کمرویی چه‌زمانی یک اختلال به‌حساب می‌آید؟

زمانی می‌توان گفت کم‌رویی زمانی به عنوان یک اختلال رفتاری محسوب می‌شود که به دلیل نبود اعتمادبه نفس، انزواجویی و مردم گریزی، فرد را در برقراری ارتباط با دیگران با مشکل مواجه کند. کاهش عزت‌نفس و اعتمادبه‌نفس، مشکلات تحصیلی، اضطراب فراوان در دوران نوجوانی و افسردگی در بزرگ‌سالی از پیامدهای کمرویی است؛ بنابراین والدین باید پیش از آن‌که کمرویی آسیب‌های جدی و ماندگاری به کودک و روابط آینده‌اش وارد کند، به آن بی‌تفاوت نبوده و درصدد رفع آن برآیند. گاهی والدین ساکت و گوشه‌گیر بودن کودک را به مؤدب بودن او نسبت می‌دهند در حالی‌که باید به تفاوت مودب‌بودن و کمرویی آگاهی داشته باشند تا قبل از این‌که این مسئله در شخصیت کودک تثبیت شود، به درمان آن بپردازند.

ویژگی‌های کودک کمرو و خجالتی

علایم کودکان مبتلا به این اختلال عبارتند از: به راحتی دلسرد شده و به درون خود فرو می‌رود؛ تماس چشمی کمی با دیگران برقرار می‌کند؛ صدای او معمولاً آهسته، لرزان و مردد است؛ در دوست‌یابی یا حفظ دوستانش ناتوان است؛ با تغییر محیط و فشارهای رقابتی دچار ترس می‌شود؛ هنگام تعامل با دیگران به ویژه افراد ناآشنا عصبی و مضطرب می‌شود؛ نشانه‌هایی چون تپش قلب، عرق شدید، لکنت زبان، انقباض عضلات گلو و سرد شدن انگشتان یا دست‌ها معمولاً دیده می‌شود؛ از طرف همسالان خود فردی کمتر صمیمی و دوست داشتنی ارزیابی می‌شود؛ ترجیح می‌دهد شاهد بازی دیگران باشند تا این که خود در بازی‌ها شرکت داشته باشد.

اشتباهات‌رایج والدین برای کاهش کمرویی در کودکان 

1 سرزنش و عیب‌جویی| معمولا افراد کمرو و خجالتی از خود رضایت نداشته و به نقاط ضعف خود آگاهی دارند و مدام از خود انتقاد می‌کنند. بنابراین سرزنش‌های والدین این نارضایتی را افزایش داده و منجر به کمرویی بیشتر آن‌ها می‌شود. به همین دلیل است که والدین باید از عیب‌جویی و سرزنش آن‌ها جدا خودداری کنند.

2 زدن برچسب کمرویی در جمع به کودک| هرگز بین دیگران کودک خود را به عنوان  کودک کمرو و خجالتی معرفی نکنید زیرا نه تنها کمرویی او را تقویت می‌کنید بلکه این برچسب‌ها باعث می‌شود دیگران کودک را ضعیف به حساب بیاورند و گاهی حتی او را آزار دهند.

3 تقویت نکردن اعتماد به نفس او| شما به عنوان پدر و مادر با بیان توانمندی‌ها و استعدادهای کودک‌تان به خودشان و اطرافیان، احساس ارزشمندی و اعتماد به نفس را در آن‌ها تقویت کنید تا بتوانند برای مدیریت کمرویی قدمی بردارند.

4 مسئولیت ندادن به او| یکی از اشتباهات رایج بعضی والدین این است که به کودک خجالتی‌شان، مسئولیت هایی که نیاز به ارتباط با دیگران دارد، نمی‌دهند. توصیه می‌شود، مسئولیت پاسخگویی به تلفن‌های منزل را به او بسپارید. همچنین در مدرسه با معلم وی صحبت کنید تا در کلاس مسئولیت‌هایی به وی داده و از وی بخواهد در مورد دروس یا اطلاعاتی که دارد برای سایرین صحبت کند. آن‌ها را در گفت‌وگوهای خانوادگی مشارکت دهید و به نظرات آن‌ها توجه کنید.

