کم‌کم شهریور داره از راه می‌رسه. دوباره خیلی از خانواده ها دنبال مدرسه خوب برای ثبت‌نام بچه‌هاشون هستن. زمان ما این جوری بود که بابا از باجناق یا همسایه که بچه‌ای همسن ما داشت، می‌پرسید: «شما که شازده رو همون مدرسه قبلی می‌ذارین دیگه»؟ اونام می‌گفتن: «آره دیگه». بعدشم بابا برای این‌که مطمئن باشه درس ما خوبه موقع ثبت‌نام به ناظم مدرسه می‌گفت: «هروقت بچه‌ام اذیت کرد بزنینش». به همین راحتی پرونده ثبت‌نام ما بسته می‌شد و تعامل سازنده بین خانواده با مدرسه با اختیار تامی که برای کتک زدن داده شده بود، شکل می‌گرفت.  الان به بچه اخم کنن کل فامیل با یک روان‌شناس کودک می‌ریزنن تو مدرسه دعوا. اون وقت‌ها می‌رفتیم خونه می‌گفتیم: «بابا همکلاسیم ما رو زد»؟ بابا می‌گفت: «می‌خواستی کتک نخوری». حالا اگه می‌گفتم: «بابا معلم منو زد». بابا می‌گفت: «خوب کاری کرد». تازه جالب‌تر این‌که مامان باباها الان می‌گردن خلوت‌ترین مدرسه رو پیدا می‌کنن، مدرسه داریم هر کلاسش 8 نفره است و شهریه‌اش 50 میلیون تومان. ما زنگ ورزش یک توپ پنچر از دفتر می‌گرفتیم و 40 نفر می‌افتادیم دنبالش. الان بچه‌ها رو می‌برن زنگ ورزش ژیمناستیک و استخر. ما یک گروه سرود داشتیم که نصف‌شون با دهن آهنگ می‌زدن تا بتونیم تو مسابقات منطقه شرکت کنیم، الان تو مدارس لاکچری ساز تخصصی به بچه‌ها یاد میدن. تازه بوفه مدرسه ما عدسی درست می‌کرد تو کاسه ملامین. الان مدارس لاکچری بختیاری میدن به بچه. واقعاً تبعیض تا کجا؟