چرا سیاره مشتری آتش نمی گیرد؟

سیاره «مشتری» سومین شیء درخشان در آسمان پس از ماه و زهره است و می‎تواند نور کافی برای سایه انداختن روی کره زمین را ایجاد کند. مشتری گوی غول‌پیکری متشکل از گاز، مایع و مقدار بسیار ناچیزی جامد است که سطح آن از ابرهای متراکم و غلیظ قرمز، قهوه‎ای، زرد و سفید رنگ پوشیده شده؛ این ابرها در مناطقی با رنگ روشن به نام «حوزه» و مناطقی با رنگ تیره به نام «کمربند» به شکل موازی با استوا به‌طور منظم دور سیاره می‎‌چرخند. مشتری، بزرگ‌ترین سیاره در میان سیاره‎های منظومه شمسی محسوب می‌شود و همواره توفانی عظیم در آن گردش می‎کند. مشتری به واسطه لکه بزرگ سرخ خود که در حقیقت توفانی عظیم است، شهرت دارد. این سیاره از مجموع دیگر سیاره‎های منظومه شمسی 2.5 برابر بزرگ‌تر است. حدود 5/92 درصد سیاره مشتری را گاز «هیدروژن» تشکیل داده، گازی که به شدت اشتعال‎پذیر است. پس چرا آتش نمی‎گیرد؟ برای این‎که هیدروژن موجود در مشتری آتش بگیرد، لازم است دو ضلع دیگر مثلث سوخت هم فراهم باشد؛ اکسیژن و منبع گرما (شعله). در مقایسه با مقدار زیاد گاز هیدروژن، مقدار اکسیژن موجود در سیاره مشتری بسیار اندک است؛ در واقع جز «هلیوم»، بقیه عناصر روی هم تنها 3/0 درصد از مشتری را تشکیل می‏دهند. این مسئله باعث می‏شود شکل‎گیری واکنش احتراق در ابعاد سیاره تقریبا نامحتمل باشد.

منبع: دانستنی‎ها، مگ‌ایران