پرونده
تعداد بازدید : 129
خندهدارترین عکسهای حیاتوحش 2020
کل کل ۲طوطی، دزدی خرسها برای سرگرمی گوریل خسته و ... جزو آثار برگزیده در مسابقه عکاسی کمدی حیاتوحش امسال هستند
مسابقه جذاب و پرطرفدار انتخاب بهترین عکس کمدی حیاتوحش، یک ماراتن سالانه است که در آن عکاسان سراسر جهان، بهترین عکسهایی را که از حیوانات شکار کردهاند به نمایش میگذارند. در بین عکسهای راه یافته به مرحلهنهایی این مسابقه در سال 2020 که به تازگی اعلام شده است، تصاویر بامزه و جالبی از گفتوگوی جدی یک روباه و موش، ماهی که دندانهای سفیدش به طرز شگفتانگیزی برق میزند، تلاش یک زرافه برای قرار گرفتن در کادر عکس، نصیحت کردن به شیوه لاک پشتها و ... دیده میشود. در این مرحله، ۴۴ عکس وارد دور نهایی مسابقه شدهاند که از میان آثار ارسالی، هیئت داوران یک اثر را به عنوان برگزیده نهایی انتخاب میکنند. «پل جانسونهیکس» و «تام سالام» که خودشان نیز عکاسان حرفهای هستند، مسئولیت برگزاری این مسابقات را در سال 2020 بر عهده گرفتهاند. هیئت داوران این دوره از مسابقات علاوه بر این دو عکاس، «کیت هامبل» مجری معروف تلویزیون و روزنامهنگار، «هیو دنیس» بازیگر کمدی و «ویل بوراردلوکاس» عکاس معروف حیاتوحش هستند. هدف از این مسابقه، ضمن ارائه چهره کمتر دیده شده طبیعت، افزایش آگاهی همگانی درباره نیاز به حفظ جانوران و محیطزیست مشترک ما و آنهاست و اینکه نباید از توجه به محیط زیست و حیاتوحش، غافل شد. در خور ذکر است برنده عکس برگزیده این ماراتن، تقریبا یک ماه دیگر و در 22 اکتبر اعلام خواهد شد. در پرونده امروز زندگیسلام، علاوه بر عکسهای منتخب این مسابقه، توضیح کوتاهی را که هر عکاس برای ثبت آن لحظه نوشته است، خواهید خواند.
از این ماهی خجالت بکشید!
عکاس: آرتور تله
توضیح عکس: «وقتی برای اولین بار و در زیر آب، او را دیدم از خودم خجالت کشیدم! نه به دلیل زیبایی خیرهکنندهاش، به خاطر اینکه دندانهایش اینقدر سفید است و من هنوز بعضی شبها از زدن مسواک فرار میکنم!»
دزدی خرسها برای سرگرمی!
عکاس: کی کوتزیان
توضیح عکس: «من دوست دارم تصور کنم این دو بچه خرس، یک دزدی پیچیده برای سرقت لاستیک این خودرو را برنامهریزی کردهاند تا بعد از موفقیت، بتوانند با آن بازی و خودشان را سرگرم کنند».
خودت برو برای خودت ماهی بگیر!
عکاس: کریستیزان اسچف
توضیح عکس: «دوستی را میبینیم که به وضوح درخواست یک یا چند ماهی از دوستش برای خوردن کرده اما پرندهای که کار سختی برای به دست آوردن آن همه ماهی انجام داده، تصمیم به اشتراکگذاری ندارد و نمیخواهد هیچکدام از آنها را کنار بگذارد.»
بالاخره «بله» رو گفت!
عکاس: لویس برگانو
توضیح عکس: «من به آنها گفتم که اگر همدیگر را دوست دارید، چرا با هم ازدواج نمیکنید؟ که در عکس معلوم است دیگر، یکیشان بالاخره بله را گفت!»
زرافهای که
عکس دوستش را خراب کرد
عکاس: آلکالای مارکون
توضیح عکس: «هدفم گرفتن عکس از یک زرافه به ظاهر ناراحت بود که دوستش پرید وسط کادرمان تا عکس را خراب کند اما نتیجه برعکس شد! نظر شما چیست؟»
خسته است
ولی خوابش نمیآید!
عکاس: مارکاس وستبرگ
توضیح عکس: «گوریلها هم خسته میشوند و همانطور که در عکس میبینید، وقتی حوصله ندارند، حسی برای خوردن ندارند، علاقهای به خوابیدن ندارند و انگیزهای برای تاب خوردن از روی درختان هم نخواهند داشت.»
نصیحت این لاکپشت را گوش دهید
عکاس: مارک فیتپریک
توضیح عکس: «این لاکپشت واقعا دارد به ما اعتراض میکند و کاش به نصیحتش گوش کنیم. نصیحت او درباره همه نیهای پلاستیکی و سایر آلایندههایی است که ما در اقیانوس میریزیم.»
تماشای کنسرت
در مزرعه!
عکاس: رولند کانتیز
توضیح عکس: «من چندین ساعت از عمرم را به نشستن در یک مزرعه اختصاص دادم تا شاهد رفتارهای این حیوان دوستداشتنی باشم. در این لحظه انگار او با قلبش آواز میخواند و برای حضور در کنسرتش آماده میشود.»
ترس از خورده شدن
عکاس: تیم هرن
توضیح عکس: «آیا میتوانید تصور کنید در چه حالتی چشمانتان اینطور خواهد شد که نیمی از بدن شما را اشغال کنند؟! ترس از خورده شدن، احتمال قابل قبولی است زیرا موجودات زیادی در کنار این موجود هستند که میخواهند او را بخورند.»