5 قطع ارتباط او با دیگران| دوستان وی را به منزل دعوت کنید تا محیط مناسب‌تری برای ارتباط با همسالان برای او ایجاد کنید. به جای قطع ارتباط او با دیگران، کودک خود را در آموزشگاه‌ها و کلاس‌های ورزشی و هنری که سایر افراد حضور دارند، ثبت‌نام کنید تا با شرکت در فعالیت‌های جمعی، روابط اجتماعی او را بهبود بخشید. همچنین به کودک خود مهارت ارتباط با دیگران، مهارت رفتارهای جرئتمندانه و مهارت دوست‌یابی و رفتار مستقلانه را آموزش دهید.

6صبور نبودن| رفع کمرویی نیاز به زمان دارد بنابراین باید حوصله به خرج داده و فرصت مناسب را برای گرفتن نتیجه بهتر در اختیار کودک قرار دهند. میلیون‌ها کودک توانسته‌اند با کمک والدین یا یک مشاور و روان‌شناس متخصص کودک این نقطه ضعف را در خود از بین ببرند و از امکانات زندگی خود به بهترین شکل  بهره‌مند شوند.

 

 پژوهشی روی 2.5 میلیون نفر

بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۲۳، از بیش از ۲.۵ میلیون بزرگ‌سال در ایالات‌متحده پرسیده شد که به زندگی فعلی‌شان از صفر تا ۱۰ چه نمره‌ای می‌دهند. در مرحله بعد، محققان از پاسخ‌دهندگان خواستند سطح شادی‌ مورد انتظارشان در پنج سال آینده را هم بر اساس همین طیف رتبه‌بندی کنند.  بر اساس تعاریف این نظرسنجی، فردی که به زندگی فعلی نمره ۷ یا بالاتر می‌داد و برای شادی مورد انتظار در آینده نمره ۸ یا بالاتر را در نظر می‌گرفت، موفق تعریف می‌شد. در بررسی اطلاعات به‌دست‌آمده در طول دوره نظرسنجی، افراد متاهل به طور مداوم سطح شادی‌شان را بالاتر از همتایان مجردشان گزارش کردند که بسته به سال‌های مختلف، بین ۱۲ تا ۲۴ درصد بیشتر بود. این اختلاف بین مجردها و متاهل‌ها حتی زمانی که محققان عواملی مانند سن، نژاد، قومیت، جنسیت و تحصیلات را هم در نظر گرفتند، باز هم باقی ماند. به گفته پژوهشگران، اگرچه تحصیلات عاملی قوی برای داشتن شادی بیشتر در زندگی محسوب می‌شود، داده‌ها نشان داد بزرگ‌سالان متاهلی که دانشگاه نرفته‌اند، نسبت به بزرگ‌سالان مجرد دارای مدرک تحصیلات تکمیلی زندگی‌ را مطلوب‌تر ارزیابی کردند.

 مهم‌ترین عامل برای رضایت از زندگی

برادفورد ویلکوکس، استاد جامعه‌شناسی و مدیر پروژه ملی ازدواج در دانشگاه ویرجینیا، در این زمینه گفت: «عواملی مانند نژاد، سن، جنسیت و تحصیلات مهم‌اند اما به نظر می‌رسد وقتی صحبت از زندگی رضایتمندانه می‌شود، ازدواج بیشتر از موارد دیگر مهم است». ایان کرنر، یک درمانگر ازدواج و خانواده، نیز درباره نتایج به‌دست‌آمده از نظرسنجی گفت: «شاید خوشبختی مرتبط با ازدواج با انتظارات مردم از این مسئله ارتباط داشته باشد. در دهه گذشته، من متوجه تغییر تدریجی از تمایل به ازدواج عاشقانه به سمت ازدواج همراهانه شده‌ام، به این معنی که مردم به طور فزاینده‌ای همسرانی را انتخاب می‌کنند که بیشتر یک همراه باشند تا یک شریک عشقی». او تاکید کرد: «چنین انتخابی به این معنی است که افراد بیشتری تصمیم گرفته‌اند شریک زندگی‌شان را بر اساس ویژگی‌هایی انتخاب کنند که ثبات و رضایت طولانی‌مدت را افزایش دهد نه این که عشقی داغ اما احتمالا زودگذر باشد.» دکتر مونیکا اونیل، روان‌شناس هم درباره این که چرا به نظر می‌رسد رضایت از زندگی با ازدواج گره خورده است، گفت: «در کمترین حالت، مفهوم تعهد متضمن تجربه پیوند با دیگری است. ازدواج هم در بهترین حالت به معنای پیوند با کسی است که یک پایگاه امن و مطمئن به معنای خانه را تداعی می‌کند که در مواجهه با هرگونه ناملایماتی، می‌توان به آن پناه برد.»

