واژه «دستور» واژه ای پارسی و به معنای «فرمان» و «امر» بوده و جمع آن «دستورها» است. جمع کلمه دستور در عربی «دساتیر» است. بنابراین «دستورات» در زبان عربی بدون کاربرد و در زبان پارسی نادرست است و از آن نباید استفاده کرد.

برگرفته از «غلط ننویسیم» اثر ابوالحسن نجفی