لیبریا کهن ترین کشور در قاره آفریقاست که جنگ های داخلی در دهه 90 میلادی، نام آن را در اخبار دنیا مطرح کرد. در سال 1989 این کشور درگیر جنگی داخلی شد که تا سال 1996 طول کشید. سه سال بعد یعنی در سال 1999 جنگ داخلی دیگری در این کشور آغاز شد که تا سال 2003 ادامه یافت. در جمهوری لیبریا قدرت اجرایی در دست رئیس جمهور است و رئیس جمهور با رای مردم برای دوره ای شش ساله تعیین می شود. در سال 2005 میلادی، خانم «الن جانسن سیرلیف» برای بار دوم به عنوان رئیس جمهور این کشور انتخاب شد. او اولین رئیس جمهور زن در قاره آفریقا و برنده جایزه صلح نوبل بود؛ چراکه به جنگ های داخلی 14 ساله این کشور پایان داد و لیبریایی ها از او با عنوان «بانوی آهنین» یاد می کنند. هم اکنون هم که «ژرژ وه آ» رئیس جمهور این کشور شده است. لیبریا کشوری است با معادن بسیار زیاد الماس اما تولید ناخالص داخلی این کشور 498/1 میلیارد دلار است که حدود 77 درصد آن از بخش کشاورزی حاصل می شود. نظام اجتماعی و اقتصادی این کشور به شدت بحران زده است و نرخ بیکاری 85 درصد است! بر اساس آمارها 80 درصد از مردم این کشور زیر خط فقر زندگی می کنند و یکی از فقیرترین کشورهای دنیا به شمار می رود. جمعیت این کشور تقریبا سه میلیون نفر با میانگین سنی 18 سال است. امید به زندگی در این کشور برای زنان 42 سال و برای مردان 39 سال است. 40 درصد از مردم لیبریا مسیحی، 20 درصد مسلمان و 40 درصد پیرو ادیان محلی هستند و زبان رسمی این کشور انگلیسی است.

منبع: همشهری آنلاین، فردانیوز