آثار شما

دورِ نزدیک!

نویسنده : مهدیه‎سادات علوی، 17ساله | نویسنده
عکس:علیرضا فراهانیهر روز که می‎گذرد از تو دورتر می‎شوم و به تو نیازمندتر. گویی در این خزان روزگار برای نفس کشیدن هم وابسته شده‎ام به تو! نمی‎دانم به کدام بیراهه پا گذشته‎ام که روزبه‎روز حضورت را کمتر احساس می‎کنم و با هر قدم از تو دورتر می‎شوم. آقای من! سرور گل‎های نرگس جهان! دلتنگ توام و خودم را هم چندی است که فراموش کرده‎ام. برای مرمت قلبم چه کارها که نکردم و به سوی چه کسانی که دست‎ دراز نکرده‎ام! اما چه کنم که خلق روزگار، نه شوخ از روحم پاک کردند و نه آب حیات بر حفره وجودم ریختند. اکنون در این پستی و بلندی روزگار، خجالت‎زده و پشیمان، دست طلب به سوی تو دراز می‎کنم که تو به من آگاه‎تری! و تو خوب می‎دانی که درمان زخم‎های روحم فقط در یک کلمه نهفته‎است؛ ظهور.