کلید و ماوس ممکن است در واقع شاخص بهتری برای شناسایی افزایش استرس باشد». شرح کامل این پژوهش در مجله Biomedical Informatics منتشر شده است.
منبع: خبرگزاری علموفرهنگ