ساختمان کتابخانه انگلستان قدیمی بود و تعمیر آن نیز فایده‌ای نداشت. قرار بر آن شد کتابخانه جدیدی ساخته شود. اما وقتی ساخت بنا به پایان رسید، کارمندان کتابخانه برای انتقال میلیون‌ها جلد کتاب دچار مشکلات دیگری شدند. یک شرکت انتقال اثاثیه برای این کار، مبلغ سه میلیون و 500 هزار پوند درخواست کرد. اما به دلیل فقدان سرمایه کافی، این درخواست از سوی ریاست کتابخانه رد شد. فصل سرما و باران فرا رسید، اگر کتاب‌ها به زودی منتقل نمی‌شد، خسارات سنگین فرهنگی و مادی متوجه کتابخانه می‌شد. رئیس کتابخانه بیشتر نگران شد و حتی بیمار شد. روزی، کارمند جوانی از دفتر رئیس کتابخانه عبور کرد. با دیدن صورت سفید و رنگ‌پریده رئیس، بسیار تعجب کرد و از او پرسید که چرا این‌قدر ناراحت است؟ رئیس کتابخانه مشکل را برای کارمند جوان تشریح کرد، اما برخلاف توقع وی، جوان پاسخ داد: «سعی می‌کنم مسئله را حل کنم.» چند روز بعد، در همه شبکه‌های تلویزیونی و روزنامه‌ها آگهی منتشر شد به این مضمون: «همه شهروندان می‌توانند رایگان و بدون محدودیت کتاب‌های کتابخانه انگلستان را فقط به مدت یک هفته امانت بگیرند و بعد از بازگرداندن آن را به نشانی زیر تحویل دهند».

برگرفته از کتاب «آبدارچی مایکروسافت» گردآوری محسن قربانی

در یک قبیله آفریقایی وقتی کسی کار بدی می‌کند توسط جمعیتی محاصره می‌شود و به مدت دو روز فقط کارهای خوبی  را که انجام داده‌است به او یادآوری می‌کنند. آن‌ها بر این باورند همه آدم‌ها، خوب به دنیا می‌آیند و گاهی ممکن است اشتباه کنند اما این رسم باعث می‌شود قبیله متحد شوند تا شخص را به ماهیت واقعی خودش برگردانند. این هم یک جورش است دیگر!

روزی بهلول در قصر پادشاه کنار پنجره نشسته بود و بیرون را می نگریست. پادشاه پرسید: «آن بیرون چه می بینی؟» بهلول گفت: «دیوانگان انبوه که در رفت و آمدند و خود نمی دانند چه می کنند و عجیب این است که اگر آن سوی پنجره بودم و داخل قصر را تماشا می کردم، باز هم جز این نمی دیدم!» برگرفته از «حکایت های بهلول دانا»