مخاطب گرامی، توجه داشته باشید که دوران عقد شما طولانی شده و همین مسئله می‌تواند عامل ایجاد مشکلاتی بین شما و همسرتان شود. آن‌طور که مطرح کردید، شوهرتان از رفتار اشتباه قهر کردن هم استفاده می‌کند.

واکنش‌تان به قهر همسر را تغییر دهید

در قدم اول برای از بین بردن این رفتار در همسرتان، باید علت آن را بیابید و بعد برای رفع آن اقدام کنید. قهر کردن، رفتاری کنترل کننده است. یکی از روش‌هایی که می‌توانید با آن قهر همسرتان را کاهش دهید، تغییر رفتار خودتان است، یعنی واکنشی را که هر دفعه انجام می‌دهید، تغییر دهید. همچنین شاید او قهر کردن را آموخته برای این که نظر اطرافیان را جلب کند.

گوش دادن فعال را یاد بگیرید

اولین مهارت مناسب برای یک ارتباط خوب با همسر، گوش‌دادن فعال است، یعنی ما وسط حرف طرف‌مقابل نمی‌پریم، تا زمانی که فرد صحبتش تمام نشده صحبت او را قطع و قبل از تمام شدن صحبت او، جواب را آماده نمی‌کنیم، بلکه اجازه می دهیم صحبت او تمام شود و بعد به او می گوییم: «من از صحبت تو این گونه متوجه شدم که منظورت این بود، آیا درست متوجه شدم؟»

شاید این 3 اشتباه را مرتکب می‌شوید

در مکالمه‌ای که انجام می‌دهیم، احتمال دارد شیوه گفت‌وگوی ما طوری است که طرف‌مقابل، روش قهر کردن را انتخاب می‌کند. بنابراین شاید شما یکی از این 3 رفتار رایج اما مخرب را مرتکب می‌شوید که به قهر می‌انجامد: 1-همیشه در ارتباط با همسرمان ناراحتی‌هایی داریم اما گاهی طرز بیان این ناراحتی‌ها، طوری است که شخصیت همسرمان را زیر سوال می بریم. بیان ناراحتی، رفتار فرد را زیر سوال می‌برد اما در انتقاد، شما به شخص و شخصیت او حمله می‌کنید. 2-طعنه‌زدن نوعی اهانت است. مسخره کردن هم نوعی اهانت است. اهانت رابطه‌ها را تخریب می‌کند، زیرا نفرت را می‌رساند. اگر همسر شما احساس کند از او متنفرید، هیچ مسئله‌ای حل نمی‌شود. 3- قهر کردن یکی از رفتارهای کارشکنانه است و فرد با خودش می‌گوید چون من این گونه احساس می‌کنم که همسرم مرا نمی فهمد، پس با او حرفی نمی‌زنم یا دیرتر به خانه می‌روم، چون حوصله انتقاد و توهین ندارم. به عنوان نکته پایانی، بهتر است برای بهبود روابط‌تان سعی کنید اول علت‌یابی کنید و در قدم بعدی رفتارهای مخرب‌تان را کاهش دهید.

 

ترکیب ۵۰ سال مطالعه

محققان با تجزیه و تحلیل بیش از ۵۰ سال تحقیق درباره محرومیت از خواب کافی و تاثیرات آن بر خلق‌و‌خوی افراد، توانستند تاثیرات روانی آن را بر روی «افراد عمدتاً محروم از خواب» اندازه‌گیری کنند. این محققان برای پیشبرد هدف خود سراغ یافته‌های ۱۵۴ مطالعه دیگر رفتند که در پنج دهه گذشته انجام شده است و همگی آن‌ها را مورد تجزیه و تحلیل خود قرار دادند. در این ۱۵۴ مطالعه در مجموع بیش از ۵ هزار شرکت‌کننده که خواب آن‌ها برای یک یا چند شب مختل شده بود، مورد مطالعه قرار گرفته بودند. با این توضیح که برخی از این افراد شب‌ها برای مدت طولانی‌تری بیدار مانده بودند و برخی دیگر صرفا کمتر از حد معمول همیشگی خوابیده بودند. این مطالعات دست‌کم یک متغیر مرتبط با احساسات فردی را بعد از هر اختلال خواب اندازه‌گیری و شرکت‌کنندگان خلق و خوی خود را گزارش کردند و به محرک‌های عاطفی پاسخ دادند. علاوه بر این علایم افسردگی و اضطراب هم در بین آن‌ها اندازه‌گیری شد.

