به بهانه فرارسیدن ماه محرم توصیه های علما و عرفا برای درک بهتر این ایام
تعداد بازدید : 136
طبل عزا را بنــواز ای فلک
برای ما شیعه های ایرانی، از راه رسیدنِ محرم اتفاق مهمی است. محرم برایمان حرمت و قداست دارد. از تغییر رنگ لباس مان بگیر تا برنامه های جلسات شبانه و نذری های گاه و بی گاه و دست نگه داشتن برای جشن و مهمانی و اثاثکشی و حزن و اندوهِ ناخودآگاه، همه نشان دهنده تفاوتِ بزرگ محرم با روزهای پیش از آن است. محرم، همه چیزمان را حداقل برای ده روز و ده شب تحت الشعاع قرار می دهد. فکرها و دغدغه ها و مناسباتِ معمول کمرنگ می شود؛ دلخوری ها و کدورت ها فراموش می شود و همه، زیر یک خیمه، غرقِ دنیای دیگری می شویم. انگار همه چیز در برابر عظمتِ یک چیز رنگ می بازد. محرم فرصتی است برای فکر و جوشش و تحول و تصمیم. همه چیز مهیاست تا شروعِ دوباره ای داشته باشیم. امروز در پرونده «زندگیسلام» به مناسبت آغاز ماه محرم تصمیم گرفتیم به بیانات برخی علما و بزرگان دین اسلام رجوع کنیم و از زاویـه دید ایشان، نگاهی داشته باشیـم بر ماه محرم و سوگواری بر اهل بیت علیهمالسلام برای استفاده از درسهای قیام عاشورا برای بهبود زندگی خود و اطرافیانمان. با ما همراه باشیـد.
مرحوم آیتا... محمدتقی بهجت
ذکر فضایل و مصائب اهلبیت، ادای اجر رسالت
آقایان مداح و ذاکر اهل بیت(ع) که مبتلا هستند به این شغل و این کار، مشغول باشند به مداحی اهل بیت(ع)، به ذکر فضایل آنها و مطاعن اعداء اهل بیت(ع) و مصائبی که بر ایشان وارد شده است. همه این ها [مداحان] باید بدانند در چه موقفی هستند و چه کاری دارند انجام می دهند و برای چه این کارها را میکنند. باید بدانند که همان مودت ذی القربی را که در قرآن هست دارند پیاده میکنند، چه ذکر فضایل اهل بیت(ع) باشد و چه ذکر مصائب آن ها؛ همه این ها ادا کردن اجر رسالت است؛ تثبیت کردن مردم به «قرآن» است. این کسانی که میگویند: این مدّاحی چیست؟ مصیبت خوانی چیست؟ اشک ریختن چیست، نمی فهمند که این اشک، طریقه تمام انبیا بود برای شوق لقاءا...، برای تحصیل رضوانا...
منبع:وب سایت مرکز تنظیم و نشر آثار حضرت آیتا... محمدتقی بهجت
حجت الاسلام قرائتی
کلا حسین(ع) جنس غمش فرق میکند
همه ما وقتی یک کسی را از دست دادیم، هفته اول ناراحت هستیم ولی هفتههای بعد دیگر عادی هستیم. ماجرای قیام کربلا چیست که تمام نمیشود؟ ماجرای غم امام حسین(ع) چیست که کمرنگ نمی شود؟ در زیارت جامعه داریم «و أسماءکم فی الاسماء و ارواحکم فی الارواح و قبورکم فی قبور» یعنی شما همیشه اسمتان در اسمها هست، قبرتان بین قبرها هست. مثل این که انسان هر غذایی را چند بار بخورد خسته میشود، ولی نان غذای سالیانه مردم است و خسته هم نمیشوند. خدا در این گندم چه قرار داده است؟ یا مثلا راز علاقه مادر به بچهاش چیست که از قبل از تولد تا بعد از مرگ، از بین نمی رود؟ اینها نکات قابل تامل ماجراست.
منبع: تارنمای سمت خدا
آیت ا... مجتهدی تهرانی
مجالس روضه را دریابید
جایی که در آن روضه می خوانند، بروید بنشینید و گریه کنید. هیئتی، حسینیه ای، مسجدی، توسلی. خود روضه رفتن یکی از عبادات مهم است. حبیب بن مظاهر را در خواب دیدند، به او گفتند: «چه آرزویی داری؟» گفت: «آرزو دارم زنده شوم، بروم در مجلس عزای حضرت اباعبدا... (ع) بنشینم و در مصیبت اهل بیت(ع) گریه کنم». گریه کردن بر امام حسین(ع) چیز عجیبی است. در حدیث آمده «کسی که گریه کند و بگریاند و اگر گریهاش نمی آید تباکی (تلاش برای گریه کردن) کند و خودش را در حالت گریه قرار دهد، بهشت بر او واجب است. این قدر گریه برای امام حسین (ع) مهم است.