یخهای من کو؟
عکاس: جاکاس پولارد
توضیح عکس: «این خرس قطبی نتوانسته با تغییرات جهانی آبوهوا که ناشی از اشتباهات محیطزیستی انسان است، کنار بیاید. قبلاً یخهایی برای بازی و زندگی در این جا وجود داشته و اکنون، بیشترشان ذوب شده است و انگار در این لحظه میگوید که یخهای من کو؟!»
فقط گوش کن!
عکاس: پیتر اسکاچمن
توضیح عکس: «واضح است دیگر، طوطی نمیخواهد چیزی بشنود. دلیلش مهم نیست اما هرچه که هست، دارد به طرف مقابلش میگوید که فقط گوش کن و هیچ چیزی نگو»
فیلی که به بزرگی گوشهایش عادت ندارد
عکاس: تیم هارنری
توضیح عکس: «تصور کنید یک بچه فیل هنوز به گوشهای غول پیکر و تنه بزرگ خود عادت نکرده است! شرط میبندم هر فیلی در حالی که بزرگ میشود، حداقل روزی یک بار با صورت روی زمین میافتد.»
یاد بچگیهایتان نیفتادید؟
عکاس: مکاس توی
توضیح عکس: «بله، من هم مثل شما در زمان ثبت این عکس یاد لحظاتی افتادم که پدر و مادرها با بچهشان صحبت یا او را بوس میکنند! کاملاً مطمئنم که در آن زمان، صورت من هم به این شکل بوده است.»
چیزهایی که از عکسهای طبیعت یاد میگیریم
لحظهها را ثبت کنیم اما بهشکل مصنوعی خلق نکنیم تا برای فردا خاطرات واقعی داشته باشیم
سید سورنا ساداتی
عکسهای طبیعت وقتی عنصر زندهای مثل یک جانور داشته باشند بهشدت پویا هستند، اگر در یک قاب فقط با کوه یا درخت سروکار داشته باشیم میدانیم عکاس بارها و بارها شانسش را امتحان و زوایای مختلف را تست کرده تا عکسی را ثبت کند و از دریچه لنزش به ما بگوید: «من این زاویه را انتخاب کردم؛ تو هم انتخاب من را ببین». اما وقتی عکس از حیوانات است، انگار عکاس میگوید: «من این لحظه را شکار کردم، شکار من را ببین». در دنیای اینستاگرامی امروز، عکسها روایتی از زاویه دلخواه ما یا شکار لحظهها نیستند، ما در آتلیهها عکس میگیریم بدون اینکه زمان و مکان عکس مشخص باشد، عکسها روایتی از زمانه و تجربه زیست ما نیستند، عکسهای بیروحی که دو کاربرد بزرگ دارند: القاء چیزی که نیستیم یا فراموش کردن چیزی که هستیم. ما انسانها در آتلیه با ژستهای آن چنانی عکس میگیریم تا بگوییم شیک، باکلاس و اهل مدروز هستیم و با هر عکس میخواهیم خودمان را به مخاطب فراتر از چیزی که هستیم معرفی کنیم. در مواردی هم در حال فرار از چیزی هستیم که دوستش نداریم. در عکس شکم بزرگ یا ترک روی دیوار را مخفی میکنیم. گاهی فقط در پارک، بالاشهر، رستوران، شهربازی و... عکس میگیریم تا معلوم نباشد کجا زندگی کردیم، چطور زندگی کردیم. القاء چیزی که نیستیم یا مخفی کردن چیزی که هستیم هر دو یک کارکرد و معنی دارند. فاصله زیادی بین ما و چیزی که دوست داریم باشد، وجود دارد و با ثبت لحظههای ساختگی بهصورت عکس و اشتراکش با دیگران، بیزاری از این فاصله را فریاد میزنیم. نمیتوانیم طبیعی باشیم و عجیب اینکه مصنوعی بودن چنان فراگیر شده که انگار طبیعیترین حالت زندگی است. ترک روی دیوار یا پارگی لباسی که مدتهاست با آن زندگی میکنیم بخشی از زندگی ماست که نباید در هیچ قابی ثبت شود. باور عمومی به ما القا میکند که انعکاس واقعیت زندگی در عکس درست نیست بنابراین غیرواقعی بودن برایمان عادت و حتی یک باور شده. نمیشود زندگی را برش زد و در آینده امروز را فقط با کافیشاپ رفتنها و رستورانها و جشن تولدها بهیاد آورد اما تلاش عجیبی داریم که همین کار را انجام دهیم. برعکس در دنیای عکاسی از طبیعت با حضور جانوران همه چیز واقعی است. شیرین است. خب قیاس آدمیزاد با جانوران درست نیست. قصد توهین هم نداریم. اما دنیای آنها در عکسها شیرین است چون واقعی است و کاملا ناخودآگاه. عکس، ماندگار کردن لحظههاست نه ساختن لحظهها. اگر میخواهیم روزهای قبل را با خاطرات شیرین و واقعی بهیاد بیاوریم باید لحظات را برای فردا ثبت کنیم نه اینکه بعد از کلی ژست و طراحی صحنه و فیگور عکسی بگیریم که واقعیت ما نیست. باید بیواسطه امروز را با تلخی و شیرینیاش به آینده گره بزنیم و در عکسهایمان چشم در چشم فردا شویم. با ثبت تلخی امروز، روزهای شیرین فردا لطف دیگری دارد. خوبی دنیای حیوانات هم همین است، واقعی هستند چون نمیتوانند ژست بگیرند برای همین درونشان را میبینیم و با دیدن عکسهایشان انگار ذهنشان را میخوانیم.