انتظار یعنی چشم به‌راه بودن

حجت‌الاسلام «سلیمیان» درباره معنا و مفهوم انتظار می‌گوید: «انتظار در لغت به معنای چشم‌داشت و چشم به راه بودن است. البته اگرچه انتظار از معنای نظر به معنای نگاه‌کردن است اما یک افزوده‌ای بر نگاه کردن دارد. مثلا گاهی پیش می‌آید یک نفر به صورت عادی به جاده‌ای نگاه می‌کند، این جا می‌گویند که او به یک چیزی، خانه‌ای، وسیله‌ای یا ... نگاه کرد. اما وقتی همین نظر به باب افتعال آمد و شد انتظار، یک افزوده به معنای آن اضافه می‌شود. این جا انتظار به معنای نگاه‌کردن با امید به رسیدن به مقصودی از آن نگاه کردن است. در مقوله مهدویت، انتظار یعنی چشم به راه بودن برای ظهور حضرت بقیة ا...(عج) و آماده شدن برای یاری کردن ایشان».

انتظار از جنس عمل و رفتار است

عضو هیئت‌مدیره انجمن علمی مهدویت حوزه علمیه قم درباره رابطه انتظار و تلاش برای ظهور امام زمان(عج) می‌گوید: «در بسیاری از روایت‌ها، انتظار فرج به عنوان برترین عبادت‌ها یاد شده است. همچنین به عنوان برترین کارها، جهاد و حتی برترین جهادها هم به‌خاطر سختی‌های انتظار از آن یاد شده است. واضح است که این جا مقصود فقط انتظار ظاهری و کلامی نیست بلکه حقیقتی فراتر از آن است. سرجمع این روایت‌ها، نشان می‌دهد که انتظار از جنس عمل و از جنس رفتار است بنابراین با نشستن و سکون تحقق پیدا نخواهد کرد و نیاز به حرکت و تلاش دارد».

نشانه‌های افرادی که منتظر واقعی هستند

«این‌که انسانی در درون خودش از یأس و ناامیدی دور باشد و انتظار فرج داشته باشد، یکی از نشانه‌های منتظران واقعی است». حجت‌الاسلام «سلیمیان» می افزاید: «امروزه در دانش روان‌شناسی هم مطرح شده که امید داشتن و امیدوار بودن، مثبت‌اندیشی و مثبت‌نگری نقش بسیار بزرگی در رفتارهای اجتماعی و فردی ما دارد. به عبارت دیگر، افرادی که آینده را برای خودشان روشن می‌دانند و نگاه مثبتی به زندگی دارند، این‌ها قطعا در اکنون زندگی در تلاش و تکاپو خواهند بود بنابراین آینده بهتری هم برای خودشان در دنیا و آخرت رقم خواهند زد. یکی از نشانه‌های افرادی که منتظر واقعی هستند، همین است که با امید به آینده از هیچ تلاشی برای اصلاح خودشان و جامعه فروگذار نبوده و در زندگی‌شان، برنامه و هدف دارند».

3 ستون اصلی انتظار

این کارشناس مذهبی رادیو و تلویزیون درباره پایه‌های سبک زندگی مهدوی می‌گوید: «انتظار دارای پایه‌ها و بنیان‌هایی است که توجه به آن‌ها می‌تواند حقیقت انتظار را روشن‌تر کند. بنیان اول، نارضایتی و قانع‌نبودن به  وضع موجود خود و جامعه است. در ضمن ما اکنون از وضع موجود جامعه در حوزه معارف دینی و عمل به آموزه های اسلام هم راضی و قانع نیستیم چون بعضی افراد به عیان، آن‌ها را نادیده می‌گیرند و آن دستورات الهی ضایع می‌شود. شاید شما هم کسانی را دیده‌ باشید که از وضع موجود جامعه راضی هستند و می‌گویند که مشکل خاصی نداریم و زندگی‌مان را می‌کنیم. چنین آدمی درجا خواهد زد، حرکت نمی‌کند و در مسیر سعادت قدم برنخواهد داشت چون تصویری از وضع مطلوب و حکومت جهانی امام‌زمان(عج) ندارد. دومین بنیان، امید داشتن به آینده بهتر و ترسیم وضع مطلوب است. سومین بنیان که اساسی‌ترین آن‌هاست، گذر از وضع موجود و قرار گرفتن در وضع مطلوب است. تا زمانی که ما در سبک زندگی‌مان، این 3 بنیان را به شکل تمام و کمال مورد توجه قرار ندهیم، در مسیر مهدویت نیستیم. وضع مطلوب، حکومت جهانی حضرت مهدی(عج) است و ما باید پیش‌نیازهای لازم را کسب کنیم تا آمادگی حضور در آن حکومت را داشته باشیم».

