ساخت اهرام مصر یکی از ماندگارترین اسرار تاریخ بوده است. برای مدت‌های طولانی هم مورخان و هم مردم به این پرسش فکر می‌کردند که چگونه تمدنی بدون فناوری امروزی، تخته‌های سنگی بسیار بزرگ را در فواصل بسیار زیاد جابه‌جا کرد تا این شگفتی‌های معماری را خلق کند؟ به گزارش فرادید، یافته‌های اخیر گروهی از باستان‌شناسان تا حدودی این معما را حل کرده است. برای درک بزرگی این چالش، این نکته را در نظر بگیرید که هرم بزرگ از بیش از 2 میلیون و 300 هزار بلوک سنگ آهکی و گرانیتی تشکیل شده که هرکدام 2 تن وزن دارند. کاری که حتی امروزه هم انجام آن نیازمند منابع زیاد و تخصص مهندسی بالاست. اما یک سرنخ جالب در خود محیط به دست آمد. یک تیم تحقیقاتی از تجزیه و تحلیل عمیق منطقه اطراف، پی برد مصریان به شکلی بسیار هوشمندانه از آبراه‌های اطراف خود، به ویژه شاخه‌ای از رود نیل، برای انتقال سنگ‌های بزرگ به صحرا استفاده کرده‌اند. پژوهشگران برای تایید این فرضیه، ابتدا از خاک باستانی دشت سیلابی جیزه نمونه‌برداری کردند. شواهدی که به دست آمد وجود یک آبراه قدیمی را تایید می‌کرد. هادِر شیشا، جغرافی دان محیطی و عضوی از این گروه تحقیقاتی درباره اهمیت این یافته می‌گوید: «بدون این انشعاب، ساخت اهرام در عمل غیرممکن می‌شد. این انشعاب به عنوان یک نوار نقاله طبیعی عمل می‌کرده و کابوس حرکت چنین بلوک‌های سنگی بزرگی را آسان می‌نموده است.» 

آدم نجیب و حساس، روراست درد‌دل می‌کند اما آدم زرنگ گوش می‌دهد و غذایش را می‌خورد و بعد هم انسان را درسته می‌بلعد.

«جنایت و مکافات» اثر داستایوفسکی

 

این روزها جوجه پنگوئن 9 ماهه کرکی به نام «پستو» به دلیل وزن 22.5 کیلوگرمی خود به شهرت رسیده است.