رابطه اضطراب و غم با کم‌خوابی

دکتر کارا پالمر، سرپرست این تیم تحقیقاتی از دانشگاه ایالتی مونتانا گفت: «تعیین کمیت تاثیرات کم‌خوابی بر احساسات افراد برای ارتقای سلامت روانی جامعه حیاتی است». این مطالعه جامع‌ترین تلفیق تحقیقات تجربی خواب و احساسات را تا به امروز نشان می‌دهد و شواهد متقنی ارائه می کند که ساعات طولانی از بیدارخوابی شبانه، کم‌شدن مدت خواب و بیداری‌های شبانه بر عملکرد عاطفی انسان تاثیر منفی می‌گذارد». پالمر افزود که این آثار منفی «حتی در یک بازه زمانی کوتاه از کم‌خوابی» مثل بیدار ماندن یک یا دو ساعت دیرتر از حد معمول هم آثار خود را بروز می‌دهد. وی گفت: «ما این را هم فهمیدیم که از دست دادن خواب باعث افزایش علایم اضطراب و کندی در پاسخ به محرک‌های عاطفی می‌شود». محققان دریافتند کم‌خوابی منجر به کاهش احساسات مثبت از جمله شادی و حس رضایت می‌شود. این اختلالات خواب همچنین علایم اضطراب مانند ضربان قلب سریع و افزایش سطح نگرانی را افزایش می‌دهد. برخی از یافته‌ها حکایت از بروز علایم افسردگی داشت، اما این موارد کمتر از بقیه علایم و ناپایدار بودند.  نتایج مشابهی هم برای افزایش بروز احساسات منفی مانند غم و اندوه، نگرانی و استرس مشاهده شد.

* متاسفانه عکس‌های بسیار کمی از شهدای خلبان در سانحه سقوط بالگرد رئیس‌جمهور در سطح شهر می‌بینیم. باید به خانواده این شهدا هم توجه شود.

* من به 8 دلیل برای نخوردن آب یخ که در صفحه سلامت به آن‌ها اشاره شده، هیچ کاری ندارم. تنها دلیلی که می‌خورم اینه که جگرم حال میاد! ارزشش رو داره به نظرم.

* خداوند به پدر شهید دریانوش و خانواده شهدای اخیر، صبر بدهد. از دست دادن عزیز، خیلی سخت و تلخ است.

* رفتارهایی که در ستون نکته‌های صفحه خانواده به آن‌ها اشاره شده که باعث می‌شود دیگران بلافاصله از شما بدشان بیاید، دقیق و حساب‌شده بود. کاش همه رعایت کنیم.

* طبق چیزی که در پرونده زندگی‌سلام نوشتین، شهید محسن دریانوش در آستانه بازنشستگی هم بوده است.

* زندگی‌سلام. امتحانات نهایی هر سال داره سخت‌تر میشه. هرچی بیشتر می‌خونیم، بی‌فایده است. صدای ما را به گوش مسئولان آموزش‌و‌پرورش برسون.

1- نسبت به انتقاد حساس است

2- تحسین‌ها را رد می‌کند

3- دچار خود تردیدی منفی است

4- احساس می‌کند در رقابت دایمی با دیگران است

5- دوست ندارد نقش‌های رهبری بر عهده بگیرد

6- دوست ندارد مرکز توجه باشد

7- خیلی راحت تسلیم می‌شود

8- متزلزل و بلاتکلیف است

پیش‌نیازهای کارآمد فکر کردن

ما در مدارس یاد می‌گیریم برای نمره وسواس داشته باشیم و به بهترین و دقیق‌ترین شکل ممکن محتوای درسی را حفظ کنیم بدون این‌که به درکی از موضوع برسیم. در ادامه همین نگاه ناقص را بعد از مدرسه به زندگی‌مان می‌آوریم. به این شکل که برای موفقیت در زندگی خانوادگی و شغلی متکی به حفظ محتوای کتاب و پادکست هستیم بدون این‌که تفاوت‌های آدم‌ها را در روند مدنظر داشته باشیم. زندگی بزرگان و آدم‌های موفق را می‌خوانیم بدون آن‌که حواس‌مان باشد تفاوت‌های ژنتیکی، شخصیتی، محیطی و ... باعث می‌شود هر آدمی فرمول خاص خودش را برای موفقیت داشته باشد. ما برای کارآمد فکر کردن نیاز داریم به روش‌های مختلف تفکر مجهز شویم تا خودمان بتوانیم با کمترین خطا، در روندی صحیح خوب و بد را تشخیص دهیم و در زندگی پیش برویم. موضوعی که به مرور در این ستون از صفحه مشاوره با اتکا به آثار «آلن دوباتن» بررسی شان خواهیم کرد.