بایسته‌های منتظر چیست؟

اولین وظیفه ما در عصر انتظار، شناخت امام زمان(عج) است. این‌که ابتدا امام زمان(عج) را درست و کامل بشناسیم و بدانیم وظایف منتظر در زمان ایشان چیست؟ وظیفه بعدی، صبر بر سختی‌های دوران غیبت است تا مشخص شود ما که مدعی باایمان‌بودن هستیم، ‌چقدر این ویژگی در درون‌مان رسوخ کرده و ثبات دارد. گاهی در جامعه می‌بینیم که جای منکر و معروف عوض شده و منکر مورد تمجید هم واقع می‌شود. در آینده شرایط بسیار سخت‌تر هم خواهد شد و خوشابه حال کسانی که در این آزمایش‌های الهی سربلند شوند. در ضمن، این روزها ارزش‌هایی همچون قرض‌الحسنه، حجاب، خمس و همچنین تعاون و حیا کمی فراموش و کم رنگ شده‌اند و منتظر واقعی باید با روحیه جسورش سعی در زنده‌کردن این‌ها داشته باشد. یکی دیگر از بایسته‌ها، آماده‌باش دایمی است یعنی فرد هر لحظه احساس آمادگی برای حضور در قیام امام‌زمان(عج) داشته باشد. سبک زندگی مهدوی باید بر مبنای جهاد باشد. به عبارتی منتظر باید با سخت کوشی فراوان در صدد مقابله با دشمن باشد، چه این دشمن ظاهری باشد، چه باطنی همچون جهل و نادانی. فراموش نکنیم که تنها با روحیه و تلاش جهادی است که مفهوم انتظار شکل می‌گیرد و ما به یک منتظر واقعی تبدیل خواهیم شد.

 

تقسیم دروغ‌ها به 2 دسته در این پژوهش

پژوهش‌های قبلی نشان داده بود که اگر والدین در حضور کودک خود به‌طور کلی بیشتر دروغ بگویند، احتمال دروغگویی کودک بیشتر می‌شود. در پژوهش جدید، محققان به بررسی این موضوع پرداختند که دروغ‌هایی که والدین برای تأثیرگذاری بر رفتار کودک خود می‌گویند، چه تأثیری بر صداقت او دارد. در این تحقیق، دروغ‌ها به دو دسته ابزاری و مصلحتی تقسیم شدند. دروغ‌های ابزاری آن‌هایی بودند که والدین از آن‌ها برای مجبور ساختن کودک به تغییر رفتار خود استفاده می‌کنند، مثلاً وانمود به پول نداشتن در زمانی که کودک اسباب بازی جدیدی می‌خواهد. دروغ‌های مصلحتی آن‌هایی بودند که والدین از آن‌ها برای بهبود احساس فرزند خود به لحاظ روانی و عاطفی استفاده می کنند، مثلاً وانمود به خوب ساز زدن کودک در حالی که حقیقت امر بسیار بد است. محققان به بررسی ۵۶۴ کودک و والدین شان پرداختند که ۹۴ درصد این والدین مادر بودند. در این پژوهش از شرکت کنندگان سؤال شد که والدین چقدر دروغ‌های ابزاری یا مصلحتی به کودک خود گفته بودند یا کودک چقدر این دروغ‌ها را از والدین خود شنیده بود. همچنین از کودکان سؤال شد که خود آن‌ها چقدر به والدین خود دروغ گفته بودند و والدین چقدر از کودک خود دروغ شنیده بودند.

نتایج این پژوهش

نتایج پژوهش نشان داد میان دروغ ابزاری والدین و دروغگویی کودک رابطه چشمگیری وجود داشت و دروغ‌های مصلحتی هم در صورت مطلع‌بودن کودک از دروغگویی والدین، در دروغگویی کودک مؤثر بودند. دکتر ستو پی می‌گوید: «از دروغ‌های ابزاری برای سر به راه کردن کودک در زمان بدرفتاری استفاده می‌شود، مثلاً زمانی که والدین کودک را به دلیل شیطنت‌هایش تهدید به زنگ زدن به پلیس می‌کنند. با این حال، دروغ‌های ابزاری والدین، احتمال دروغگویی کودک به والدین را بیشتر می کنند».

