سرخ‌پوستان را «مردمان خورشید» می‌نامند، زیرا هیچ قومی مانند آن‌ها شیفته‌ خورشید و تماشای نخستین اشعه‌های آفتاب در بامداد نبوده و نیست. نژادشناسان معتقدند که سرخ‌پوست‎های آمریکا از نژاد چینی و مغول هستند. در حالی که برخی پژوهشگران می گویند گروهی از قبایل ترک از زمان‌های بسیار قدیم، با توجه به زاد و ولد یا خشکسالی و حوادث طبیعی مانند یخبندان، از موطن اصلی خود به سمت شرق، غرب، شمال و جنوب کوچ کرده‌اند. یکی از کوچ های مهم ترک‌ها به سمت شرق بود که تاریخ آن را، 20 تا 25 هزار سال قبل تخمین زده‌اند و سال‌های متمادی ادامه داشته است. کوچ دسته‌های بزرگی از ترک‌ها به طرف سواحل اقیانوس آرام و از طریق تنگه «برینگ» و جزایر «آلئوسین» به سمت «آلاسکا» و از آن جا به نواحی شمالی، مرکزی و جنوبی قاره آمریکا بوده که اکنون با آب شدن یخ‌ها ارتباطشان با قاره آسیا قطع شده است. البته این نظریه کمی عجیب به نظر می رسد چون عبور از یک بستر یخ زده بدون دسترسی به منابع آب و غذا برای ما بسیار دور از ذهن است. به هر حال این دسته‎های بزرگ بعد از کشف قاره آمریکا با نام «سرخ پوستان بومی آمریکا» شناخته می‌شوند. قبایل سرخ پوست، خط نداشتند و به همین دلیل مدرک مکتوب و نوشته‌ای از آن‌ها در دست نیست، هرچه هست شفاهی و سینه به سینه است. براساس نتایج مطالعات درباره تاریخ و سبک زندگی سرخ پوست‌ها، آن‌ها مردمانی هستند که هزاران سال چنان با مهربانی در دل طبیعت زندگی کرده اند و با طبیعت کنار آمده اند که گویی طبیعت جان دارد و موجودی شبیه به آن‌هاست. در زندگی سرخ‌پوست‌ها دیوار، نرده و حصار مفهومی ندارد. آن‌ها علاقه‌ای به زندگی کردن در یک جا و کشاورزی ندارند. سبک بار و آسوده کوچ می‎کنند و با تغییر فصل از یک نقطه به نقطه دیگر می‌روند. کریستف کلمب پس از معاشرت با سرخ‌پوست‌ها به پادشاه و ملکه اسپانیا نوشت: «این مردم به قدری ملایم و مهربان هستند که در دنیا ملتی مهربان‌تر از آن ها پیدا نمی‌شود و رفتارشان برازنده و شایسته است.»