تعریف راهبرد

تعریف راهبرد درباره تعیین اهداف کلی ماست؛ چیزی که ما بیشتر اوقات نادیده‌اش می‌گیریم چون بیشتر به شکل اجرا اهمیت می‌دهیم و روی آن تمرکز می‌کنیم. به‌طور معمول ما در اجرا و تعریف آن بهتر از تفکر درباره راهبردها هستیم. به‌طور مثال ما روی پول درآوردن وقت زیادی می‌گذاریم تا روی خرج کردن. به‌طور خلاصه درک آن‌چه می‌خواهیم به آن دست پیدا کنیم راهبرد ماست که چندان به آن فکر نمی‌کنیم و نحوه دستیابی به آن «اجرا» است که بیشترین انرژی ما را می‌گیرد. برای همین است که هواپیماهایی که ما انسان‌ها طراحی کردیم از دلایلی که برای سفرها داریم بهتر هستند. ما برای اهدافی می‌جنگیم که عجولانه انتخاب شدند. البته این اتفاق از نگاه روان‌شناسی تکاملی عجیب نیست چراکه ژرف اندیشیدن جزو اولویت‌های اجداد ما نبوده. آن‌ها همیشه درگیر اهداف کوتاه مدتی برای حفظ جان‌شان بودند تا تفکر درباره فردا. اما در دنیای امروز که بقا دیگر مسئله اصلی نیست؛ نیاز است تفکرمان را روی چیزهای مهم‌تری متمرکز کنیم. برای رسیدن به این مهم باید سراغ چیزی شبیه یک صومعه ذهنی برویم. جایی دور از اینترنت، هیاهو و زرق و برق که الزاماً فیزیکی نیست اما مجال بهتر، بیشتر و عمیق‌تر فکر کردن را به ما می‌دهد تا افکارمان را از روی عمل برداریم و روی راهبردها متمرکز کنیم؛ به «چرا»های مهم در زندگی پاسخ دهیم و به تعریفی تازه از سخت‌کوشی برسیم که طبق آن بیشتر کار کردن معادل سخت‌کوشی نیست، بلکه عمیق‌تر فکر کردن و هدف داشتن فضیلت است.

ادامه دارد...

چگونگی سوءاستفاده شبکه‌های‌اجتماعی از دوپامین مغز

«ماسک» در بخشی از صحبت‌هایش اشاره می‌کند که شبکه‌های اجتماعی برای به حداکثر ‌رساندن دوپامین برنامه‌ریزی می‌شوند. دوپامین که به آن «هورمون شادی» هم می‌گویند، یک انتقال‌دهنده عصبی است که در مغز نقش پاداش و انگیزه را ایفا می‌کند. زمانی که ما کارهایی را انجام می‌دهیم که لذت‌بخش هستند، مانند خوردن غذاهای خوشمزه، گذراندن وقت با عزیزان یا دریافت لایک در شبکه‌های اجتماعی، سطح دوپامین در مغز افزایش می‌یابد. این امر باعث ایجاد احساس خوب و تمایل به تکرار آن رفتار می‌شود. شبکه‌های اجتماعی با استفاده از الگوریتم‌های پیچیده، محتوایی را به کاربران نشان می‌دهد که به احتمال زیاد  تعامل را برانگیزد، مانند پست‌هایی که تعداد زیادی لایک یا کامنت دارند. این تعاملات، پالس‌های کوتاه دوپامین را در مغز ایجاد می‌کنند که حس لذت و رضایت را به طور موقت به ارمغان می‌آورند. اما مشکل این جاست که مغز به مرور زمان به این پاداش‌های کوتاه عادت  و برای رسیدن به همان سطح رضایت، به محرک‌های قوی‌تر و مصرف بیشتر شبکه‌های اجتماعی نیاز پیدا می‌کند. این اختلال در کودکان به دلیل آگاهی کمتر، مشکلات حاد و ریشه‌ای‌تری را در شخصیت فرد ایجاد خواهد کرد. به همین دلیل است که ضرورت توجه والدین به این مسئله، پررنگ‌تر است.