منبع: طریق وصل، ص 142
استاد شهید مرتضی مطهری
شفاعت به معنی فرار از در خانه خدا نیست
خیال نکنیم که رفتن به سوی شفیع، فرار از درِ خانه خداست! اگر بخواهد به شکل فرار از درِ خانه خدا باشد رفتن به سوی شفیع، رفتن به سوی جهنم است. اگر گفتید من نماز نمیخوانم به جایش کار دیگری برای امام حسین(ع) میکنم، یا فکر کنید امام حسین(ع) به چیزی راضی میشود خدا به چیز دیگر، نه خدا را شناختهاید نه امام حسین(ع) را. امام حسین(ع) آن کسی است که در خطبه اش فرمود: «رِضَی اللّهِ رِضانا اهْلَ الْبَیْت». اصلًا امام حسین(ع) اگر رضایی غیر از رضای خدا داشته باشد که امام نیست. پیغمبر(ص) اگر از خودش دکّانی مستقل داشته باشد، چیزی بخواهد غیر از آن چه که خدا میخواهد، به چیزی خشنود باشد غیر از آن چه که خدا به آن خشنود است، نمیتواند پیغمبر باشد.
منبع: کتاب آشنایی با قرآن، ج5، ص96
استاد شهید مرتضی مطهری
همجواری عقل و احساس در مکتب عاشورا
هرگز نمونه ای از یک مکتب عملی در دنیا پیدا نمی شود که نظیر مکتب حسین بن علی(ع) باشد. نظیر آنچه که در حادثه عاشورا اتفاق افتاد از ایمان کامل به جهان دیگر، از رضا و تسلیم، از صبر، از مردانگی، از طمأنینه نفس، از ثبات و استقامت، از عزت و کرامت نفس، از آزادی خواهی و آزادی طلبی، نمونه ای در دنیا نیست. امام حسین(ع) به واسطه شخصیّت عالی قدرش و به واسطه شهادت قهرمانانه اش، مالک قلب ها و احساسات صدها میلیون انسان است. راز بقای نام امام حسین(ع) این است که نهضتش از طرفی منطقی است و بُعد عقلی دارد و از طرف دیگر در عمق احساسات و عواطف راه یافته است. وقتی انسان، امام حسین(ع) را با این صفات و خصایل می شناسد، می بیند سزاوار است که نام او تا ابد زنده بماند؛ چون حسین(ع) مال خود نبود. خودش را فدای انسان کرد، فدای اجتماع انسانی کرد، فدای مقدسات بشر کرد، فدای توحید کرد، فدای عدالت کرد، فدای انسانیّت کرد. از این جهت افراد بشر، همه او را دوست می دارند. وقتی انسان، دیگری را می بیند که در او هیچ فردیت و منیتی وجود ندارد و هر چه هست شرافت و انسانیّت است، او را با خودش متّحد و یکی می بیند.
منبع:کتاب حماسه حسینی،جلد اول، صفحه80
حضرت آیت ا... میرزا جواد آقا ملکی تبریزی
حسین(ع)، خود را فدای دنیا و آخرت ما کرد
امام حسین (ع) این مصیبت ها را قبول کرد و نفس شریفش را برای شیعیانش فدا کرد، تا آنان را از عذاب دردناک نجات بخشد و فرزندان و عزیزانش را یتیم کرد و راضی به اسیری حرمش و زنانش و زینب و سکینه اش و ذبح علی اصغر و علی اکبرش و برادران و عترتش شد تا ما را از گمراهی و پیروی گمراه کنندگان نابود شونده و نابود کننده بیرون بیاورد تا با آتش جهنم عذاب نشده و از گناهان بزرگ نجات یابیم. آن تشنگی عظیم را تحمل کرد تا شیعیانش را از تشنگی روز قیامت سیراب کند. پس به حکم صفات کریمه واجب است که شیعیانش نیز بذل کنند به او آن چه را که او برای آنان بذل نمود و جانشان را فدای او کنند، چنان که او جانش را فدایشان نمود. تازه اگر این کار را بکنند باز هم حق همدردی را به جای نیاورده اند؛ زیرا نفس شریف او با نفس ما قابل مقایسه نیست. چون آن به منزله نفس نبی بزرگوار است که علت ایجاد جهانیان و آقای همه خلایق از انبیا و مرسلین و فرشتگان مقرب است و حبیب ا... و محبوب حبیب ا... است.
منبع: کتاب «به سوی دوست»
آیتا... سید عبدا... فاطمینیا
زیر پرچم عزای امامحسین(ع)، گناه نکنیم
خدا چند گناه را نمی بخشد: 1- عمدا نماز نخواندن. 2- به ناحق آدم کشتن. 3- عقوق والدین. 4- آبرو بردن.
این گناهان این قدر نحس هستند که صاحبانشان گاهی موفق به توبه نمی شوند. پسر یکی از بزرگان علما که در زمان خودش استاد العلما بود، برای من تعریف میکرد: «به پدرم گفتم پدر تو دریای علم هستی. اگر بنا باشد یک نصیحت به من بکنی چه میگویی؟ میگفت پدرم سرش را انداخت پایین. بعد سرش را بالا آورد و گفت: آبروی کسی را نبر!» الان در زمان ما هیئتی ها، مسجدی ها و مقدس ها آبرو می برند. عزیز من! اسلام می خواهد آبروی فرد حفظ شود. شما با این مشکل داری؟ دقت کنید که بعضی ها با زبانشان می روند جهنم. روایت داریم که میفرماید اغلب جهنمی ها، جهنمیِ زبان هستند. فکر نکنید همه شراب می خورند و از دیوار مردم بالا می روند. یک مشت مومن مقدس را می آورند جهنم. ای آقا! تو که همیشه هیئت بودی! مسجد بودی! بله. توی صفوف نماز جماعت و جلسات هیئت می نشینند، آبرو می برند.