منبع: ایندیپندنت فارسی

 

دوست گرامی،  مشکل شما این است که ولخرج هستید چون خودتان پذیرفته و گفته‌اید پول توجیبی‌تان کم نیست اما زود خرج می‌شود. این‌که عادت نادرستی مانند ولخرجی را در خود شناسایی کرده‌اید و دنبال تغییر رویه به سمت پس انداز کردن هستید، نشانه این است که نوجوانی آگاه هستید که تفکری نقاد دارید و این تفکر، از مهارت‌های مهم زندگی و باعث اصلاح رفتار و حذف عادت‌های آسیب‌زا در انسان می‌شود. از طرفی هم گرایش به پس‌انداز کردن از دوران کودکی و نوجوانی می‌تواند نشانه استقلال طلبی و آینده نگری شما باشد و همه این‌ها، جای تبریک به شما و دقت نظرتان را دارد. اما در ادامه، چند توصیه به شما برای حل این چالش دارم. 

 نماندن پول در جیب‌تان را ریشه‌یابی کنید

ولخرجی چه در کودکی و چه در بزرگ‌سالی می‌تواند تحت تاثیر عوامل مختلفی باشد که  عبارتند از :  1- تحت تاثیرگروه دوستان قرار دارید و مثلا با افرادی رفت‌و‌آمد دارید که اوضاع مالی‌شان از شما و خانواده‌تان بهتر است و بدون حساب‌و‌کتاب خرج می‌کنند. 2- نداشتن اهدافی که با پس‌انداز کردن محقق می‌شود. منظور اهدافی است که به مسایل مالی مرتبط است. 3- به‌دست آوردن پول بادآورده و بدون زحمت که در این صورت فرد قدردان آن نیست و 4- خودخواهی فرد باشد که با دیگران مشورت نمی‌کند و ناآگاهانه رفتار می‌کند. با این حال و اگر پذیرفته اید که ولخرجی یک عادت ناپسند و داشتن فرهنگ پس‌‌انداز کردن، یک عادت حسنه است، این تشخیص شما گامی مثبت و نیمی ازدرمان ولخرجی شماست.

 قبل از خرید، دلیل‌تان را بررسی کنید

اهدافی را که با پس‌انداز کردن می‌توانید در آینده به آن‌ها برسید، تعیین کنید. یک هدف می تواند تامین نیازهای واقعی و ضروری تحصیلی و شخصی باشد که به روحیه استقلال طلبی شما کمک می‌کند و کمتر منتظر کمک والدین برای خرید آن خواهید بود. خرید لپ‌تاپ، گوشی، هزینه ثبت‌نام در دوره مورد علاقه‌تان و ... یک هدف برای شما باتوجه به ویژگی‌های شخصیتی و نیازهای‌تان باشد.

 

* این دیگه کشتی نیست که  یک هتل 5 ستاره لاکچریه که آدم هوس می‌کنه باهاش یک سفر بره اما وقتی متوجه می‌شه که قیمت بلیتش 4 میلیارد تومنه، به همون دیدن عکس‌هاش و خوندن مطلبش در زندگی سلام، اکتفا می‌کنه.

* دیابت چه همه نوع داره و مردم ازش خبر ندارن. من فکر می‌کردم فقط یک نوع داره که به خاطر بالا رفتن قند در بدن، آدم بهش مبتلا می‌شه.

* عجب کشتی خفنیه. من فقط یک‌بار سوار کشتی شدم، اون هم برای رفتن به کیش از بندرعباس بود که وسط دریا، هوا توفانی شد و نزدیک 10 ساعت تو راه بودیم تا به مقصد رسیدیم.

* آگهی تبلیغاتی که به داماد می‌گه برو کرم ضدچروک بخر، خیلی روی اعصابه. این کارها یعنی چی. اصلا به محتواش کار نداریم، زشته. این جاست که باید بگن: صورت زیبای ظاهر هیچ نیست / ای برادر سیرت زیبا بیار.

* زندگی‌سلام! ایران بهترین فرصت رو برای قهرمانی در جام ملت‌ها از دست داد. به نظرتون بازیکنان 4 سال بعد تیم‌ملی کشورمون، کیا هستن؟ می‌تونن این‌قدر خوب و باتجربه بازی کنن؟

1- هدف زندگیت رو پیدا کن؛ چیزی که به‌خاطرش از خواب بیدار می‌شوی چون هدف به تو انگیزه می‌دهد.