منبع: روزیاتو

 

مخاطب گرامی، اطلاعات‌مان درباره وضعیت مالی، تحصیلی و ... شما بسیار کم است و حتی نمی‌دانیم سابقه فعالیت در چه مشاغلی را داشتید. با این حال، چند توصیه به شما دارم.

 

همه آغازها با ترس همراه است

گفته‌اید برای ورود به شغل آزاد و راه‌انداختن یک کسب و کار خصوصی، دلهره و ترس دارید. به یاد داشته باشید معمولا همه آغازها با اضطراب، دلهره و تردید همراه‌اند و آغاز یک حرفه جدید از این قاعده مستثنا نیست. به جرئت

 می توانم بگویم فائق آمدن بر استرس‌ها پیش از شروع یک شغل جدید، از دشواری‌های متعددی که در مسیر راه‌اندازی آن وجود دارد، اگر بیشتر نباشد به‌طور قطع کمتر نیست. بنابراین تردید و ترس شما طبیعی است اما قبل از راه‌اندازی کار جدید، هرچه بیشتر بر ابعاد گوناگون آن شغل واقف شوید و از طریق مشورت و منابع مختلف آگاهی بیشتری به دست آورید، بهتر بر تردیدها و ترس‌های خود مسلط خواهید شد و در ادامه مسیر راحت تری خواهید داشت.

 

از شکست نترسید

احتمالا یکی از مهم‌ترین ترس‌های شما درباره شروع کار، ترس از ناکامی و شکست است. شاید سرمایه خود را به سختی و با تلاش بسیار فراهم کرده‌اید و بیم از دست‌دادن آن را دارید یا این‌که فکر می‌کنید هنوز تجربه کافی برای راه‌اندازی یک کسب و کار جدید ندارید و این به دلهره شما درباره ناکامی در آن پیشه دامن می‌زند. با توجه به این موضوع، پیشنهاد می‌کنم برای شروع یک کسب‌و‌کار جدید، بیشتر درنگ کنید. شاید بهتر باشد در وهله اول با گام‌های کوچک‌تر و قدری ساده‌تر و با مشاغلی با ریسک کمتر شروع کنید.

 

تجربه اندوزی را مدنظر قرار دهید

علاوه بر مشاوره گرفتن از صاحبان مشاغل پیشنهادی‌تان، اگر تاکنون زمان کافی برای تجربه اندوزی در آن کسب و کارها صرف نکرده‌اید، حتما وقت لازم را برای تجربه اندوزی در آن مشاغل در کنار صاحبان آن حرفه‌ها بگذرانید. حتی می‌توانید به افراد مطمئن در آن مشاغل پیشنهاد دهید که مدتی با دستمزد اندک در کنارشان کار کنید. به طور قطع در این مدت، درباره قدری از فوت‌و‌فن‌ها، مزایا، معایب، حواشی و مخاطرات آن‌ها آگاهی خواهید یافت و ممکن است پیش زمینه ذهنی شما درباره آن کار، تایید یا رد شود. این کار به شما کمک می‌کند بتوانید اولویت‌های شغلی خود را واقع‌بینانه‌تر و باتوجه به شرایط اقتصادی موجود جامعه و ظرفیت‌های خودتان بچینید و در نهایت   تصمیم‌ منطقی‌تری بگیرید.

* نگاه متفاوت سرایداری که با او مصاحبه کردید، به زندگی و شغلش، دردسرها و چالش‌هایش، باعث شده بود تا از زندگی‌اش راضی باشد و حسرت زندگی دیگران را نخورد.

* بهزاد داداش‌زاده درباره درخشش تیم فوتبال ساحلی کشورمان گفته که دلیلش، نبودن دلالی در این رشته است. این خیلی نکته مهمی است. تنها راه نجات فوتبال‌مان نجات آن از دست دلال‌هاست.

* جوانه. تحصیل در رشته اقتصاد در کشوری که ارزش پولش تحت تاثیر مسائل بسیاری قرار دارد، فایده ندارد. الان هیچ کارشناس اقتصادی نمی‌تواند قیمت دلار را پیش‌بینی کند.

* مطلب روغن زیتون و این که یک روغن زیتون خوب باید چه ویژگی‌هایی داشته باشد، جالب بود.