منبع:خبرگزاری فارس
آیتا... محیالدین حائری شیرازی
از زیباییهای دعای عرفه و خطبههای حسینبنعلی(ع)
حضرت حسین بن علی(ع) در شب عاشورا یک جور سخن گفت و در روز عاشورا یک جور دیگر؛ شب برای پس زدن نااهل ها و روز برای جذب اندرونیانی بود که از بد روزگار و بد خودشان به خودشان، آن بیرون در لشکر عمر سعد ایستاده بودند. شب عاشورا، سخن از «نمی خواهم، احتیاج ندارم، بروید، بیعتم را برداشتم» بود؛ روز عاشورا میگوید: «بیایید به من کمک کنید، آیا یاور و مددکاری هست؟ هل من ناصر ینصرنی؟» شب صحبت میکند تا مبادا خبیثی دربین طیب ها باشد و روز سخن میگوید تا مبادا طیبی دربین خبیث ها مانده باشد. شب، غربال میکند تا فقط صالحان بمانند و روز غربال میکند تا فقط اشقیا در مقابل او ایستاده باشند. دعای امام حسین(ع) در روز عرفه، مقدمه ای بر عاشوراست. هر عاشورایی بر عرفه ای تکیه دارد. آن که درعرفه آن چنان میگرید، می تواند در عاشورا جهانی را این چنین بگریاند. شما نمی توانید به اختیار خود اشک بریزید اما می توانید به اختیار خود دروغ بگویید. این از حرمت اشک است، از مقام منیع اشک که اختیاری نیست و دست انسان به آن نمی رسد؛ اشک، میوه سر شاخه است.
منبع:پایگاه اطلاع رسانی دفتر حضرت آیتا... محیالدین حائری شیرازی
علامه سید محمد حسین طباطبایی
یک توصیه راهگشا
از امشب (شب عاشورا) بیایید با امام حسین علیه السلام یک قراری بگذارید، تصمیم بگیرید هر معصیتی که در نماز برای شما مشغولیت ایجاد می کند (ذهنتان را مشغول میکند) را ترک کنید، مطمئن باشید به چله نرسیده آثارش و نورانیت اش را خواهید دید!
منبع : کانال تذکرة الاولیاء
استاد کربلایی احمد تهرانی
عقلها حسین(ع) و نَفْس ها شمر است
دل های شیعیان، کربلاست. عقل ها حسین (ع) و نَفْس ها شمر است. خوب بررسی کنید که صبح تا شب، در امورتان کدام شان را یاری می کنید. اگر که پیروی از عقل کردید، همین جا کربلا می شود و دیگر هیچ غصه ای باقی نمی ماند. حضرت سیدالشهدا (ع) پیر و مرشد است و هر کجا یاد او و یارانش احیا شود، همان جا کربلاست؛ اگرچه در دل و ذهن شما باشد.
منبع: پندهای آسمانی، ص 168
مرحوم حاج اسماعیل دولابی
به یاد مصائب امامحسین(ع)، صبر کنیم و آرام شویم
اساسا وقتی کسی که ابتلا زیاد دیده است می آید، کسی که کم مصیبت دیده خاموش می شود. وقتی آن که ابتلای بزرگ تر دیده وارد می شود، آن یکی ساکت می شود و دیگر خجالت میکشد گریه کند. این خیلی ساده است. تمام ابتلائاتی که ما در دنیا میکشیم با یاد کربلا ساکت می شود. یاد مصیبت آن ها، ما را آرام و راحت میکند. زیرا مصائب آن ها زیاد و تمام است. غم های ما کجا و غم های آن ها کجا؟ جای ما کجا و جای آن ها کجا؟ همه مصائب دنیا را به حساب کربلا بگذار؛ بگو با غصه کربلا، دیگر نمی ارزد که برای دنیا غصه بخوریم و محزون شویم.
منبع:خبرآنلاین
آیت ا... مرعشی نجفی (ره)
یک وصیت عاشورایی
مرحوم آیت ا... العظمی مرعشی نجفی، ماه های محرم و صفر هر سال را لباس سیاه می پوشیدند و در وصیت نامه خود نوشته اند: «لباس سیاهی که در ماه های محرم و صفر می پوشیدم جهت حزن و اندوه در مصیبت های آل رسول اکرم(ص) با من دفن شود تا وسیله شفاعتم در روز قیامت باشد. سفارش می کنم دستمالی را که اشک های زیادی در رثای جدم حسین مظلوم و اهل بیت مکرم او ریخته و صورت خود را با آن پاک می کردم، بر روی سینه ام در کفنم بگذارید.»
منبع: پایگاه اطلاع رسانی حوزه