بیرانوند: از بازیکنان ما کسی پیراهن رونالدو را نخواست
بازیکنان: اصلا عرقی بود، بو می‌داد، پیف پیف!
سالانه بیش از 4/1 میلیارد مترمکعب آب پیش از رسیدن به‌دست مصرف‌کننده، در شبکه توزیع
 هدر می‌رود
مصرف‌کنندگان: بعد می‌گن شما یواش مسواک بزنید تا آب هدر نره!
معاون وزیر کار: بازنگری دستمزد کارگران منوط به افزایش حقوق کارمندان است
کارمندان: لابد افزایش حقوق ما هم منوط به افزایش دستمزد کارگران است؟!

 بچه که بودم تو عروسی‌ها، وقتی دوربین می‌اومد سمتم همچین دست به سینه و مودب می‌نشستم که انگار قراره فیلم اون عروسی اکران جهانی بشه.
 هنوزم میشه رفت خرید و یه سری چیزها گرفت، مثلاً من میرم خرید و جلوی خودم رو می‌گیرم.
 از لحاظ روحی الان اردک تنها به روی آبم، پرامو بستم، می‌خوام بخوابم.

دانیال دایی داووداینا
 طنزپرداز

راستش من هیچ‌‌‌‌وقت لاکچری بودن رو دوست نداشتم، اصلاً هم درک نمی‌‌‌‌کنم چرا یه عده دوست دارن لاکچری باشن، نه این‌‌‌‌که نتونم، واقعاً نمی‌‌‌‌خوام، وگرنه
 موقعیت های لاکچری تو زندگیم کم نداشتم. به‌‌‌‌طور مثال یک بار بسته اینترنت 3 ماهه خریدم 20 گیگ. دو روز آخر 6 گیگش مونده بود. برای من‌‌‌‌که یک کلیپ رو ندیده برای داداشم می‌‌‌‌فرستم تا اون دانلود کنه، من با گوشیش ببینم و از حجم بسته اون کم بشه، همچین شرایطی کاملاً لاکچری بود. توی اوج لاکچری بودن، هرچی دستم می‌‌‌‌رسید دانلود می‌‌‌‌کردم که بعداً ببینم. بعداً هم ندیدم. حتی تهش اینترنتم رو برای داداشم هم هات اسپات کردم بدونه سایه داداش بزرگ‎تر روی سرش هست و حس خوبی داشته باشه. تازه از بچگی تو این‎جور موقعیت‌‌‌‌های لاکچری بودم. یه‌‌‌‌بار کلاس سوم بودم که رفتم مغازه عموم که بهم گفت: «عمو جون هر چی خواستی بهم بگو». تصور کنین یک بچه 9 ساله تو یک مغازه بزرگ  اجازه داشت هر چی میخواد بگه. حیف مغازه عموم لاستیک فروشی بود. چون انتخابم محدود بود عمو به شاگردش پول داد برام کیک و نوشابه بخره. که اونم از ترس مامانم که گفته بود از غریبه‌‌‌‌ها چیزی نگیری بخوری نخوردم. چون شاگرد عموم برام غریبه محسوب می‌‌‌‌شد. یه‌‌‌‌بار دیگه هم ناهار خونه مامان بزرگم بودم، بنده خدا گفت من که حالم خوب نیست ناهار نمی‎خوام، برو از تو کشو پول بردار برو تخم مرغ و نون بخر، بیا هر چی می‎خوای برای خودت درست کن. حق انتخاب رو داشتین؟