چرا هشدار «ایلان ماسک» را باید جدی گرفت؟

ترشح دوپامین در مغز کودکان در زمان استفاده از فضای‌مجازی منجر به اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی و عواقب منفی دیگری خواهد شد که عبارت اند از: کاهش تمرکز و حافظه، افت تحصیلی، بی انگیزگی به بازی‌های حرکتی، اختلالات خواب، اضطراب و افسردگی، کاهش عزت‌نفس، ایجاد مشکلات در روابط اجتماعی و ... . «ماسک» به‌عنوان یکی از ثروتمندترین و قدرتمندترین افراد جهان در حوزه رسانه به‌واسطه تسلط بر دنیای فناوری، اطلاعات عمیقی از نحوه عملکرد شبکه‌های اجتماعی و تاثیر آن‌ها بر مغز انسان دارد. او به عنوان یک فرد مطلع، نگرانی خود را از آسیب‌های شبکه‌های اجتماعی به کودکان ابراز می‌کند و از والدین می‌خواهد که در این زمینه هوشیار باشند. بنابراین و با توجه به آسیب‌های متعدد استفاده زیاد از شبکه‌های اجتماعی روی کودکان به خصوص اگر بدون نظارت والدین باشد، باید این هشدار را جدی گرفت.

والدین چه کنند؟

به یاد داشته باشید که شبکه‌های اجتماعی می‌تواند ابزارهای مفیدی برای آموزش، سرگرمی و ارتباط با دیگران باشد اما استفاده بیش از حد و بدون نظارت از آن‌ها می‌تواند پیامدهای مخربی برای سلامت روان و رشد و تکامل کودکان داشته باشد. بنابراین چند توصیه در همین زمینه را باید جدی بگیرید.

در معرض دید کودک نبودن گوشی| قبل از استفاده کودک از شبکه‌های اجتماعی یک محدودیت زمانی را برای او مشخص کنید. مثلاً برای کودکان کوچک‌تر، از یک ساعت زنگ‌دار استفاده کنید و به او بگویید هر وقت ساعت زنگ خورد، باید دست از گوشی بکشد. اگر او به قانون عمل کرد، او را تشویق کنید و اگر عمل نکرد، بدون عصبانیت و داد و فریاد به دلیل زیر پا گذاشتن قانون، استفاده دفعه بعد او از گوشی را لغو کنید. به‌ طور کلی بهتر است که گوشی تلفن‌همراه را در معرض دید کودک قرار ندهید.

تعیین محدودیت‌های سخت| در قدم اول باید محدودیت‌های شفاف و سفت و سختی برای استفاده از شبکه‌های‌اجتماعی برای کودکان خود تعیین کنید. کودک باید بداند که میزان و نحوه فعالیت او در شبکه‌های اجتماعی   چقدر باشد.

صحبت درباره خطراتش| در فرصت‌های مناسب و حتی در قالب داستان، درباره نحوه عملکرد کودک در شبکه‌های اجتماعی و خطرات آن‌ها با فرزندان‌تان صحبت کنید.

کمک گرفتن از فعالیت‌های جایگزین| برای کاهش استفاده کودکان از شبکه‌های اجتماعی، الگوی رفتاری مناسبی برای فرزندانتان باشید و خودتان هم در حضور کودک کمتر از شبکه‌های اجتماعی استفاده کنید. همچنین فرصتی برای یکسری فعالیت‌های جایگزین مانند بازی، ورزش، مطالعه و گذراندن وقت با خانواده را برای آن ها فراهم کنید.

جلب اعتماد کودک| ارتباطات باز و صمیمی با فرزند‌تان برقرار کنید تا در صورت بروز مشکل در شبکه‌های اجتماعی برای او به شما اعتماد داشته باشد و قبل از بحرانی‌شدن شرایط، از شما برای مدیریت اوضاع کمک بگیرد. فراموش نکنید که با مدیریت آگاهانه می‌توانید به فرزندتان کمک کنید تا از مزایای شبکه‌های اجتماعی به طور ایمن و سالم بهره‌مند شود و از آسیب‌های آن ها در امان بماند.