2-به‌جای انجام عالی تمام کارها، روی بهبود چیزهای کوچک در هر روز تمرکز کن. وقتی بخواهیم هرکاری را به بهترین شکل انجام دهیم ممکن است هیچ‌کاری نکنیم.

3- بدون حواس‌پرتی کار کن اما بعد از 25 دقیقه استراحت کن و مدام همین کار را تکرار کن تا نه خسته شوی نه تنبلی کنی.

4- زیاد غذا نخور طوری‌که نتوانی کاری انجام دهی.

5- هر کاری را مثل یک تازه‌کار انجام بده. با همان کنجکاوی و شوق. شاید هر بار فرصتی برای بهبود کارها و انجام متفاوتش باشد.

6- نقص در هر کاری را بپذیر، کارهایی را که در اختیار هست، بهبود ببخش و چیزی را که در کنترل نیست، بپذیر. با شرایط موجود بهترین خودت باش حتی اگر کامل نیستی؛ چون این کار بهتر از رکود و سکون است.   

 

1- دیگران را به‌ دلیل اشتباهات خود سرزنش می‌کنند

یک فرد باهوش، حرفه‌ای و اصیل هرگز اشتباهات خود را به گردن دیگران نمی‌اندازد اما افراد باهوش پایین، تمایلی به قبول مسئولیت اشتباهات خود ندارند و ترجیح می‌دهند به جای خود، دیگران را سرزنش کنند. یک مطالعه عصب‌شناختی انجام شده توسط «جیسون اس. موزر» نشان داد که مغز افراد باهوش هنگام برخورد با اشتباهات واکنش متفاوتی نشان می‌دهد. درواقع افراد باهوش می‌دانند که اشتباهات فرصتی برای یادگیری و انجام بهتر در دفعات بعدی هستند.

2- معتقدند همیشه حق با من است

نشانه بارز هوش، توانایی دیدن و درک مسائل از زوایای مختلف است. علاوه بر این، افراد باهوش همیشه ذهن خود را به روی اطلاعات و شاخص های جدید باز می‌کنند. در مقابل، افراد با هوشِ پایین با پافشاری بر دیدگاه خود، کاملا بی‌توجه به استدلال‌های صحیح طرف ‌مقابل، می‌توانند تا ابد یک بحث را ادامه دهند. در روان شناسی به این «اثر دانینگ-کروگر» می‌گویند که زمانی اتفاق می‌افتد که افراد کم‌صلاحیت، خود و توانایی‌هایشان را بیش از اندازه برآورد می‌کنند و مهارت‌ها و هوش دیگران را دست‌کم می‌گیرند.

3- به‌تعارضات با پرخاشگری واکنش نشان می‌دهند

البته، همه گاهی اوقات واقعا عصبانی می‌شوند. با این حال، برای افراد کم‌هوش، زمانی که اوضاع آن‌طور که می‌خواهند پیش نمی‌رود، پرخاشگری و عصبانیت یک واکنش معمول است. این افراد زمانی که احساس می‌کنند دیگر کنترل یک موقعیت را در حدی که می‌خواهند به دست ندارند، تمایل دارند از خشم و رفتار پرخاشگرانه برای به کرسی نشاندن حرف خود استفاده کنند. محققان دانشگاه میشیگان دریافتند که رفتار پرخاشگرانه با ضریب‌هوشی پایین رابطه مستقیم دارد.

4- نیازها و احساسات دیگران را نادیده می‌گیرند

افراد باهوش معمولا در قرار دادن خود به جای دیگران بسیار خوب هستند. به این ترتیب، درک دیدگاه طرف مقابل برای آن ها دشوار نیست. با این حال، افراد کمتر باهوش به سختی می‌توانند تصور کنند که افرادی هم هستند که درباره یک موضوع تصور متفاوتی دارند؛ بنابراین نمی‌توانند با شما موافق باشند. هر یک از ما هر از گاهی خودخواه هستیم، این کاملا طبیعی و انسانی است. مهم این است که بین نیاز به دنبال کردن اهداف و خواسته‌های خودمان و همچنین نیاز به احترام به احساسات هم‌نوعانمان تعادل برقرار کنیم.

برای نوشتن این مطلب از «روزیاتو» کمک گرفته شده‌است