printlogo


تفأل

هزار عقل و ادب داشتم من ای خواجه
 کنون که مست خرابم صلاح بی‌ادبی‌ست
بیار می که چو حافظ هزارم استظهار
 به گریه سحری و نیاز نیم شبی‌ست