* درباره درآمد این خانم سرایدار، باید بگویید 22 میلیون و 500هزارتومان. چون اجاره جایی که زندگی می‌کند و از اون نمی‌گیرند، 20 میلیون است.

* زندگی‌سلام، به نظرت برزیل رو هم 

می زنیم تا بریم فینال؟ این بازی رو ببریم، قهرمانیم.

1- حضور به‌موقع در جلسات

2- رعایت اصول شیک‌پوشی

3- مورد تصدیق خانواده و دوستان بودن

4- داشتن رفتار محترمانه با خانم‌ها

5- صادق‌بودن در همه موضوعات

6- توانایی مدیریت مالی

7- پذیرفتن مسئولیت‌های انتخاب درست و غلط

8- شهره نبودن به تنبلی و بی‌نظمی

 

حافظه چگونه کار می‌کند؟

مغز اطلاعات گسترده‌ای را پردازش و نگهداری می‌کند اما محدودیت‌هایی دارد. تاریخ و وقایع را می‌توان ذخیره کرد و تا روزها و هفته‌ها‌ یا حتی تمام عمر به یاد داشت. وقتی خاطره‌های جدید خلق می‌شوند، مغز باید خاطره‌های مهم را اولویت‌بندی کند بنابراین، به یاد آوردن جزئیات یا اتفاق‌های کم‌اهمیت‌تر دشوار می‌شود. وقتی با اطلاعات جدیدی مواجه می‌شویم، مغز آن را با تغییر سلول‌های عصبی هیپوکامپ و سایر قسمت‌ها کدگذاری می‌کند. این گروه‌های سلولی اطلاعات خاصی از یک خاطره را حفظ و رد خاطره‌ای ایجاد می‌کنند که رد عصبی نامیده می‌شود. بیشتر این اطلاعات فراموش می‌شوند مگر این که در مدت تثبیت حافظه ذخیره شوند که اغلب در خواب رخ می‌دهد و خاطرات، پایدار و بلندمدت می‌شوند. خاطرات ما ثابت و دایمی نیستند. هر بار که سراغ خاطره‌ای می‌رویم و دوباره تثبیتش می‌کنیم، تغییر می‌کند. گاهی، وقتی درباره خاطره‌ای گفت‌و‌گو می‌کنیم یا ویدئوهای خبری مرتبط با آن را می‌بینیم، ذهن ممکن است این تجربه‌ها را بازترکیب و به‌اشتباه به‌عنوان خاطره ذخیره کند. به همین دلیل است خاطراتی که تعریف می‌کنیم ممکن است به‌مرور تغییر کنند و اشتباه به یاد آوردن اتفاقی رایج است.

 

چرا فراموشی ضروری است؟

آن چه ما به یاد می‌آوریم متمایز و دارای بار عاطفی است و ارزش این را دارد که پس از رخ دادن، به آن فکر کنیم. خاطرات بر اتفاق‌های زندگی و آن چه بیش از همه ما را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد، متمرکز است. در نتیجه، جزئیات کم‌اهمیت اغلب دور ریخته می‌شود. خاطرات ناقص هزینه‌ سیستم حافظه‌ای است که طوری تنظیم شده است تا فقط چیزهایی را که می‌خواهیم به یاد داشته باشیم. فراموش کردن به ما امکان می‌دهد که با افزایش سن، اطلاعات مهم را از تجربیات روزمره تشخیص بدهیم.

 

تغییرات حافظه با افزایش سن

با افزایش سن، مغز به استرس، حواس‌پرتی و خستگی حساس‌تر می‌شود؛ و همه این عوامل عملکرد حافظه را تضعیف می‌کنند. حفظ برخی اطلاعات دشوارتر است، به‌ویژه به یاد آوردن تاریخ‌ها و اسامی، مگر این که آن خاطرات را مرور و تقویت کنیم. این مسئله فارغ از سن برای هر کسی اتفاق می‌افتد و یکی از وجه‌های آسیب‌پذیر حافظه است. به یاد آوردن اسامی سخت‌تر است زیرا به‌نوعی قراردادی‌اند و معنای ذاتی ندارند. ناتوانی در به یاد آوردن اسامی، حتی نام کسانی که خوب می‌شناسیم، از شکایت‌های رایج درباره افزایش سن است. اما کارشناسان می‌گویند گرچه این موضوع برای افراد نگران‌کننده است، نشانه مشکلات شناختی نیست.

برای نوشتن این مطلب از «ایندیپندنت‌فارسی» کمک گرفته شده‌است